Από τότε που ξέσπασε η κρίση μέχρι σήμερα πολλές νέες λέξεις και έννοιες που δεν γνωρίζαμε πριν ήρθαν να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό μας. Και σιγά σιγά αφού εισέβαλαν πρώτα στο λεξιλόγιο μας άρχισαν να μας αλλάζουν και τον τρόπο που σκεπτόμαστε. Για να μπορέσουμε να αφομοιώσουμε αυτές τις λέξεις – έννοιες πιο εύκολα, η έγχυσή τους στο συλλογικό υποσυνείδητο μας έγινε προσεκτικά και με αργούς ρυθμούς.
Πρώτα μας είπανε για τα σπρεντς, που εμείς δεν ξέραμε τι ήταν αυτά, αλλά χρησιμοποιώντας την λέξη καθημερινά την συνηθίσαμε και τέλος την κατανοήσαμε. Γιατί ποτέ δεν κατανοούμε μια έννοια αμέσως παρά μόνο αν τη χρησιμοποιούμε συνεχώς μέχρι να τη συνηθίσουμε και μετά να την κατανοήσουμε.
Π.χ. σε ένα πολυκατάστημα που πουλάει υπολογιστές βλέπουμε τον αγοραστή να ξέρει από ραμ και ρομ από cpu και ghz και από megabyte και megaherz. Μην γνωρίζοντας σε βάθος τι είναι όλα αυτά ξέρει όμως τι μπορεί να κάνει με αυτά.
Έτσι και με τις καινούριες έννοιες που μαθαίνουμε ως κοινωνία. Αφού λοιπόν όπως είπα και πριν πήραμε το πρώτο μάθημα με σπρεντς και επιτόκια και το καταλάβαμε, ήρθε η επόμενη άσκηση που μίλαγε για αποκλεισμό από τις αγορές και περιορισμό πρόσβασης σε διάφορα αγαθά αν δεν εφαρμόζαμε το ένα ή το άλλο. Εκεί βέβαια πηδήξανε κεφάλαια από τη βιασύνη τους και δεν προλάβαμε να καταλάβουμε τι γίνεται, και αρχίσαμε να τσινάμε. Έτσι χρειάστηκε ένας καταλύτης που θα επιτάχυνε το ρυθμό μάθησης μας και αυτός βρέθηκε στην περίφημη φράση «Μαζί τα φάγαμε».
Αφού κατανοήσαμε και αυτό και καταλάβαμε γιατί γέρνει το καράβι (και το καράβι γέρνει επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, ιατροί φαρμακοποιοί, το χαμόγελο του παιδιού, η ΕΡΤ, ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΠΑΠ, είναι όλοι λαμόγια και κλέφτες,) .
Με λίγα λόγια δηλαδή αλλάξαμε τρόπο σκέψης και ναι, τώρα πια πιστεύουμε στους νόμους τις αγοράς. Ε, τι να κάνουμε; -σου λέει ο άλλος- έτσι είναι οι νόμοι της αγοράς. Για να σταθεί αυτή η φράση στο χώρο «έτσι είναι οι νόμοι τις αγοράς» πριν από μερικά χρόνια θα ήταν αδύνατο. Σήμερα όμως ο άλλος το λέει ως κάτι αυτονόητο χωρίς να αναρωτιέται καν τι είναι αυτό που λέει. Όπως λέγαμε πριν για την RAM και την ROM.
Και ποιος είπε ότι τα κράτη πρέπει να λειτουργούν με βάσει των νόμων της αγοράς; Τα κράτη αποτελούνται από ανθρώπους που απαρτίζουν κοινωνίες και όχι από υπαλλήλους που στελεχώνουν εταιρίες. Τα κράτη και κατ΄ επέκτασιν η κοινωνία που τα απαρτίζει έχει να φροντίσει παιδιά, γέρους και ανήμπορους. Δεν είναι επιχείρηση το κράτος. Δεν πρέπει να υπακούει το κράτος στου νόμους της αγοράς, αλλά αντίθετα θα πρέπει να ρυθμίζει τις αγορές έτσι ώστε να λειτουργούν υπέρ του.
Μάθαμε τώρα όλοι να το παίζουμε οικονομολόγοι. Πρόσφατα άκουσα από πολύ κοντινό μου άνθρωπο να λέει: «Και ποιο είναι το προϊόν που παράγει η ΕΡΤ;» Και λέω εγώ σίγουρα δεν είναι χειροπιαστό, αλλά ποίος είναι αυτός που θα ορίσει ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει προϊόν. Ποίο είναι το προϊόν που παράγουν τα σχολεία με βάσει των κανόνων της αγοράς, γιατί να φροντίζουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, και ποιο είναι το προϊόν που παράγουν τα νοσοκομεία;
Έτσι και ο ασφαλιστής μας επικαλείται τους νόμους της αγοράς λέγοντας :«τι να κάνουμε, αυτή είναι η αγορά!»
Σκατά στα μούτρα της αγοράς λοιπόν.
Μια απο τις φρασεις που ακουγονται τωρα τελευταια ολο και συχνοτερα, απο διαφορους που περιτριγυριζουν τους Ιζνογκουντ, η και τους ιδιους τους Ιζνογκουντ, ειναι: "...για να ξαναμπουμε στις αγορες...", η "...οταν ξαναμπουμε στις αγορες...",η "...για να μπορεσουμε να επιστρεψουμε στις αγορες...", κλπ. κλπ.
Με τοσες λοιπον τεμεναδες κι ευχες, θα'λεγε κανεις πως οι "αγορες" ειναι φιλοπτωχες οργανωσεις, η τουλαχιστον κατι σα λαϊκες αγορες, οπου τα παντα πουλιουνται παμφθηνα, σωρηδον, και τελικα αποτελουν κατι σαν την μοναδικη πορτα για τον Παραδεισο.
Η αληθεια ειναι τραγικα διαφορετικη, και τα αποτελεσματα της προσφυγης σε αυτες ακριβως τις αγορες τα προηγουμενα χρονια, τα βιωνουμε ολοι (η μαλλον οχι ολοι, αλλα οι περισσοτεροι) τωρα.
Η ιδεα λοιπον που καλλιεργειται με μεγαλη επιμελεια κι επιμονη, ειναι οτι κανενα κρατος, κανενας λαος, δεν προκειται οχι μονο να ορθοποδησει, αλλα ουτε καν να ξημερωθει, αν δεν μπορει να δανειζεται απο αυτες τις αγορες.
Και βεβαια, εκεινο που επισης με περισση σπουδη κι επιμελεια αποκρυπτεται, ειναι οι οροι δανεισμου απο τις "αγορες", και φυσικα τα τραγικα επακολουθα.
Κι επισης δεν ειναι τυχαιος ο ορος που χρησιμοποιειται: "Οι Αγορες".
Αναφερονται σα να ειναι κατι γενικο κι αοριστο, που απλως υπαρχει "εκει εξω", κατι το οποιο δεν εχει συγκεκριμενη ταυτοτητα, κι οντοτητα.
Σαν κατι φυσικο σχεδον, οπως τα δαση ας πουμε, οπου δεν μπορει κανεις να μιλησει για ενα-ενα τα δεντρα που τα αποτελουν, και για να ξεμπερδευουμε η απλως για ευκολια, τα λεμε απλα "δαση".
Θα'λεγε κανεις λοιπον, οτι οι αγορες, η αν θελετε και τα διαφορα funds (που κι αυτα φοριουνται πολυ τελευταια), δεν αποτελουνται απο ανθρωπους που τσεπωνουν αγριως παραδακι, βγαλμενο απο το υστερημα του καθε μικροκακομοιρη, αλλα ενσαρκωνουν γενικοτερες "ιδεες", η "καταστασεις".
.
.
Οι αποφασεις βεβαια, για το αν "θα μπουμε" η "θα ξαναμπουμε στις αγορες", δεν παιρνονται απο τον μικροκακομοιρη. Τετοιες "σπουδαιες" αποφασεις, δεν παιρνονται ποτε απο τους "μικρους" και τους "κακομοιρηδες".
Οι αποφασεις αυτες, παιρνονται απο αυτους που οι μικροκακομοιρηδες διαλεγουν για να διαχειριστουν τα κοινα αντι γι'αυτους τους ιδιους.
.
.
Και ενα παραξενο πραγμα, σε ολα τα κρατη, σε ολες τις χωρες, κανεις Ιζνογκουντ δεν περιμενει να ελθει η αναπτυξη αργα αλλα σταθερα, αβιαστα, στηριζομενη στις δυναμεις του τοπου και των ανθρωπων του τοπου.
Οι περισσοτεροι Ιζνογκουντ, παραβγαινουν στο ποιος θα δανειστει περισσοτερο και γρηγοροτερα απο τις αγορες, προκειμενου να καταφερουν να μπουκωσουν στα γρηγορα, και μετα να μοιρασουν αρωμα ευμαρειας και καλοπερασης στους ιθαγενεις, αντε και κανα καθρεφτακι η χαντριτσα, λεγοντας τους οτι ειναι αποτελεσμα της "αποτελεσματικης και σωστης διακυβερνησης", η κατι τετοιο τελος παντων, που φερνει ψηφους, δοξα, και συνεχεια στο παρτυ.
Ακομη κι αν κατι παει στραβα ομως, και βρεθει κατα λαθος καποιος Ιζνογκουντ που δεν του αρεσει να δανειζεται απο τις περιφημες "αγορες", πολυ συντομα αντικαθισταται απο καποιον αλλο, ο οποιος ειναι προθυμοτατος να δανειστει, και μαλιστα με το παραπανω.
.
.
Και καπως ετσι, συνεχιζουν να λειτουργουν οι "αγορες".
Και οι νομοι τους ειναι απλοι. Παρα πολυ απλοι. Και μπορουν να συνοψισθουν στον εξης ενα:
Σε βαζω να δανειστεις, και μετα σε εχω στο χερι και σε αρμεγω.
.
.
Καταλαβες αγ ελαδιτσα;
Αν δεν καταλαβες, θα σε αρμεγουν ωσπου να ψοφησεις.
Αν κατι καταλαβες, μπορει καποια στιγμη οχι να κλωτσησεις, αλλα να απαιτησεις να σου επιστρεψουν την καρδαρα πισω.
Η μακροχρόνια εποχή του αρμέγματος τελείωσε με την έλευση των ΓΑΠ, Παπαδήμιων, ΔΝΤ κλπ.
Τώρα διανύουμε τη εποχή της σφαγής και της διάθεσης του κρέατος ...
Όμως.
Πας στα βαθιά και θα τρομάξουν οι αστοί.
Ακόμη βελάζουμε (δες τα παλιότερα θέματα του @κούκλου, μες στη σκόνη είναι).
Σημ. Τα θέλουν όλα ιδιωτικά, οι αγνοί αστοί ( & για Κατσέλης έκλαψε κανείς;)
Όσοι δεν τόχουν διαβάσει, να το διαβάσουν: "είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε" του Μπογιόπουλου. Η ιδεολογία του και η ιδεολογία σου, δεν έχουν σημασία, διάβασε για να καταλάβεις, για να αρχίσεις να καταλαβαίνεις. Συνιστάται ιδαιτέρως για αρχαρίους, που δεν κατάλαβαν ακόμα σε τι κόσμο ζουν.
...δεν αποκλειει το αλλο:
Μπορει καλλιστα και να αρμεγεται και παραλληλα να σφαζεται η αγελαδιτσα.
Πρωτα το ενα ποδι, μετα το αυτι, μετα η ουρα, μετα το αλλο μπουτι, αλλα προς θεου, μη μας ψοφησει εντελως (κι επισημως)!
Τι θαχουμε να αρμεγουμε μετα;
Εξ'αλλου, κανεναν δεν συμφερει να ψοφησει δια μιας το ζωντανο.
Ειπαμε, επενδυουμε σε βαθος χρονου.
Όσο υπάρχει Εκκλησία (Α.Ε.), Μπάλα (Α.Ε.) και "Έξω οι Ξένοι",
δεν ανησυχώ για τίποτα :)
Όλα πάνε κατ'ευχήν (Μέρκελ).