Ποδηλατο και δρομοι

είμαι κι εγω περιεργος να μαθω αν υπαρχει καποιος κανόνας ή και οι απόψεις κι αλλων. Εγω πάντως δοκίμασα στις πρωτες μου διαδρομες να μενω εξω απ τους λεωφορειόδρομους αλλα μου φανηκε και επικύνδηνο..και καθε τοσο μου φωναζαν οδηγοι: "στην ακρηηη θα σε σκοτώσουν" . Ειδικά την αλεξανδρας που κατέβαινα.. τα λεωφορεία τρεχαν σαν τρελα δεξια μου και αριστερα μου ΙΧ και μηχανες. Οποτε παω τερμα δεξια. ...πειτε καμια άλλη ιδέα όμως...

πρέπει να ποδηλατούμε στη δεξιά λωρίδα κι οι λεωφορειόδρομοι συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό. Η περίπτωση της διασταύρωσης με στροφή δεξιά είναι κάπως ζόρικη ιστορία στους δρόμους της Αθήνας γιατί όλοι χωρίς εξαιρέσεις (δίτροχα και τετράτροχα) έχουν την τάση να στρίβουν δεξιά από την μεσαία λωρίδα. Έτσι θα πρέπει σ' αυτές τις περιπτώσεις να δουλεύουμε τον καθρέφτη μας για να διερευνούμε τις προθέσεις όλων των πίσω μας. Μία αλλαγή στη σήμανση του δρόμου έχει γίνει στην ανάλογη διασταύρωση 3ης Σεπτεμβρίου και Μάρνη. Δηλαδή έχει ξεκαθαριστεί ότι η δεξιά λωρίδα σ' εκείνο το σημείο οδηγεί στην στροφή δεξιά. Όπου αυτό ξεκαθαρίζεται, τότε η μεσαία λωρίδα γίνεται λωρίδα και του ποδηλάτη. Στην συγκεκριμένη διασταύρωση η μεσαία λωρίδα οδηγεί στη δεξιά μετά τη διασταύρωση. Αυτό ήταν μια καλή ρύθμιση. Στην Αλεξάνδρας που όποιος ποδηλατεί είναι σταθερά στον λεωφορειόδρομο θα πρέπει να προσέχει να 'κερδίζει' με το έτσι θέλω το χώρο του, γιατί τα λεωφορεία έχουν την τάση όπως και οι ταξιτζήδες να σε πετάξουν στο ρείθρο. Το ένα κλικ σου αριστερά, μήπως υπονοεί αυτό ακριβώς τον αέρα, που πρέπει να δίνουμε στον εαυτό μας έναντι των άλλων, όντας στην δεξιά λωρίδα; Αν έτσι, ναι έχεις δίκιο. Όχι όμως για πορεία στις άλλες λωρίδες. Μερικές φορές παρατηρώ ποδηλάτες που κινούνται εξαιρετικά γρήγορα, να χρησιμοποιούν κι άλλες λωρίδες. Προσωπικά δεν είμαι τόσο επιδέξια και άμεσης αντίδρασης σε περίπτωση κρίσης και προτιμώ να κρατώ τη θέση που μου επιφυλάσσει ο κοκ, με τους κανόνες της, έως νεωτέρας αλλαγής.

Το ένα κλικ όπου ανέφερα ήταν αυτό που κατάλαβες, αλλά δεν είναι επίσης επικίνδυνο να είσαι στον λεωφορειόδρομο δεδομένου ότι
1)Τα ταξι σταματουν οπου θελουν και οποτε θελουν με αποτελεσμα να εισαι σταματα, ξεκινα και δεν ειναι ευκολο συνεχεια αυτο
2)τα λεωφορεια επισης σταματουν σε προκαθορισμενες στασεις για αποβιβαση επιβιβαση
3)ουτε και εγω ειμαι τοσο επιδεξειος ποδηλατης αλλα να σου την καθαρα μου αληθεια καμια φορα θα προτιμουσα να ειμαι στην δεξια μερια του δρομου πριν τον λεωφορειοδρομο και να ποδηλατο και,
4)να ένα θέμα που πρέπει να αναφερθεί στην συγκέντρωση.
Φιλικα
Diamond

ας πούμε ότι το σταμάτα ξεκίνα είναι μέσα στο παιχνίδι του να κινείσαι μέσα στην πόλη, ειδικά όπου αναγκάζεσαι να πηγαίνεις σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία. Προσωπικά νιώθω ασφαλής σε τέτοιους δρόμους, γιατί υπάρχει χώρος για όλους και μοιάζει να ξέρει στοιχειωδώς ο καθένας τη θέση του εκτός των παθολογικών περιπτώσεων.
Θεωρώ τη Σόλωνος για παράδειγμα πιο σκοτώστρα, αν δεν προσέχεις, γιατί λυπάμαι που θα το πω, φταίει μάλλον η ψυχολογία του κυρίαρχου όσων έρχονται ειδικά απ' τη μεριά του Κολωνακίου. Χρειάστηκε για ένα μήνα το 2006 να ποδηλατώ καθημερινά απ' το Κολωνάκι στην Κυψέλη, μέσω Σόλωνος και σε βεβαιώ, πως δεν υπήρξε μέρα, που τα φοβερά τρακτέρ του Κολωνακίου (βλέπε τζίπ) να μην με βάλουν στο στόχο. Σημειωτέον δε ότι η δεξιά πλευρά της Σόλωνος έχει διάφορες δυσκολίες, που οφείλονται είτε στο κακό οδόστρωμα, αλλά και στις σκάρες διαφόρων υπονόμων (μάλλον), άρα δεν μπορείς να σπάς τη σπονδυλική σου στήλη και το ποδήλατο πέφτοντας μέσα στις λακούβες τους. Όταν λέω λοιπόν πνεύμα κυριαρχίας εννοώ τόσο κακό, που δεν μ' άφηναν καν να κάνω τους ελιγμούς μου, πετώντας με σχεδόν στην άκρη.
Η ιστορίες αυτού του τύπου δεν έχουν τέλος. Φαντάζομαι κι άλλοι σαν και μένα θα έχουν πολλά να πουν...

Οι λεωφορειόδρομοι είναι ο εφιάλτης του ποδηλάτη της Αθήνας. Πραγματικά δεν υπάρχει εύκολη λύση / απάντηση. Η λύση που ακολουθώ προσωπικά είναι η εξής:
Δεν χρησιμοποιώ τη λεωφορειο-λωρίδα αλλά την επόμενη. Στην Αλεξάνδρας (που έχει αρκετό πλάτος) είναι εφικτό. Στη Χαριλάου Τρικούπη όμως... δράμα!
Εν πάσι περιπτώσει, αναγκάζομαι να αυξάνω ταχύτητα και ταυτόχρονα διεκδικώ το χώρο μου. Που σημαίνει ότι όποιος θέλει να με περάσει θα πρέπει να αλλάξει λωρίδα. Σε αρκετές περιπτώσεις κινούμαι στη μέση της λωρίδας (ειδικά αν η κίνηση είναι αυξημένη και μπορώ να ακολουθήσω).
Ξέρω, δεν είναι ιδεώδης λύση. Απλά ένας συμβιβασμός είναι. Εναλλακτικά, θα πρέπει να διαλέγουμε διαδρομές που παρακάμπτουν αυτούς τους δρόμους, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, σωστά;
Η λύση είναι ποδηλατόδρομος, αλλά τι να λέμε τώρα...

Πως κινούμαστε στους δρόμους αναρωτιέστε.......? Μα φυσικά όπως όλα τα άλλα οχήματα!!
Ποδηλατόδρομοι στην Ελλάδα??? μπααα χλωμό το κόβω....

Μια εικόνα 1000 λέξεις......

www.youtube.com/watch?v=LAoZUcFgbXk

Ειδικά αν μπορείς να πας με την ταχύτητα των carων τότε κλείσε άφοβα τη λωρίδα που κινείσαι! Γιατί απλά δεν έχει νόημα να σε προσπεράσει ο άλλος. Κι τύχεις σε κανένα γκάου και σου πει και τίποτα... "και που θα πας ρε φίλε;" Εγώ αυτό κάνω.

Προσπαθώ να αποφεύγω δρόμους ταχείας κυκλοφορίας με λίγες λωρίδες (βλ. Πειραιώς), και να προτιμώ με πολλές. Π.χ. η Συγγρού όσο επικίνδυνη κι αν φαίνεται λόγω 4 λωρίδων σου αφήνει μια χαρά περιθώριο να κινηθείς.

Και μην ξεχνάμε και τα μεγάλα πεζοδρόμια σε μεγάλους δρόμους, βλ. Βασ. Σοφίας...

Αιγαία, πότε θα πάμε γατοβόλτα ρεεεεε;;;;;

Μήπως είμαστε πιο γρήγοροι απο τα "κλουβιά¨? Θα συμφωνήσω με τον Αλητόγατο,οι 4 λωρίδες είναι καλύτερες!!!!!!

Ιnferno κάτι μαγειρεύεται......θα τα πούμε στη "φωλιά"....