Θα αφήνατε το παιδί σας να ποδηλατίσει εδώ ;

H ερώτηση που πρέπει να γινεται σε όσους σχεδιαζουν πόλεις

Μου αρέσει να κυκλοφορώ. Δεν έχω καμία ιδέα γιατί ", λέει η Emilie, μια κοπέλα έξι ετών στη Δανίας. Είναι με τη φίλη της Vilja, η οποία είναι της ίδιας ηλικίας. «Όταν γυμνάζομαι, μπορώ να πάω πιο γρήγορα σε νέα μέρη», λέει σε μια πρόσφατη Δανική εκστρατεία για ποδηλασία.

Ακόμα κι αν είναι σχεδόν μισό αιώνα πριν, θα έλεγα ακριβώς το ίδιο σήμερα. Όταν ήμουν παιδί, το ποδήλατό μου μου έδινε ελευθερία να κινηθώ με ταχύτητα, ευκολία και ελαφρότητα. Μου έδωσε το αίσθημα της ανεξαρτησίας από τους γονείς μου, καθώς δεν έπρεπε να τους ζητήσω να με οδηγήσουν στο σπίτι των φίλων μου ή στο σχολείο. Θα μπορούσα απλά να ανέβω στο ποδήλατό μου, και να πάω. Η παιδική μου ηλικία δεν ήταν πολύ διαφορετική από αυτή των περισσότερων άλλων Δανικών παιδιών.

Οι μελέτες δείχνουν ότι το 99% του πληθυσμού της Δανίας θεωρεί ότι είναι ποδηλάτες και μάθενουν να οδηγούν ποδήλατο πριν από την ηλικία των 10 ετών. Σε άλλες έρευνες, το 96% των Δανών πιστεύει ότι πρέπει να κάνουμε ενεργά βήματα που θα επιτρέψουν σε περισσότερα παιδιά να ποδηλατούν για το σχολείο.

Οι γονείς της Δανίας είναι πιο ανεύθυνοι σε σύγκριση με άλλες εθνικότητες; Δεν το νομίζω. Είναι απλά ότι η ελευθερία των παιδιών είναι ένα τεράστιο κομμάτι της δανικής κουλτούρας και, όταν σχεδιάζουμε τους δρόμους και τις γειτονιές μας, οι πολεοδόμοι μας έχουν αναρωτηθεί πάντα: «θα άφηνα τα παιδιά μου να κυκλοφορούν εδώ;»
. https://www.facebook.com/tacyklen/videos/11434839524... .
Δανέζικο βίντεο εκστρατείας ποδηλασίας

Η Connie Hedegaard, πρώην Δανέζα Επίτροπος της ΕΕ για τη δράση για το κλίμα, το θέτει με αυτόν τον τρόπο: "Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ευρώπη έχει μια επιλογή. Θέλουμε να ακολουθήσουμε μια προσέγγιση αμερικανικού τύπου, όπου τα παιδιά εξαρτώνται από τους γονείς τους να τα πηγαίνουν στο σχολείο για πολλά χρόνια; Ή μήπως θέλουμε μια προσέγγιση σκανδιναβικού τύπου στην οποία τα θέματα κινητικότητας ενσωματώνονται στον πολεοδομικό σχεδιασμό και όπου παρέχεται η απαραίτητη υποδομή, ώστε τα παιδιά να μπορούν να γυμναστούν , πηγαίνοντας  μόνα τους στο σχολείο; Ξέρω τι προτιμώ. "

    Θα αφήνατε το παιδί σας να ποδηλατίσει εδώ;

Αν όχι, τότε είναι ένα  ανασφαλές περιβάλλον για τους ποδηλάτες

Το μυστικό πίσω από αυτή τη σκανδιναβική προσέγγιση είναι απλό: διαχωρισμένες, συγκρατημένες λωρίδες ποδηλάτων, όπου έχει ληφθεί υπόψη η διάταξη κάθε ίντσας - όπως οι διασταυρώσεις με φωτεινούς σηματοδότες, η ενσωμάτωση των  συνιστώμενων γραμμών στάσης για τα αυτοκίνητα και τα προ-πράσινα φώτα για τους ποδηλάτες. Οι δίαυλοι ("δόντια καρχαρία"), όπου οι μικρότεροι δρόμοι ενώνουν μεγαλύτερες, σημαίνουν ότι όλοι - συμπεριλαμβανομένων και άλλων ποδηλατών - πρέπει να κάνουν πλήρη στάση προτού προχωρήσουν σε έναν κύριο δρόμο. Στα περισσότερα σημεία, τα πεζοδρόμια και τα μονοπάτια ποδηλασίας διαπερνούν και τους μικρότερους δευτερεύοντες δρόμους, που απεικονίζουν τον τρόπο με τον οποίο δίνουμε προτεραιότητα στους πεζούς και τους ποδηλάτες.

Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, η Δανία έχει πολύ ισχυρή κουλτούρα ποδηλάτων. Στην Κοπεγχάγη, την πρωτεύουσα, το 41% όλων των ταξιδιών για εργασία ή σπουδές γίνονται με ποδήλατο κάθε μέρα, όλο το χρόνο. Σε όλη την πόλη θα δείτε πολλά παιδιά σε ποδήλατα φορτίου και παιδιά από την ηλικία των έξι έως επτά ετών που οδηγούν το δικό τους ποδήλατο στην εταιρεία των γονέων τους.

Είμαι πεπεισμένος ότι η μοναδική παιδεία ποδηλάτων της Δανίας μεταξύ των παιδιών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο αυτής της πολύ βιώσιμης μορφής αστικής κινητικότητας.

Οι διαχωρισμένες λωρίδες ποδηλάτων σε ολόκληρη τη Δανία περιλαμβάνουν  συνιστώμενες γραμμές στάσης για αυτοκίνητα και προ-πράσινα φώτα για τους ποδηλάτες.

Οι γονείς και οι δάσκαλοι υποστηρίζουν το ποδήλατο, διότι είναι καλό για τα παιδιά. Οι έρευνες της Αρχής της Υγείας της Δανίας δείχνουν ότι τα παιδιά που κάνουν ποδήλατα προς και από το σχολείο και στις δραστηριότητες μετά την ηρεμία έχουν βελτιώσει την αυτοεκτίμηση. Είναι πιο κοινωνικά και με αυτοπεποίθηση. Έχουν υψηλότερο όριο για το άγχος. Συγκεντρώνονται καλύτερα. Είναι πιο χαρούμενα και υγιή - και φυσικά έχουν μικρότερο κίνδυνο για ασθένειες του τρόπου ζωής. Αυτό είναι το μέλλον που χρειαζόμαστε για τα παιδιά μας - και όλοι οι ενήλικες είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχουν.

Αν εφαρμόσετε ασφαλείς διαδρομές ποδηλάτου στο σχολείο, κάνετε κατοικημένες γειτονιές με ποδήλατο και αρχίστε να συνδέετε δρόμους με δρόμους, τότε βρίσκεστε στο σωστό δρόμο. Ωστόσο, παροτρύνω τους υπεύθυνους για τη λήψη αποφάσεων να είναι υπομονετικοί: σε 15 με 20 χρόνια θα υπάρξει μια νέα γενιά ποδηλατών και ένα εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατικών υποδομών.

Χρειάζεται επένδυση και, το σημαντικότερο, η πολιτική βούληση να συνεχίσουν να κατανέμονται τα κεφάλαια.

Στη Δανία, η ποδηλασία μας έχει δημιουργήσει μια μορφή κινητικότητας που συμβάλλει στη βελτίωση της δημόσιας υγείας και τη μείωση των εκπομπών CO2, του θορύβου και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Συμβάλλει σε ένα καλύτερο και πιο ζωντανό αστικό περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι συναντιούνται και βλέπουν ο ένας τον άλλον στους δρόμους αντί με παράθυρα αυτοκινήτων. Και, φυσικά, τα ποδήλατα καταλαμβάνουν πολύ λιγότερο χώρο από τα αυτοκίνητα.

Ως πολίτες, πρέπει να ζητήσουμε από κάθε πολεοδόμο να λάβει συνεχώς υπόψη την κινητικότητα των παιδιών στις πόλεις. Σύμφωνα με τα λόγια του Δανού πολεοδόμου και  αρχιτέκτονα Jan Gehl: "Είναι ένα τεράστια προσόν για έναν νεαρό άνθρωπο να εχει κινητικότητα από νεαρή ηλικία".

Θα άφηναν τα παιδιά σας να κυκλοφορούν εδώ; Αν όχι, τότε είναι ένα ασφαλές και ανασφαλές περιβάλλον για τους ποδηλάτες. Τα παιδιά δεν θα κυκλοφορούν εκεί - και n πλειοψηφία των ενηλίκων επίσης