Τα παιδιά ΔΕΝ είναι μικροί ενήλικοι:
Φυσιολογικά, δεν χρησιμοποιούν την περιφερειακή τους όραση.
Μπορούν να εκπαιδευτούν ώστε να χρησιμοποιούν την περιφερειακή τους όραση όταν σκανάρουν την κίνηση, παρόλα αυτά, τα παιδιά μέχρι και 8-9 χρονών είναι πιο αργά στο να αντιληφθούν αντικείμενα στην περιφερειακή τους όραση.
Δεν χρησιμοποιούν αυτόματα τον ήχο για να εντοπίσουν την θέση των οχημάτων.
Τα παιδιά αυτόματα χρησιμοποιούν την όρασή τους για να εντοπίσουν την κίνηση και δεν σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν τους ήχους ως στρατηγική για να εντοπίσουν που βρίσκεται ένα όχημα.
Έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν μια αίσθηση του κινδύνου, αλλά συχνά μπορεί να παρανοούν την πολυπλοκότητα των συνθηκών στο δρόμο. Για παράδειγμα τα μικρά παιδιά συχνά κατηγοριοποιούν μια οδική κατάσταση ως ασφαλή αν δεν υπάρχουν ορατά αυτοκίνητα και δεν συνειδητοποιούν ότι η διάσχιση του δρόμου σε μια στροφή (όπου υπάρχει περιορισμένη ορατότητα) είναι επικίνδυνη ακόμα κι αν δεν φαίνονται αυτοκίνητα.
Είναι συχνά ανήσυχα, ανυπόμονα, η προσοχή τους διασπάται εύκολα και μπορεί να είναι στραμμένη στη στιγμή ή στον εαυτό τους. Έχουν πρόβλημα να περιμένουν για πράγματα όπως τα φανάρια, ή κάποιο αυτοκίνητο να περάσει, δεν ελέγχουν καλά τις παρορμήσεις τους και είναι επικεντρωμένοι στο παρόν. Δεν συνειδητοποιούν τις σοβαρές συνέπειες που μπορεί να έχουν οι πράξεις τους στην ασφάλειά τους.
Πιστεύουν ότι οι μεγάλοι θα τους προσέξουν.
Πιστεύουν ότι αν βλέπουν κάποιον τότε τους βλέπει κι αυτός.
Τα παιδιά συχνά πιστεύουν ότι αν δεν κρύβονται μέσα ή κάτω από κάτι ή στο σκοτάδι ότι οι άνθρωποι τους βλέπουν. Για παράδειγμα ένα παιδί που περνάει το δρόμο σε ένα λόφο πιστεύει ότι οι οδηγοί θα τον δούνε και δεν συνειδητοποιεί ότι ένας οδηγός που έρχεται θα τον δει όταν θα είναι πια πολύ αργά.
Πηγή:
http://www.nhtsa.gov/DOT/NHTSA/Traffic%20Injury%20Control/Articles/Assoc...