Σημερα γύρω στις 9:30 το βράδι, ήσουν σε μια καθετη της παραλιακης στο ύψος του Μοσχάτου (νομιζω), και περίμενες να περάσεις στο απεναντι ρευμα προς Αθηνα..... Σου χαμογελασα πλατια (πριν αναρρωτηθω αν σε ξερω), φορουσα μαυρη φορμα λευκο μπλουζάκι και ημουν φορτωμενη με μια τσαντα και ενα στρωμα yoga στη θηκη του... Εσυ ειχες λευκες τουφες μαλλιων μπροστά, μαζι με γκρίζα, και ειχες ένα απιιιιστευτα πράο πρόσωπο και γαλήνιο, και γεματα θετική ενέργεια μάτια... Ποδηλατο δυστυχως δεν ειδα προσπερνωντας.... Σκέφτηκα στην πορεια οτι κατι μου θυμιζες, οποτε οφειλω την ερωτηση, γιατι η πιθανότητα να σε ειδα μου φτιαξε το κεφι:
Βελανιδιά εσυ ησουν?
Δε σ εχω δει ποτέ αλλα θυμαμαι τη selfie που χες για avatar και ας μην ηταν πολυ καθαρη....
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Είσαι μια κούκλα! Αυτό σκέφτηκα όταν σε είδα φευγαλέα ... ήρθα πίσω σου και σε καμάρωνα...χωρίς να ξέρω ότι ήσουν εσύ! Ανήμερη μνήμη! Κάτι ξέρω εγώ να αποκαλύπτομαι...φυσικά και ήμουν εγώ...έκανα τα βραδυνά μου χιλιομετράκια και ταυτόχρονα πέρασα κι απ’ το σπίτι της μαμάς που έχει εγκαταλειφθεί γιατί μένει πια μαζί μου...πήγα για πιθανούς λογαριασμούς...έκανα στροφή για επιστροφή προς κέντρο...
Είσαι υπέροχη!
Κάτι ακόμα! Γουστάρω οικογένεια, που είμαστε! Τρομερό συγγενολόϊ...σιγά το απρόσωπο διαδικτυακό κόλπο...μια χούφτα είμαστε και πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο...γουστάρω...τεράστια και ηδονική αίσθηση...
Εντάξει τόσο που έχω χαρεί που πατάω επεξεργασία και ξαναγράφω...Papi καθώς σε κοιτούσα έλεγα η κοπέλα πάει στον Πειραιά και αν πήγαινα Πειραϊκή θα σε ακολουθούσα κανονικά...
και κάτι ακόμα...πόσο οξυδερκής είσαι...τι κατάφερες να δεις τόσο γρήγορα στην έκφρασή μου μέσα στο σκοτάδι...δεν είναι και καλά φωτισμένο το μέρος εκεί...με τον Καρβουνιάρη μου ήμουνα...επειδή ήμουνα κουρασμένη περίμενα να φύγουν όλα τ’ αυτοκίνητα για να βγω...
Αχ και τι να πω εγω τωρα!!! Eντάξει, τεράααααστια χαρά κι εκεινη την ωρα και εξακολουθει!!!
Απ την στιγμή που σε είδα το νιωσα οτι πρέπει να εισαι εσυ, oτι "σε ξέρω", ήταν οικειότητα κι όχι η σκεψη "α, μια ποδηλάτισσα!" απλα, δεν εβλεπα την ωρα να γυρισω σπιτι να σε ρωτησω, αλήθεια μου λες οτι ηρθες πίσω μου; Koιτούσα απ το καθρεφτάκι αν ακολουθείς για να σταματουσα και να σου μιλούσα επιτόπου, αλλα με τυφλώναν τα φώτα των αυτοκινήτων μαλλον και δε σε ειδα, τι κριμα!!!… Το λατρεύω αυτό το "συγγενολόι" κι αυτους τους δεσμούς που αναπτυσσονται απο μακρια κι αυτες τις ξαφνικές ανειπωτες χαρές!! Ε και το σημειο κακοφωτισμένο μεν, αλλα τετοια γαληνη και τετοια θετική ενεργεια λάμπει, δεν ηθελε πολυ προσπαθεια!!…
Και φυσικα χιλιάαααδες ευχαριστώ για τα τόσα καλα λόγια σου, (το κακοφωτισμενο μαλλον, που λεγαμε
) εγώ ενα κουρέλι ένιωθα εκεινη την ώρα και μες την ταλαιπώρια, γυρίζα από δύωρη γιόγκα στο Φλοίσβο (μετά απο ενα μηνα αποχή), πηγαινα σιγα σιγα προς το σπιτι, πολύ κοντά στην Πειραικη μεν, αλλα οχι ακριβως -δυστυχως!! Αλλα ενω συνηθως πηγαινω απ τον παράδρομο του ΣΕΦ μεχρι το Καραισκακη, χτες λόγω νυχτας και κυριως όρεξης για χασομερι, ειπα να δοκιμασω απ τη λεωφόρο!… Και ωραιο και μοραίο με λιγα λόγια… Ελπίζω να επαναληφθεί συντόμως! 
Τώρα πάλι τα προσωπικά μου στα φόρα θα βγάλω...Η μαμά μου είναι πολύ άρρωστη και μη έχοντας δυνατότητα για βοήθεια είμαι πάνω της σχεδόν 24 ώρες με εξαίρεση τις τέσσερις που κλέβω έναν ύπνο κι αυτόν πονεμένο... χτες ήταν η πρώτη έξοδός μου μετά τις δραματικές αλλαγές στη ζωή και των δυό μας...κούραση τρελή, αλλά και επιθυμία για ποδήλατο άλλο τόσο και πιο πολύ τρελή ακόμα...άμα πονάει το σώμα σου ολόκληρο κοιτάς να αποφεύγεις τα βιαστικά αυτοκίνητα γύρω σου...πας αργά και σταθερά, άρα Πειραϊκή που λατρεύω αποκλείεται, λόγω χρόνου...όταν επανέλθω θα σου στείλω μήνυμα για πιθανή συνεύρεση και κέρασμα στον Πειραιά που λατρεύω...
....respect!
Καλή δύναμη και στις δυο σας.
Ευχαριστώ Bookluv!
Εγινε! Εκλεισε πειραικοβόλτα όποτε μπορέσεις...
Φυσικά πολλά πολλά περαστικα στη μαμά, ευχομαι το δυσκολο -και για τις δυο σας- διαστημα να περασει πολυυυυυυ πολυ γρηγορα!!!
......όπως παλιά.
t. τι εννοούμε όπως παλιά; ούτε φαντάζεσαι το σκηνικό που παίχτηκε...είναι μαγικό...άντε τώρα να φανταστεί κανείς, το δέντρο και το παπί να συναντιώνται στην παραλιακή...χάρμα!
Το ξαναλέω παπί, απ’ τα πιο χαρούμενα που μου συμβήκανε στο δύσκολό μου τελευταία...φωτεινό σημείο! Θοδωρή μη μας εργάζεσαι βρε που μιλάμε έτσι τρυφερά η μια για την άλλη...το νιώθουμε...πες το κι ας πέσει χάμω γμτ!
φιλάκια σ’ όλους...
Κι 'γω που νομιζα οτι...
Συγγνώμη, τώρα ο tkant μας είπε…παλιακές;;;;;;;
Eυτυχως πρόλαβε η βελανιδιά και απαντησε καταλληλως, γιατι θα βλέπατε ένα παπι κι εναν πιγκουινο να…ξεπουπουλιάζονται!!! 
(Αστειευομαι εντελως φυσικά…)
ghandee τι εννοεις παιδι μου "κι εγώ που νόμιζα ότι…." κι αυτοκτονεις κιολας;
Γιαααα εξηγησου immediatelly!! Κατι δεν πιανω….
(μπηκα με φόρα, ε?
)
Άκου παπί, ως δέντρο όπως καταλαβαίνεις κάπως παλιακιά είμαι δεν το αμφισβητώ...διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;;; (αλήθεια ο Ινδός γιατί αυτοκτονεί;)
Σκορπισε την απορία κι εφυγε!!
Ινδουληηηη, που είσαι??? 
Αυτό εννοούσα.
To είχα καταλάβει, tkant μου, και μου φάνηκε και πολύ ωραίο αυτό που είπες -και σ ευχαριστώ!!…. Απλα και μόνο αστειευτηκα, προφανως όχι πετυχημενα… (Αχ αυτός ο γραπτος λόγος!! Δε χρειαζοταν να "εξηγησεις" μωρε, απλα μ ειχε πιασει η χαζομαρα μου εκεινη τη στιγμη και ετσι….
) 
Συγγνωμη αν φάνηκε αλλιως!!!
Το ρεζουμέ αφήστε το στο δέντρο για να δικαιώσει και την αρχαία σοφία του...
Η χαρά μας αυθόρμητη και των δύο έγινε και δική σας χαρά κι αυτό είναι διπλή χαρά μας...Καλημέραααααααα!!!