Η λαιμαργία κάνει το μυαλό ομιχλόδι

Γεια χαρά,

εδώ και κάποιες εβδομάδες είχαμε δελτία προσφοράς των 10% από ντόπιο κατάστημα καταλλυντικών, λήξοντα τέλος Μαγίου. Είχα ήδη χαρίσει δύο, οπότε τώρα ήθελα να κυνηγήσω προσφορές οπωσδήποτε. Παρατήρησα την ηλεκτρική μου οδοντόμπρουτσα, όταν ήτανε φορτισμένη για ένα τέταρτο, να μου χαλάει το κράνος με την απαίσια συχνότητά της. Ήθελα ν'αγοράσω καινούρια.

«Αύριο πρωί να πάμε στο Ρόσμαν, έλα ρε», είχα τουμπαρίσει τ'αυτιά του Αντρέα.

Λοιπόν, μολονότι είχα κάνει λίστα ψώνιων, του είπα να πάμε Ρόσμαν πρωτ'απ'όλα. Κούνισε το κεφάλι, την είδα --- κι έσβαινε το μυαλό μου ξαφνικά· «Κοίτα την προσφορά, θα την πάρω.» Απάντησε ότι σήμερα δε θα έπαιρνε τίποτε. Πήρα και δύο σωληνάρια αποσμητικής αλοίφης κι έτρεξα στο ταμείο. Έβγαλα την κάρτα για να πληρώσω· ξέχασα όμως να βγάλω το δελτίο προσφοράς! Δυνατά με ξεγέλαγε ο Αντρέας· «Αχαχαχα, κοίτα που σε τράβηξε η λαιμαργία σου...»
Ηρέμαγα, ψωνίζαμε αυτά που χρειαζόμασταν, και στο τέλος γέλασα κι εγώ.

Παρ'όλα αυτά, τώρα έχω δυο ολόιδες οδοντόμπρουτσες, τη μια για ταξείδια, την άλλη για σπίτι:

Συμπέρασμα: Η λαιμορία αυτομάτως σβήνει το μυαλό· άρα, την επόμενη φορά, θα προσπαθώ ν'αποκλείσω τη λαιμορία έξω

Σας εύχομαι όλα τα καλά