3-Way Street
By summer 2010, the expansion of bike lanes in NYC exposed a clash of long-standing bad habits — such as pedestrians jaywalking, cyclists running red lights, and motorists plowing through crosswalks.
By focusing on one intersection as a case study, my video aims to show our interconnection and shared role in improving the safety and usability of our streets.
http://vimeo.com/24572222
Περίληψη
Στιγμιότυπα από τον αγώνα ποδηλασίας ανωμάλου δρόμου για το Πρωτάθλημα Ελλάδας, ο οποίος διεξάγεται στην περιοχή Παπάγου.
Περιγραφή
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1678&thid=7550
Δείτε ενα όμορφο μικρό φιλμάκι που μας μεταφερει στο κλιμα του φεστιβαλ κινηματογραφου θεσσαλονικης, καθώς παρακολουθούμε απο ψηλά την πορεία ενός ποδηλάτη που παραδίδει τα φιλμ στις αιθουσες.
Η βροχή έπεφτε ράθυμα στο πεζοδρόμιο. Μικρά ρυάκια από βρώμικο νερό κυλούσαν κάπως απρόθυμα στους αρμούς από τα πλακάκια. Το καταλάβαινες πως ήταν μια βροχή χωρίς πάθος, χωρίς όρεξη που έπεφτε σχεδόν διαδικαστικά πάνω στη γκρι πόλη. Καμία διάθεση για ξέπλυμα ψυχών, για εξαγνισμό αμαρτιών. Οι σταγόνες φλυαρούσαν μεταξύ τους πριν πέσουν πάνω σε σκονισμένα καπό για να κάνουν ένα λεπτό στρώμα λάσπης.
Είναι γνωστό στον ευρύτερο χώρο του νερού που ταξιδεύει, πως η βροχή προτιμάει την εξοχή από την πόλη. Προτιμά να δροσίζει τα λιβάδια, από το να ξεπλένει βρώμικους δρόμους και μετά να ταξιδεύει μέσα από τους υπονόμους για να ξεφύγει μια ώρα αρχύτερα.
Μα και η πόλη δε συμπαθεί τη βροχή. Δε ξέρει τι να την κάνει. Η πόλη δε χτίστηκε με ανάγκες ποτίσματος. Η πόλη δε ξέρει ακριβώς γιατί χτίστηκε. Θα είχαν τους λόγους τους που με χτίσανε, σκέφτεται… μα αμέσως σταματά να σκέφτεται, γιατί την πιάνει πονοκέφαλος από τη σκέψη και τη φασαρία.
Τα αμάξια κινούνται με ταχύτητα πομπής, αποτίνοντας φόρο τιμής στη γλίστρα των δρόμων. Τα κόκκινα φώτα αντανακλούν στην άσφαλτο και οι ρόδες τραβάνε γραμμές Jackson Pollock στα πλησιέστερα μπατζάκια.
Αυτή η βροχή προσφέρει στους Θεούς σαν ανάθημα τη μυρωδιά της πόλης, ένα μείγμα σκόνης, μια νότα καυσαέριο μαζί με ένα μπουκέτο σκουπιδιών.
-Ω! Αθηναίοι, τον Κακλαμάνη σας! Ανάθεμα στα σκουπιδο-αναθήματα σας, ακούστηκε από ψηλά ένας ημίθεος να καταριέται πριν πετάξει προς Ευριπίδου μεριά, για να ρουφήξει λίγο μπαχάρι.
Ένας ποδηλάτης χωρίς να ξέρει το γιατί, κοίταξε τον ουρανό, έβαλε το αδιάβροχο του και συνέχισε.
-Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς πού πήγαν όλοι αυτοί οι Θεοί, είπε με φιλοσοφικό στομφο ένα θεόχοντρο περιστέρι της Φωκίωνος Νέγρη. Έλα μωρό μου να κάνουμε πιτσουνάκια, συνέχισε και έκλεισε το μάτι του σε μια περιστέρα.