Έγραψα ένα μικρό άρθρο στο μπλογκ για το πώς μεταφέρω την τσάντα γυμναστικής στην σχάρα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φοβάμαι μήπως λυθεί και την ψάχνω πάνω στην Μεσογείων (μου έχει τύχει και το κατάλαβα πολύ αργά - έπρεπε να γυρίσω πισω 3 χλμ για να την βρω). 

Είναι λίγο ιδιαίτερος ο τρόπος αλλά νομίζω πως έχει ενδιαφέρον. Δείτε εδώ:

https://bicycleobsession.wordpress.com/2019/01/06/ho...

Πριν καποια χρονια ειχα μετατρεψει μια σπασμενη πλαστικη καρεκλα του Ικεα σε λεβιεδακια για αλλαγη λαστιχου. Με ενα κερακι και ενα σουγιαδακι η μετατροπη εγινε ευκολα. Τα χρησιμοποιω συνεχως και μπορω να πω πως λειτουργουν αψογα! 

...

Έκανα πριν λίγες μέρες ένα πρόχειρο λάδωμα στο ποδήλατο και κατέγραψα τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε αυτό το σύντομο βίντεο.

Είχα ένα καινούργιο λιπαντικό σπρέι που έτυχε να πάρω πρόσφατα, οπότε είπα να το χρησιμοποιήσω, αν και δεν ξέρω αν είναι το κατάλληλο ή το καταλληλότερο για αυτή την δουλειά.

Με μια έννοια, το αντίθετο του μπάτε σκύλοι αλέσετε και αλεστικά μη δίνετε.

Μια συνεισφορά στους συνάδελφους ποδηλάτες... στη μάχη κατά των σκύλων. Αχρείαστη να΄ ναι, και καλές σφεντονιές.

https://i-alli-ellatha.blogspot.gr/2017/09/blog-post...

Τρία χρόνια τώρα, ακόμα παραμένω άκαπνος-καπνιστής γιατί, να πω την αλήθεια, που και που όλο και γυρίζει στο κεφάλι μου. Ο εγγλέζος με βοήθησε πολύ. Κατ' αρχήν είχε ήδη πετύχει το σκοπό του πριν καν ρολλάρει στο δρόμο. Με κράτησε μακριά απ' το τσιγάρο και μου ‘δωσε το στόχο. Φέτος είπα να τον κάνω καμιά βόλτα παραπάνω, να γυρίσουμε λίγο τη πόλη.

Πριν μερικούς μήνες μαζί με έναν φίλο πήγαμε μαζί ποδηλατοβόλτα στο βουνό. Στο ποδήλατό του παρατήρησα ένα καλάθι το οποίο το χρησιμοποιούσε καθ' όλη την διαδρομή μπαινοβγάζοντας με τρομερή ευκολία κινητό, μπουφάν, σκουφο, κράνος, αδιάβροχο, φαγητό κλπ. Από τότε μου καρφώθηκε στο μυαλό να κατασκευάσω κάτι αντίστοιχο, αλλά πολύ πιο ανθεκτικό, να 'ναι δηλαδή ιδανικό για ταξίδια.

Μετά από πολύ σκέψη και πολλά σχέδια κατέληξα στην 'καλαθούνα', ένα καλάθι κατασκευασμένο από σκουπόξυλα και σπάγγο!

Οι Έλληνες είναι αρκετά τεχνοφοβικοί, δηλ. δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες. Σε μια προσπάθεια να ξεψαρώσουν οι νέοι σύντροχοι όχι μόνο ποδηλατικά αλλά και τεχνολογικά, ένας παλιός πληροφορικάριος δείχνει έναν τρόπο αξιοποίησης της τεχνολογίας με μέσα ελεύθερα που υπάρχουν σήμερα μέσα στα σπίτια μας.

https://www.youtube.com/watch?v=YXwsx9QDLi4

Έχει χρειαστεί τόσες πολλές να την μεταφέρω, που έπρεπε να βρω μια άκρη ώστε να μην μπαλατζάρει πολύ η σχάρα και δημιουργήσει κανά πρόβλημα. Θεωρώ ότι σε μεγάλα βάρη, η σχάρα δεν έχει κίνδυνο να σπάσει έτσι πώς κατανέμονται οι δυνάμεις, αλλά με το μπαλάτζο οι βίδες ξεβουρτσίζονται από τις δυνάμεις και διαλύει τις στροφές της βίδας ή του eyelet. Αν βάλεις παξιμάδια στις βίδες και με κάποιο τρόπο το φορτίο και η σχάρα είναι σταθερά, τότε δε θα έχεις πρόβλημα. Αυτό σκέφτηκα και κατασκεύασα τα πατάκια.

Μιλάμε για πολλές βόλτες!

Στην αρχή όταν το βλέπεις, το απορρίπτεις. Θεωρείς ότι ο ιδιοκτήτης του είναι κάποιος ζητιάνος, άσχετος από ποδήλατα και κατασκευές και σίγουρα δε μπορεί να αποκαλείται 'ποδηλάτης'.

Όσο το κοιτάς όμως, τόσο η ματιά σου αμβλύνεται και 'σκέφτεσαι έξω από το κουτί', όπως σκέφτηκε και αυτός.

Για χρόνια στη Λαϊκή πήγαινα με ένα παλιό μπακπακ και αφού φόρτωνα την πραμάτεια, καβάλαγα το ποδήλατο και γύρναγα σπίτι. Τελευταια, λέω δε δοκιμάζω να δέσω ένα καφάσι στο ρακατάμπλα (πλατφόρμα πάνω στη σχάρα) που παίρνω στα ταξίδια και με έχει καταβολέψει; Ε, ούτε που κατάλαβα πώς έφτασα σπίτι με 25 κιλά στη σχάρα!

Άλλη φάση το καφάσι! Kάτι ξέρουν οι παππούδες που τα χρησιμοποιούν!

Γεια χαρά,

χτες το βράδυ όταν πέρασα το καλτνερίμι, άκουσα κάτι να πέσει. Με δυσκολίες επέστρεψα το τρίκυκλό μου και βρήκα κάτι τέτοιο, πως είναι στα ελληνικά:

χωρίς το παξιμάδι, βεβαίως. Το μάζεψα, κι αφήξοντας σπίτι παρατήρησα ότι είχα χάσει τον άξονα της μπροστινής ρώδας! Τι θα μπορούσε να έγινε, δεν το σκεφτόμουν.

ο ορισμός λέει σε ότι αφορά τις παράλληλες ευθείες οι α και β δεν έχουν κοινό σημείο λέγονται παράλληλες ευθείες. Σε όλη τη διαδρομή τους δηλαδή έχουν μεταξύ τούς απόσταση αλλά πάντα την ίδια, αλλά επίσης δεν έχουν και ποτέ κάποιο κοινό σημείο.

Γεια χαρά,

για σχεδόν ένα μήνα νόμιζα ότι ήθελε λάδι το ρουλεμάν της αριστερής ρόδας από πίσω. Δεν είχα ιδέα πως να την ανοίξω, ντρεπόμουν επιπλέον για το να αφήσω να υποφέρει το συντροφάκι μου το Buck. Από την άλλη, είχα περιμένει το μάστωρα να κοιτάξει τέτοια πράγματα όταν κάνει την τεχνική επιθεώρηση, η οποία κοστίζει αρκετά.
Λοιπόν, χτυπά το κουδούνι, ήρθε ο μάστωρας και του έδειξα το πρόβλημα. «Μάλλον είναι η φρένα,» είπε. «Τα κλειστά ρουλεμάν αντέχουν αιώνια. Δεν είδα να ζημειωθεί κανένα.»
Τον ερώτησα μήπως να του δώσω τίποτε; «Ένα πακέτο τσιγάρα φτάνει.»

Γεια χαρά,

χτές όταν επέστρεψα έβγαλα μερικές φωτογραφίες, τις οποίες δεν μου επιτρέπεται το σύστημα να βάλω με την ενημέρωση·

Το επιλεγμένο αρχείο whellchair.jpg δεν γίνεται να προσαρτηθεί. The file is 483.46 kb which would exceed your disk quota of 20 mb.

Εντάξει, τα περσαμένα χρόνια δημοσίευα αρκετές εικόνες. Φαντάζομαι ότι η quota τέλειωσε. Πως να διαγράφω τις παλιές;

Γεια χαρά,

αφού δεν έχω ιδέα για το πως να βάλω φωτογραφία μέσω απάντησης, άνοιξα καινούρια το θέμα.

Το 2010, ανανέωσα το ποδηλατάκι μου: έβαλα το τιμόνι το οποίο φαίνεται στην 2η φωτό.
Το μέταλλο τύλιξα με τέϊπ για να βάζω τις πήχες κομψά.

Μή ρωτάς πόσο με γελάγανε, ήθελα να ποδηλατώ δίχος πόνου στα χέρια

Τέσπα, καλό θα ήταν να σκεφτείς τι θέλεις για να μήν πονάνε τα χέρια σου. Εάν θες ένα τέτοιο
τιμόνι, γράψε μου τις λεπτομέρειες κα θα δω τι να βρω.

Έχω καιρό να διηγηθώ μια ιστορία. Ίσως τρόμαξα όταν ξεκίνησα να βλέπω τη ζωή διαφορετικά από την τελευταία φορά που ξεστόμισα 4 + 1 μαζεμένες. Κάπως έτσι πέρασαν 10 μήνες από την 5η μέρα του Ιούνη που έβαλα μπροστά το στοίχημα με τον εαυτό μου, να ντύσω το πράσινο Mercian και να πάω μια βόλτα, να στρίψω ένα τσιγάρο και ν' αποφασίσω αν θέλω να τ' ανάψω ή όχι.

Ποζεριά στο φουλ χωρίς ντροπή κι οι φωτογραφιες μεγαλώνουν με κλικ.

Γεια χαρά,

χτες πήγαμε με μια φίλη στο καινούριο κολυμβητήριο. Αντί να στρώσουν πλακάκια, με χαλύβα κτίσανε την πισίνα. Βέβαια βρισκόμασταν στη δημόσια πισίνα, όπου παίζανε μπάλα τα παιδιά.
Παρόλο που δεν υπήρχανε διαδρομές για προπόνηση, διασκεδάσμε μια χαρά.
Είδαμε τις πρώτες κηλίδες σκούρας κι αναρωτιόμασταν πως ν´αντέξει ο χάλυβας το χλώριο.

Γιατί χρησιμοπούν ανοξείδωτο χάλυβα;

Θυμάμαι το παμπαλαιό κολυμβητήριο στο Κίελο το οποίο κτίστηκε κατά το 1936: είχε πλακάκια, αλλά
δεν μας είχε άρεσει όταν είμσταν στο γυμνάσιο.

Πάγος στο κλιματιστικό μου, ενώ θερμαίνει:

Και μόλις ξεκίνησε την απόψυξη:

Η απόψυξη κρατάει 14 λεπτά και γίνεται περίπου κάθε 50 λεπτά με αυτό το κρύο (γύρω στους 0 C).

Το κλιματιστικό δουλεύει στο φούλ, γιατί δεν επαρκεί για το χώρο. Αντλεί θερμότητα 4 KW και ξοδεύει ηλεκτρικό ρεύμα 1 KW.

Δεν ξέρω πώς ακριβώς κάνει την απόψυξη. Υποθέτω με αντιστάσεις. Μήπως ξέρει κάποιος να μου πει;

Καλησπέρα παιδιά.. Μήπως έχει κάποιος από εσάς μία κάμερα HD για να κάνουμε μία καλύτερη φωτογράφιση σε αυτό το έργον...

http://art.freespace.gr/?p=713

Επικοινωνία με πμ..

Ευχαριστώ...

Έχω καιρό να διηγηθώ καμιά ιστορία. Έτσι μαζεύτηκαν μερικές μικρές που σκέφτηκα να τις αραδιάσω εδώ όλες για να τις βγάλω από μέσα μου και να κλείσουν σιγά σιγά.

Για τις αναγκες συντηρησης των ποδηλατων που δανειζει η ποδηλατολεσχη μας στη Λακωνια, εχουμε αναγκη απο ανταλλακτικα και αξεσουαρ που προμηθευομαστε απο μεταχειρισμενα ποδηλατα για λογους οικονομιας και για την ανακυκλωση παλαιων ποδηλατων. Η ποδηλατολεσχη μας εχει καθαρα δανειστικο χαρακτηρα και απο τη στιγμη που δεν εχει έσοδα, χρειαζεται καθε ανταλλακτικο για να καλυφθει η συντηρηση των ποδηλατων μας. Οποιοδηποτε μοντελο ποδηλατου και σε οποιαδηποτε κατασταση, ειναι χρησιμο για εμας.

για να ξεβιδώσω τα πετάλια και το τιμόνι να μου μήνη ο σκελετός ποίες βίδες πρέπει να ξεβιδώσω.????