Το Μανιφέστο του νίντζα κατασκηνωτή
Ο νίντζα κατασκηνωτής είναι αυτός που δεν αφήνει πίσω τα ίχνη του.
Κατασκηνώνει σε μια μαγική γωνιά του φυσικού βασιλείου, ρουφάει με απληστία την απόκοσμη αρμονία σε ήχους και εικόνες και γυρίζει σπίτι του παίρνοντας μαζί του το παραμικρό στοιχείο που μαρτυρά στο φυσικό τοπίο, την άτσαλη παρουσία του.
Εάν μάλιστα εντοπίσει σημάδια άλλων, τα απομακρύνει επίσης άμεσα, ώστε η περιοχή να παραμείνει αγνή και άσπιλη.
Ο νίντζα κατασκηνωτής δεν χέζει όπου βρει και όπως του έρθει.
Από τις πρώτες ώρες της άφιξής του έχει εντοπίσει κατάλληλο μέρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φυσική τουαλέτα, μερικές δεκάδες μέτρα τουλάχιστον μακρυά από την κατασκηνωτική περιοχή. Δίνει επίσης ιδιαίτερη προσοχή ώστε το μέρος που επέλεξε να μην βρίσκεται κοντά σε περιοχή που υπάρχει κάποιο ποτάμι ή άλλη πηγή νερού.
Στο μέρος αυτό θα σκάψει μια τρύπα με φορητό φτυαράκι ή με ένα χοντρούτσικο κλαδί και αφού κάνει την ανάγκη του εκεί, θα καλύψει τα πειστήρια με χώμα και φύλλα. Σε καμία περίπτωση δεν τοποθετεί πέτρες από πάνω γιατί θα ανακόψουν αργότερα την πρόσβαση που έχει η βροχή στο σημείο (σημαντικότερος παράγοντας της σήψης). Ο πραγματικός νίντζα κατασκηνωτής δε χρησιμοποιεί επίσης χαρτί υγείας αλλά μονάχα λίγο νερό. Εάν δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, χρησιμοποιεί χαρτί υγείας αλλά ΔΕΝ θάβει τα χρησιμοποιημένα χαρτιά μόλις τελειώσει, γιατί γνωρίζει πως οι ουσίες που έχουν μέσα βλάπτουν το υπέδαφος. Ιδανικά, τα τυλίγει σε φύλλα και τα μεταφέρει στο δοχείο/σακούλα που έχει επιλεγεί για τα σκουπίδια.
Τα καφετί ξεσκισμένα κωλόχαρτα που ανεμίζουν πιασμένα από θάμνους σαν σημαίες ντροπής και η δυσώδης μπόχα σκατίλας που πλανάται στον καθαρό αέρα, δεν θα έπρεπε να συναντώνται ούτε σε εγκαταλελειμμένα ψυχιατρεία, πόσω μάλλον σε πανέμορφα φυσικά τοπία.
Ο νίντζα κατασκηνωτής δεν φέρνει τη φύση στα μέτρα του, αντίθετα ο ίδιος προσαρμόζεται στους κανόνες της.
Δεν πάει στο δάσος να ανάψει φωτιά για να ψήσει τις μπριζόλες του, γιατί εκτός του τεράστιου κινδύνου πυρκαγιάς (ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες) είναι και η αισθητική ρύπανση που προκαλείται με τα καρβουνιασμένα ξύλα/στάχτη, τις μαυρισμένες πέτρες και τα απομεινάρια του λουκούλλειου γεύματος- και ειδικά όταν αυτό γίνεται από πολλούς στο ίδιο μέρος.
Εάν αναγκαστεί λόγω συνθηκών να το κάνει ή εάν ο οργανισμός του το ζητάει σε βαθμό που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, θα ανάψει τη φωτιά σε ένα ξέφωτο και όταν τελειώσει τη δουλειά του θα τη σβήσει και θα καθαρίσει το σημείο από τη μαυρίλα και τις πέτρες.
Τέλος, ο νίντζα κατασκηνωτής δεν δημιουργεί ηχορύπανση.
Εκτιμά ιδιαίτερα την ηρεμία και την ησυχία που του προσφέρει η φύση, γιατί ξέρει ότι είναι σπάνιο αγαθό.
Τη μουσική θα την αναζητήσει στους φυσικούς ήχους των πουλιών, του ποταμού ή του αέρα και όχι σε κλαπατσίμπανα κάποιου ηχοσυστήματος.
Η ειρηνική συμβίωση με τα πλάσματα του δάσους/θάλασσας/βουνού και των συνκατασκηνωτών, επιτυγχάνεται όταν όλοι σέβονται τη φυσική γαλήνη του μέρους που τους φιλοξενεί.
Εν κατακλείδι, νίντζα κατασκηνωτής είναι ο άνθρωπος που δείχνει την αγάπη του για τη φύση εμπράκτως, διατηρώντας την καθαρή από ανθρώπινες παρεμβάσεις. Κάθε εξόρμηση θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε ο επόμενος επισκέπτης να μη μπορεί να διακρίνει τα ίχνη του προηγούμενου.
Και ο επόμενος, να μην ξεχνάμε, μπορεί να είναι και το παιδί μας.
Η ανάγνωση και μόνο αυτού του κειμένου με ηρεμεί και με κάνει να έχω ελπίδα για το αύριο και όρεξη και κέφι για ζωή!
...
Η λέξη "νίντζα" που χρησιμοποιείς, ανάγει σε κάποιον που καλύπτει τα ίχνη του για να μην τον βρούν. Για να μη φαίνεται από που πέρασε.
Είναι η καλύτερη παρομοίωση που θα μπορούσαμε να έχουμε στο μυαλό μας όταν κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ.
...
Βάζει και μια άμιλλα στο όλο σπορ: "Εσύ μπορείς να το πετύχεις αυτό;" "Εσύ μπορείς να καλύψεις τα ίχνη σου τόσο καλά ώστε να μην μπορούν να βρούν μετά από που πέρασες;"
...
Όπως λες:
...
Α ρε Πανδοχέα! Πόση μα πόση κουλτούρα και καλιέργεια και πολιτισμός μπορεί να υπάρχει στα λόγια σου κι ας μιλάς για "σκατά" και "χεσίματα" και "κωλόχαρτα"!
Έτσι, ακόμα και με σκατά μπορεί να γίνει τέχνη, ακόμα και σ΄ αυτή τη σκατόχωρα.
Και λέω σκατόχωρα γιατί αυτό ακριβώς είναι! Ειδικά όσο πας προς το νότο, γύρω από κάθε δημόσια βρύση και σε έναν κύκλο 50 μέτρων, πλανάται ένα φοβερό μίγμα σκουπιδίλας + κατουρίλας + σκατίλας! Μιλάμε για απίστευτο πράγμα, που λες ότι ακόμα και να προσπαθούσε ένα ολόκληρο μπουλούκι με διάρροια δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά. Εκπληκτικό πολιτιστικό επίπεδο, σκατοκουλτούρα με τα όλα της.
Με τιμούν πολύ τα λόγια σου, και με εκπλήσσει ευχάριστα το γεγονός οτι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα που συμφωνούν με αυτές τις απόψεις. Η γύφτικη νοοτροπία στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται μόνο με πολιτισμό και παιδεία. Το "καλό παράδειγμα" που λένε.
Μετά από χρόνια έχω καταφέρει να επιρρεάσω αρκετό κόσμο προς αυτήν την κατέυθυνση και αυτό μου δίνει θάρρος. Δεν χάνουμε τιποτα να δοκιμάσουμε...
Με τιμούν πολύ τα λόγια σου, και με εκπλήσσει ευχάριστα το γεγονός οτι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα που συμφωνούν με αυτές τις απόψεις. Η γύφτικη νοοτροπία στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται μόνο με πολιτισμό και παιδεία. Το "καλό παράδειγμα" που λένε.
Μετά από χρόνια έχω καταφέρει να επιρρεάσω αρκετό κόσμο προς αυτήν την κατέυθυνση και αυτό μου δίνει θάρρος. Δεν χάνουμε τιποτα να δοκιμάσουμε...
Ξέρω ακριβώς τι λες. Υποφέρω όταν συναντώ τέτοιες εικόνες. Έχω δει μπάζα σε σημείο που φαινόταν τελείως παρθένο. Στο ποδήλατο έχω παντα μια σακούλα που κρέμεται απο πίσω, και σε κάθε πηγή καθαρίζω την περιοχή (τουλάχιστον τα βασικά). Είναι και αυτό ένα καλό συνήθειο.
Είχα και μια ιδεα, να οργανωθεί ομαδα ποδηλατων καθαριστών (και δρομέων επίσης) οι οποίοι θα φερουν αφάσι στη σχάρα και θα κρατουν ενα παλουκι με καρφι στην άκρη. Όπου βλεπουν σκουπίδι θα το καρφώνουν. Κερδίζει αυτός που θα μαζέψει περισσότερα. Το παίζουμε; :)
Συμφωνώ πως το παραπάνω κείμενο είναι απολαυστικό και πολύ εύστοχο.
Θα πω μια ιστορία για...άντρες μόνο καθώς αυτοί έχουν (τουλάχιστον συνήθως) τη στρατιωτική εμπειρία.
Φανταστείτε λοιπόν τα παρακάτω.
Απομακρυσμένο φυλάκιο.
Φύση του κερατά, σκοπιά απολαυστική με χιλιάδες ήχους ζώων και πουλιών που δεν διακόπτονται από κανένα μηχανάκι ή κοντινό σκυλάδικο.
Τι λείπει όμως; Η τουαλέτα!
Μια πλαγιά εκτελεί χρέη αυτής, παρακείμενη του φυλακίου και όσο είναι χειμώνας κανείς δεν ασχολείται.
Έλα όμως που έρχεται η άνοιξη, η βλάστηση εντελώς συμπτωματικά οργιάζει στη συγκεκριμένη πλαγιά και μάλλον υπάρχει καλός λόγος που συμβαίνει αυτό.
Και τότε εμφανίζονται τα αστέρια στον ώμο κρατώντας μερικά φτυάρια. Ανακοινώνουν πως σήμερα θα υπάρξει εκπαίδευση «άρσης ναρκοπεδίου», οπότε μάγκες καλά τα...κάνατε όλο το χειμώνα, ώρα να καθαρίσετε!
Περιττό να περιγράψω τη συνέχεια, αν κάποια κυρία μπήκε στον κόπο να διαβάσει, θα τρέχει σίγουρα μακριά τώρα.
Οπότε, σε κάθε περίπτωση ακολουθούμε τις οδηγίες του ninja κατασκηνωτή, διαφορετικά κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε σκατασκηνωτές!
Αυτό το παιχνίδι το έπαιξα τόσες πολλές φορές, που κάποτε είπα ένα αισιχτ... (η πιο χρήσιμη λέξη του ελληνικού λεξιλογίου...
) και το γύρισα ανάποδα: όχι πάντα, αλλά συχνά παίρνω τα σκουπίδια και επίτηδες τα σκορπάω έτσι ώστε να φαίνονται παντού. Αντί δηλαδή για αλλοπαθητική, ομοιοπαθητική μέθοδος. Πετυχαίνει καμιά φορά. Έτσι στην πολυκατοικία μας σταμάτησαν να πετάνε σκουπίδια, όσο τα μαζεύαμε πετούσαν συνέχεια, και όταν οι δυο που τα μαζεύαμε αποφασίσαμε να τα σκορπάμε για να φαίνονται περισσότερα, κάποιοι αγανάκτησαν με το σκουπιδαριό και τώρα αν πιάσουνε κανέναν στα πράσα να πετάει θα τον πάρει και θα τον σηκώσει.
Δε συμφωνώ με τη μέθοδό σου. Ίσως δουλεύει σε περιπτώσεις όπως με την πολυκατοικία που ο άλλος έχει την σκουπιδίλα στην μύτη του. Στην ύπαιθρo όμως, είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα έκανε ζημειά παρά καλό.
Έχω τόσες πολλες εμπειρίες πάνω σε αυτό το θέμα με λογομαχίες, συζητήσεις, εθελοντικές δράσεις κοκ. που θα μπορούσα να γράψω βιβλίο. Είναι κάτι που με απασχολεί εδώ και χρόνια και νομίζω πως έχω κατασταλάξει.
Στο να καταλήξω με βοήθησε και το παρακάτω βίντεο. Σας το προτείνω! Είναι Eye opener που λένε και στα αγγλικά.
https://www.youtube.com/watch?v=tf1VA5jqmRo
Τι ωραίο θέμα! Ειλικρινά μακάρι να μπορούσα να έκανα νίντζα κάμπιγκ...πολύ θα ήθελα...
για τη βρωμιά λοιπόν θα πω κι εγώ το κατόρθωμά μου μετά από προσπάθεια πολλών μηνών...
Τόπος: καρδιά της πόλης των Αθηνών, κεντρική αρτηρία...
Πρόβλημα Α: κάδος σκουπιδιών κάτω απ’ το παράθυρό μου, μικρά καπάκια σπασμένα, το μεγάλο συχνά αφημένο ανοιχτό απ’ τους ρακοσυλλέκτες ή και τους οδοκαθαριστές που πετούσαν τα σκουπίδια του πεζοδρομίου και του δρόμου εκεί...
Πρόβλημα Β: κάθε βράδυ περνούσε το απορριμματοφόρο κι αν τα σκουπίδια δεν ξεχείλιζαν ο πίσω φώναζε στον οδηγό “φύγε! φύγε!” και τα άφηναν να σήπονται καλοκαιριάτικα με τη ζέστη ή να σήπονται το χειμώνα με την υγρασία των βροχών
Κίνηση Α που απέβη εντελώς μάταιη: απανωτά μηνύματα ηλεκτρονικά στην αρμόδια υπηρεσία αποκομιδής σκουπιδιών του Δήμου της Αθήνας...μάταια προσπάθεια μέχρις απελπισίας.
Κίνηση Β εντελώς επιτυχής: περιγραφή απόλυτα ακριβής της κατάστασης με ηλεκτρονικό μήνυμα προς το γραφείο Καμίνη...Μα εντελώς όμως επιτυχής...
Κίνηση Γ εντελώς επιτυχής σαν σύνοδευτική της κίνησης Β: άνοιγμα σελίδας στο facebook με τίτλο “Αθήνα μια βρώμικη πόλη"...δημοσιεύσεις εκεί με φωτογραφίες σαφείς.
Κι αφού αποκαθίστανται όλα...αποκαλύπτεται μια συνήθεια συγκάτοικου της πολυκατοικίας που, άφηνε κάθε μέρα μια γιγάντια σακούλα γεμάτη σάπια σκουπίδια (απορίας άξιον πώς κατάφερνε κάθε μέρα αυτά τα σκουπίδια να είναι σε κατάσταση σήψης) έξω απ’ τον κάδο...Οσάκις εγώ και ο διπλανός μου γείτονας που διαβιούμαι πάνω απ’ τον κάδο, προσπαθήσαμε να σηκώσουμε αυτόν το απίστευτο σάκο ήταν στο να μας κοπεί η μέση απ’ το βάρος...κι έτσι ερμηνεύτηκε η συνεχόμενη γλίδα στο πάτωμα του ασανσέρ και στη μαρμάρινη είσοδο της πολυκατοικίας, ακόμα κι αν μόλις είχε καθαριστεί απ’ την καθαρίστρια
Γράφω ενημερωτικό κείμενο και το αναρτώ στο ασανσέρ, πώς κατάφερα να έχουμε πεντακάθαρο κάδο και επίσης παρακαλώ αυτόν που πετάει τη σακούλα να χρησιμοποιεί σακούλες μικρές που να μπορεί να τις πετάει μέσα στον κάδο, γιατί ήταν φανερό πως τις άφηνε απ’ έξω λόγω αδυναμίας να τις ρίξει μέσα... (για την ώρα είμαι πολιτισμένη στο έπακρο ως προς την προσέγγιση του βρωμιάρη), όμως μάταιη η προσπάθειά μου...η σακούλα παρέμενε στη θέση της όπως και η γλίτσα στους κοινόχρηστους χώρους
Ξαναγράφω κείμενο που προειδοποιεί για τις προθέσεις μου...πως αν ξαναπεταχτεί η σακούλα έτσι θα την επαναφέρω στο κτίριο και επειδή δεν γνωρίζω τίνος είναι θα την αφήνω διαδοχικά στην πόρτα κάθε διαμερίσματος αρχίζοντας απ’ τον 6ο όροφο...μάταιη κι αυτή η προσπάθεια...
Η επόμενη κίνηση ήταν μια και καλή να σύρω την ασήκωτη σακούλα και να την βάλω φαρδιά πλατιά στη μέση της εισόδου της πολυκατοικίας....αυτή η κίνηση έπιασε!
Έκτοτε όλα τζι-τζι κάτω απ’ το σπίτι...
τώρα το άλλο...πολύ μεθύσι στην περιοχή...πολλά τσίσα στους τοίχους, μια άθλια κατάσταση...κάλεσα το Δήμο να πλύνει και ν’ απολυμάνει συστηματικά, αλλά μάταια...η δε διαχειρίστριά μας (δεν είμαι εγώ αυτή) αγρόν αγοράζει κι αρνείται να ρίξει απορρυπαντικό στα πεζοδρόμια και να ξεβγάλει καλά τη βρωμιά...κάτι που κάνουν οι διπλανές πολυκατοικίες και πλένουν και τους κάδους απ’ έξω...εμείς πάλι όχι...
έτσι: εγώ που δεν νιώθω καμμιά δουλειά ντροπή, κάθε χάραμα, θα ρίξω απ’ το μπαλκόνι μου κάμποσους κουβάδες με σαπούνι και ύστερα με το λάστιχό μου σε πίεση θα ξεβγάλω...κι όποιον πάρει η μπάλα την ώρα της καθαριότητας...
Μιλάμε για σιχάματα! Θα έπρεπε ο Δήμος να μου στήσει μνημείο στη γωνιά που μένω και επίσης θα έπρεπε οι συγκάτοικοί μου το ίδιο...αλλά δεν...
Θα μείνω αμνημειώδης....
Συγχαρητήρια για την επιμονή σου και την ευγένειά σου! Οι ποδηλάτες και οι ποδηλάτισσες είμαι σίγουρος ότι αναλογικά είναι πιο ευαίσθητα και πολιτισμένα πλάσματα. Αποδεικνύεται συνεχώς. Εάν έχεις ή έαν κάνεις παιδί, θα γίνει και αυτός/ή πολιτισμένος άνθρωπος σαν κι εσένα! Αυτό κι αν είναι μνημείο!
Πολύ όμορφη εικόνα! Αυτό σημαίνει ότι μαλλον είσαι και συ νιντζα κατασκηνωτής!
Εγώ έκανα κάτι άλλο. Μάζευα τα μπουκάλια και έφτιαχνα ποδηλατικά φωτάκια!
Δείτε εδώ:
https://bicycleobsession.wordpress.com/2015/05/08/1129/
Διάβαζα το πρωτο ποστ και σκεφτόμουν: "Σ αγαπώ ρε φίλε, πες τα!!!"
... ΚΙ Ευτυχως μετά ειδα οτι σ αυτο το φορουμ, ειμαστε πολλοι!!
Για τις εμπειρίες τις απογοητευτικές να πουμε παλι πολλα, για τη συχνοτητα τους??... Ας μην πουμε... Ουτε για τον τυπο που εφερνε το σκυλι του και εκανε τσισα ακριβως πανω στην εξωπορτα της πολυκατοικιας μας, ουτε για τις εκατονταδες γοπες στην παραλια, που όσο πηγαινα ολο το χειμωνα ηταν ολοκαθαρη και τωρα χμμμ, ουτε για τα σκ...χαρτα πλαστικά μπουκαλακια κλπ στον παραδρομο του ΣΕΦ... Ουτε τα σκ...ρτα με αλλο περιεχόμενο, τα προφυλακτικά κλπ παρατρεχάμενα, στους θαμνους και τα βράχια στα λιμανακια της Βουλιαγμενης και λοιπη ακτογραμμη, που χειμωνα και ανοιξη ειναι γεμάτη με υπεεεεροχα λουλουδάκια και φυτα, λες και εισαι στην επαρχια.... Δυστυχως η παιδεία αυτη μας λειπει... Αντι να απογοητευομαι και να μιζεριαζω, λοιπον, οσο μπορώ δρω, εδω και χρόνια εχω παντα στην τσάντα γαντακια μιας χρησης, και σακουλακια, και μαζευω οχι τα δικά μου, γιατι αυτο εννεοιται, αλλα δυστυχως και των αλλων σε μια λογικη ακτινα γυρω μας, παρά τις διαμαρτυριες της παρεας... Νιωθω καλυτερα μετα, κι ας εχω αφησει μερικά που, οκ, δεν εχω βρει ακομα τα κουράγια να να μαζεψω και τα σιχαινομαι... Αλλα δυστυχως νιωθω σαν την καλαμια στον καμπο, το προηγουμενο ΣΚ που δεν ειχα σακουλακι κλπ, μαζεψα τις γοπες της παραλιας γυρω μας, με ενα αδειο μπουκαλακι νερου... Και ηρθε σε 5 λεπτά ο αναισθητος αγνωστος Χ, και φυτεψε μια, σχεδον μπροστά μου, κι εφυγε, και πηγε στο...ομοίων κυβικων παιδι του παραπερα, που φυσικα μεγαλωνει με τις ιδιες αρχες....
Και ναι, αν οργανωθει το ποδηλατικο μαζεψοσκουπιδι, ειμαι μεσα!!!....
Πολύ σωστή σε βρίσκω! Απ' ό,τι φαίνεται, οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες/πολιτισμένες σε ό,τι αφορά τέτοια θέματα (;).
Λοιπόν, οργανώνουμε ποδηλάτες σκουπιδιάρηδες; Ποιός/ποιά είναι μέσα; :)
Εγώ είμαι, αν κι εφόσον δεν συντρέχει ανάγκη οικογενειακή κι επείγουσα...εσείς θέτετε το έργο κι εγώ θα δηλώνω αν μπορώ ή όχι...
Δεν χρειάζεται να το δηλώσω ότι είμαι μέσα.
Το θεωρώ αυτονόητο!
...
κι εγώ!
...
αυτό υπάρχει; δεν το βρίσκω.
Ε καλά δεν είναι και κάνα κρατικό μυστικό ότι είμαστε ζώα
ζητώ συγνώμη για την ανακρίβεια στον τίτλο της σελίδας, πρόκειται γι’ αυτήν:
Αθήνα, μια ακάθαρτη πόλη
Κίνημα για την ελεύθερη και υπεύθυνη κατασκήνωση
http://freecampgr. blogspot. com/
(ακολουθεί ένα γενικό πλαίσιο αρχών υπεύθυνης κατασκήνωσης όπως έχει διαμορφ?ωθεί από την εμπειρία και τη διεθνή βιβλιογραφία)
Τα παρακάτω είναι μερικές μόνο ιδέες για να απολαύσουμε την ελεύθερη διαβίωση στη φύση πιο υπεύθυνα:
1. Όταν ταξιδεύουμε προς την περιοχή ελεύθερης διαβίωσης προτιμούμε τη δίοδο από ήδη υπάρχοντα μονοπάτια για να μην καταστρέψουμε τη χλωρίδα και για να μην συμβάλουμε στη διάβρωση του εδάφους. Αποφεύγουμε τη χρήση αυτοκινούμενων στον αιγιαλό, ιδίως σε περιοχές με ιδιαίτερη βλάστηση αλλά και σε αμμόλοφους. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα μακριά από την παραλία και δεν εμποδίζουμε την πρόσβαση σε αυτή.
2. Έχουμε πάντα μαζί μας σακούλες απορριμμάτων για να παίρνουμε φεύγοντας όχι μόνο τα δικά μας σκουπίδια αλλά και προηγούμενων κατασκηνωτών όποτε είναι εφικτό. Αφήνουμε το χώρο σε καλύτερη κατάσταση από ότι τον βρήκαμε! Καλό είναι να φτιάχνουμε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα σκουπίδια μας (ή αυτοσχέδιους κάδους αν δεν υπάρχουν) αν είναι να κατασκηνώσουμε για πολλές ημέρες, για να συγκεντρώνουμε μακριά από τις σκηνές τις σακούλες απορριμμάτων, ενώ τα οργανικά απορρίμματα (π.χ. αποφάγια, φλούδες) μπορούμε να τα θάβουμε σε άλλο ειδικά διαμορφωμένο χώρο, σε απόσταση τουλάχιστον 20 μέτρα από τις σκηνές.
3. Για τα ανθρώπι?να περιττώματα σκάβουμε μικρούς λάκκους (τουλάχιστον 20 εκ. βάθος) και να τους σκεπάζουμε με χώμα όταν κάνουμε την "ανάγκη" μας. Προσοχή δεν θάβουμε τα χαρτιά τουαλέτας γιατί τα ζώα τα ξεθάβουν, τα βάζουμε σε μια σακούλα απορριμμάτων και να τα πετάμε στους κάδους. Σε περιοχές που κατασκηνώνουν πολλοί ελεύθερο-κατασκηνωτές καλό είναι να επιλεχθεί μια τοποθεσία που θα δημιουργηθεί μια βιολογική τουαλέτα με την χρήση ενεργών μικροοργανισμών (www.oiko-em. gr) για να μη μυρίζει και να γίνει κομπόστ γρήγορα.
4. Αποφεύγουμε τις συσκευασίες μίας χρήσης (π.χ. πλαστικά ποτήρια, πιατάκια, σακούλες) και προτιμούμε υλικά-σύνεργα που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν (π.χ. πάνινες σακούλες, ανοξείδωτες κούπες, πιάτα και μαχαιροπίρουνα). Κατασκευάζουμε αυτοσχέδια τασάκια για τα αποτσίγαρα.
5. Όταν μαγειρεύουμε προτιμούμε τη χρήση συσκευής με γκάζι αντί να ανάψουμε φωτιά, κυρίως αν έχουμε κατασκηνώσει στο δάσος ή σε περιοχή με ξερή βλάστηση. Σε καμία περίπτωση δεν κόβουμε δέντρα για καύσιμη ύλη και προτιμούμε ξερά πεσμένα κλαριά, έτσι ώστε να καθαριστεί το δάσος από οτιδήποτε ξερό που θα συμβάλλει στην εξάπλωση μιας πυρκαγιάς, πάντα όμως με πολύ προσοχή. Δεν αφήνουμε ποτέ τη φωτιά από το οπτικό μας πεδίο και όταν τη σβήνουμε προσέχουμε να έχει γίνει σκόνη χωρίς αποκαΐδια! Ακόμα καλύτερα δεν ανάβουμε καμία φωτιά σε απόσταση 50 μέτρων από ξερά φύλλα, ιδίως αν φυσάει. Αποφεύγουμε τη καύση πλαστικών και άλλων τοξικών απορριμμάτων. Καλό θα είναι να έχουμε πάντα δίπλα στη φωτιά μπουκάλια με νερό.
6. Αποφεύγουμε να πλενόμαστε στα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα χρησιμοποιώντας απορρυπαντικά, σαμπουάν και οδοντόβουρτσες καθώς θα προκαλέσουν βλάβες στα ψάρια και το οικοσύστημα. Προτιμούμε βιολογικά βιοδιασπώμενα προϊόντα, αν και καλύτερα να μην χρησιμοποιούμε ακόμα και αυτά σε ποτάμια.
7. Όταν μαζεύουμε ρίγανη, θυμάρι, κρίταμο και άλλα αρωματικά φυτά, κόβουμε μόνο όσο χρειαζόμαστε και ποτέ δεν τα κόβουμε από τη ρίζα για να ξαναφυτρώσουν. Καλό είναι πάντως να μην απομακρύνουμε βλάστηση και άλλα ενδημικά είδη (π.χ. βότσαλα, κοχύλια) από τον τόπο τους.
8. Διατηρούμε τα επίπεδα θορύβου στο ελάχιστο όχι μόνο για να μην ενοχλούμε τους υπόλοιπους κατασκηνωτές αλλά και τους μόνιμους κατοίκους, τα ζώα της περιοχής. Ο χώρος που κατασκηνώνουμε δεν είναι τσιφλίκι μας και αποφεύγουμε να δημιουργούμε συνθήκες μόνιμης εγκατάστασης και όχλησης.
9. Ενημερωνόμαστε για τις ομορφιές της περιοχής αλλά και τους κανόνες που τη διέπουν, ιδίως αν είναι προστατευόμενη. Μεγάλη προσοχή σε περιοχές που είναι προστατευόμενες γιατί φιλοξενούν είδη χλωρίδας και πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως χελώνες καρέτα-καρέτα που εναποθέτουν τα αυγά τους σε αμμουδιές και αποπροσανατολίζονται εύκολα από τα φώτα μας.
10. Επικοινωνούμε με τους υπόλοιπους κατασκηνωτές της περιοχής, τους ενημερώνουμε για τις αρχές της υπεύθυνης κατασκήνωσης, μοιραζόμαστε και δημιουργούμε στο μέτρο του επιθυμητού συνθήκες συλλογικής διαβίωσης, ανταλλάσουμε απόψεις για το πως μπορούμε να διαφυλάξουμε την περιοχή και να προασπίσουμε συλλογικά και ατομικά το δικαίωμά μας για ελεύθερη διαβίωση σε αυτή. Σε περίπτωση καταστολής, ενωνόμαστε, εκφράζουμε συλλογική αλληλεγγύη, και απαντάμε στις προκλήσεις όλοι μαζί.
Όλα αυτά μαζεύτηκαν σε ξέφωτο από πανέμορφο ελατόδασος. Οι ποδηλάτες μαζεύουν τα σκουπίδια των αυτοκινητιστών (ή τζιποτουριστών όπως τους λέω εγώ). Στην φωτογραφία φαίνεται και το νέο μου σταντ.
https://i.imgsafe.org/f236825fd2.jpg
ακόμα κι αν όλοι οι ποδηλάτες αρχίζαμε να μαζεύουμε, το σκουπιδαριό είναι απίστευτο, δεν θα κάναμε τίποτα:
πρόσφατη εικόνα, Μουργκάνι Καλαμπάκα
Το σκουπιδαριό είναι απίστευτο, αλλά μαζεύεται. Τουλάχιστον στα όμορφα μέρη όπου οι τζιποτουρίστες δεν φτάνουν τόσο εύκολα. Τα περισσότερα σκουπίδια που συναντώ βρίσκονται εκεί πολλά χρόνια. Αν υπήρχαν περισσότεροι σαν και μένα, που άπλωναν λίγο το κουλό τους και δεν παραπονιόντουσαν μόνο, θα βλέπαμε μεγάλη διαφορά.
Έτσι κι αλλιώς, είμαστε καταδικασμένοι να πνιγούμε στη σκατίλα αυτού του βρώμικου κόσμου. Ας προσπαθήσουμε να τον διορθώσουμε μόνοι μας. Έστω και μάταια!
.
Υποθετω ότι ειχαμε απο παλια το ζητημα γι αυτο και ο άθλος του Ηρακλή για "Τον κοπρο του Αυγειου ".Για ποιο προσφατα θυμαμαι πριν 3 χρόνια καθαριζαμε την ρεματια ρου Χαλανδριου και βρηκα μπουκαλια Δελτα απο 20 χρονια πισω.Ήταν ριγέ πλαστικά μα αναγλυφο το σημα της Δελτα :-).Και είναι κρίμα γιατί ειδικά για Πελοποννησο νομίζω ότι εσύ μαζί με την Άννα είχατε κανει πολύ ωραιους χαρτες για διαδρομές γυρω απο Πατρα, αλλα αυτο το ζήτημα τα ακυρώνει, εμποδιζοντας να δειξει κανείς σε άλλους τις ομορφιές της Πελοποννησου.Ίσως στην Ελλάδα αντί για μέρα καθαρισμου της φυσης θα έπρεπε να έχουμε χρονιά
+1 στο ποστ.
Αλλα νταξ ρε παιδια δεν είμαστε λιγοι οι ninjas. Απλα οι νεοκαμπερς ειναι περισσότεροι. Δηλαδή στο τέλος του καλοκαιριού με ποσους μαζεύετε την παραλία?μόνοι σας?
Παντως το θέμα με το χαρτι ειναι πολυ σοβαρο...και το χειμωνα φροντίζουν τα ζα να ξεθαψουν οτι εχει θαφτει...οποτε κ θα τα ξαναβρουμε μπροστά μας.
Επισης, ρε φιλε δε χεζεις σε μελλοντικές καβατζες. Εισαι ηλιθιος?θα μπει σκηνη εκεί οχι ο κωλος σου.
Τέλος... Το "εκει ειναι γυμνιστες κανουν ναρκωτικά και παρτουζες" ειναι ψέματα :)
Αυτα απο μερος με 4χ4 διπλα στις καβατζες και γουρουνες να περνανε μεσα απο αυτες και να ξεκαυλωνουν στους αμμολοφους και το ραδιοφωνακι των διπλανων να παιζει ακαταπαυστα...τα τριεμερα μου μεσα
Ξέρω σε ποια Άννα αναφέρεσαι (μία φορά έχουμε μιλήσει), πώς και το ξέρεις αυτό; Δεν ήμουν πάντως εγώ αυτός. Γύρω από την Πάτρα και σε κάθε γωνιά της Πελοποννήσου έχω πάει πάντως :)
Χυσομάντιλα και κωλόχαρτα παντούυυ! Εμετός! Γιατί τα ζούδια χρησιμοποιούν μωρομάντιλα παρεπιπτόντως; Δε ξέρουν ότι αυτό το πράγμα δεν διασπάται με τίποτα; Κρετίνοι παρτάκηδες, μόνο τα μουτζουρωμενα απο γκραφιτι ντουβαρια των πόλεων τους αξίζουν!
Μεγάλη απορία το μωρομαντηλο.
Σημερα βρηκα κ σακουλα κ βεβαια τη γεμισα με πλαστικο μπουκάλι κ μπυροκουτα ετων.παιζει να εκανα 15 βηματα μόνο gia να να μαζέψω κ να τη γεμίσω
Αλλη μια απορία.. Πως κανεις τουαλετα 10 15 μετρα απο τις καβατζες που μένεις και σε μερος που εχει συχνα αερα? Με ξεπερνά η ηλιθιότητα αυτη.
Το νου σας στους σκορπιους. Θελουν σκια κ την υγρασία του γλυκού νερού. Οποτε δεν πλενεις το οτιδήποτε στην καβατζα. Χτες είχαμε περιστατικό κ ο πονος κ πρηξιμο ειναι ακόμα έντονα.