Ιστολόγια

Μαύρα όλα.
Μαύρα όλα τα ποδήλατα στο Άμστερνταμ

Έξω απ' το τρένο δάσος τα ποδήλατα
ανάλαφρα και με χωρίς αναβάτες, παρέα από μόνα τους,
το πιό κεφάτο μαύρο της ζωής μου.

Πέρα-δώθε ρόδες
πάνω σε δρόμους με ζωγραφισμένα πάνω τους ποδήλατα με οβάλ τροχούς
Οι αναβάτες σε όρθια θέση
να βλέπουν μπροστά το καρτ-ποστάλ που μέσα του κινούνται.
Το πιό ευκίνητο μαύρο της ζωής μου.

Στη μπυραρία ροκανίδι στο πάτωμα
αφημένα ποδήλατα απ' έξω
κουστούμια και γραβάτες με τον ιμάντα της τσάντας χιαστί στο στήθος.
Το πιό αυτονόητο μαύρο της ζωής μου .

Πλάϊ στο ποτάμι τουλίπες στους πάγκους
στην άκρη του ματιού μου ποδήλατα αδιάκοπα.
Το πιό αεικίνητο μαύρο της ζωής μου

Έξω απ' το μουσείο.
Ο Van Gogh δεν ζωγράφισε ούτε ένα ποδήλατο
περνάει απ' το μυαλό μου σκέψη άδικη.

Ιούνιος του '98
Παρέα με φίλη που έφυγε απ' το φως της μέρας.
Το πιό ακαταλαβίστικο μαύρο της ζωής μου.

ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080603&nid=8735689&sn=&spid=876

Είμαι 24 ετών και μένω Θεσσαλονίκη. Σήμερα αγόρασα ένα Ideal Zig Zag '08 και έτσι εισέρχομαι και εγώ στο μαγικό κόσμο του ποδηλάτου. Είμαι κατενθουσιασμένος με την νέα μου αυτή συνήθεια, μιας και πιστέυω πως μόνο καλά θα φέρει στη ζωή μου, αλλά και στο περιβάλλον. Όσον αφορά το ποδήλατό μου νομίζω ήταν μια καλή αγορά(ο χρόνος θα δείξει βέβαια) και σε καλή τιμή- 420 ευρώ μετρητοίς..

Άκου ρε τι μου ζήτησε το μ@λ@κισμένο!!!
Ποδήλατο, ρε μ@λ@κ@, ποδήλατο!!!
Τού λέω, ρε παλληκάρι μου, δε θες να σου πάρω ένα παπί, ένα μηχανάκι, ένα βεσπάκι από 'κείνα τα μπόλικα, τα τεράστια, τα μουράτα, τώρα πούγινες δεκάξι κι' έχουμε και τον θείο το Βλάση στο τμήμα να μας βγάλει δίπλωμα-μαϊμού, εσύ θες ποδήλατο;;;
Ναι, μου λέει, έχω βρει ένα και μ' αρέσει πολύ!
Ρε, μπας και πρέπει ν' ανησυχώ, του λέω, ποιός άλλος έχει ποδήλατο;
Ο Σταύρος, ο Μάκης, ο Γιώργος, ο Τζίμης, ο τάδε, ο τάδε...
Καλά, του λέω, αυτοί δεν έχουνε πατεράδες να τους φροντίσουν , να τους πάρουν ένα μηχανάκι να κυκλοφορούν με αξιοπρέπεια , σαν κύριοι, τί είναι φτωχοί είναι και παίρνουν ποδήλατα στα παιδιά τους; Και στο κάτω-κάτω εγώ δε γουστάρω να γυρνάς με τους καρμίρηδες, να σε βλέπει η γειτονιά και να λέει "καλά, δεν έχει αυτός πατέρα να τονε νοιάζεται;"
Είναι, μου λέει, τρόπος ζωής και είμαι αυτόνομος και δεν επιβαρύνω με τις βεζίνες και το περιβάλλον και που ο πλανήτης δεν αντέχει και κάποιο θερμοκήπιο ξέρω 'γώ ποιανού που τόδειξε και ο ΣΚΑΪ, που να χέσω το ΣΚΑΪ με τα φίδια που πάει και δείχνει και λαλάς και 'συ , του λέω, και μου θες ποδήλατο!!! Δε σου δίνω ρε, δεν πληρώνω εγώ για πετάλια και τέτοιες ξετσιπωσές!!!
Και τί μου λέει;
Δε πειράζει, θα δουλέψω και θα το πάρω μόνος μου! άκου, ρε τί μούπε, να δουλέψει ο δικός μου ο γυιός για να πάρει ποδήλατο!!!
Και πού θα δουλέψεις ρε λεβέντη μου, του λέω, στο σούπερμάρκετ, μου λέει!!!
Και η ξεφτίλα, ρε αγόρι μου, του λέω, να μάθει η γειτονιά πως κουβαλάς νταλίκες στο μπακάλικο γιατί δε σου δίνω, πού την βάζεις;;; Η δουλείά δεν είναι ντροπή , μου λέει. Ντροπή μπορεί να μην είναι για σένα, του λέω, είναι όμως για μένανε πούχω κι' ένα πρόσωπο στην κοινωνία!!!
Έ, τότε, δώσε μου, μου λέει, να πάρω ποδήλατο !!! Το κωλόπαιδο, πού τάμαθε αυτά να μιλάει έτσι σε μένανε που θέλω το καλό του, ποιός πο&στης του τάμαθε!!!