Το σύγχρονο είδωλο

Νάξος 12-14 Αυγούστου 2014

Τουρισμός στις πόλεις των Κυκλάδων σημαίνει αναψυχή, χαλάρωση, ελάχιστος θόρυβος, ανέμελο περπάτημα με τα παιδιά, παγκάκια, πλακόστρωτοι δρόμοι, πλατείες με σκιά, διακόσμιση με γλυπτά ντόπιων καλλιτεχνών, μπάνιο σε παραλίες χωρίς ξαπλώστρες και κιτς μουσική της παγκοσμιοποίησης, ποδήλατο, αποκλεισμός πάσας μηχανοκίνητης δραστηριότητας. Στην κατά τ' άλλα πολυδιαφημιζόμενη Νάξο τίποτα από αυτά δεν ισχύει ή σν θέλεις η Αθήνα τα παρέχει με καλύτερο τρόπο. Η Χώρα έχει πολύ πυκνή δόμηση από τουριστικά καταλλύματα σε βαθμό που δεν ξέρω κατά πόσον ο τουρίστας μπορεί να χαλαρώσει. Παντού αυτόματα μηχανάκια με τον απαίσιο θόρυβο, γουρούνες για ακόμα χειρότερο, αυτοκίνητα, οχήματα τροφοδοσίας, καφάσια με μπύρες στην άκρη του δρόμου και κάδοι που μυρίζουν. Πεζοδρόμια δεν υπάρχουν, πλατείες δεν υπάρχουν και η μόνη επιλογή για να κάτσεις είναι η ταβέρνα, η καφετέρια, η κρεπερί, η βαφλερί κλπ. Μην αρχίσω να γράφω και για το οδικό δίκτυο προς Αγία Άννα ότι έχει ελλειπή φωτισμό και καμία υποδομή για πεζούς ή ποδηλάτες.
Τέλος πάντων η Νάξος είναι ένα ακόμα παράρτημα της Απέραντης Ταβέρνας, Απέραντης Καφετέρειας, Απέραντου Μάρκετ με παντόφλες, φουσκωτά στρώματα θαλάσσης, που λέγεται Ελληνικός Τουρισμός.