Ιστολόγια

Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008 γύρω στις 14:00, έγινε ένα θανατηφόρο ατύχημα στην Αττική οδό, στον περιφερειακό Υμηττού. Ο αναβάτης, 23 ετών, ήταν με μηχανή μαύρη DUCATI, φορούσε μαύρο κράνος και μπουφάν μηχανής. Επρόκειτο για ιδιαίτερα ήσυχο και τυπικότατο αναβάτη, που γενικώς δεν έτρεχε. Είχε ξεκινήσει από Παπάγου προς Νέο Ηράκλειο. Το ατύχημα έγινε σε τούνελ κοντά στον Σταυρό και πληροφορίες λένε ότι ήταν σε στροφή.

Ποδηλατεί διαρκώς.

Δεν σταματάει ούτε για να κυττάξει απ' το ξέφωτο πέρα μακριά τα νησιά, δεν βλέπει ούτε το βουνό που μέσα του ποδηλατεί, ούτε δέντρα, ούτε πουλιά, ούτε ζώα. Υπάρχει μόνον ο δρόμος, το χώμα κι' οι κροκάλες, οι ρίζες και τα "τζαμπάκια", τα νεροφαγώματα και οι γλύστρες.

Ε, τώρα αν γράψω πως δεν τρελλαίνομαι με την Καθαρά Δευτέρα, θα με κράξετε....;Δηλαδή, νοιώθω πως δεν οφείλω να τρελλαθώ με κάτι που δεν έχει πλέον κανένα νόημα και που είναι ένα ακόμη διακοπτάκι που μας το πατάνε και 'μεις τρέχουμε να πράξουμε τα δέοντα και τα ειωθότα. Ναι, ρε Σωτήρη, ούτε η Τσικνοπέμπτη μ' αρέσει...

Δεν προλαβαίνει.Τον βλέπω να πασχίζει να έρθει σε επαφή με το ποδήλατό του και να μην προλαβαίνει.Παλεύει να βρει χρόνο να το λαδώσει κα να λαδωθεί, να βγει λίγο από τις γραββάτες και τα κουστούμια του, να παίξει τον Μπομπ τον μάστορα, να επισκευάσει το αρχαίο του ποδήλατο, την μόνη νότα παιδικότητας που μπορεί να διατρέχει την ζωή κάθε ανθρώπου μέχρι τα βαθειά του γεράματα, να γρασσάρει την αλυσσίδα, να ξύσει τις ζάντες, να γρατζουνιστεί, να σιχτιρίσει χωρίς αληθινό λόγο, έτσι όπως σιχτιρίζουν τα παιδιά όταν κάνουν τους μεγάλους...Σκέφτεται πώς θα γίνει να κλέψει λίγο χρόνο να απλώσει το χ