Το ιστολόγιο του/της BookLuv

Τελικά  αυτή η καραντίνα έφερε αρκετή  ενδοσκόπηση. Ήταν ευκαιρία για πολλά, σκέφτεται η Σοφία, καθώς ετοιμάζει την καλοκαιρινή γωνιά της στη βεράντα.  Η μαμά της, που αγγίζει πια τα ογδόντα, δεν έχει αφήσει συρτάρι ούτε ντουλάπι ασυγύριστο. "Εσύ;" τη ρώτησε χθες, όταν συναντήθηκαν στον κήπο. "Διαβάζω  Hemingway  στο διαδίκτυο. Έχω βρει κάτι αναλύσεις..." "Ο Hemingway δεν θα'ρθει να σου ξεσκονίσει", την προσγείωσε η μάνα της. Ουδέν αληθέστερον τούτου, αφού ο Αμερικανός καθηγητής που άκουγε χθες στο youtube  τον χαρακτήριζε μισογύνη και ναρκισσιστή.

Η πεθερά  ''πενθεί τον έρωτα'', σύμφωνα με μια συκοφαντική ετυμολογική προσέγγιση, που δεν μπόρεσα να τεκμηριώσω από το λεξικό. ''Όποιος αποκτά πεθερά, εισέρχεται σε κατάσταση πένθους'', διάβασα στο διαδίκτυο, από αμφιβόλου προελεύσεως ανώνυμο συγγραφέα.

- Ηλιοδώρα, θυμάσαι;  Είχαμε ξανάρθει εδώ, στο λιμάνι.  

-Δε θυμάμαι. Πότε είχαμε ξανάρθει;

-Όταν περιμέναμε τα παιδιά  να'ρθουν από το  Ρέθυμνο. Εγώ τον Αλέξη κι εσύ τον Στέφανο, που ήταν στη Φιλοσοφική...

-Πού  τα θυμήθηκες αυτά, Εμμέλεια; Η γερόντισσα δεν επιτρέπει να συζητάμε τέτοια πράγματα.

-Πέρασαν κιόλας δεκαπέντε χρόνια, τα υπολόγισα χθες βράδυ.

-Αμαρτάνεις τώρα, το ξέρεις;

-Εσένα, Ηλιοδώρα, δεν σου'ρχονται σκέψεις καμιά φορά; Πώς θα'ταν η ζωή μας, αν δεν είχαμε μπει στη Μονή...

Λίγο με το ζόρι πήγαινε στην εκκλησία τις Κυριακές. Με το ζόρι έβρισκε και κατάλληλα ρούχα για την περίσταση, σκαλίζοντας ανόρεχτα τις κρεμάστρες στην ντουλάπα, διατρέχοντας με το βλέμμα την συλλογή ωραίων μεταχειρισμένων, που είχαν μαζευτεί τα τελευταία χρόνια.