Ποδήλατο. Θεόρατο στα μάτια σου. Λαμπερό όσο τίποτα άλλο. Το δικό σου ποδήλατο με το μαντίλι σφιχτά στο τιμόνι. Με το λουκέτο γύρω από τη σέλα και το κλειδί που το κρατάς σφιχτά στη γροθιά σου ως ανεκτίμητη περιουσία.
Μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια…Όταν το ποδήλατο αποτελούσε μέσο υπέρτατης ψυχαγωγίας, αλλά και ανεξαρτησίας. Όταν με αυτό μπορούσες να γνωρίσεις το δικό σου μικρόκοσμο, από την άνω στην κάτω γειτονιά. Όταν έκανες την πρώτη «μακρινή» σου βόλτα μέχρι τη διπλανή συνοικία. Όταν μεγαλώνοντας, μεγάλωναν παράλληλα και οι διαδρομές σου και ήσουν περήφανος γι’ αυτό! Όποτε αισθανόσουν τον κόσμο να σε πιέζει απειλητικά, μοναδικός τρόπος διαφυγής το ποδήλατο, να σε οδηγεί σε ασφαλείς τόπους όπου εκεί δεν μπορούσε να σε αγγίξει κανείς. Ούτε καν οι άσχημοι βαθμοί στο σχολείο, οι «μεγάλοι» που δεν μπορούσαν να σε καταλάβουν. Ήσουν ιδιοκτήτης της ίδιας σου της ζωής. Αγέρωχος προσπερνούσες τη μικρότητα του δεδομένου, αναζητώντας το άπιαστο, εξερευνώντας το μαγικό!
Όταν κατάλαβες πως τελικά το ποδήλατο δεν είναι για σένα απλά μια γλυκιά παιδική ανάμνηση, μια ενασχόληση που έπαψε να υφίστανται με την ενηλικίωση σου… Πως κυλάει διαρκώς στο αίμα σου και πως δεν αντικαθίσταται ούτε από το πιο ακριβό αυτοκίνητο ή μηχανή, αφού η αίσθηση που σου προσφέρει είναι μοναδική, τότε αποφάσισες να το βάλλεις στη ζωή σου και να το υμνήσεις!
Γυρνώντας από τη δουλειά, ανοίγεις την τηλεόραση με την ελπίδα να χαλαρώσεις από το φόρτο της ημέρας. Μεσημεριανές εκπομπές που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα όσο η αποχαύνωση πάει να γίνει καθεστώς, επιδιώκουν να σου επιβάλλουν έναν κόσμο ανούσιας φλυαρίας, μισαλλοδοξίας, εθελοτυφλίας. Και τότε ξεσπάς! Αντιδράς! Θυμάσαι πως μικρός δεν άφηνες κανένα να σε κλείσει σε τέσσερις τοίχους. Αρπάζεις το ποδήλατο και αναζητάς καθαρό αέρα!
Οι ακτίνες του λάμπουν στο φως του ήλιου. Ο ήχος από τα χαλίκια στις ρόδες και τα ξερά φύλα σε συντροφεύει, καθώς ισορροπώντας στους δυο τροχούς, επιδιώκεις να βρεις τις προσωπικές σου ισορροπίες!
Ζεις με όλες σου τις αισθήσεις την εμπειρία του ανηφορικού δρόμου, πιέζοντας πεισματικά τα πετάλια. Και ενώ σε έχουν προσπεράσει επιδεικτικά όλων των ειδών τα μηχανοκίνητα, δεν πτοείσαι. Φτάνοντας στην κορυφή της ανηφόρας, αισθάνεσαι την υπεροχή του να απολαμβάνεις τη θέα τόσο του φυσικού τοπίου, όσο και της ψυχής σου που πλημμυρίζει από ικανοποίηση και πληρότητα. Αφού έχεις υπερβεί τα προσωπικά σου όρια, μπορείς πλέον να θέσεις νέα. Να δεχθείς μεγαλύτερες προκλήσεις από την ίδια τη φύση! Από τον ίδιο σου τον εαυτό!
Αφήνοντας τους τροχούς αργά να κυλήσουν πριν το τέλος της διαδρομής, ακούγοντας το γοητευτικό ήχο της αλυσίδας, κουρασμένος καθώς είσαι, απολαμβάνεις τα χρώματα, τα αρώματα και τους ήχους ακόμα και της πιο αφιλόξενης πόλης. Της σκοτεινής πόλης που ωστόσο τα λιγοστά της φώτα είναι ιδιαίτερα διακριτά και έτσι αξίζει να την επισκεφτείς.
Σε μια εποχή που όλα είναι γρήγορα. Σε μια εποχή που η απλότητα και η αλήθεια είναι είδος υπό εξαφάνιση, το να πηγαίνεις αργά και σταθερά εκεί που χρειάζεται για να νιώσεις τη στιγμή, είναι προτέρημα. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους και συνηθίζουν να κάνουν επιφανειακές κρίσεις για τους άλλους, υπάρχουν ορισμένοι που έχουν ακόμα διάθεση αυτογνωσίας και ουσιαστικής γνωριμίας με τον κόσμο που τους περιβάλλει. Μεταξύ αυτών κάποιοι ποδηλάτες που αναζητούν συνοδοιπόρους. Ενδεχομένως να τους βρουν στην επόμενη στροφή. Στο βάθος του δρόμου…
Χαίρομαι που ποδηλατώ, αφού έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να ζήσω το «τώρα» προτού να γίνει χθες! Χαίρομαι που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με κοινή αντίληψη των πραγμάτων. Χαίρομαι να μαθαίνω πως κάθε μέρα οι ποδηλάτες/ισες γίνονται ολοένα και περισσότεροι, αφού η ποδηλασία δεν είναι μια απλή δραστηριότητα. Δεν αποτελεί μόνο τρόπο άθλησης και μέσω οικολογικής μεταφοράς. Δεν είναι ένα ακόμα χόμπι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι φιλοσοφία ζωής! Είναι η συνειδητή επιλογή του να ζεις ποιοτικά μέσα από την απλότητα. Ουσιαστικά, ενάντια στο επιφανειακό και στο δήθεν. Να ακολουθείς την πορεία της προσωπικής σου έκφρασης, προσπερνώντας τη λογική της υποτιθέμενης ασφάλειας. Να επιλέγεις το μονόδρομο του ασυμβίβαστου!
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι