συμφωνώ με τα προηγούμενα, μιά πινελιά μόνο: είναι τελείως διαφορετικό να κουνάς το κέντρο για να δείς το παίξιμό του, απο το να είσαι επί του ποδηλάτου και να κοπανιέστε, οπότε όντως η κύλιση, ανοχές, και λοιπά όλα αλλάζουν.... Συνεπώς η ρύθιση ...πώς θα λάβει το τελευταίο υπ΄ όψιν της? Ρομπότ να γίνουμε?!
Οπως παντα ο Columbus,κατατοπιστικοτατος.
Συνηθως το σκαψιμο των λακουβιτσων αυτων το παθαινα σε εισαγωγικες/noname ροδες,τις απλες διπατες που παιρνεις απο ενα ποδηλαταδικο πχ.Ηταν πανω σε 26αρι ξερο-χαμαλοποδηλατο.Απλα μου κανε εντυπωση ενω τα λαδωνα τακτικα,τα γρασαριζα τα ρυθμιζα ναχουν τοσο οσο τζογο πριν-μετα,αλλα οκ καποιες φορες ξεσφιγγοταν παλι εστω λιγακι,ωστε η ροδα να παιζει αναιπαισθητα.
Ισως λοιπον αυτο να ριχνει ολο το βαρος σε μια μονο μπιλια στιγμιαια (η δυο τρεις)ωστε καποια στιγμη η πιο αδυνατη τρωγεται κ το φαινομενο συνεχιζεται μετα..
Δε θα μουκανε εντυπωση αν ευθυνεται κ το φτηνο υλικο γενικα,αλλα αφου λεει ο columbus οτι κ τα ακριβα κεντρα καταστρεφονται ετσι παει να πει οτι ειναι θεμα ρυθμισης πιο πολυ.
Εκτοτε χρησιμοποιω τροχους με κλειστα ρουλεμαν,αλλα κ αυτα υποκεινται στο ιδιο φαινομενο,κυριως οι μπιλιες λακουβιαζουν.
Σε ορισμενες περιπτωσεις, οταν δηλαδη προκειται για κεντρα/τροχους πολυ χαμηλης ποιοτητας, τα πραγματα αλλαζουν.
Σε τετοιες περιπτωσεις, δηλαδη χαμηλης ποιοτητας κεντρων/τροχων, πολυ συχνα η ποιοτητα των τριβομενων μερων τους (μπιλλιες-ποτηρια-κωνοι) ειναι πολυ χαμηλη, με αποτελεσμα να φθειρονται ταχυτατα ανεξαρτητως ρυθμισης και φροντιδας.
Σε πολλες μαλιστα περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση, λογω ελλατωματικης κατασκευης των κεντρων:
Τα ποτηρια δεν ειναι πρεσσαρισμενα σωστα στη φωλια τους και πατανε στραβα, οι αξονες ειναι στραβοι, οι μπιλλιες δεν ειναι απολυτως στρογγυλες, κ.ο.κ.
Τρανο παραδειγμα τα κεντρα Ινδικης προελευσης.
Σε τετοιες περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση.
Η ρυθμιση θα ειναι ειτε πολυ χαλαρη, ειτε ξαφνικα ρυθμιζοντας θα γινεται αποτομα πολυ σφιχτη.
Σ'αυτες τις περιπτωσεις, δεν μπορει να κανει κανεις τιποτα.
Ειτε μαθαινει να ζει με τα αρρυθμιστα κεντρα (κι οσο αντεξουν), ειτε τα αλλαζει με καλυτερης ποιοτητας.
Σε ορισμενες περιπτωσεις, οταν δηλαδη προκειται για κεντρα/τροχους πολυ χαμηλης ποιοτητας, τα πραγματα αλλαζουν.
Σε τετοιες περιπτωσεις, δηλαδη χαμηλης ποιοτητας κεντρων/τροχων, πολυ συχνα η ποιοτητα των τριβομενων μερων τους (μπιλλιες-ποτηρια-κωνοι) ειναι πολυ χαμηλη, με αποτελεσμα να φθειρονται ταχυτατα ανεξαρτητως ρυθμισης και φροντιδας.
Σε πολλες μαλιστα περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση, λογω ελλατωματικης κατασκευης των κεντρων:
Τα ποτηρια δεν ειναι πρεσσαρισμενα σωστα στη φωλια τους και πατανε στραβα, οι αξονες ειναι στραβοι, οι μπιλλιες δεν ειναι απολυτως στρογγυλες, κ.ο.κ.
Τρανο παραδειγμα τα κεντρα Ινδικης προελευσης.
Σε τετοιες περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση.
Η ρυθμιση θα ειναι ειτε πολυ χαλαρη, ειτε ξαφνικα ρυθμιζοντας θα γινεται αποτομα πολυ σφιχτη.
Σ'αυτες τις περιπτωσεις, δεν μπορει να κανει κανεις τιποτα.
Ειτε μαθαινει να ζει με τα αρρυθμιστα κεντρα (κι οσο αντεξουν), ειτε τα αλλαζει με καλυτερης ποιοτητας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει τύχει ποτέ να δοκιμάσω ινδικά κέντρα, αλλά τα φτηνιάρικα πιο χρησιμοποιώ (τα πιο φτηνά που βρήκα) στο commuter ποδηλατο εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχουν κανένα πρόβλημα (τουλάχιστον 5 χρόνια και κάνουν καμια 10αρια χλμ την ημερα). Χωρίς να είμαι σίγουρος, έχω την αίσθηση ότι για απλή/καθημερινή χρήση τα φτηνιάρικα (π.χ. joytech) κέντρα ειναι μια χαρά και δύσκολα 'pittώνουν'. Νομίζω πώς το θέμα με τους κώνους εμφανίζεται μόνο στις περιπτώσεις που το κέντρο έχει σφιχτεί πολύ ή σε ποδήλατα βουνού που τα κέντρα τους καταπονούνται σε μεγάλο βαθμό.
Ακομη και στα οικονομικα κεντρα, υπαρχουν κατηγοριες και διαβαθμισεις.
Οσον αφορα τα Joytech, υπαρχουν σε διαφορες εκδοσεις, με ορισμενα απο αυτα να ειναι ανεκτα, κι ορισμεννα απαραδεκτα.
Παντως, τα απολυτως οικονομικοτερα απο αυτα, αυτα των οποιων το "σωμα" ειναι ατσαλινο χρωμιωμενο, δεν εχω καθολου, μα καθολου καλη γνωμη.
Θα μπορουσα να γεμισω κατεβατα με τα προβληματα που αντιμετωπισα με αυτα, και απο τα οποια προβληματα αλλα σταθηκε δυνατον να "μπαλωθουν" αλλα οχι.
Τα αλουμινενια Joytech, ειναι καλυτερα απο τα ατσαλινα αδελφια τους, αλλα και αυτα δεν θα ελεγα οτι διεκδικουν δαφνες αξιοπιστιας. Απλως κανουν καλουτσικα τη δουλεια τους, οχι ομως χωρις προβληματα, ειδικα σε πιο "εντονη" χρηση.
Νομίζω ότι ο συνήθης παράγοντας να σπάσει μπίλια είναι ότι οι μπίλιες δεν είναι *ακριβώς* ίδιου μεγέθους. Οπότε το ζόρι το τρώει μία, η πιο μεγάλη, και σε μια κρίσιμη στιγμή σε ένα χτύπημα που αυτή θα τύχει να τη φάει, αυξάνονται οι πιθανότητες για το κρακ.
Οπότε, είναι επίσης βασικό, όταν ανοίγουμε κέντρα με μπίλιες, να προσέχουμε να μην μπερδεύονται οι μπίλιες των δύο πλευρών. Αυτό ισχύει σε κάθε περίπτωση αμφίπλευρης τριβής. Γιατί οι δυνάμεις δεν είναι ίδιες οπότε η φθορά είναι διαφορετική. Γι΄ αυτό το λόγο ΔΕΝ πρέπει να αλλάζουμε μπίλιες, αλλά να αφήνουμε τις ίδιες που έχουν φθαρεί ομοιόμορφα, και χωρισμένες σε 2 γκρουπ.
Τελευταία μού έσπασε μπίλια στο πίσω κέντρο για τον εξής κουφό λόγο. Η βίδα που σφίγγει την καστάνια της κασέτας πάνω στο κέντρο χαλάρωσε, οπότε έπεσε ζόρι στις μπίλιες γιατί μίκρυνε η απόσταση, οπότε έσπασε μία, και ξαφνικά ενώ είχα κάνει πρόσφατα σέρβις (κάθε 6μηνο περίπου) απορούσα γιατί το ποδήλατο δεν τσουλάει, και ανακαλύπτω στα κουφά ότι έχω ένα κέντρο μπάχαλο. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι δηλαδή που μπορεί να γίνει ζημιά.
Νομίζω ότι ο συνήθης παράγοντας να σπάσει μπίλια είναι ότι οι μπίλιες δεν είναι *ακριβώς* ίδιου μεγέθους. Οπότε το ζόρι το τρώει μία, η πιο μεγάλη, και σε μια κρίσιμη στιγμή σε ένα χτύπημα που αυτή θα τύχει να τη φάει, αυξάνονται οι πιθανότητες για το κρακ.
...κι ενας αποφασιστικος, ειναι και η ποιοτητα της μπιλλιας.
Καποτε, ετυχε να αλλαξω μπιλλιες σε καποιο πεταλι (δεξι), γιατι ειχε χαθει το εξωτερικο καπακι του αξονα, με αποτελεσμα να μαζευτει βρωμια και ακαθαρσιες στα ρουλεμαν του πεταλιου.
Στο service που ακολουθησε, αλλαξα και τις μπιλλιες με καινουριες, που προμηθευτηκα απο καποιο ρουλεμαναδικο.
Παραλληλα, εκανα service και στο αριστερο πεταλι, στο οποιο ομως δεν αλλαξα τις μπιλλιες, κι αφησα μεσα τις Γιαπωνεζικες της μαμας του.
Αποτελεσμα; Μεσα σε εναμισυ μηνα χρησης, οι μπιλιες του δεξιου πεταλιου ειχαν θρυματιστει σχεδον ολες, οποτε ξαναανοιχτηκε το πεταλι και ξανααλλαχτηκαν οι μπιλλιες.
Σε ενα-δυο μηνες, παλι τα ιδια. Οι μπιλλιες ειχαν γινει αλοιφη.
Την τριτη φορα ομως, ξετρυπωσα και χρησιμοποιησα μπιλλιες ποιοτητας (made in Germany), οποτε το προβλημα λυθηκε ως δια μαγειας.
Επισης πληροφοριακα, το αριστερο πεταλι (με τις μαμισιες μπιλλιες) μετα το service δεν ξαναχρειαστηκε τιποτα.
Οσον αφορα το θεμα με τις διαστασεις των μπιλλιων, φυσικα και εχει "βαση", και πολυ σωστα αναφερεται απο τον "i alli ellada".
Εχει τυχει να μετρησω κατακαινουριες μπιλλιες ιδιας ονομαστικης διαστασης (1/4") απο διαφορετικες παρτιδες ομως, και οι διαφορες στη διαμετρο μεταξυ των δυο διαφορετικων παρτιδων εφταναν μεχρι και τα 8 εκατοστα του χιλιοστου. Τεραστια αποκλιση μεγεθους, που ειναι σχεδον ιση με το 1 δεκατο του χιλιοστου!
Εννοειται οτι αν μπερδεψει κανεις μπιλλιες απο τις δυο ανομοιες παρτιδες, οι σπασμενες μπιλλιες, η συχνοτερα οι φθορες, θα κανουν την εμφανιση τους.
Επισης πολυ σωστα αναφερεται οτι δεν πρεπει να μπερδευονται οι μπιλλιες της μιας πλευρας του κεντρου (η του πεταλιου) με τις μπιλλιες της αλλης. Ειναι φυσικο να εχουν διαφορετικο -και ομοιομορφο μεταξυ τους οι μπιλλιες της ιδιας πλευρας- βαθμο φθορας.
συμφωνώ με τα προηγούμενα, μιά πινελιά μόνο: είναι τελείως διαφορετικό να κουνάς το κέντρο για να δείς το παίξιμό του, απο το να είσαι επί του ποδηλάτου και να κοπανιέστε, οπότε όντως η κύλιση, ανοχές, και λοιπά όλα αλλάζουν.... Συνεπώς η ρύθιση ...πώς θα λάβει το τελευταίο υπ΄ όψιν της? Ρομπότ να γίνουμε?!
Οπως παντα ο Columbus,κατατοπιστικοτατος.
Συνηθως το σκαψιμο των λακουβιτσων αυτων το παθαινα σε εισαγωγικες/noname ροδες,τις απλες διπατες που παιρνεις απο ενα ποδηλαταδικο πχ.Ηταν πανω σε 26αρι ξερο-χαμαλοποδηλατο.Απλα μου κανε εντυπωση ενω τα λαδωνα τακτικα,τα γρασαριζα τα ρυθμιζα ναχουν τοσο οσο τζογο πριν-μετα,αλλα οκ καποιες φορες ξεσφιγγοταν παλι εστω λιγακι,ωστε η ροδα να παιζει αναιπαισθητα.
Ισως λοιπον αυτο να ριχνει ολο το βαρος σε μια μονο μπιλια στιγμιαια (η δυο τρεις)ωστε καποια στιγμη η πιο αδυνατη τρωγεται κ το φαινομενο συνεχιζεται μετα..
Δε θα μουκανε εντυπωση αν ευθυνεται κ το φτηνο υλικο γενικα,αλλα αφου λεει ο columbus οτι κ τα ακριβα κεντρα καταστρεφονται ετσι παει να πει οτι ειναι θεμα ρυθμισης πιο πολυ.
Εκτοτε χρησιμοποιω τροχους με κλειστα ρουλεμαν,αλλα κ αυτα υποκεινται στο ιδιο φαινομενο,κυριως οι μπιλιες λακουβιαζουν.
Σε ορισμενες περιπτωσεις, οταν δηλαδη προκειται για κεντρα/τροχους πολυ χαμηλης ποιοτητας, τα πραγματα αλλαζουν.
Σε τετοιες περιπτωσεις, δηλαδη χαμηλης ποιοτητας κεντρων/τροχων, πολυ συχνα η ποιοτητα των τριβομενων μερων τους (μπιλλιες-ποτηρια-κωνοι) ειναι πολυ χαμηλη, με αποτελεσμα να φθειρονται ταχυτατα ανεξαρτητως ρυθμισης και φροντιδας.
Σε πολλες μαλιστα περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση, λογω ελλατωματικης κατασκευης των κεντρων:
Τα ποτηρια δεν ειναι πρεσσαρισμενα σωστα στη φωλια τους και πατανε στραβα, οι αξονες ειναι στραβοι, οι μπιλλιες δεν ειναι απολυτως στρογγυλες, κ.ο.κ.
Τρανο παραδειγμα τα κεντρα Ινδικης προελευσης.
Σε τετοιες περιπτωσεις, ειναι αδυνατον να πετυχει κανεις σωστη ρυθμιση.
Η ρυθμιση θα ειναι ειτε πολυ χαλαρη, ειτε ξαφνικα ρυθμιζοντας θα γινεται αποτομα πολυ σφιχτη.
Σ'αυτες τις περιπτωσεις, δεν μπορει να κανει κανεις τιποτα.
Ειτε μαθαινει να ζει με τα αρρυθμιστα κεντρα (κι οσο αντεξουν), ειτε τα αλλαζει με καλυτερης ποιοτητας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει τύχει ποτέ να δοκιμάσω ινδικά κέντρα, αλλά τα φτηνιάρικα πιο χρησιμοποιώ (τα πιο φτηνά που βρήκα) στο commuter ποδηλατο εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχουν κανένα πρόβλημα (τουλάχιστον 5 χρόνια και κάνουν καμια 10αρια χλμ την ημερα). Χωρίς να είμαι σίγουρος, έχω την αίσθηση ότι για απλή/καθημερινή χρήση τα φτηνιάρικα (π.χ. joytech) κέντρα ειναι μια χαρά και δύσκολα 'pittώνουν'. Νομίζω πώς το θέμα με τους κώνους εμφανίζεται μόνο στις περιπτώσεις που το κέντρο έχει σφιχτεί πολύ ή σε ποδήλατα βουνού που τα κέντρα τους καταπονούνται σε μεγάλο βαθμό.
Ακομη και στα οικονομικα κεντρα, υπαρχουν κατηγοριες και διαβαθμισεις.
Οσον αφορα τα Joytech, υπαρχουν σε διαφορες εκδοσεις, με ορισμενα απο αυτα να ειναι ανεκτα, κι ορισμεννα απαραδεκτα.
Παντως, τα απολυτως οικονομικοτερα απο αυτα, αυτα των οποιων το "σωμα" ειναι ατσαλινο χρωμιωμενο, δεν εχω καθολου, μα καθολου καλη γνωμη.
Θα μπορουσα να γεμισω κατεβατα με τα προβληματα που αντιμετωπισα με αυτα, και απο τα οποια προβληματα αλλα σταθηκε δυνατον να "μπαλωθουν" αλλα οχι.
Τα αλουμινενια Joytech, ειναι καλυτερα απο τα ατσαλινα αδελφια τους, αλλα και αυτα δεν θα ελεγα οτι διεκδικουν δαφνες αξιοπιστιας. Απλως κανουν καλουτσικα τη δουλεια τους, οχι ομως χωρις προβληματα, ειδικα σε πιο "εντονη" χρηση.
Νομίζω ότι ο συνήθης παράγοντας να σπάσει μπίλια είναι ότι οι μπίλιες δεν είναι *ακριβώς* ίδιου μεγέθους. Οπότε το ζόρι το τρώει μία, η πιο μεγάλη, και σε μια κρίσιμη στιγμή σε ένα χτύπημα που αυτή θα τύχει να τη φάει, αυξάνονται οι πιθανότητες για το κρακ.
Οπότε, είναι επίσης βασικό, όταν ανοίγουμε κέντρα με μπίλιες, να προσέχουμε να μην μπερδεύονται οι μπίλιες των δύο πλευρών. Αυτό ισχύει σε κάθε περίπτωση αμφίπλευρης τριβής. Γιατί οι δυνάμεις δεν είναι ίδιες οπότε η φθορά είναι διαφορετική. Γι΄ αυτό το λόγο ΔΕΝ πρέπει να αλλάζουμε μπίλιες, αλλά να αφήνουμε τις ίδιες που έχουν φθαρεί ομοιόμορφα, και χωρισμένες σε 2 γκρουπ.
Τελευταία μού έσπασε μπίλια στο πίσω κέντρο για τον εξής κουφό λόγο. Η βίδα που σφίγγει την καστάνια της κασέτας πάνω στο κέντρο χαλάρωσε, οπότε έπεσε ζόρι στις μπίλιες γιατί μίκρυνε η απόσταση, οπότε έσπασε μία, και ξαφνικά ενώ είχα κάνει πρόσφατα σέρβις (κάθε 6μηνο περίπου) απορούσα γιατί το ποδήλατο δεν τσουλάει, και ανακαλύπτω στα κουφά ότι έχω ένα κέντρο μπάχαλο. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι δηλαδή που μπορεί να γίνει ζημιά.
...κι ενας αποφασιστικος, ειναι και η ποιοτητα της μπιλλιας.
Καποτε, ετυχε να αλλαξω μπιλλιες σε καποιο πεταλι (δεξι), γιατι ειχε χαθει το εξωτερικο καπακι του αξονα, με αποτελεσμα να μαζευτει βρωμια και ακαθαρσιες στα ρουλεμαν του πεταλιου.
Στο service που ακολουθησε, αλλαξα και τις μπιλλιες με καινουριες, που προμηθευτηκα απο καποιο ρουλεμαναδικο.
Παραλληλα, εκανα service και στο αριστερο πεταλι, στο οποιο ομως δεν αλλαξα τις μπιλλιες, κι αφησα μεσα τις Γιαπωνεζικες της μαμας του.
Αποτελεσμα; Μεσα σε εναμισυ μηνα χρησης, οι μπιλιες του δεξιου πεταλιου ειχαν θρυματιστει σχεδον ολες, οποτε ξαναανοιχτηκε το πεταλι και ξανααλλαχτηκαν οι μπιλλιες.
Σε ενα-δυο μηνες, παλι τα ιδια. Οι μπιλλιες ειχαν γινει αλοιφη.
Την τριτη φορα ομως, ξετρυπωσα και χρησιμοποιησα μπιλλιες ποιοτητας (made in Germany), οποτε το προβλημα λυθηκε ως δια μαγειας.
Επισης πληροφοριακα, το αριστερο πεταλι (με τις μαμισιες μπιλλιες) μετα το service δεν ξαναχρειαστηκε τιποτα.
Οσον αφορα το θεμα με τις διαστασεις των μπιλλιων, φυσικα και εχει "βαση", και πολυ σωστα αναφερεται απο τον "i alli ellada".
Εχει τυχει να μετρησω κατακαινουριες μπιλλιες ιδιας ονομαστικης διαστασης (1/4") απο διαφορετικες παρτιδες ομως, και οι διαφορες στη διαμετρο μεταξυ των δυο διαφορετικων παρτιδων εφταναν μεχρι και τα 8 εκατοστα του χιλιοστου. Τεραστια αποκλιση μεγεθους, που ειναι σχεδον ιση με το 1 δεκατο του χιλιοστου!
Εννοειται οτι αν μπερδεψει κανεις μπιλλιες απο τις δυο ανομοιες παρτιδες, οι σπασμενες μπιλλιες, η συχνοτερα οι φθορες, θα κανουν την εμφανιση τους.
Επισης πολυ σωστα αναφερεται οτι δεν πρεπει να μπερδευονται οι μπιλλιες της μιας πλευρας του κεντρου (η του πεταλιου) με τις μπιλλιες της αλλης. Ειναι φυσικο να εχουν διαφορετικο -και ομοιομορφο μεταξυ τους οι μπιλλιες της ιδιας πλευρας- βαθμο φθορας.
http://www.bikeforums.net/bicycle-mechanics/488284-different-bearing-siz...