...αλλά ταυτόχρονα γοητευτικό βιβλίο,
''Αριθμός 11'' του Άγγλου Jonathan Coe.
Έξυπνο δέσιμο των επιμέρους ιστοριών και προσώπων μεταξύ τους,
ενδιαφέρουσα γραφή, πολιτικός σχολιασμός της σημερινής Αγγλίας,
και ..ολίγον από γνήσιο εγγλέζικο gothic στοιχείο.
Έτυχε να το διαβάσει κάποιος, να ανταλλάξουμε σκέψεις και εντυπώσεις;
Έγραψα ένα ποιηματάκι εμπνευσμένο από την πηγαία μαγκιά και την όρεξη που έχουν οι πιτσιρικάδες να εκφράζουν την καύλα τους με στοίχους, τραγούδια, ατάκες. Την ονομάζω Αλάνα ποίηση. Ελπίζω ότι ειναι πιο άμεση και λιγότερη δήθεν.
ΤΑ ΛΕΜΕ ΜΑΓΚΕΣ
Το ποδήλατό μου είναι πολύ σένιο
και ρολάρει τέλεια.
ο αέρας μου μπλέκει τα μαλλιά όπως κατεβαίνω τη κατηφόρα
και η ζωή μου φαίνεται και πάλι να αποκτά νόημα
Τα στροφιλίκια τα γουσταρω πολύ
γιατί τα κολίδια που ρίχνω εκεί δεν παίζονται
Ειδικά στα μεγάλα κατηφόρια
νοιώθω τα μάτια μου να δακρύζουν απο συγκίνηση
''Το τελευταίο που θα θελα είναι να νυχτωθώ εδώ κάτω'', σκέφτηκε η Σόνια, καθώς σκοτείνιαζε και το τοπίο άλλαζε σιγά σιγά. Οι πιο βραδινές φυλές των Εξαρχείων έκαναν την εμφάνισή τους. Είχε διαλέξει ένα φωτεινό σημείο, ένα μπαράκι γωνία Βαλτετσίου και Χαριλάου Τρικούπη. Μόλις ήρθε η μπύρα έβγαλε το βιβλίο της. Τα πατατάκια τα φύλαγε για την Αριάδνη, που ήταν συνέχεια πεινασμένη, ο επιούσιος καθόλου αυτονόητος για εκείνη.