Παλαιό αγωνιστικό ποδήλατο--Αναπαλαίωση

Σιγουρα.
Επισης σιγουρα, προερχεται απο τη Βορεια Ευρωπη, και κατα πασα πιθανοτητα, απο Γερμανια μερια.
Ολα του τα χαρακτηριστικα συνηγορουν σ'αυτο.

πράγματι, αμφιβολεύομαι όμως άν η λέξη "Beillart" μήπως είναι γαλλική; Δεν ξέρω, αλλά μου αρέσει πόλύ το ποδήλατο.

Να σου φέρει χαρά και υγεία

Τί είπαμε οτι είναι αυτό στο πίσω αριστερό ...;;
με τις ακτίνες ασφάλιζε ;;

...τι γραφουν επανω;
Αν η φιρμα τους ειναι Γαλλικη, εχει πολλες πιθανοτητες να ειναι Γαλλικο το ποδηλατο.
Τα υπολοιπα περιφερειακα, μπορει να ειναι διαφορων προελευσεων.
Για ενα περιεργο λογο ομως, και για αυτη την εποχη και το ειδος ποδηλατου, αν τα κεντρα των τροχων ειναι Γερμανικης προελευσης, τοτε ειναι και το ποδηλατο, ενω αν ειναι Γαλλικης προελευσης ειναι Γαλλικο.
Παντως, η ολη κατασκευη του πλαισιου, (μουφες, κολλησεις, κλπ) θυμιζει παρα πολυ Γερμανικο κατασκευασμα.

στη ρόδα διεύκρινα «Schurmann Made in Germany»

συνεπώς, οι ρόδες γερμανικής καταγογής

πολλή χαρά και κάθε καλό

Με γειές ! μπράβο ! Καλές βόλτες !

Mparoutis wrote:

Καλά η χαρά δεν περιγράφεται!

διαβάζεται,όμως!
Καλοτάξιδο και πάντα όρθιος!

εύγε, πολύ καλή δουλειά! Πανέμορφο τόκανες.

Μήν με γελάστε, αλλά μου θυμίζει όμοιους τύπους φτιαγμένες στην ανατολή.
Με το δεύτερο βλέμμα, είδα ότι έλλειπε το «W-» για δυτική, άρα μάλλον προέρχεται από την ανατολική γερμανία, υποθέτομαι.
Ναί, αυτό σημαίνει· καλή ποιότητα συν τη δυνατότητα για το να βρεί κανείς ανταλλακτικά δικά τους (στην προσχεδιομένη οικονομία, τα πρόϊοντα φτιάχτηκαν ανάλογα με το μυαλό του «περίμενε τη σειρά σου και εν τω μεταξύ δούλεψε»).
Επιβίωσε η μάρκα Diamant, ki oi Mifa φτιάχνουνε ποδήλατα παιδιών.

Σου εύχομαι τόση χαρά με το καλό σου ποδήλατο όσο βαλείς τα γέλεια ευτυχίας

Νομίζω ο Παράβας, έλεγε : "Γκόμενα που γουστάρεις εσύ είναι καλή,όχι αυτή που τη γουστάρουν όλοι" !
Στη περίπτωσή σου ισχύουν και τα δύο !

εάν το βάλεις στο σαλόνι, δεν έχει το δικαίωμά του· να ποδηλατηθεί! Για μήνες έβαλες όλον τον κόπο σου να μπεί στη βιτρίνα; Το ακύω να αναστενάξει· «Τώρα είμαι στο σπίτι του βασιλέα, μετά από έναν καιρό που ένοισα άρρωστο. Τώρα οι ρόδες μου θέλουνε να κυλιούνται, οι ταχύτητες θέλουνε κίνηση, η σέλα μου άδεια, θΕΛΩ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, τουλάχιστον να συμμετάσχω σε μια από τις λεγόμενες ποδηλατοπορείες! Ο βασιλιάκος νομίζει μου φτάνουνε παθητικές φωτό για να πιάσει κομπλιμέντα;! Όχι, η βασιλικότητά σας! Είμαι όργανο μετακίνησης· κάτσε αμέσως για να μου δείξεις τη γειτωνιά σου! Πάμε τόσο γρήγορα όσο να νιώθεις να πετάξεις...»
Αφού ξέρει ότι δεν τον ακούει το βασιλάκι, συλλογίζει·
Πίτς, πίτς πέφτουνε δύο δάκρυάκια στο πάτωμα.

Προσωπικά, θα χαρόμουν πολύ να δώ μια φωτό με το κουκλί σου σκονισμένο από ποδηλασία.

Τέσπα, κάνε ό,τι θές

Μπαρούτη, σε καταλαβαίνω. Απλά προσπαθούσα να εκφράσω όχι και καλά αυτά που το κουκλί σου δυνατό να σκέφτεται· εάν του το πεις, θα καταλάβει.

Πρίν δύο χρόνια, το αγαπημένο μου ποδήλατο το κέκ μου αρνήθηκε να το αναβάσω. «Ρε σύ», άκουγα, «πόσες φορές πέσαμε; Σε γνωρίρω μια δεκαετία και πέρα, θυμάσαι πως μ´έσυρες όλον τον δρόμο στον ποδηλατά από τη μπροστινή ρόδα αφού δεν μπήκε ο μεγάλος άξωνας με τις εφτά ταχύτητες; Δε σε νοιάσανε ο όχλος που γελούσε, και πάντα απόλαυσα την περιποιήσή σου. Μα κοίτα· εάν ξαναπέσεις και δε σηκώνεσαι πια χωρίς βοήθεια, θα σε φέρουνε στο νοσοκομείο. Εμένα θα με κλέψουνε ή θα πάρουνε τα καλύτερα ανταλλακτικά που μου έβαλες. Το θες;»
«Όχι βεβαίως, καλό μου φιλαράκι κέκ. Αποκλείεται να σε ξανακουβαλώ;»
«Φοβάμαι, ναί. Προτιμώ να μπω στην κάμαρα ποδηλάτων, κι άν με χαιρετάς, θα χαρώ.»

Τέσπα, δεν το ξανακουβάλησα, αφού δεν ήθελα να το χαλάσω. Απόκλεισα να πωλήσω το φιλαράκι μου το κέκ. Το ρώτησα, όμως, άν ήθελε να φέρει μια πολύ καλή φίλη. Το δέχθηκε κι άλλαξε σπίτι για τα γενέθλιά της.

Βαριόμουν αρκετά να περπατώ τους δρόμους που περάσαμε γρήγορα μαζί. Ένα βράδυ, έσπασα κι είπα στον καλό Αντρέα· «Ρε δεν αντέχω πια να περπατήσω αίωνες αυτές τις αποστάσεις που ποδηλατούσαμε τόσο χαρούμενα! Τι να κάνω;!»
«Ας ψάξουμε για τρίκυκλα.»
Βρήκα ένα που μου άρεσε πολύ, ξεκινήσαμε στο μαγαζί κι ήθελα να πάρω το ίδιο μαζί μου. «Δε γίνεται, δυστυχώς, αφού έχω μόνον αυτό. Σε δέκα μέρες όμως θα σου φέρω το δικό σου.»

Συμπέρασμα· ένα ποδήλατο με τόποιο περνάς αρκετές μέρες ώστε να είναι έτοιμο για να πετάς επάνω του, το αγαπάς, έτσι δεν είναι;

Σας εύχομαι καλές πεταλιές

Mπραβο κουκλι εγινε πολυ καλη προσπαθεια καλες βολτες