Πατησίων στη στροφή δίπλα στο Μουσείο προς Κυψέλη. Εγώ πάω ευθεία και ήρθες από την αριστερή λωρίδα κι έστριψες με το βεσπάκι σου, μαγκιά!, πολύ μαγκιά! σχεδόν έπεσες πάνω μου,
ΗΛΙΘΙΑ ΞΑΝΘΙΑ ΠΛΑΤΙΝΕ ΜΕ ΜΑΥΡΕΣ ΡΙΖΕΣ...της κακιάς ώρας και είδα και το κ@@@δάκτυλο που μου έκανες νόημα όταν σου φώναξα... ΣΚΑΤΟ!!! της κακιάς ώρας...
Ούφ ξέσπασα. Μερικές γυναίκες έχουν τη ηλιθιότητα να διαχέεται από όλο τους το είναι. Ντρέπομαι που ανήκουν στο φύλλο μου...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
τι ρατσισμός είναι αυτός;
οι άνδρες "επιτρέπεται" να εχουν "διάχυτη ηλιθιότητα"
και οι γυναίκες όταν το κάνουν αποτελούν ντροπή για το φύλο τους;
επίσης το "ηλίθια ξανθιά πλατινέ με μαύρες ρίζες" είτε το ξεφωνίζει άνδρας είτε το ξεφωνίζει γυναίκα δεν λέει τίποτα απλώς καλλιεργεί ένα στερεότυπο
Στο πλαι του κηπου?
Εκει και στη στροφη Πατησσιων-Αλεξανδρας,ειναι ποδηλατοκαρμανιολες.
Αναρωτιεμαι γιατι απο τον κ.ο.κ. πρεπει να πηγαινουμε δεξια.
Οι πιο εμπειροι ποδηλατες πιανουν μεση η αριστερα [πιο σπανια] και πανε.
Ρε δεν πα να τους κραζουνε,αφου οι αλλοι δεν μπορουν να μαζεψουν τα ρημαδια τους μην σκοτωσουν καναν ανθρωπο,θα πιανουμε ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ χωρο.Οσο μπορουμε!
ζιγκ ζαγκ μπορουμε να κανουμε?ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!:)
Chill down Βαγγελιω μου,αφου εισαι καλα,αυτο ειναι το σημαντικο...
Και την επομενη φορα,στη μεση,μπαστακας...
Περαστικα για το σοκ..:)
όρμα κοριτσάρα μου!
όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ΠΙΤΜΠΟΥΛ (pitbull και onguard lock...οι καλύτερες μετά τις abus και σημαντικά πιο φτηνές).
Περνάω συνέχεια από 'κει. Ο δρόμος ήταν άδειος κι εγώ πορευόμουν, όπως πάντα στην αριστερή άκρη της δεξιάς λωρίδας. Αυτή ήρθε ξαφνικά απ'το πουθενά κι ενώ είχα ησυχάσει και τσεκάρει απ' το καθρεφτάκι μου, ότι δεν ερχόταν κάτι δύσκολο πίσω μου. Ούτε λεωφορεία είχε, ούτε τίποτα, ήμουνα μόνη μου. Δεν ξέρω από πού πετάχτηκε και πότε. Το μόνο που είδα ήταν το σίφουνά της, να μου σφηνάρει και μάλιστα, όχι την ώρα που ξεκίναγε η στροφή. Όχι. Την ώρα που ήθελα λίγο, για να την προσπεράσω. Τράβαγε δηλαδή τη στροφή ανοιχτά. Κανονικά είχε άπειρο χώρο πίσω μου, για να στρίψει, αφού εγώ είχα περάσει. Ο άδειος δρόμος της έκανε όρεξη για οδικό τσαμπουκά. Πιστεύω ότι η περίπτωσή της είναι, ότι ξαφνικά της κάπνισε να στρίψει δεξιά.
Η χειρονομία της δε, δεν ήρθε γιατί την έβρισα. Προσωπικά δεν βρίζω στο δρόμο σε καμμία περίπτωση. Την έκανε μόλις της φώναξα "δεν στρίβουν δεξιά απ' την αριστερή λωρίδα" και πριν καν ολοκληρώσω την φράση μου.
Αν κάτι περιμένω από τις γυναίκες κάθε είδους είναι αυτά που το φύλλο τους τους έχει προικίσει για να ανταπεξέλθουν στη φύση και την κοινωνική τους θέση και δεν διδάσκονται σε καμία οικογένεια, σχολείο, απλά είναι εκεί και περιμένουν να τα αξιοποιήσουμε. Νηφαλιότητα, ψυχραιμία, σωστή απόφαση. Κι αυτό δεν είναι στερεότυπο. Η συμπεριφορά μάγκισσας οδηγού, σερνικής ανυπομονησίας, που μάλιστα ορθώνει και το μικροσκοπικό μεσαίο δάχτυλο, ε, πάει πολύ...Μου κάνει ναυτία κι εμετό να το βλέπω...εκτός του ότι κοντέψαμε να πέσουμε η μια πάνω στην άλλη. Κι αυτή θάτρωγε τα μούτρα της. Τι διάολο, σε δίκυκλο ήταν καβάλα, όχι σε 4Χ4!
Η αναφορά μου στα μαλλιά είναι για να επισημάνω ένα πολύ κυρίαρχο χαρακτηριστικό αναγνώρισης της "κοπελίτσας", που πολύ θα ήθελα να διάβαζε τα γραφόμενά μου. Κατά τ' άλλα, ας κάνει κανείς ό,τι νομίζει με το τριχωτό του σώματός του γενικά και ειδικά. Λίγο μ' ενδιαφέρει...
"Η αναφορά μου στα μαλλιά είναι για να επισημάνω ένα πολύ κυρίαρχο χαρακτηριστικό αναγνώρισης της "κοπελίτσας", που πολύ θα ήθελα να διάβαζε τα γραφόμενά μου."
εκτός από χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι και κακογουστια συν τοις άλλοις... αλλά περί ορεξεως..
μερικοί (και όχι μερικές μάλλον) το θεωρούν ωραίο .. θελω να πω αυτή η διχρωμία ... βεβαια αν περιορίζεται στις ρίζες δεν γίνεται να φάινεται ωραίο..
Μ' αρέσει η λέξη που βάζεις. Κακογουστιά ήταν και το σηκωμένο δάχτυλο και μάλιστα προς άλλη γυναίκα, από ένα πλάσμα που ήταν πιο μικροσκοπική κι από μένα. Τι να πεις... Υποπτεύομαι ότι αυτού του τύπου η συμπεριφορά κάνει οικειότητα μπορντέλου... Ξαφνικά σηκώθηκε ένα τόσο δα μεσαίο δαχτυλάκι...Έχει και γέλιο το πράγμα αν το δεις όταν καταλαγιάσει ο θυμός απ' τον κίνδυνο που σ' έβαλε το βαμμένο τρικολλόρε κεφάλι...
..το χιουμορ σου παντως δε το εχασες...τι να πω? εχω παρατηρησει κι εγω οτι οι γυναικες οδηγουν πολλες φορες βεβιασμενα και αψυχολογητα...τη μοναδικη φορα που με χτυπησε αυτοκινητο ηταν γυναικα οδηγος που εστριψε πανω μου για να προλαβει να μπει δεξια...επεσα στο οδοστρωμα κι αυτη καπνος...περαστικαααα!
Το δικό σου στόρυ είναι ακόμα χειρότερο. Δεν έχει γέλιο. Κατά βάση σκέφτομαι το σουλούπι πάνω στο μηχανάκι κι όση ώρα το συζητάμε γελάω μόνη μου. Συνήθως όποιος κάθεται σε μηχανάκι έχει μια στάση συμπαγή. Κάτι σαν κορδωτός ας πούμε...Κάπως έτσι ήταν κι αυτή. Ίσως είχε βάλει κι αυτόματο πιλότο... πού να το ελέγξεις το σύστημα με τον αυτόματο και μετά φλίίίπ το μεσαίο δάχτυλο. Κάτι σαν αντανακλαστικό ας πούμε...
Μόλις τώρα θυμήθηκα την "κλώσσα" της god saved the bike. Τελικά όλοι και όλες έχουμε μια μικρή ιστοριούλα με κάποια "μαντάμ" ανεξαρτήτου ηλικίας. "Μαντάμ" γηραιά, "Μαντάμ" νέα, φυλαχτείτε παιδιά σε κάθε γωνιά της πόλης καραδοκεί και μια "Μαντάμ".
...έκανε τη @@@ της και έβρισε απο πάνω , δεν είναι να την πιάσεις απο το μαλλί και της τρίψεις 2 πάστες?
Μια στη μούρη και μια στις ρίζες για να βασανιστεί όταν λουστεί.
Δεν το συζητώ!!! Αυτό ειδικά με το λούσιμο...πολύ μ' αρέσει...
τόχω δει με τα μάτια μου....
Κάπου στη Κυψέλη, πριν πολλά χρόνια, αυτοκίνητο τρομάζει πεζό πού διασχίζει τον δρόμο και καθώς αυτός πηδάει να το αποφύγει του πέφτει η τσάντα του σουπερμάρκετ και χύνονται τα πράγματα στο δρόμο...
Το αμάξι σταματά μπροστά στα "σκουπίδια" που μόλις δημιούργησε, πιθανώς να μήν πατήσει κανα γυαλί...
Ο πεζός ανακτά ακαριαία την ηρεμία του, σηκώνει από τα χυμένα πράγματα ένα σπρέι σαντιγί, πλησιάζει τον οδηγό που έχει το παράθυρο ανοικτό και αρχίζει να τόν "γαρνίρει" στο πρόσωπο και στό κεφάλι, με αργές προσεκτικές κινήσεις...
Ο οδηγός τάχει χάσει τόσο πού κάθεται σα χαμένος να τελειώσει το γαρνίρισμα....
Το φιλοθεάμον κοινό, πού μαζεύεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, ξεσπά σε χειροκροτήματα...
Εγώ για μια ακόμη φορά δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα, γιατί το τρικολόρε κεφάλι χάθηκε τρέχοντας όπως ήρθε...