ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ ΟΝΕΙΡΟ.... ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ & ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Οι ποδηλατόδρομοι είναι ένα γλυκό όνειρο για όλους αλλά δυστυχώς ανέφικτο. Το πρώτο και πολύ βασικό ζήτημα είναι της άναρχης δόμησης που υπάρχει στην Αθήνα από την εποχή της χούντας και μετά, που ο καθένας που είχε ένα οικόπεδο έχτιζε όπως όπως, καθιστώντας την όποια μελέτη και απαλλοτρίωση ανέφικτη για την παραχώρηση extra χώρου για τα ποδήλατα και την δημιουργία ποδηλατόδρομων!
Έχω ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό και έχω ποδηλατίσει επίσης σε ποδηλατόδρομους φιγουρίνια όπως Ολλανδίας, Γαλλίας.
Είμαι φανατικός ποδηλάτης και πολυαθλητής για χρόνια και το λέω αυτό, ώστε να μην παρεξηγηθώ από το coment μου. Απλά αναφέρω τα κακώς κείμενα που πιστεύω πως δεν μπορούν να αλλάξουν. Η Ελλάδα ενώ είναι μια χώρα με τέλειες συνθήκες και διαδρομές για βόλτες-προπονήσεις (όπως θέλετε) δεν έχει δεί ποτέ μα ποτέ κανένα άλλο άθλημα πέραν του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ και λίγο βόλευ άντε και κολύμβησης σε καμιά διοργάνωση διεθνή, σοβαρά και υπαρκτά. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν τα αθλητικά στα δελτία και να δείχνουν μόνο μπάλα. Τι αθλητική ενημέρωση είναι αυτή? Και για ένα δημοφιλές μεν άθλημα αλλά χωρίς καν τη δύναμη και την προέκταση του ποδηλάτου. Στενό και περιορισμένο σε ένα γήπεδο κάθε φορά. Οι ίδιες εικόνες, οι ίδιες μπαλιές... Με εννοείτε? Δείτε ένα γύρο Γαλλίας π.χ., μια ημερίδα πίστας, ένα χρονόμετρο. Εδώ η ποδηλασία είναι γραφική και εμείς εκτεθιμένοι στους ανύπαρκτους κακοτράχαλους ελληνικούς δρόμους. Η ηγεσία της αρπαχτής που μας κυβερνά καθώς και το κλειστό κύκλωμα της Ε.Ο.Π. (Ελληνικης Ομοσπονδίας Ποδηλασίας) θάβουν παρά προωθούν και διαδίδουν το άθλημα. Δεν θα αναφερθώ εκτενέστερα στην ΕΟΠ μη γίνω μικροπρεπής στο τέλος. Οι εντός και εν ενεργεία αθλητές τα ξέρουν και πάντα τα λέμε μεταξύ μας. Ο κάθε ένας που λατρεύει το ποδήλατο αγωνιστικά ή για βόλτα ή για τρόπο μετακίνησης είναι κυριολεκτικά μόνος του και σε κάθε βόλτα με την ψυχή στο στόμα, μην τον χτυπήσει ο κάθε ανεγκέφαλος(η) μικροφιλόδοξος Σουμάχερ που έχει τα φλάς για τα Χριστούγεννα. Μπορώ να τα χώνω όσο θέλω μετά από 5 κατάγματα στην σπονδυλική και 3 κοίλες σε σπονδύλους από αμέλεια άχρηστων οδηγών. Προσοχή και ποδηλατάκι όσο μπορείτε για το σώμα σας και την υγεία σας. Ότι κι αν απαντήσετε στο αρθράκι αυτό δεκτό και απόλυτα λογικό. Όλοι έχουμε δίκιο και τα θέλω μας, και είναι απόλυτα λογικά. Η πραγματικότητα είναι αυτή στην Ελλάδα και πάντα θα μας βλέπουν σαν τα παιδάκια με το ποδήλατο. Το μυαλό του έλληνα έχει το ποδήλατο για την ηλικία 4-15 και για ψώνια στη πλατεία του εξοχικού (και άν πάλι...) και τίποτα παραπάνω. Δύναμη παιδιά, κουράγιο στους δρόμους και με το γάντι να την λέτε σε όλους. όχι τσακωμούς και υστερίες. Κρατάτε τη σωστή θέση και πάντα να την δηλώνετε στους άλλους οδηγούς και κουνάτε και κανά χεράκι στισ διασταυρώσεις. Κράνος, φωτάκι νερό και παγουράκι και ο θεός βοηθός.
Και όλοι στις ποδηλατοπορείες. Και στο γύρο Αθήνας και παντού όπου ωφελείστε από το ποδήλατο.
Καλά κουράγια...