σταθμό του ΗΣΑΠ "ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ", χθες, 23/9/09. Σε είδα να περνάς ξυστά δίπλα μου, χωρίς καμμιά προειδοποίηση. Περπατούσα σε μονόδρομο, έχοντας πρόσωπο στα αυτοκίνητα που κινούνταν στο δρόμο αυτό. Εσύ, με καθρέφτη στο ακροτίμονο και κράνος, υπόδειγμα ποδηλάτη. Μόνο που είχες μπει αντίθετα στο μονόδρομο, σαν deliverάς. Όταν είδες ότι έρχεται αυτοκίνητο, αποφάσισες να επιταχύνεις για να με προσπεράσεις, προλαβαίνοντας το αυτοκίνητο. Δεν άκουσα τίποτα, παρά μόνο τις ρόδες σου όταν είχες φτάσει δίπλα μου και με προσπερνούσες.
Τα γράφω όλα αυτά, γιατί δεν ήσουν και κανένα παιδαρέλι. Μαντράχαλος με μούσια ήσουν. Ήθελα να σου την πω όταν σε πρόλαβα παρακάτω, αλλά έδωσα τόπο στην οργή γιατί δεν ήθελα να χαλάσω τη διάθεσή μου πρωί πρωί. Δεν παύει ωστόσο να με στεναχωρεί όταν βλέπω ποδηλάτες να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο (γιατί δεν είναι η πρώτη φορά). Δεν μπορώ να ξεχάσω ένα άλλο "ποδηλάτη" που μου την είπε όταν σταμάτησα το αυτοκίνητό μου (όχι απότομα, είχε έτσι κι αλλοίως πολύ κίνηση) για να δώσω προτεραιότητα σε έναν πεζό...
Δυστυχώς κακοί οδηγοί υπάρχουν παντού, και στα αυτοκίνητα, και στις μηχανές, και στα ποδήλατα, ακόμα και κακοί πεζοί υπάρχουν (και περπατάνε ανέμελοι στους ποδηλατόδρομους, κλείνοντας το δρόμο στα ποδήλατα).
Εγώ πιστεύω πως σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνεται παρατήρηση/υπόδειξη, για να καταλαβαίνει ο καθένας την μ@λ@κία που κάνει...
Το μεγαλο ψαρι τρωει το μικρο. Αυτο ισχυει στο βασιλειο των ζωων.
...σε μια πόλη 5 τρομοκρατημένων και αναισθητοποιημένων εκατομυρίων Αθηνέζων αυτά να τα περιμένεις
Ήσουν άραγε ο ίδιος που είδε ο sixoremenos το 2009, κατά 8 χρόνια μεγαλύτερος;
Δεν το ξέρω.
Μπορεί.
Μάλλον όμως όχι γιατί δεν ήσουν τόσο μεγάλος σε ηλικία.
...
Χθες, 7:30 το βράδυ, στην Λεωφόρο Αμαλίας, απέναντι από την Αγγλικανική Εκκλησία, δίπλα στην είσοδο του Ζαππείου, κατευθύνομαι προς Σύνταγμα.
Είχες μαύρο μούσι, μαύρο σακάκι και κασκόλ, άσπρο πουκάμισο, γυαλιά χίπστερ, μεγάλα ακουστικά στ' αυτιά, χωρίς φώτα, αγέρωχος, στο τεράστιο τιμόνι του μαύρου cruiser ποδηλάτου σου, ξαπλωτός, άνετος, εκτός τόπου και χρόνου και ερχόσουν ακριβώς μπροστά μου, προς τα πάνω μου, σαν μαύρη σκιά, πηγαίνοντας ανάποδα στην δεξιά λωρίδα σαν να μην τρέχει τίποτα, αντίθετα στο ρεύμα,
Δίπλα σου πέρναγαν λεωφορεία και ταξί.
Έμοιαζες να τους κοιτάς όλους στα μάτια έφοβα και ατίθασα.
...
Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή δεν ερχόταν από πίσω μου κανείς και έτσι κατάφερες να με προσπεράσεις από την αριστερή μου πλευρά και δεν θέλησες να περάσεις ανάμεσα σε μένα και το πεζοδόμιο.
Θυμάμαι ακόμη το πόσο αλλού κι αγέρωχος ήσουν.
...
Να πω "και σ΄ανώτερα" θα ήταν λίγο.
Άλλωστε τι ανώτερα;
Ανώτερα απ' αυτό γίνεται;