Το ιστολόγιο του/της ofios

Γράψε κάτι γράψε κάτι γράψε κάτι.

Το ποδήλατο τελικώς, το πάτησε μια μπουλντόζα. Ο οδηγός δεν ήξερε πως πάταγε κι΄ένα ποδήλατο μαζί με τα ξύλα και τα μπάζα κάτω από κείνην την μεγάλη παλιόπορτα που κάτω της βρισκόταν το ποδήλατο. Άμα το ξερε μπορεί και να το μάζευε για τον γιό του που όμως θα τούπεφτε μεγάλο γιατί ήταν μόλις εφτάμιση. Μηνών. Αλλά, πάλι μάζευτο κι΄ας το να κάθεται. Δεν τόξερε όμως το γεγονός της παρουσίας του ποδηλάτου κάτω απ΄τα μπάζα και το πάτησε, λειώτσα τόκανε και δεν κατάλαβε και τίποτε.

«Εεεε, Καπτα-Θωμά!»

Έχει μια μυρωδιά το ύφασμα.
Την καταλαβαίνεις αφότου βγεις απ΄ όπου είναι στιβαγμένα τα τόπια.
Και σ΄ακολουθεί για ώρα, σα μυρωδιά μαγέρικου, σαν οσμή νοσοκομείου, σαν ρούχο πατηκωμένο σε μπαούλο για καιρό.
Κι΄έμενε πίσω της ακόμη και μετά από μισή ώρα πετάλι. Το καταλάβαινε απ΄τον τρόπο που την κυττάζαν οι γείτονες όταν συναντιόνταν στο ασανσέρ κι΄αποφεύγαν να ακουμπήσουν ώμους μαζί της.

Το μικρό δωματιάκι στην ταράστα της πολυκατοικίας όπου έμενε μύριζε κι΄εκείνο την ίδια μυρωδιά. Νάφταιγε άραγες, το ότι τα ρούχα της ήταν φτιαγμένα από ρετάλια του ραφτάδικου όπου δούλευε;