Επειδή τελευταία έχει πέσει πολύ συζήτηση για θεωρίες συνωμοσίας κλπ. Αναδημοσιεύω κάτι που μου έστειλε o φίλος ο Παναγιώτης με mai...
Τώρα γίνεται κατανοητό το "Εμείς καμένη γη παραλάβαμε..."
Την ημέρα της φωτιάς στη Πεντέλη επιασα στα χέρια μου την Καθημερινή της 8ης Ιουλίου που είχε ένα άρθρο με τίτλο θα ενδιαφερθούμε έγκαιρα για την Πεντέλη;(Περισσότερο από ένας μήνας πριν.) Δεν έβαλα αυτό το άρθρο γιατί η Πεντέλη σε αυτά που έχουν γίνει είναι απλά ένα μικρό κομμάτι. Απλά μου ήρθε ξεκάθαρα το βίωμα πόσο προβλεπόμενα ήταν και είναι αυτά που ζούμε. Αν ρίξετε μια ματιά στο διάγραμμα από την έρευνα του Α.Π.Θ. που ήταν στην πρώτη σελίδα της καθημερινής θα καταλάβετε καθαρότερα. Επίσης το γιατί το 2004 δεν είχαμε φωτιές είναι κατανοητό καθώς Αύγουστο ήταν οι Ολυμπιακοί και αυτό δεν θα συνέφερε οικονομικά και εθνικά. Νομίζω ότι οι "κακοί τρομοκράτες" και οι "ξένοι δάκτυλοι" αν θέλαν τότε θα έκαναν κάτι. Μαζί με τον αποχαρακτηρισμό των 62,5 στρ. στη Πάρνηθα μετά την πυρκαγιά και παραχώρηση τους στο καζίνο, βασισμένοι στον Νόμο του 2003 του Πασοκ που περιόριζε τον ορισμό του δάσους,
καθώς και τόσα άλλα που έχουμε δει αυτές τις δεκαετίες, συνθέτουν ένα παζλ που το μόνο που μπορεί να φέρει στο νου είναι η λέξη ντροπή. Το αν θα αισθανθούμε ξανά ντροπή στο μέλλον είναι στο χέρι μας.
Παναγιώτης
Με ποιους τρόπους μπορεί κάποιος να αποκτήσει μια δασική έκταση
Της Τανιας Γεωργιοπουλου
Πριν από χρόνια, ενώ αναμέναμε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων την έναρξη μιας συνέντευξης Tύπου, ένας έξαλλος πολίτης άνοιξε με φόρα την πόρτα της αίθουσας των δημοσιογράφων ζητώντας «βοήθεια». Ούτε λίγο ούτε πολύ μας πρόσφερε μερίδιο από την έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων που διέθετε στη Σέριφο, αν τον βοηθούσαμε να την αποχαρακτηρίσει. «Τα στρέμματα αυτά είναι δικά μου, τα κληρονόμησα από τον πατέρα μου, δεν τα έκλεψα. Και τώρα δεν μπορώ να τα αξιοποιήσω, γιατί λένε είναι δασικά» φώναζε απελπισμένος και εξαιρετικά θυμωμένος. Ενδεικτικό του κλίματος «αξιοποίησης» που αφορά κυρίως στα περιαστικά δάση είναι ότι κάθε φορά που διαρρέουν πληροφορίες για την ψήφιση ενός νέου νόμου που περιέχει ρυθμίσεις για δάση και δασικές εκτάσεις, τα τηλέφωνα στο υπουργείο κυριολεκτικά παίρνουν φωτιά.
Η «αξιοποίηση», δηλαδή ο αποχαρακτηρισμός δασών και δασικών εκτάσεων και στη συνέχεια η ανέγερση κτίσματος εντός αυτών, αποτελούσε και αποτελεί μια από τις βασικές επιδιώξεις μεγάλου τμήματος του πληθυσμού αυτής της χώρας. Πάνω από 3.500.000 στρέμματα δημόσιας γης έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες σύμφωνα με τους υπολογισμούς των υπηρεσιών, εκ των οποίων πολλά δασικά. Η Πεντέλη δυστυχώς αποτελούσε και αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους των καταπατητών, ιδιωτών και μη, αφού επενδυτές αλλά και η Μονή Πεντέλης και η Μονή Πετράκη διεκδικούν εκτάσεις. Οι κάθε είδους διεκδικητές έχουν ένα σοβαρό πλεονέκτημα και ένα ισχυρότατο κίνητρο. Από τη μία τα δάση ανήκουν στο δημόσιο οπότε αν κάποιος υπάλληλος της διοίκησης δεν προσπαθήσει να τους σταματήσει το πιθανότερο είναι ότι θα τα καταφέρουν, και από την άλλη η επίτευξη του στόχου σημαίνει ότι θα κερδίσουν πολλά χρήματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι έκταση 800 τ.μ. (δασική αλλά μόνο προς το παρόν) στην περιοχή του Αγ. Στεφάνου, μεταβιβάστηκε αντί του ποσού των 10,27 ευρώ με προσύμφωνο που υπογράφηκε το 2006. Πρόκειται για έκταση την οποία οικοδομικός συνεταιρισμός ο οποίος από το 1992 τελεί υπό εκαθάριση, αλλά 14 χρόνια μετά συνεχίζει να μεταβιβάζει εκτάσεις. Η δικαιολογία είναι ότι ο δικαιούχος της έκτασης είχε κληρωθεί το 1952 μέσω του συνεταιρισμού, αλλά δεν είχε αναζητήσει το οικόπεδό του για εξήντα χρόνια. Ετσι, ένας από τους κληρονόμους απέκτησε με ένα πενιχρό αντίτιμο την έκταση χωρίς μάλιστα να καταβληθούν φόροι. Την ίδια στιγμή οικόπεδο 400 τ.μ. στην περιοχή φτάνει να πωλείται 300.000 ευρώ! Αν μάλιστα η έκταση ενταχθεί στο σχέδιο πόλης, η τιμή θα εκτιναχθεί στο ένα εκατ. ευρώ. Πώς όμως κάποιος αποκτά μια έκταση -δασική αρχικά- στην Πεντέλη;
Μέσω οικοδομικού συνεταιρισμού. Ενας τρόπος είναι να είσαι μέλος ή κληρονόμος μέλους οικοδομικού συνεταιρισμού στην περιοχή. Χαρακτηριστικά, ο συνεταιρισμός «Νέα Αιολίδα» που δραστηριοποιείται στην περιοχή Διονύσου Πεντέλης ξεκίνησε με την κατοχή 2.713 στρεμμάτων το 1950 και έχει φτάσει σήμερα να κατέχει 4.000 στρέμματα μέσα στο Δάσος Διονύσου. Τα στρέμματα που κατέχει ο συνεταιρισμός αυξάνονται αναλόγως των πυρκαγιών στην περιοχή. Οταν το 1990 έπιασε φωτιά η περιοχή των λατομείων της Πεντέλης κηρύχθηκαν αναδασωτέα τα 5.122 στρέμματα που κάηκαν αλλά εξαιρέθηκαν 140 στρέμματα στην προαναφερόμενη περιοχή. Η εξαίρεση από την αναδάσωση σημαίνει ότι αίρεται ο δασικός χαρακτήρας της συγκεκριμένης έκτασης. Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια για τη συγκεκριμένη έκταση εκδόθηκαν 31 οικοδομικές άδειες και σύντομα ανεγέρθηκαν πολυτελείς κατοικίες.
Διεκδίκηση ενώπιον δικαστηρίου. Ενας άλλος τρόπος είναι να καταφύγεις στο δικαστήριο, μέθοδος παλαιά, δοκιμασμένη και ευρέως διαδεδομένη, σύμφωνα με ανώτατο στέλεχος της Δασικής Υπηρεσίας. Πηγαίνεις στο δικαστήριο εναντίον κάποιου -με τον οποίο εννοείται έχεις συννενοηθεί -με την αιτιολογία ότι σου καταπάτησε το κτήμα. «Εβαλε μέσα ζώα να βόσκουν στο κτήμα μου» είναι μια πολύ συχνή κατηγορία. Ο άλλος τότε υποχωρεί λέει ότι πράγματι έκανε λάθος και έτσι έχεις μια δικαστική απόφαση στα χέρια σου ότι διεκδίκησες τη συγκεκριμένη έκταση. Ηδη με αυτόν τον τρόπο υπάρχει η πρώτη παραδοχή ότι πρόκειται για αγροτική και όχι για δασική έκταση.
Χρησικτησία. Μια μαγική λέξη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η «χρησικτησία». Ο αστικός κώδικας προβλέπει ότι αν κάποιος κάνει χρήση ενός ακινήτου για 20 χρόνια τότε έχει τη νομή, κατοχή και κυριότητα αυτού έναντι παντός τρίτου. Σε αυτή την περίπτωση ο συμβολαιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να ερευνήσει τους τίτλους κυριότητας οπότε υπογράφεται ένα συμβόλαιο κατά δήλωση των συμβαλλομένων. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει δασολόγιο, τα όρια της έκτασης καθορίζονται στο περίπου, και μπορεί να επεκταθούν στο μέλλον με νέο συμβόλαιο που θα αναφέρει τη «νεωτέρα καταμέτρηση».
Σταύλος και εκκλησία. Ενας σταύλος ή ένα εκκλησάκι είναι συχνά η αρχή για την ανέγερση «βοηθητικών κτισμάτων» σε έκταση που κανονικά απαγορεύεται η δόμηση.
Το πώς οικοδομούνται αυτές οι εκτάσεις είναι μια άλλη ιστορία. Οπως λέει ο κ. Ελευθέριος Φραγκιουδάκης, για πολλά χρόνια ανώτερο στέλεχος της Δασικής Υπηρεσίας, «πολλοί έχτισαν με βάση πολεοδομικές ατασθαλίες. Οι υπηρεσίες της διοίκησης ποτέ δεν συνεργάζονταν σωστά με αποτέλεσμα συχνά η μία να κάνει πράξεις αγνοώντας την άλλη». Η Πολεοδομία δεν ζητά χαρτί από το Δασαρχείο που να αποδεικνύει ότι μια έκταση δεν είναι δασική, και βγάζει οικοδομική άδεια. Οπως χαρακτηριστικά είχε επισημανθεί σε έγγραφο προς το ΥΠΕΧΩΔΕ πριν από δύο χρόνια της αρμόδιας Διεύθυνσης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων «κατά την εφαρμογή διατάξεων της πολεοδομικής νομοθεσίας καταστρατηγούνται διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και του Συντάγματος».
Και η Δασική Υπηρεσία τι κάνει; Συχνά τίποτα. Γιατί δεν διαθέτει τα μέσα και το προσωπικό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί δέχεται πιέσεις ή και συμμετέχει στην όλη διαδικασία στην χειρότερη. Γιατί βέβαια η Πεντέλη, δεν χτίζεται δεκαετίες τώρα ούτε εν αγνοία ούτε παρά τη θέληση πολλών από τους πολιτικούς αυτής της χώρας. «Οικισμοί και σχέδια πόλης μέσα στο Πεντελικό είναι άκυρα, γιατί όπως ορίζει σαφώς η νομοθεσία (νόμος 998/78) απαγορεύεται να μπαίνουν στο Σχέδιο Πόλης δάση και δασικές εκτάσεις» λέει ο κ. Φραγκιουδάκης. Ομως μπήκαν. Και το χειρότερο, αν δεν αλλάξουν πολλά θα συνεχίσουν να μπαίνουν.
EΛΛAΔA Hμερομηνία δημοσίευσης: 08-07-07
Οι εμπρηστές ελπίζουν σε προεκλογική ατιμωρησία
...Και σε καταπατήσεις
Σε προεκλογικές περιόδους παρατηρείται έξαρση στην εκδήλωση πυρκαγιών. Tότε, καθώς φαίνεται, οι επίδοξοι καταπατητές θεωρούν το πεδίο δράσης προσφορότερο, την ατιμωρησία πιθανότερη. Θύμα αυτής της συγκυρίας έπεσε και η Πάρνηθα; Για την επόμενη μέρα του καμένου εθνικού δρυμού κατέθεσαν στην «Κ» άποψη και προτάσεις οκτώ ειδικοί: χωρίς δασικούς χάρτες και σαφή οριοθέτηση εκτάσεων, οι πυρκαγιές δεν θα σταματήσουν να κατατρώγουν εθνικό πλούτο, συνόψισαν. Γιατί, όπως έχει δείξει η εμπειρία της Πεντέλης, οι εξαγγελίες και οι δεσμεύσεις δεν αποτελούν εχέγγυο για την αποκατάσταση των δασών.