Της Κυριακής.
Μικρή μου Κυριακή
Κυρία Κυριακή
Μικροπαντρεμένη με έναν στριφνό ταξιδευτή
Μονάχη Κυριακή
Πόσα μεσημέρια δειλινεύεις τον χειμώνα
Αμέτρητα μου μοιάζουν
Δεν θέλω το σούρουπό σου
Παρά όταν αυτό Αυγή θα γίνει της Δευτέρας…
Γλυκιά Δευτέρα μέρα της γέννας που με έβγαλε στο Φως
Κάθε Δευτέρα γεννιέμαι ξανά και ξανά…
Την Κυριακή η κοιλιά που με περιβάλλει γιομίζει πόνο και χειμαρρώδη υγρά
Εκεί κάπου τα μεσάνυχτα ανάμεσα Κυριακή και Δευτέρα…ξεχύνονται…
Πόνοι…πόνοι…πόνοι…
Γεννιέμαι κοντά στο μεσημέρι πάντα…της Δευτέρας…η Δεύτερη…
Ποτέ Πρώτη…πάντα Δεύτερη…
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
....μου βγάζει αυτή τη μελαγχολία
της Κυριακής απόγευμα,
όταν η προσμονή για κάτι όμορφο
έχει τελειώσει...
Ας έρθει η Δευτέρα, λέω,
ν αρχίσουν όλα από την αρχή,
μέσα στο λεωφορείο,
σκυμμένη στο βιβλίο,
με τις κλεφτές ματιές στους συνεπιβάτες.
Γυναικείες ευαισθησίες, συνήθως αντιληπτές
από γυναίκες μόνο.
http://www.huffingtonpost.gr/2016/01/17/life-blue-monday_n_9002644.html
λυσσάξανε για το ποιά είναι η πιό ευτυχισμένη μέρα του χρόνου, απο το πρωΐ σε εφημερίδες, περιοδικά και ίντερνετ!
Λές και δέ κυλάει ο εσωτερικός κυκλικός χρόνος και η λιακάδα μέσα μας.
Σάμπως να είναι όλα στατιστικοποιημένα;
Παίζαμε μπάλα μέχρι που σουρούπωνε χειμώνα ή καλοκαίρι, μελαγχολούσαμε που η ξεγνοιασιά έδινε τη θέση της στη κανονικότητα του σχολείου και της Δευτέρας....και το μαγκανοπήγαδο της εβδομάδας γύριζε πεταλιές εναλλάσσοντας
τα χρώματα και τις διαθέσεις...
Το πιό βαθύ σκοτάδι είναι πρίν την αυγή. Σε ευχαριστούμε για τις υπενθυμίσεις της ζωής αγαπητή Royal Oak. Κάποιες φορές διαβάζω λόγια που ίσως και εγώ να ήθελα να πώ, έστω και με άλλο, λιγότερο ποιητικό τρόπο.
Και έτσι για να ανέβουμε:
Mελαγχόλησα που δέν είχα τέτοιο σαλόνι
https://www.youtube.com/watch?v=HFUnBupzhB4 (βλέπε 0:48!)
γρήγορα όμως αντιλήφθηκα οτι κάθε Δευτέρα... πέφτει γέλιο!)