Πήρα το τρίκυλό μαζί μου στα τρένα

Γεια χαρά,

την Παρασκευή, αγόρασα εισητήριο ποδηλάτου και μπήκα με το τρίκυκλό μου στο πρώτο υπεραστικό τρένο για το Αμβούργο. Το έβαλα κάτω και καθόμουν επάνω· ούτε θέλανε να
δούνε το εισητήριό μου!
Χαιρόμουν, είχα όμως τύψεις μήν με διώχνουνε μέσα στο Αμβούργο στο δεύτερο τρένο. Και πάλιν το ίδιο. Ο ανδρούλος με συμβούλευσε να το ανακοινώσω «παιδικό αμαξάκι με τρεις ρόδες», και να δείξω το ποδηλατικό εισητήριο.

Έφτασα στη μικρόπολη κοντά στο χωριό και ρώτησα για το δρόμο. Κατέληξα σε άλλο δρόμο,
τήλεφωνισα στον ανδρούλο· «Θα στρίψεις και να πάς μέσα στο Ελμσχόρν, ώστε να δεις την
οδό που έχασες, εντάξει;»
Ωραία θερινή μέρα με πρασινάδα, τι να μου χαλάσει την καλή διάθεση; Έφτασα σε διαστάυρωση, όπου είδα μια κυρία με τσιγάρο. Την ερώτησα για το δρόμο. «Χορστ;! Δεν είναι πολύ μακριά;;» Της είπα ότι δε θα με πειράζει μετά το τσιγαράκι.
Επιτέλους βρισκόμουν στην οδό Φλάμβεγκ, κατευθίαν, με την ευθίαν Ιτσεχό.
Ένας καλός άνθρωπος μου έδειξε το μεγάλο δάχτυλο, που σημαίνει «πολύ ωραία» εδώ πέρα.
Από τις τρεις ως τις τεσσερισήμηση μμ ποδηλάταγα, και το απόλαυσα εντελώς.

Δυστυχώς, ο καιρός χάλασε λιγάκι· με 17 βαθμούς Κελσίου, δεν αντέχω περισσότερα από 12 λεπτά να κολυμπώ πρίν κρυώσω. Δεν πειράζει, θα καλυτερέψει πάλιν.

Σας εύχομαι κάθε καλό.

Categories: 
Αξιολόγηση: 
0
Η αξιολόγηση σας: Κανένα
0
0 ψήφοι