Η ΓΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Μεσημέρι καλοκαιριού στο Κάστρο. Ιούλιος. Ο ήλιος πυρώνει τους ασβεστωμένους τοίχους, τα ξεραμένα χόρτα, το σαμιαμίδι που τρυπώνει στην ξερολιθιά. Ο ήλιος δεν αστειεύεται στις Κυκλάδες.
Την είχε δει και κάποιο περασμένο καλοκαίρι, πριν αρρωστήσει. Με την πρώτη ματιά της είχε φανεί παράξενη, ασυνήθιστη. Πολύ κοντούλα και αδύνατη, από τις πιο λιανές ανθρώπινες φιγούρες που είχε συναντήσει. Ο συνδυασμός ηλικιωμένης νησιώτισσας και μοντέρνων, αλλά ρυπαρών και κακοφορεμένων ρούχων την έκανε σουρρεαλιστική.