Κατόπιν ενημέρωσης που είχαμε από άνθρωπό της συνέλευσης δράσεων για το Ελληνικό, ανεβάζω μια πρώτη ενημέρωση για αυτή την δράση και ελπίζω σύντομα να υπάρξει και αναλυτικότερη πληροφόρηση.
Η Συνέλευση Δράσεων για το Ελληνικό διοργανώνει ποδηλατοπορεία στις γειτόνιες πέριξ του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και συναυλία ενάντια στην πώληση του.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή της ποδηλατοπορείας και τη συναυλία (Χώρος.Line-up,αφισες κλπ) θα ενημερώνουμε από το blog της συνέλευσης http://suneleusi-drasewn-elliniko.espivblogs.net/
Το Ελληνικό ανήκει σε όλους
Απαιτούμε:
Πάρκο υψηλού πρασίνου
Καμία οικοπεδοποίηση
Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα σε βάρος της ζωής και της ελευθερίας μας
Ελεύθερη πρόσβαση στο χώρο & στην παραλία
Προάσπιση των κοινωνικών υπηρεσιών
Το Ελληνικό μας ανήκει.
Ο αγώνας στα χέρια των κατοίκων
Συνέλευση Δράσεων για το Ελληνικό
να σε ρωτήσω yd, εχει ολοκληρωθεί η πώληση?
Αν ναι, νομικά (όπως το βλέπουν αυτοί) οι δράσεις μπορούν να αλλάξουν κάτι?
Για να μη με παρεξηγήσεις, είμαι υπερ των δράσεων ετσι και αλλιως, απλα αναρωτιόμουν τι κάνουμε με τους μπάσταρδους αυτούς.
Από ότι γνωρίζω έχει γίνει συμφωνία αλλά ακόμα ο όμιλος Λάτση, ο οποίος πέτυχε την συμφωνία δεν έχει δώσει δεκάρα. Νομικά τι ακριβώς ισχύει ή αν έχουν πέσει υπογραφές κλπ δεν το γνωρίζω. Δεν μετέχω στην συνέλευση δράσεων για το Ελληνικό ή σε κάποια άλλη ομάδα που να ασχολείτε με το θέμα κι έτσι δεν μπορώ να σου απαντήσω. Μόνο την πρώτη παράγραφο στο παραπάνω κείμενο εγραψα εγώ, τα υπόλυπα είναι από την συνέλευση. Αν κάποιος άλλος φίλος το γνωρίζει καλύτερα, ας απαντήσει στην ερώτησή σου.
Κι εμένα με ενδιαφέρει η απάντηση.
Την ελεύθερη πρόσβαση έπρεπε να την είχαμε κυνηγήσει περισσότερο. Παλιότερα χρησιμοποιούσα μερικές φορές το Ελληνικό ως πέρασμα με το ποδήλατό μου. Μερικές φορές βρήκα αγέλες με σκυλιά. Μια φορά με κυνήγησαν στον αεροδιάδρομο. Άλλες φορές βρήκα φύλακες και κλειδωμένες πόρτες. Μερικές φορές πέρασα. Η πρώην υπουργός περιβάλλοντος διακήρυξε την ελεύθερη πρόσβαση στο Ελληνικό. Δεν ξέρω αν άλλαξε τίποτα. Το καθεστώς διέλευσης ήταν ασαφές.
Πρόσφατα ήθελα να περάσω από το Ελληνικό αλλά δεν είχα όρεξη να μπλέξω με φύλακες ή σκυλιά και πήγα γύρω-γύρω.
Τόσα χρόνια έπρεπε να ήταν ελεύθερη η πρόσβαση. Όσο ερημώνει ο χώρος τόσο πιο εύκολο είναι να απαξιωθεί, να ξεχαστεί, να σταματήσει να ενδιαφέρεται ο κόσμος.
Το ίδιο συμβαίνει με μερικούς παραλιακούς χώρους, με εγκαταλειμμένα κτίρια που εκκενώθηκαν δήθεν στο όνομα της ελεύθερης πρόσβασης και τώρα ρημάζουν και είναι εστίες σκουπιδιών και μόλυνσης.
Αυτή η παραλία, μέχρι πέρυσι ή πρόπερσι είχε ένα κυλικείο/καφετέρια που πρόσεχε το χώρο. Τώρα το κτίριο είναι κενό και μυρίζει σαν άπλυτη τουαλέτα. Ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια και κομμάτια πλαστικό από τη σκεπή του κτιρίου. Η διπλανή παραλία ακριβώς έχει αναρτημένη την ιστορία της: Πώς ο δήμαρχος έκανε απεργία πείνας και τελικά άνοιξε η πρόσβαση στον κόσμο.
Το ελληνικό αυτή τη στιγμή έχει ελεύθερη πρόσβαση. Το ξέρω γιατί πετάω τα ελικόπτερά μου εκεί όπως και άλλοι αερομοντελιστές. Απλά έχει 2 φυλακες στις 2 εισόδους που απλά ανοίγουν τις μπάρες.