Απαντήσεις γρίφων για το 5ο Ποδηλατικό Κυνήγι Θησαυρού

Spoiler: Αν σκέφτεστε να δοκιμάσετε με τους φίλους να παίξετε μόνοι σας μια Κυριακή καλύτερα να μην διαβάσετε παρακάτω....

Μην κλέβετε...

Ξανασκεφτείτε...

Απαντήσεις γρίφων για το 5ο Ποδηλατικό Κυνήγι Θησαυρού

1. Η Βίλλα Υπατία, γνωστή και ως Μέγαρο Λιβιεράτου,
στη συμβολή των οδών Ηπείρου και Πατησίων,
κτίριο- ορόσημο της αρχιτεκτονικής νεομπαρόκ της Αθήνας,
φιλοξένησε τους 300 απεργούς πείνας τον Φεβρουάριο 2011, με βασικό αίτημά τους τη νομιμοποίησή τους στη χώρα.
Για την ιστορία αξίζει να πούμε ότι η Υπατία υπήρξε μία από τις ελάχιστες γυναίκες μαθηματικούς της αρχαιότητας. Ήταν μια ελεύθερη για την εποχή της γυναίκα, γεγονός που ενοχλούσε και είχε ως αποτέλεσμα να την κάψουν ζωντανή οι χριστιανοί.

2. Το K BOX στην πλατεία Εξαρχείων,
ιδιοκτησίας ΙΚΑ,
καταλήφθηκε αρχές του 2012 από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου με σκοπό να αποτελέσει ένα ανοιχτό κοινωνικό χώρο.
Να σημειωθεί ότι Τρίτη  έως Κυριακή, 12.00 με 23.00, στο χώρο λειτουργεί αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο,του οποίου τα έσοδα προορίζονται για την κάλυψη αναγκών φυλακισμένων.

3. 1ο Μετεπαναστατικό Πανεπιστήμιο
Το 1837, οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ νοίκιασαν τη μεγάλη αυτή κατοικία τους στο Δημόσιο για να στεγασθεί εκεί το «πρώτο Ελληνικό Πανεπιστήμιο».
Έγινε το πρώτο Πανεπιστήμιο της μετεπαναστατικής Αθήνας από το 1837 μέχρι το 1842, με την ονομασία «Οθώνειον Πανεπιστήμιον».
Το Πανεπιστήμιο εγκαινιάσθηκε στις 3 Μαΐου 1837 με τέσσερις σχολές: Θεολογίας, Νομικής, Ιατρικής και Φιλοσοφικής.

4. Ευώνυμος – Οικολογική Βιβλιοθήκη
Εκεί που η οικολογία και το χαρτί συναντιούνται. Όχι δεν μιλάμε για ανακύκλωση. Το όνομα ανήκει και στο φυτικό βασίλειο.
ΜΚΟ με 250 μέλη.
Το υλικό της Βιβλιοθήκης περιλαμβάνει: 15.000 βιβλία, 15.000 περιοδικά (από 1.300 διαφορετικούς τίτλους), 1.000 χάρτες, 800 γκραβούρες, 20.000 φωτογραφίες και καρτ ποστάλ, 200 παλαιά ημερολόγια (από το 1863).
Το παλαιότερο βιβλίο είναι του 1787, ενώ το παλαιότερο περιοδικό του 1840.

5. Εργοστάσιο Πουλόπουλου
Υψώνεται στη συμβολή των οδών Θεσσαλονίκης και Ηρακλειδών, δίπλα στις γραμμές του ΗΣΑΠ.
Οικοδομήθηκε το 1896 από τον επιχειρηματία Ηλία Πουλόπουλο (1850-1930).
Είναι το παλαιότερο πιλοποιείο της Αθήνας, ευρύτερα γνωστό ως "ΠΙΛ-ΠΟΥΛ" (Πιλοποιείο Πουλόπουλου).
Για την Ιστορία: Στους τοίχους του κτιρίου είναι ορατά ακόμη τα ίχνη από τις σφαίρες των Δεκεμβριανών του 1944.
Το εναπομείναν τμήμα του εγκαταλελειμμένου, πλέον, εργοστασίου αγοράστηκε το 1988 από τον Δήμο Αθηναίων, ανακαινίστηκε και έκτοτε στεγάζει εικαστικές και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες, καθώς και ένα μουσείο θεάτρου σκιών.
Σήμερα στεγάζει το πνευματικό κέντρο του δήμου Αθηναίων «Μελίνα Μερκούρη».

6. Η Εθνική Πινακοθήκη
ιδρύθηκε στις 10 Απριλίου 1900.
Οι πρώτες συλλογές της προέρχονταν από το Πολυτεχνείο και το Πανεπιστήμιο. Σ’ αυτές προστέθηκαν αμέσως μετά σημαντικές δωρεές.
Σήμερα η Εθνική Πινακοθήκη περικλείει στις συλλογές της περισσότερα από 17.000 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και άλλων μορφών τέχνης.

7. Δέστρες στο αυτοδιαχειριζόνενο πάρκο Εξαρχείων
Στην καρδιά των Εξαρχείων, στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου, Ζωοδόχου Πηγής και Διδότου.
Ένα ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο. Στο οικόπεδο αυτό ήταν χτισμένη από το 1907 μια διάσημη στην εποχή της κλινική, το «Γερουλάνειον Ίδρυμα», η που το 1972 έπαψε να λειτουργεί και αγοράστηκε από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας.
Στη δεκαετία του ΄80 το 4όροφο κτίριο γκρεμίστηκε με σκοπό να χτιστεί στη θέση του μέγαρο που θα στέγαζε τα γραφεία του ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας), σχέδιο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Το 1990, το ΤΕΕ προσφέρει το οικόπεδο στο Δήμο Αθηναίων για να γίνει πλατεία. Λόγω καθυστερήσεων και αλλαγής του πολεοδομικού κώδικα, η ανταλλαγή δεν υλοποιείται κι έτσι το οικόπεδο παραμένει για χρόνια, νοικιασμένο σαν πάρκινγκ.
Στις 7 Μαρτίου 2009 μαζί με τη συλλογικότητα «Εμείς, Εδώ και Τώρα και για Όλους Εμάς» οργανώνει εκδήλωση όπου κάτοικοι ενωμένοι καταλαμβάνουν το χώρο και απαιτούν το πάρκινγκ να γίνει πάρκο.

8. Διαπολιτισμικό Σχολείο
Ορφέως 58.
Τη δεκαετία του 90 στη περιοχή γύρω από το Γκάζι πολλοί τουρκόφωνοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν από τη Θράκη στο Γκάζι.
Η πολυπολιτισμική σύνθεση της γειτονιάς οδήγησε στην υπογραφή υπουργικής απόφασης (1996) με την οποία νομοθετείται η μετατροπή του 87ου Δημοτικού Σχολείου σε διαπολιτισμικό σχολείο.
Ο σημερινός αριθμός του μαθητικού δυναμικού του σχολείου ανέρχεται περίπου στους 120 έως 140 μαθητές.
Ο Σύλλογος των κατοίκων ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ- ΓΚΑΖΙ – ΡΟΥΦ, επιθυμεί την μετεξέλιξη του σχολείου της γειτονιάς μας σε Πειραματικό - Πρότυπο σχολείο.

9. Βαρβάκειος Αγορά
οδός Αθηνάς 42. (1878-1886).
Η Βαρβάκειος Αγορά αποπερατώθηκε το έτος 1886. Έκτοτε λειτουργεί αδιάκοπα, στεγάζοντας μεγάλο αριθμό καταστημάτων τροφίμων.
Ιωάννης Βαρβάκης (1745 ή 1750-1825) ήταν Mέγας εθνικός ευεργέτης από τα Ψαρά. Στη διαθήκη του άφησε 1.000.000 ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου, και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό Δημόσιο για κοινωφελείς σκοπούς. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά της Αθήνας (Βαρβάκειος Αγορά).

10. Φοίνικες.
σε μια επιστολή του Φεβρουαρίου 1845, γράφει η Βασίλισσα Αμαλία: Το 1845 άρχισαν να φυτεύονται και οι φοίνικες. «Oλον αυτόν τον καιρό, αυτό που με απασχολούσε ήταν ο κήπος. Γύριζα για να βρω θέσεις για τους φοίνικες, που έφτασαν επιτέλους», διαβάζουμε.

11. China Town
Το επονομαζόμενο «Μέγαρο Μυλλέρου» στην οδό Αγησιλάου, αποκαλούμενο «Chinatown» από τους ίδιους τους Κινέζους, καλύπτει ένα οικοδομικό τετράγωνο και συγκεντρώνει χρήσεις κατοικίας, αλλά και εμπορικές.

12. Πύλη Αδριανού
Χαρακτηριστικό μνημείο της ρωμαϊκής περιόδου των Αθηνών και ταυτόχρονα ένα από τα ορόσημα της πόλη.
Ύψους δεκαοκτώ μέτρων. Επί της λεωφόρου Αμαλίας.
Αποτελεί μία θριαμβική αψίδα, κατά το πρότυπο των ρωμαϊκών αψιδών που υπήρχαν σε όλη την έκταση της αυτοκρατορίας.
Κτίστηκε από τους Αθηναίους που θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να τιμήσουν τον ευεργέτη της πόλης, αυτοκράτορα Αδριανό. Επικράτησε να ονομάζεται ως «Πύλη του Αδριανού», μάλλον καταχρηστικά, εφόσον ουδέποτε συνδέθηκε με τμήμα της οχύρωσης της πόλης. Αποτελεί ένα μνημείο ελεύθερο και αυθύπαρκτο.
Το επιστύλιο φέρει επιγραφές και από τις δύο πλευρές. Προς την πλευρά της Ακρόπολης διαβάζουμε «αιδ εισί Αθήναι Θησέως η πριν πόλις» (εδώ βρίσκεται η Αθήνα του Θησέα, η παλαιά πόλη), ενώ από την πλευρά του Ολυμπίου διαβάζουμε «αιδ εισί Αδριανού κουχί Θησέως πόλις» (εδώ βρίσκεται η Αθήνα του Αδριανού και όχι του Θησέα). Είναι γνωστό ότι το νέο αυτό τμήμα της πόλης συχνά αποκαλούνταν Αδριανούπολη.

13. Μουσείο Θεάτρου
Ακαδημίας 50. Kέντρο μελέτης και έρευνας του ελληνικού θεάτρου.
Ιδρύθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων στα 1938, όταν Πρόεδρος της ήταν ο Θεόδωρος Συναδινός. Από τότε Έφορός του ορίστηκε ο ιστορικός του Νεοελληνικού Θεάτρου Γιάννης Σιδέρης.
Σε διάστημα ολίγων χρόνων το Θεατρικό Μουσείο εξελίχθηκε σε δυναμικό “Kέντρο Μελέτης και Έρευνας του Νεοελληνικού Θεάτρου”, έχοντας ένα μεγάλο αρχείο χειρογράφων, διαφόρων στοιχείων και πλούσια Βιβλιοθήκη για ότι αφορά το θέατρο.

14. Το «κολωνάκι» στο Κολωνάκι
Η ονομασία της συνοικίας αυτής οφείλεται σε παλαιά μαρμάρινη κυλινδρική στήλη ύψους 2 μέτρων και διαμέτρου 30 εκατοστών που βρέθηκε στη περιοχή και αναστηλώθηκε στη δεξιά σκάλα της Δεξαμενής.
Οι Αθηναίοι της τουρκοκρατούμενης Αθήνας προς αποτροπή επιδημιών ή άλλων συμφορών συνήθιζαν να κάνουν λιτανείες και ιεροτελεστίες με θυσίες νεαρών μόσχων. Στα σημεία που κατέληγαν αυτές οι λιτανείες ολοκλήρωναν την ιεροτελεστία και έστηναν το «κολωνάκι». Έχουν βρεθεί πολλά σημεία στην Αθήνα που είχαν στηθεί τέτοια κολωνάκια.

15. Eθνικό Ωδείο
Ιδρύθηκε το 1926 από το μουσουργό Mανώλη Kαλομοίρη.
Το 1969, ήρθε στο κτίριο που στεγάζεται μέχρι σήμερα, Mαιζώνος και Mάγερ 18. Το τετραώροφο αυτό κτίριο, που είναι πλέον ιδιόκτητο και αποτελεί την κεντρική έδρα του Εθνικού Ωδείου, διαθέτει αίθουσες συναυλιών, μελοδραματικής, χορωδίας και βιβλιοθήκη.