http://www.noesi.gr/blog/podilato-mas-egkefaliki-paralysi
Σε κάποια παιδιά με εγκεφαλικη παραλυση, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να μάθουν ποδήλατο. Ειδικά όταν επιθυμούμε την ενδυνάμωση των κάτω άκρων. Αλλά είναι επίσης πολύ καλό για την ψυχολογία τους, αφού τους δίνει μία αυτονομία και ελευθερία ως ένα βαθμό, ειδικά όταν αυτά δεν περπατουν αυτόνομα. Έτσι και εμείς αποφασίσαμε να τον εκπαιδευσουμε ώστε να μάθει να κάνει ποδήλατο.
Ξεκινήσαμε στα 3 με ένα τρίκυκλο που το σέρνει ο γονιός. Προσαρμοσαμε στο πετάλι ένα λάστιχο για να κρατάει τα ποδαράκια του κ τον σπρωχναμε. Μετά άρχισε να κάνει μισό πετάλι! Στο μεταξύ μεγάλωσε κ έπρεπε να περάσουμε σε άλλο τύπο ποδηλάτου. Πήραμε ένα κλασικό μικρό ποδηλατάκι με βοηθητικες. Φτιάξαμε πατούσες που προσαρμοσαμε στο πετάλι και έδενε το πόδι με σχρατς. Ήταν πολύ βολικά και εύκολα έμπαινε και έβγαινε το παιδί από το ποδήλατο. Ήταν πολύ δύσκολο να κάνει ολόκληρο πετάλι αλλά φέτος 5 μίση χρονών πια τα κατάφερε.
Υπάρχουν κάποια κόλπα που θα βοηθήσουν.
Ένα μικρό ποδήλατο με μικρό μήκος πεταλιου, γιατί είναι μικρότερο κ το εύρος της κινησης. Εμείς όταν αλλάξαμε ποδήλατο γιατί κ το δεύτερο ήταν πια πολύ μικρό ενώ είχε μάθει να κάνει ξαφνικά δεν μπορούσε στο μεγαλύτερο. Αυτό συνέβη γιατί το πετάλι είχε μεγαλύτερο μήκος κ άρα απαιτούσε μεγαλύτερο εύρος στην κίνηση των ποδιων. Σκεφτήκαμε να αλλάξουμε πετάλι αλλά τελικά τα κατάφερε ύστερα από κάποιες μέρες χωρίς αλλαγή. Επίσης όταν το παιδί δεν μπορεί να κάνει με τίποτα ολόκληρο πετάλι υπάρχει ένα κόλπο που το έμαθα από έναν γονιό. Το ποδήλατο με κόντρα. Αναγκαστικά δεν μπορεί να κάνει πίσω το πόδι άρα θα το φέρει μπροστά όπως κ να έχει. Σε κάποια παιδιά δουλεύει. Εμεις δεν το χρειαστηκαμε γιατί έμαθε να κάνει πετάλι σε κλασικό με φρένα στο τιμόνι.
Σημαντική είναι και η θέση της σελας κ τα εκατοστά κάνουν διαφορά. Εμας πρέπει να είναι στην ψηλότερη δυνατή θέση. Βοήθησε επίσης κ μια κλίση του ποδιού με την μύτη προς τα πάνω δηλαδή να έχει στο πετάλι ένα ύψωμα μπροστά, μια γωνία ας πούμε περίπου 45 μοιρες. Αυτό δεν ξέρω πως να το δικαιολογήσω αλλά εμπειρικά το σκεφτήκαμε, παρατηρώντας τις δυσκολίες του πάνω στο ποδήλατο κ λειτουργεί! Τέλος υπάρχει και το θέμα με το τιμόνι. Στην υπερποσπαθεια στα πόδια πολλά παιδιά στρίβουν το τιμόνι.
Ο δικός μου αν τον αφήσεις κάνει όλο κύκλους προς τα αριστερά. Δεν το έχουμε λύσει ακόμα. Βέβαια δεν κοίτα κ μπροστά. Κοιτάει όλο τα πόδια του. Πιστεύω θα το φτιάξει κ αυτο με τον καιρό. Έχει δυναμώσει κ βλέπω μεγάλη βελτίωση στα πόδια κ στον κορμό. Η φυσιοθεραπευτρια που τον είδε μετά τις διακοπές ρώτησε τι κάναμε στο παιδί; τίποτα απλά έμαθε ποδήλατο. Τώρα το "απλά" είναι σχήμα λόγου. Δεν ήταν κ τόσο απλό. Αλλά τα κατάφερε κ είμαι πολύ περήφανη για αυτον. Θεωρώ ότι όλα αυτά τα παιδιά δικαιούνται κ αυτα την χαρά σε τέτοιες δραστηριοτητες κ πρέπει να βρούμε λύσεις να μπορέσουν να συμμετέχουν.
Ελπίζω να σας έδωσα κάποιες ιδέες για την εκμάθηση αυτή.
Αν κάποιος γονιός έχει καταφέρει το θέμα με το τιμόνι θα χαρώ να μου δώσει τα φώτα του.
Θεε μου,τι δύναμη