"Ας πούμε κάτι σχετικό με τον καιρό"...

Αιθεροβάμονά μου σε βρίσκω θαυμάσιο! πάντα έλεγα πως οι αιθεροβάμονες είναι οι ποιητικοί προάγγελοι ενός ωραίου μέλλοντος... καλή δουλειά εύχομαι!

αγαπητή έγκριτη πηγή, καθώς η νύχτα πέφτει κι έρχεται μαχητικός ο Γιαννάκης ο Περιπατητής (sic Johnny Walker), αποτύχαμε παταγωδώς!!!

όχι μόνο δεν έβρεξε, αλλά όποιος δεν πήρε αντιηλιακό θα ρόδισε επαρκώς...

πάμε παρακάτω! θα επανέλθω!

[αν κάποιος έχει εθιστεί στην τελειότητα, το να κάνει αυτοκριτική για λάθη είναι εξαιρετικά τραυματικό...κι ορκίστηκα να κόψω τα γλυκά που συνήθως με παρηγορούν σ' αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, αφού τα 68 κιλά είναι ένα όριο που αν ξεπεράσω θα με μουτζώνω για κάμποσο και δεν πρέπει υπό τις παρούσες συνθήκες ήττας...]

το μονάστερο κι επειδή η έγκριτη πηγή απέτυχε σήμερα σας προειδοποιώ πως ο ουρανός στα μέρη μου είναι κακό σπυρί...προβλέπω εγώ πια με την αγροτική μου παρατηρητικότητα πως τα σημάδια λένε βροχή...

και φυσικά συναγωνίζομαι το meteo.gr...άντε μαρτύρησα την έγκριτη πηγή...

θα το κάνουμε ματς...Royal-meteo.gr... το βράδυ τ' αποτελέσματα...

πάω να τινάξω το χαλάκι μου να δω η σκόνη κατά πού θα τραβήξει για να εκτιμήσω τη φορά του ανέμου...

θρονιάστηκε φαρδύς πλατύς στην πλάτη μου και επί τη ευκαιρία κερνάω τους δυσαρεστημένους (να δεις που ούτε σήμερα θα βρέξει)

και καλή ορατότητα! μοιάζει η χτεσινή αφρικάνικη σκόνη να γύρισε πίσω στη Σαχάρα...τι πράγμα κι αυτό...η Σαχάρα να μας στέλνει την ξανθή της σκόνη...

το νέο φεγγάρι είναι πανέμορφο...το είδα προχτές το βράδυ να κατεβαίνει κατά την Αχαρνών...πού να το προλάβει κανείς...το σκοτεινό του τμήμα ανάγλυφο και το φωτεινό νυχάκι ένα λαμπερό ασήμι...

α, όποιος θέλει να κολυμπήσει να το σκεφτεί πολλές φορές...η θάλασσα είναι ακόμη κρύα...
αν κάποιος το τολμήσει ας δώσει ραπόρτο εδώ...

καλημέρα! καλό μήνα! μην τσιμπήσετε στα αστεία τα σημερινά, αλλά κι αν τσιμπήσετε βάλτε τα γέλια...κάνουν καλό!

έχει κατεβεί ο Θεός στην Αθήνα! διαφάνεια, λιακάδα καλοκαιρινή σχεδόν κι εγώ που ήθελα να χωθώ στην πολυκοσμία παρέα με τον έναν απ' τους συντρόφους μου στη ζωή (έχω κάμποσους άντρες πια ), τον απαράμιλλο Καρβουνιάρη κάθησα κανα δίωρο υπό την σκιά της Ακροπόλεως...φάγαμε μια χαλβαδόπιτα συριανή, αγοράσαμε λουκουμάκια τριαντάφυλλο και λικέρ χιώτικο τριαντάφυλλο επίσης, αγοράσαμε σκουλαρικάκια εφηβικά απ' το ίδιο μαγαζί που είχαμε αγοράσει τα πρώτα μας σκουλαρίκια για τρυπημένα αυτιά εκεί κοντά στο '75, είδαμε τον αργυροχόο που τα φτιάχνει παππού πια όπως κι εμείς και γυρίσαμε όλο φως και ήλιο στο κονάκι μας...

αναφωνώντας

σε τι όμορφο τόπο γεννηθήκαμε οι ανάξιοι

πλάι στις ανθισμένες γλυξίνιες που μοσχομύριζαν το διάβα μας οι ίδιες πάντα αυτοκινητάρες από μερσέντες και πέρα...στα στενά της Πλάκας οι αθεόφοβοι...δυό τρεις φορές ανεβήκαμε στο πεζοδρόμιο με τον Καρβουνιάρη...

ας όψονται! αυτοί μένουν κάτω απ' το βράχο...εμείς περαστικοί είμαστε...

αυτές είναι αδικίες...δεν είναι;;;

σ' ευχαριστώ Κωστάνζα, μάλλον κατάλαβες καλύτερα κι απ' τους φίλους μου ότι η τάση μου να είμαι ευμετάβλητη είναι απολύτως ανάλογη όσων συμβαίνουν...νόμοι του ιστορικού υλισμού θα λέγανε οι μαρξιστές της εποχής του Γκράμσι...εγώ άλλο θα 'λεγα...το ψιλοψάχνω...

λοιπόν στο θέμα μας! σήμερα μουντάδα! αλλά όχι ξεκάθαρη ...sunny spells υπήρχαν...

όμως...

αυτό που με έχει κάνει έξαλλη είναι πως οι οκτώ τριανταφυλλιές που κατάφερα να ανθίσουν μέσα στο καταχείμωνο έχουν τώρα πιάσει αραχνάκι και η μια και μελίγκρα (άτιμα και τα δυο) και βρίσκονται σε ανθοφορία και με υποχρεώνουν οι συνθήκες ενώ δεν χρησιμοποιώ χημικά να χρησιμοποιήσω και να τρελαθώ στη σιχαμάρα με το συγκεκριμένο για το αραχνάκι...αλλά θέλω όποιος διαβαίνει το μπαλκονάκι μου να χαίρεται τη θέα του ("Εσφαλε ο την δόξαν ονομάσας ματαίαν", όπως λέει ο Ανδρέας Κάλβος) κι εγώ που κάθομαι εντός, κοιτώντας προς τα έξω, να νομίζω πως είμαι κάπου σ' ένα ωραίο κήπο...
τι τα θέτε, ο βίος είναι σπαρμένος με ψευδαισθήσεις...

ο ιστορικός υλισμός βλέπετε...

καιρός-κηπουρική-έντομα-ψεκασμοί-κοινώς βράσε ρύζι...

[σε άλλο νήμα θα έλεγα για τον ευτραφή νέο με πλήρη εξάρτηση επί μάουντεν μπάικ να ποδηλατεί με όλο του το "βάρος" πίσω και ανάμεσα σε ανυποψίαστους πεζούς επί του πεζοδρομίου της 3ης Σεπτεμβρίου ενώ ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος...αυτός κατέβηκε στο φανάρι της Αγίου Μελετίου και συνέχισε ελπίζω απ' το δρόμο...δεν είχα ορατότητα, αλλά φουρκίστηκα με την αναισθησία του...]

ποδήλατο βουνού θα ήταν σωστό...

είναι μεγάλη κουβέντα και δεν είναι στο πνεύμα αυτής εδώ το πόσο χρησιμοποιούμε ξένους όρους και με ποιο τρόπο...προσωπικά δεν είχα και δεν έχω πρόβλημα με τη χρήση ξένων όρων...δεν θαρρώ ότι η γλώσσα κινδυνεύει απ' αυτό...αντίθετα θεωρώ ότι η γλώσσα κινδυνεύει απ' την άγνοια της συνέχειάς της και απ' τον εγκλωβισμό της σε μοντέλα που κατά καιρούς συμφέρουν τη μια ή την άλλη γλωσσική τάση...αλλά αυτή είναι μεγάλη κουβέντα...

και για να'ρθω στο θέμα μας...χτες πάλι ο καλοθελητής φίλος μου με ειδοποίησε ότι θα'πρεπε να προσέχω τη βροχή που θα ερχόταν και δεν ήρθε φυσικά...μόνο θολούρα στη θέα της Ακρόπολης μπόρεσα να εντοπίσω και το βράδυ το φεγγαράκι που είναι στο να φουσκώνει θολό ήταν κι αυτό...

γενικά η θολότητα είναι το κυρίαρχο σημάδι του καιρού αυτές τις μέρες...

κακό πράγμα η θολότητα!

τα υπόλοιπα το βράδυ...

με μερικές σταγόνες τάληρα δεν τη βγάζεις καθαρή ΕΜΥ μου...
μόλις γύρισα απ' την Αθηνάς...πασχαλινό κλίμα με γλίτσα στο δάπεδο, σαν να είχαν ξεχυθεί κρουνοί λαδίλας απ' τα τριγύρω ψητοπωλεία...οσμές που αδυνατώ να περιγράψω...καθώς τραβήχτηκα στην Ευριππίδου ως κάτω μπας και γλυτώσω την ουρά του Μπαχάρ (μάταια όμως) έπεσα στο Μιράν με τα κρεμάμενα σαλάμια, υποσαλάμια και φυσικά πάνω απ' όλα παστουρμάδες...ένιωσα μια τρελή επιθυμία να κάνω το τραπέζι σε κάποιους με παστουρμαδόπιτες έτσι για να ικανοποιήσω την ευχαρίστηση να χειριστώ το υλικό μια κι εγώ δεν τ' αγγίζω όλα αυτά ούτε για πλάκα πια...

αλλά ας μην παρασύρομαι...

στο θέμα μας!!!

γλίτσα φίλοι στο οδόστρωμα...

όπως γλίτσα και στο νήμα περί του ποιός τα έχει περισσότερα (τα μέλη δηλαδή) του μαυρόψυχου L-L

κατ' αρχήν ψάξε στο λεξικό τη λέξη παστουρμάς κι όχι παστουρμάδι...
έπειτα μη με παρεξηγείς τη φαντασιόπληκτη...δεν ήταν ρεαλιστικό ότι οι δρόμοι είχαν γλίδα απ' τα ψητοπωλεία...δες' το σαν μια υπερβολή, μια τραβηγμένη παρομοίωση...όμως ότι οι δρόμοι έχουν τη βρώμα του καυσαερίου κι όταν απλά ρίχνει κάτι ψιχάλες έστω και χοντρές, αυτό κάνει ένα στρώμα γλίδας και γλίτσας...είναι πραγματικότητα...

σε φιλώ και σ' ευχαριστώ για την καλή παρέα σ' αυτή την περίεργη απόπειρα που ξεκίνησα να λέω τον καιρό που δεν είναι απαραίτητο να είναι κι έτσι...

υπομονή συνποδηλάτες μου...εγκυμονεί το νήμα αυτό, αλλά δεν ξέρω τι θα γεννηθεί ακόμα...αρνούμαι να κοιτάξω το υπερηχογράφημα στον νηματολόγο...

συνάρτηση της επικαιρότητας όλα...

τι υπέροχη μαγική ευχή! να ζήσω όσο ο νους μου κατανοεί!!! τέλειο! χίλια ευχαριστώ!

καμιά λέξη δεν είναι μονοδιάστατη...έτσι και η λέξη μετέωρος...ο ευρισκόμενος στους αιθέρες...ο μη σταθερός...αυτός που δεν υπόκειται στη γήινη βαρύτητα...η σταθερότητά του είναι το ευμετάβλητο της υπόστασής του...ως γήινοι δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τα μετέωρα πράγματα...πασχίζουμε ωστόσο οξύνοντας την παρατηρητικότητα και τη φαντασία μας προς αυτό...

έτσι απόψε και παραμονή της Απριλιάτικης Πανσελήνου (δεν θα θέσω εαυτόν στη μαγεία της, εδώ και καιρό απολαμβάνω τις χάσεις των φεγγαριών) καθώς το φεγγάρι κατέβαινε την Κεφαλληνίας προς την Αχαρνών...βλέπετε όλα γίνονται σε απόσταση αναπνοής απ' τη διαβίωσή μου...χάρηκα τη διαύγεια που επέτρεπε στη λάμψη του να λάβει τη μορφή καθαρής, τοξωτής ακτινοβολίας, όχι αχλής, όχι...ακτινοβολίας!

κι ενώ η μέρα ήταν ηλιόλουστη δεν ξέρω γιατί κρυώναμε και δεν ξεγυμνωθήκαμε απ' το ζακέτο μας και μάλιστα το βράδυ τυλίξαμε το λαιμό μας σε γνωστό κασκώλ του χειμώνα...και το δεχτήκαμε με ευχαρίστηση θα έλεγα...

βοριάς φίλοι! ο καρδιακός φίλος της Αθήνας...αυτός είναι ο υπεύθυνος όχι μόνο για την εξαιρετική φεγγαροφάνεια απόψε, αλλά και για την διάχυση των αιθέριων οσμών απ' τις ανθισμένες νεραντζιές...ω μη τολμήσει κανείς ανόητος δήμαρχος να ξανακόψει αυτά τα ιερά δέντρα...κόψτε και κάνετε γλυκό νεράντζι όταν θα έρθει η ώρα...ή ξεράνετε τα ξύσματα τους για το τσάι σας...

μεθάμε πάλι φέτος, όπως κάθε χρόνο και κάθε Μεγαλοβδομάδα που πατιέται ο Θάνατος...ξεκινώντας με μιαν πανανθρώπινη Ανάσταση και καταλήγοντας στην Ανάσταση του Θείου...

τώρα πώς καταφέρνει πάντα η ανθρώπινη φύση που ξέχασε ν' ανοίγει όλα τα αισθητήριά της προς το σύμπαν μέσα της και έξω της, να δίνει ονομασίες σε όλα, τέτοιες που οδηγούν σε εγκιβωτισμό και αποκλεισμό μιας τόσο ανοιχτής σχέσης, όπως είναι αυτή του ανθρώπου με ό,τι είναι μέσα του κι ό,τι τον περιβάλλει, αισθητό και μη...είναι κάτι που με βρίσκει σε απόλυτη μα απόλυτη αγωνία...

μαι ουί ιλ φαιρέ μπω ταμπ...λε σολέιγ σαλ σάιν μπράιτ...ε λα τεμπερατύρ σεραί τρε μαι τρε σω/φρουά...

μπονζούρ!!!

κι απαράλλακτα με χτες...
και σήμερα ολόγιομη σελήνη...την περασμένη νύχτα ήθελα δεν ήθελα ήταν πάνω απ' το κρεβάτι μου και την κοίταζα ανάμεσα στα κλαριά της ακακίας ασημένια κι ολόφωτη την τρελή κι έπιασα το χρυσό μου σκουλαρίκι για ευχή...άντε να καταστείλω τις παγανιστικές μου συνήθειες μεγαλοβδομαδιάτικα...αδύνατον!

αλλά ακόμα κάνει ένα κρυάκι καλό ...

οι δρόμοι έχουν μια περίεργη ησυχία...βρε λες;;; φύγανε κι όλα;;;

από απόψε ξεκινώ περιοδεία στις εκκλησίτσες της Πλάκας, κύρια στα διάφορα μετόχια με τη Ροζαλία...το συνιστώ σε όσους αρέσκονται στις τελετές της Μεγάλης Βδομάδας, σε μια απ' αυτές ψέλνει φίλος...επίσης οι εκκλησιές μέσα στο Πεδίο του Άρεως είναι πάντα όμορφες...

ορόσημο το τροπάριο της Κασσιανής σήμερα...η φιλολογία του είναι γνωστή και καθόλου φεμινιστική, αλλά θα την αντέξω...γιατί τι τα θέλετε εγώ με την Εύα και το καταραμένο φίδι είμαι ... επίσης με τις κολάσεις των απανταχού Κασσιανών και Μαγδαληνών και όλων των ανορθόδοξων γυναικών επίσης ... αλλά πάει στην ευχή, γιατί ωραία ποίηση και ωραίες μουσικές αν τις λένε ωραία ...

καλή ψυχή λοιπόν!

ακακίες ανθισμένες...πέφτουν τα πέταλα στο έδαφος...πολύ δουλειά για τους οδοκαθαριστές...η πόλη όσο κι αν προσπαθούν οι καλοθελητές της έχει ακόμα φύση και λατρεύω τα σκυλάκια που θεριεύουν μέσα απ' τις ρωγμές των παλιών και πού λεφτά για ανακαίνιση κτιρίων της...σκυλάκια ανθισμένα...
ζεστούλα ωραία κάνει...ξυποληθήκαμε με τα κλειστά σαμπώ...ερημιά στο πολύβουο χωριό μας...να περνάτε καλά στα πατρογονικά σας...
καμένο το κούτελό μου απ' τον ήλιο όπως και πέρσι...
την Πέμπτη φόρτωσα εσπεριδοειδή στον Καρβουνιάρη μου κι έχω να πω πως η διάβαση στον ΠΔ εκεί στη Θησέως είναι κλειστή σε εργοτάξιο κάτι...τι φτιάχνουν να υποθέσω μόνο μπορώ...λαμαρίνες φράζουν το πέρασμα...σοβαρά τα πράματα...
στο ΚΠΙΣΝ είχε μια γαλήνη που ζήλεψα που δεν μπόρεσα να κάτσω έστω μισή ωρίτσα να απολαύσω...εκεί στο αίθριο πλάι στην τεχνητή λίμνη...το κλίμα είναι ακόμη αρτιφισιέλ...περιμένω τα φυτά να θεριέψουν και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους...και σεκιουριτάδες παντού...τεράστιο κοντύλι υποθέτω για τη διαφύλαξη των κανόνων χρήσης του χώρου...
κι ομολογώ πως ακόμα δεν έχω πάει σε καμιά εκδήλωσή του...σε πολλές θα ήθελα να πάω...
ήταν μια παρέα νέα παιδιά με ποδήλατα και συζητούσανε έχοντας σταθεί στον ΠΔ...ένα απ τ' αγόρια έλεγε στο κορίτσι πως δεν είχαν ξαναποδηλατήσει σε ποδηλατοδρόμο...και μου χτύπησε καμπανάκι για όσα συζητάμε...ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣΕΙ ΣΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟ...

Πήρα το τρένο στο γυρισμό κι αυτό γιατί το φόρτωμά μου έκανε το ποδήλατο ασταθές και με τάση να σηκωθεί όρθιο εμπρός και ήδη στο κατέβασμά μου διερχόμενη την Ιερά Οδό έγινα μάρτυρας ενός άτυπου αγώνα αυτοκινήτων που κάπως με έσκιαξε και δεν ήθελα να διαβώ ξανά αυτές τις περιοχές...μιλώ για σπιναρίσματα και ζικ-ζακ μέσα στην κίνηση λίγο ήθελαν να εκτραπούν...

πήρα το τρένο και μέσα είμασταν τρία ποδήλατα...το ένα με κάποιον ξένο...πιάσαμε κουβέντα...έχει τρία μου είπε και πάει μ' αυτά στη δουλειά και παντού...η δουλειά του στο Φάλληρο στην Παναγίτσα...ποδήλατο+τρένο στη δουλειά πρωί-βράδυ...να τ' ακούσει ο γνωστός που μας τη λέει και πώς να κυκλοφορούμε και τι νόημα έχουν τα ΜΜΜ στη μετακίνησή μας...στους αρχάριους, προσθέστε και τους κουρασμένους, τους βιαστικούς...

στο Φλοίσβο κάθε Πέμπτη έχει βιολογική λαΪκή με ωραία φρέσκα προϊόντα, σε χαμηλές τιμές...έρχονται οι άνθρωποι με τα καλύτερά τους...μια βόλτα με το ποδήλατο και τις τσάντες σας θα είναι θαυμάσια, ειδικά τώρα που ο καιρός γλυκαίνει...το καλοκαίρι λειτουργούν 4-7μμ...

καλή Ανάσταση σε όλους! όχι Ανάταση...αυτό είναι άλλο...Ανάσταση! αυτό που πρέπει να συμβεί στη νεκρωμένη μας ζωή...

η γιαγιά ήταν μια ξερή ορεσίβια Ανδριώτισσα και είχε ένα χιούμορ λαϊκό που βασιζόταν σε ανέκδοτα απ' τη ζωή της και παρατσούκλια ανάλογα με την περίσταση με τη μορφή κώδικα μυστικού...

το κλασσικό ανέκδοτο της Ανάστασης ήταν πώς στο χωριό της είχε μικροπαντρευτεί μια Χιώτισσα που διατηρούσε ακέραια τη Χιώτικη διάλεκτο και συμπεριφορά...σε μια Ανάσταση λοιπόν αυτή έτρεχε στα σοκάκια το χωριού φωνάζοντας "ανεστήθηγκε! ανεστήθηγκε!" κάποιος ρώτησε "μα ποιος;" γιατί τόσος ντόρος δεν ανταποκρινόταν στο θρησκευτικό γεγονός κι αυτή απάντησε "μα της Μαριάς ο γιός!"
αυτό ως διάλογο το άκουγα όλη μου τη ζωή κάθε Ανάσταση χωρίς την αφήγηση...

-Ανεστήθηγκε! Ανεστήθηγκε!
-Μα ποιος;
-Της Μαριάς ο γιός!

Χριστός Ανέστη λοιπόν!

τα τριαντάφυλλα και να το απόλυτο λευκό σε απόλυτο άνοιγμα...πασχαλιάτικο ...

Χρόνια πολλά στους δυο Τάσους μας ...

τώρα για να μην σκανδαλιζόμαστε (όσοι μας έχει ρημάξει η γαστρίτιδα και φάγαμε νούντλς από σόγια με λαδάκι από κόκκινη κολοκύθα και λίίίίγη μυζηθρούλα τριμένη -ποιά νηστεία παιδιά, εγώ νηστεύω όποτε νά'ναι αν το στομάχι μου το θέλει) βάζω μόνο τη σελίδα με τη συνταγή και φωτογραφία του αποτελέσματός της για έναν ωραίο Λαμπριάτη, το Πασχαλινό έδεσμα των Ανδριωτισσών με γεμιστό αρνί...ομολογώ πως οι συγγενείς μου το κάνανε κάπως βαρύ, αλλά μου έτυχε ένα εξαιρετικό γεύμα καλοκαιρινό με Λαμπριάτη στις Στενιές, όπου η ελαφράδα και η γευστικότητά του θα μου μείνουν αξέχαστα ...