Βόλτα με τους κερατάδες

Κυριακή λοιπόν και όλα είναι έτοιμα για την ποδηλατοπορεία συμπαράστασης στους κατοίκους της Κερατέας που τρώνε ξύλο πρωί, μεσημέρι, βράδυ μετά το φαγητό.
Καβαλάω κι εγώ το ποδήλατό μου και ξεκινάω για το Σύνταγμα όπου και η πρώτη συνάντηση. Όταν φτάνω εκεί, η έκπληξή μου δεν περιγράφεται. Εκεί είναι μαζεμένοι καμιά πενηνταριά υποκινούμενοι και περιμένουν να ξεκινήσουν. Όπως κοιτάμε τη Βουλή των Ελλήνων - εκεί που η λέξη κλέφτες ακούγεται περισσότερο από οποιοδήποτε κτίριο σε όλη την οικουμένη - στα δεξιά παγκάκια κάθονται καμιά δεκαριά άτομα. Είναι οι υποκινούμενοι από το Σεραφίνο της πολιτικής και πρόεδρο της ΝΔ που θέλει να πάρει την εξουσία και να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Δίπλα τους, αλλά σε απόσταση ασφαλείας κάθονται δύο άτομα, υποκινούμενοι από το κόμμα του Δρακουμέλ και της κόρης του (η οποία παραμπιπτόντως πάσχει από αφασία με κομμένο χαμόγελο σε συνδυασμό με την γνωστή σε όλους πανίσχυρη μνήμη χρυσόψαρου) η οποία διέγραψε από το μυαλό της την ιστορία της και αυτοπλασάρεται ως κάτι νέο στην πολιτική.
Παραδίπλα άλλοι δύο με μπλουζάκια με ελληνικές σημαίες επάνω, υποκινούμενοι από το κόμμα του Μοχάμεντ Άλι και γνωστού διαφημιστή εσωρούχων πρόεδρο του ΛΑΟΣ. Οι συγκεκριμένοι δεν είχαν ποδήλατα αφού δεν τους αφήνει το κόμμα να απομακρύνονται ούτε εδαφικά ούτε διανοητικά από την κεντρική πολιτική γραμμή.
Στα αριστερά (έτσι όπως κοιτάμε τη Βουλή πάντα) κάθονται μερικοί υποκινούμενοι από το Greek lover και πρόεδρο του Σύριζα. Αυτά τα παιδιά είναι γνωστοί σε όλους επειδή τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός για να προλάβουν: το άνοιγμα των διοδίων, το γιαούρτωμα των πολιτικών, το γιουχάισμα τους σε πόλεις του εξωτερικού. Γενικά, οποιαδήποτε κίνηση εναντιώνεται στην κυβερνητική πολιτική, πίσω του κρύβονται πάντα μα πάντα υποκινούμενοι αυτού του κόμματος. Δεν υπάρχει περίπτωση, λέμε τώρα, να γίνονται από σκεπτόμενους και οργισμένους συνάμα πολίτες κάτι τέτοια. Το copyright έχει αναλάβει η ομάδα αυτή.
Παρά δίπλα ακόμη, πέντε έξι με ταγάρια ενσωματωμένα στον εγκέφαλο. Είναι οι υποκινούμενοι από το κόμμα του playmobil της πολιτικής σκηνής και γενική γραμματέα του ΚΚΕ. Τους ξεχωρίζεις από μακρυά, αφού όταν τους λες καλημέρα σου απαντάνε ΟΧΙ.
Στο τελευταίο αριστερά παγκάκι, δύο τρία άτομα υποκινούμενοι από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, τσακώνονται μόνιμα μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο αριστερός από τους άλλους.
Το κόμμα του Jefry - το λιοντάρι της πολιτικής σκηνής (λέγεται ότι το προσωνύμιο αυτό δεν βγήκε για τους χειρισμούς του στο πολιτικό στερέωμα, αλλά για το γεγονός ότι τρέφεται με υπηκόους του) - με τους δικούς του δεν έδωσαν το παρόν στο χώρο, αλλά είχαν πάει από το πρωί στην Κερατέα, σαλιαρίζοντας και παίζοντας σφαλιάρες με τα ΜΑΤ. Τους ίδιους δηλαδή ανθρώπους που πριν από μερικά χρόνια φτύνανε κατάμουτρα όταν κατέβαιναν στις πορείες μαζί με το λαό.

Πέρα όμως από το γεγονός ότι είδα κι εγώ, ιδίοις όμμασι, ότι τελικά όλοι αυτοί που πηγαίνουν σε τέτοιες πορείες είναι υποκινούμενοι, και οφείλω εδώ μία συγνώμη από αυτούς που το υποστήριζαν και δεν τους πίστευα, γνώρισα και μερικούς αξιόλογους που μέχρι πρότινος τους έβλεπα μόνο σαν avatar.

Και πρώτο πρώτο τον "Skrabler". Τον αναγνώρισα από μία μικρή καμπάνα που είχε βουτήξει από την εκκλησιά του χωριού του και την είχε βάλει για κουδουνάκι, συν το κλεμμένο σταντ από βέσπα στο κάτω μέρος του ποδηλάτου ακριβώς κάτω από τη μεσαία τριβή, εκεί που οι κάγκουρες βάζουν το μπλε φως. Χαιρετηθήκαμε και τον κέρασα κουλουράκι, πράγμα που αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας ότι είναι ακόμη πρωί, δεν έχει βάλει στο στόμα του ούτε μία μπύρα και φοβότανε μήπως το κουλουράκι τον πειράξει.

Στη συνέχεια γνώρισα την "chrispi επανέρχομαι" και χαιρετηθήκαμε όπως ακριβώς οι εξωγήινοι. Με τα ακροδάχτυλα.

Στην πρώτη μας στάση στην Κατεχάκη συναντήθηκα με την "Χριστιάνα" που επειδή της άρεσε κάποιος οδηγός λεωφορείου, σκαρφίστηκε να μας πει ότι πρέπει να περιμένουμε να έρθουν κάποιοι φίλοι της που είχαν αργήσει. Οι φίλοι αυτοί βέβαια ουδέποτε εμφανίστηκαν και εμείς αποφασίσαμε να φύγουμε για το επόμενο ραντεβού στην Αγ. Παρασκευή

Ο "tasos" (ο διοργανωτής του όλου εγχειρήματος) συγκαταλέγεται κι αυτός στους ανθρώπους που γνώρισα. Το παιδί αυτό ήρθε σε αρκετά δύσκολη θέση όταν όλοι τον ρώταγαν που διάολο είναι η κατηφόρα που τους είχε υποσχεθεί και γιατί τύχαινε να την έχουν πάντα πίσω τους.

Ανακάλυψα ποιος κρυβόταν πίσω από το avatar του "Ο Κολόμβος ανακαλύπτει τη χρομόλη, το κάδμιο και τη χαρά του να κάνεις τραμπάλα". Ήταν ένας από τους "φίλους του ποδηλάτου και εχθρούς των ποδηλατών που τα καβαλάνε", αφού μία απόσταση μισής ώρας την κάναμε γύρω στις τρεις. Μας πήγανε ρε παιδιά από κάτι χωράφια με άλογα, κατσίκες και τίγκα στην παπαρούνα και στη μαργαρίτα. Ούτε μια βιτρίνα, ούτε ένα κατάστημα ούτε ένα αμάξι δεν συναντήσαμε από το συντόμι που μας πήγανε όταν πήραν τα ηνία της πορείας. Συνηθισμένοι που αυτοί κάθε τρεις και λίγο παίρνουνε τα βουνά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μας φλομώσανε στην παπαρούνα και τον καθαρό αέρα. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό από την υπεροξυγόνωση.

Εκεί ήταν που ο "kwstis34" ο γνωστός γαλακτοκόμος του Δήμου Λειβαδέων και περιχώρων έκανε ένα καλό deal με μια κατσίκα που γνώρισε επιτόπου. Αυτή τουλάχιστον την απάντηση μου έδωσαν οι φίλοι του όταν τους ρώτησα που είναι ο Κωστής και γιατί αργεί στην κατηφόρα. Στον Κωστή οφείλεται και η ανεπανάληπτη ρήση: "Μια χαρά είναι εδώ για χωματερή, είναι πολύ μακρυά από την Αθήνα" όταν είδε ότι είχαμε κάνει ένα σκασμό χιλιόμετρα και δεν λέγαμε να φτάσουμε με τίποτε.

Στην δεκαπεντάλεπτη στάση που κάναμε στα Καλύβια ο "Marios" έδειξε όλη του την έμπνευση και επέλεξε το καλύτερο pizza & spaghetti restaurant της περιοχής. Το γεγονός ότι ήταν υπό κατασκευή και θα άνοιγε έπειτα από ένα μήνα το θεώρησε μία ασήμαντη λεπτομέρεια που μπορούσε εύκολα να μην της δώσει κάποιος σημασία.

Εκεί με τον "AfloEydK" μιλάγανε για το πως θα μπορέσουνε να κάνουν το γύρο της Ευρώπης με ποδήλατο μέσα σε πέντε μέρες άδεια που τους έχει μείνει και κάτι δεν τους έβγαινε. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι έκαναν φιλότιμες προσπάθειες.

Ο ΚαΟs σε όλη τη διάρκεια μοστράριζε το καινούργιο του ποδήλατο. Ο άνθρωπος αυτός έδωσε ένα πολύ καλής ποιότητας ποδήλατο (Specialized Sirrus) για να πάρει ένα χωρίς ταχύτητες, χωρίς φρένα, με τα πετάλια να κολλάνε και να σου σπρώχνουν τα πόδια στις κατηφόρες. Φίξ νομίζω το φώναζε. Θυμάμαι κι εγώ ένα σκυλάκι που το φωνάξαμε Φίξ όταν ήμουνα μικρός. Επίσης αγνόησε το γεγονός ότι τα πετάλια έβρισκαν στη ρόδα στις στροφές, ενώ οι φίλοι του τον εμψύχωναν λέγοντάς του "μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά".

Ο "Θανάσης", γνωστός γελοιογράφος της πραγματικότητας, φίλος του Αριστοφάνη που έχει πάρει μέρος σε 200άρι brevet με σπαστό ποδήλατο, πουκάμισο, γραβάτα και παντόφλες, εξευτελίζοντας και καταρρακώνοντας το είναι των καθώς πρέπει ποδηλατών που είχαν σκάσει ένα κάρο λεφτά για να πάρουν ποδήλατο carbon, σέλα carbon, τιμόνι carbon, @@ carbon, και ποδηλατική στολή λίγο φθηνότερη από το υποβρύχιο που γέρνει που πήραμε εμείς, κάνοντάς τους να συμπεριφέρονται όπως η κυβέρνηση απέναντι στους "Δεν πληρώνω". Προσπαθώντας δηλαδή να του ρίξουν λάσπη στην αρχή, να στηριχθούν σε νομικά κολλήματα για να τον αποβάλλουν από τη διοργάνωση μετά, και να τον αποδεχτούν με μισή καρδιά όταν τελικά κατάλαβαν ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι να τον μισούν χωρίς να λένε κουβέντα.
Εχθές έκανε προσωρινά τον τροχονόμο στη μέση του πουθενά σε τρία αμάξια που δεν χώραγαν να περάσουν από το στένεμα που είχαν προκαλέσει τα διακόσια ποδήλατα που είχαν μαζευτεί στα χωράφια με τις μαργαρίτες, χωρίς να καταφέρει να καθιερωθεί ως βάρδος κακοφονίξ. Στο τέλος όμως πήρε την εκδίκησή του κάνοντας θριαμβευτική είσοδο στην πόλη της Κερατέας και στο χώρο της διοργάνωσης, οδηγώντας την πορεία και φορώντας το γαλατικό κράνος με τα κέρατα.

Η διοργάνωση ήταν αρκετά καλή (πως είναι το ΙΚΑ; Ε, καμία σχέση) αφού μπορούσαν να ξεπετάξουν σε δευτερόλεπτα την ουρά που δημιουργούνταν και ήθελε να πάρει μπύρες, σουβλάκια, νερό και αναψυκτικά. Είχαν στην αρχή το ταμείο, πέρναγες έδινες λεφτά και έπαιρνες κουπόνια (που είσαι Τζίμη Πανούση με τις προφητικά σου). Έπειτα πέρναγες μπροστά από κάθε βαρέλι με πάγο και έπαιρνες ότι ήθελες. Ένα κουπόνι μία μπύρα, ένα κουπόνι ένα σουβλάκι κλπ. Ο Scrabler δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει το σύστημα αυτό, αφού μόλις τον είδε ο τύπος που κάθονταν μπροστά στο βαρέλι με τις μπύρες, χαμογέλασε, έσκυψε, έβγαλε κάτω από τον πάγκο ένα πίνακα που έγραφε πάνω Scrabler, τον ανάρτησε και άρχισε να τραβάει πάνω του γραμμές για κάθε μπύρα που του έπαιρνε. Μας παρότρυνε να πάμε να ακούσουμε από κοντά τη συναυλία και έπεσε μέσα στο βαρέλι με τις μπύρες.
Τα συγκροτήματα έκαναν συνέχεια αφιερώσεις στα ΜΑΤ που κάθονταν στον απέναντι λόφο και κοιτάγανε ζηλόφθονα σκεπτόμενοι ότι οι άλλοι διασκεδάζουν ενώ αυτοί κάθονται και φυλάνε σκοπιά κάτω από τον ήλιο χωρίς λόγο. Όπως επίσης και στους ασφαλίτες που βρίσκονταν στο χώρο, χωρίς τους οποίους η διοργάνωση κινδύνευε με αποτυχία όντας περισσότεροι από τους απλούς πολίτες που παρακολουθούσαν τη συναυλία.

Στο σημείο αυτό, οι μόνιμοι κάτοικοι Κερατέας αποχώρησαν από το συναυλιακό χώρο επειδή είχε πάει πέντε η ώρα, ώρα για το μεσημεριανό ξύλο από τις δυνάμεις προστασίας του φιλήσυχου πολίτη που περίμεναν λίγο πιο κει. Μετά το πέρας των τυπικών διαδικασιών επανήλθαν στο ίδιο μέρος ελαφρώς πιο μαυρισμένοι από πριν.

Μετά από μερικά rock κομμάτια ήρθε η σειρά του συγκροτήματος "Ποίηση τον καιρό της εκποίησης". Φευ και δυστυχία μαζί αφού αναγκαστήκαμε να ακούσουμε τραγούδια πριν προλάβουν να τους βάλουν μουσική, δηλαδή ποίηση. Όταν αυτό ανακοινώθηκε, ο RockaRolla που φημίζεται για την ιδιαίτερη αγάπη που έχει στο είδος, μάζεψε τα πράγματά του και εξαφανίστηκε από το χώρο τρέχοντας να προλάβει το πρώτο τραίνο του προαστιακού αφού παραδέχτηκε με τον πιο επίσημο τρόπο ότι όλα αυτά που λέει για διαδρομές Αθήνα-Σαρωνίδα πριν πάει για δουλειά το πρωί, είναι όλα ψέμματα και τα λέει για να εντυπωσιάσει τις φοιτητριούλες που μόλις άρχισαν το ποδήλατο.
Η αλήθεια είναι ότι το να φύγει ήταν η σοφότερη απόφαση που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια. Με το που άρχισε η βραδιά ποίησης το καταμεσήμερο με τον ήλιο να μας χτυπάει κατακέφαλα σε συνεργασία με τους ποιητές, το 90% των παρευρισκομένων κάθισαν κάτω, έτοιμοι να πάρουν ένα σύντομο υπνάκο μέχρι να τους ξυπνήσει ο Marios με το συγκρότημα κρουστών του. Είχε πάρει μαζί του τον Τουλιάτο και άλλους καλλιτέχνες και χτυπάγανε κάτι κατσαρόλες.

Έπειτα από κάμποση ώρα αποφάσισα να την κάνω κι εγώ με το γκρουπ των 6:00. Ότι λοιπόν είχαμε αρχίσει να πεταλάρουμε και ακούω πίσω μου να φωνάζουν "Ει σταματήστε, σταματήστε". Κοιτάω πίσω και βλέπω μια παρέα από πέντε έξι άτομα να έχουν κάνει πηγαδάκι. Στη μέση δεν έβλεπα ποιος ήταν λόγω του ότι ήταν μακριά σε συνδυασμό με την ελαφριά μυωπία, (αν δειτε το avatar μου θα καταλάβετε), αλλά έτσι όπως είχαν μαζευτεί σκέφτηκα ότι κάποιος είχε τραυματιστεί ή κάτι σοβαρό έχει γίνει εκεί. Κάνω αναστροφή και κατηφορίζω προς το μέρος τους. Μετά από λίγο είμαι δίπλα τους χωρίς όμως να μπορώ να διακρίνω ποιος είναι στη μέση του κύκλου. Πλησιάζω και διακρίνω στις φάτσες αυτών που ήταν γύρω και κοίταγαν στη μέση το βλέμμα του θλιμμένου συγγενή που κάθεται πάνω από το μνήμα. Κοιτάω κι εγώ στη μέση και τι να δω; Ξαπλωμένο κάτω φαρδύ πλατύ ένα ποδήλατο χωρίς να ανασαίνει χωρίς να γυρίζουν οι ρόδες του. Τίποτα! Δεν μπορεί σκέφτομαι, για να το κοιτάνε αυτοί έτσι, μάλλον κάτι ανεπανόρθωτο έχει συμβεί. Κάτι σε σπάσιμο σκελετού ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Ρωτάω λοιπόν τους θλιμμένους συγγενείς.
-Τι έγινε ρε παιδιά; Τι έπαθε το δύστυχο;
-Λάστιχο μου απαντάνε.
-Και τι το κοιτάτε ρε παιδιά έτσι; Είστε μενταλιστ; Δεν είναι καλύτερα να του το αλλάξουμε;
Ως δια μαγείας ξύπνησαν από το λήθαργο του "περίεργου περαστικού", που όταν δει τρακάρισμα πάει κοντά αλλά δεν κάνει τίποτε για να βοηθήσει και απλά κοιτάει, και έκαναν κάτι δειλές προσπάθειες να το αλλάξουν. Τους βοήθησα κι εγώ λίγο και ευτυχώς το σώσαμε το κακόμοιρο το ποδηλατάκι από βέβαιο θάνατο.

Μπαίνοντας στο τραίνο κάθισα σε μια θέση και κοίταγα έξω. Καθώς περνούσε από μια στοά αντίκρισα τον εαυτό μου να καθρεφτίζεται στο τζάμι και τρόμαξα. Δεν πάει ο νους σας βέβαια γι αυτό θα εξηγήσω τι εννοώ. Κοιτάζοντας το είδωλό μου διαπίστωσα ότι στο μέτωπο είχαν εμφανιστεί δύο συμμετρικές μικρές κοκκινίλες κάνοντάς με να μοιάζω με τον Εωσφόρο όταν ήταν μικρός. Δύο λογικές εξηγήσεις μου ήρθαν στο μυαλό. Η πρώτη ήταν οι τρύπες που έχει το κράνος σε συνδυασμό με τον ήλιο που μας χτύπαγε καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής και η δεύτερη, η επιμονή της γυναίκας μου να μην έρθει μαζί αλλά να κάτσει να περιμένει τον υδραυλικό που είχαμε καλέσει στο σπίτι για μια βρύση που έσταζε.

Όσοι ήμασταν στο βαγόνι δεν είχαμε κανένα παράπονο, μας κράταγε παρέα ένας παθιασμένος πιτσιρικάς παναθηναϊκός τραγουδώντας μας ακατάπαυστα συνθήματα από το χώρο του γηπέδου χωρίς την απαιτούμενη πάντα ομοιοκαταληξία που έχουν αυτά του είδους τα συνθήματα. Αρκεί να του έβγαινε εκείνο που ήθελε να πει. Ευτυχώς στα μισά αποφάσισε να κατέβει και ξεκουράσαμε λίγο τα αυτιά μας.

Τέλος, εγώ προσωπικά κατέβηκα στα Α. Λιόσια για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι ήταν στο δρόμο για το σπίτι μου και ο δεύτερος για να μην μπορούν να πουν κάποιοι "γιατί δεν πήγατε στα Α. Λιόσια και πηγαίνετε στην Κερατέα μόνο; Ε; ".
Ε, λοιπόν να τους πληροφορήσω ότι εγώ πήγα ΚΑΙ στα Α. Λιόσια!

Όσοι μπορέσατε και διαβάσατε μέχρι εδώ σας αξίζει ένα σαχλοτραγουδάκι για να ξεκουραστείτε από το μαρτύριο που σας υπέβαλα καθώς επίσης και συγχαρητήρια για την υπομονή σας.
Παρεμπιπτόντως ο πρωταγωνιστής του βίντεο κλιπ είναι φτυστός με τον πιτσιρικά στον προαστιακό, μόνο που εκείνος φόραγε πράσινα.

Υ.Γ. Οι μόνοι που μου διέφυγαν ήταν η alepouda και ο vagosxxxl. Είδα βέβαια κάτι σε XXL αλλά δεν είχε ποδήλατο μαζί του.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε και εδώ: http://tkant.wordpress.com/