Γκότζι

Δύο παλιοί συμμαθητές συναντιούνται τυχαία μετά από χρόνια σε μια καφετέρια στο κέντρο της πόλης, θυμούνται τα παλιά και συζητούν για όσα καταφέρανε από την εποχή του σχολείου, μέχρι που φτάνουνε στο σήμερα. Στο σημείο αυτό μπαίνουμε κι εμείς στην καφετέρια (αφού πρώτα χαιδέψουμε το κεφάλι ενός γατούλη που γουργουρίζει ανυπόμονα στην πόρτα) και στήνουμε διακριτικά αυτί.
Αυτά είναι τα λεγόμενά τους.

Αυτ. - Άσχημα τα πράγματα σήμερα, πρέπει να δουλέψεις πολύ για να τα καταφέρεις κι είναι αντίξοες οι συνθήκες. Εμείς στα νιάτα μας είχαμε περισσότερες ευκαιρίες... Και τώρα ακόμα δεν μας αφήνουν να ανασάνουμε...
Ποδ. - Ναι είναι δύσκολα τα πράγματα, αλήθεια, αλλά αν παλέψεις, θα τα καταφέρεις. Ίσως όχι με τις ανέσεις που φανταζόσουν, αλλά μια φορά δεν θα χαθείς. Πάντα υπάρχει τρόπος.
Αυτ. - Μα το σημαντικότερο είναι πως δεν μας αφήνουν να χαρούμε, όπως παλιότερα. Σήμερα για να κερδίσεις την επιβίωσή σου, πρέπει να φτύσεις αίμα, ακόμα και για τα πιο αναγκαία πράγματα! Πως να χαμογελάσεις μετά;
Ποδ. - Βασικά το χαμόγελο είναι τσάμπα, δεν το χρεώσανε ακόμα... Μην τα βλέπεις όλα τόσο μαύρα, αισθάνεσαι εγκλωβισμένος ενώ ίσως, κάποια πράγματα δεν τα έχεις πραγματικά ανάγκη για να είσαι ευτυχισμένος... Κι όχι ότι δεν είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά...
Αυτ. - Όχι διαφωνώ, διαφωνώ κάθετα! Θέλεις να πάρεις ένα αυτοκίνητο π.χ. Το αυτοκίνητο είναι είδος πρώτης ανάγκης αλλά κάνει και για την αναψυχή σου. Εντάξει, δουλεύω τόσα χρόνια λες, να μην πάρω και κανένα κινέζικο, που ο κινητήρας του για να πάρει μπρος, να πρέπει να κάνεις πετάλι! Ένα SUV, να μπορώ να πάω και στο χωριό βρε αδερφέ... Ε, πρέπει να δουλέψω χρόνια ολόκληρα για να το ξεπληρώσω... Πως να το χαρώ μετά;
Ποδ. - Το SUV το πήρες;
Αυτ. - Ναι.
Ποδ. - Στο χωριό σου πήγες;
Αυτ. - Όχι
Ποδ. - Γιατί;
Αυτ. - Μα καλά τρελός είσαι; Ξέρεις πόσο καίει; Κι έπειτα η μια του δόση είναι όσο κοστίζουν όλες μου οι διακοπές!
Ποδ. - Και τότε γιατί το πήρες;
Αυτ. - Μα, για να μπορώ να το χαρώ... Καλά, αυτό φταίει τώρα, το SUV; Σε ποια πολιτισμένη χώρα το αυτοκίνητο θεωρείται πολυτέλεια;
Ποδ. - Μην θυμώνεις δεν υπάρχει λόγος. Απλά πήρες ένα αυτοκίνητο για το βουνό και στο βουνό δεν πας γιατί πήρες αυτοκίνητο... Μου φαίνεται λίγο μπερδεμένο...
Αυτ. - Μα πως να μην θυμώνω, είμαι οξύθυμος! Όχι, δεν ήμουν, οι άλλοι με κάνανε, οι άλλοι που δεν σκέφτονται κανέναν! Ξέρεις πως ήταν η μέρα μου σήμερα; Από τις 8 μέχρι τώρα, σε 4 ώρες δηλαδή...
Ποδ. - Για πες...
Αυτ. - Ε, ξυπνάω που λες από τον βλάκα τον γείτονα, ο οποίος έχει μια σακαράκα και την ζέσταινε 3 ώρες για να πάρει μπρος! Βρουουουουούμ βρουμ βρούμ , Βρούουουουουουουουμ βρουμ βρουμ.. Νεύρα είχα πολλά εκείνη την στιγμή, αλλά λέω, “άσε τον να πάει στο καλό πρωινιάτικα”. Πίνω τον καφέ μου, ντύνομαι και κατεβαίνω να πάρω το SUV μου, χαϊδευτικά το έχω ονομάσει Γκοτζίλα, γιατί είναι και χαριτωμένος ο μπαγάσας. Και τι να δώ;
Ποδ. - Τι είδες;
Αυτ. - Ένας ηλίθιος είχε παρκάρει μπροστά στον Γκότζι κι ένας ηλίθιος πίσω του και δεν μπορούσα να βγω! Ε, αναθεμάτισα, τρελάθηκα, κλότσαγα τις ρόδες σου λέω! Μπαίνω μέσα, πάω πίσω, πάω μπρος, σπρώχνω πίσω, σπρώχνω μπρος, στο τέλος τα κατάφερα. Αλλά ήμουν μούσκεμα στον ιδρώτα και είχα αργήσει και στην δουλειά μου... Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένας άλλος ηλίθιος είχε βγεί στο μπαλκόνι του και μου φώναζε να κάνω ησυχία... Και πως θα βγω βρε βλάκα; του λέω χαριτωμένα...
Ε, μετά πάω να στρίψω στην γωνία, είχε παρκάρει ένα ζώο και δεν μπορούσα να περάσω.. Κατεβαίνω όλο νεύρα κι αρχίζω να το σπρώχνω με τα χέρια, καλά, κοτζάμ πεζοδρόμιο, δεν μπορούσε να το βάλει πάνω του, στον δρόμο το άφησε; Κι έσπρωχνα, έσπρωχνα, στο τέλος ολόκληρο αυτοκίνητο μετακίνησα, μου σκίστηκε και το ένα μανίκι από το πουκάμισο, εκεί να δεις νεύρα! Λερωμένος – ιδρωμένος – καθυστερημένος και είχα κι επαγγελματικό ραντεβού σήμερα, όλα στραβά, όλα στραβά!
Πάω να βάλω βενζίνη, μα την έχουν φτάσει στα ύψη, καλύτερα ο Γκότζι να έκαιγε Τζακ Ντάνιελς σαν τον οδηγό του! Μισό ημερομίσθιο ήθελα για να γεμίσω, αφού την άλλη φορά θα του πω να μου κάνει έκπτωση, αλλιώς μετρητά δεν ξαναπληρώνω...
Αλλά αν οι ατυχίες μου έμεναν εκεί, θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος πολίτης σε αυτή την πόλη! Μετά να δεις τι μου 'τυχε, βρε στα λέω τώρα και ανατριχιάζω, από του χάρου το στόμα γλίτωσα...
Με τα πολλά βγαίνω στην λεωφόρο και δεν κουνιέται τίποτα αδερφάκι μου... Είχε απεργία λέει το μετρό και πήραν όλοι τα αυτοκίνητά τους... Μα τι ζώα, μα πες μου εσύ, και καλά παίρνεις το αυτοκίνητό σου, τους άλλους δεν τους σκέφτεσαι; Άκουγα για την κίνηση στο ραδιόφωνο και σήμερα για πρώτη φορά, αντί να πουν ποιοί δρόμοι είχαν κίνηση, έλεγαν ποια στενά δεν έχουν! Αλλά το χειρότερο όλων ήταν η γριά!
Ποδ. - Η... γριά;
Αυτ. - Ναι παιδάκι μου, μια παλιόγρια εκεί, πήγαινε σαν την χελώνα κουνιστή και λυγιστή με το μπαστούνι μια από δω, μια από κει... Με προσπερνάει και συνεχίζει μα περπατάει... Την έβλεπα εγώ κλεισμένος μέσα στον Γκότζι, προχωρούσα πέντε μέτρα, πήγαινα να την φτάσω, τσάκ! φράκαρε η λωρίδα μου, μου έφευγε η γριά... Και δωσ' του πάλι, ξανακυλούσε η λωρίδα μου, πάνω που θα την έφτανα, τσάκ! ξαναματαφράκαρα, ξαναματαέφευγε... Σε όλη την Βουλιαγμένης κυνηγούσα την γριά αδερφάκι μου, τελικά την προσπέρασα στις στήλες του Ολυμπίου Διός... Κι αυτό γιατί είχε σταματήσει στην σκιά, είχε βγάλει ένα τραπεζομάντιλο και έκανε πικ νικ με ελιές και τυρί... Μα θα τρελαθώ σου λέω!
Τρείς ώρες μετά, μην σε ζαλίζω κι εσένα, έφτασα στο κέντρο. Νεύρα, απίστευτα νεύρα, είχα χάσει όλη μου την ημέρα! Συνήθως για τα 10 αυτά χιλιόμετρα από το σπίτι μου μέχρι την δουλειά, δεν κάνω περισσότερο από μία ώρα και σήμερα έκανα τρείς! Πάω να παρκάρω στον δρόμο, δεν μπορούσες ούτε πατίνι να αφήσεις... Οι πεζοί προχωρούσαν με την πλάτη στον τοίχο για να χωρέσουν... Τα ιδιωτικά πάρκινγκ δεν είχαν θέσεις ούτε για ορθίους! Κατευθύνομαι προς Πειραιά, μήπως και βρώ εκεί κάπου να το αφήσω το ρημάδι! Και τότε, ο θεός να τον έχει καλά, είναι ένας τύπος που ξεπαρκάρει...
Ανακούφιση... Δεν μπορείς να φανταστείς, άλλος άνθρωπος αισθάνθηκα!
Μπαίνω με μανία να προλάβω, πήγα να πατήσω και ένα σκασμένο που περπατούσε, παρκάρω με τα πολλά, μου φεύγει το άγχος... Πάω να ανοίξω με χαρά την πόρτα για να βγω έξω, να πάρω λίγο αέρα... Στα 2 εκατοστά από την πόρτα του οδηγού είναι ένα φορτηγό που έχει φρακάρει, γιατί μπροστά του ένα λεωφορείο δεν μπορεί να στρίψει, γιατί ένα ζώο έχει παρκάρει στην στροφή... Κι έχω την εξάτμιση του φορτηγού δίπλα στο παράθυρό μου! Βρε κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και νόμιζα πως ο Λούα Λούα καθόταν στην θέση του οδηγού! Πάω να βγώ από την θέση του συνοδηγού, είχε έναν κάδο και δεν μπορούσα. Κι έχω κλείσει το παράθυρό μου σου λέω, κι όλο μπαίνει καυσαέριο μέσα, μου τελείωνε το οξυγόνο! Τι να κάνω, θα έσκαγα; Προσπαθώ να μετακινηθώ, αλλά το παντελόνι μου με ενοχλεί και πιάνεται παντού, ε το έβγαλα και βούτηξα από το παράθυρο κατευθείαν στον κάδο!
Ποδ. - Α, κι αναρωτιόμουν...
Αυτ. - Βγαίνω από τον κάδο με το σώβρακο, είχε ένα σχολείο απέναντι και τα σκασμένα είχαν διάλειμμα εκείνη την ώρα. Με το που με βλέπουν να πηδάω μέσα από τον κάδο με το σώβρακο, τι στο καλό, δεμένα πάνω τους τα έχουν; Εκατοντάδες κινητά βγαίναν μέσα από τα κάγκελα... Μέχρι να ξεμπερδέψω, να διώξω από πάνω μου κάτι ζαρζαβατικά και μια μωρουδίστικη πάνα που μου είχε φρακάρει στο κεφάλι και να πάρω το παντελόνι μου από το αυτοκίνητο, θα με ανέβασαν στο youtube, να μην σου πω πως θα με δω το βράδυ στις ειδήσεις του σταρ...
Ποδ. - Βρε δεν λες καλά που επέζησες του παρκαρίσματος...
Αυτ. - Μα αυτό λέω κι εγώ, την υγειά μας να χουμε κι όλα βρίσκονται.... Πάω στο ραντεβού, ο πελάτης είχε φύγει, άσε που κόντεψε να φύγει και όλος ο όροφος με το που πάτησα το πόδι μου. Μόνο ένας γάτος με ακολουθούσε και προσπαθούσε να πιάσει ένα ψαροκόκαλο που είχε σφηνώσει στην κάλτσα μου, κι όλο έβαζε νύχια για να πιάσει το ψαροκόκαλο, με πέθανε σου λέω... Του έριξα μια κλοτσιά που ήταν όλη δική του, αλλά τι το ήθελα... Με κυνηγούσε σε όλη την διαδρομή και προσπαθούσε να μου ανέβει στον σβέρκο, στο τσάκ του ξέφυγα και μπήκα εδώ να πιώ έναν καφέ, να ηρεμήσω! Χάλια, μαύρα χάλια, είμαι να σκάσω... Ε, μ' αυτά και μ' αυτά κατέληξα βρώμικος, ιδρωμένος με ένα μανίκι μείον και κουτσός να με κυνηγάει ένας τσατισμένος γάτος με τον οποίο απέκτησα και προηγούμενα... Εσύ όμως δεν μου είπες, πως τα πας; Να χαλαρώσουμε και λίγο βρε αδερφάκι, να μην τα σκέφτομαι άλλο... Πως και είσαι ελεύθερος τέτοια ώρα, δεν δουλεύεις;
Ποδ. - Δουλεύω, αλλά τις τελείωσα τις δουλειές μου και είπα να πιω ένα καφεδάκι, αφού έχω κενό...
Αυτ. - Μα πρόλαβες κι όλα; Από που έρχεσαι, δεν είχες κίνηση εσύ;
Ποδ. - Εγώ έχω ακόμα το ποδήλατο που είχα στο λύκειο, δεν αγόρασα ποτέ αυτοκίνητο...
Αυτ. - Δεν αγόρασες αυτοκίνητο;
Ποδ. - Όχι...
Αυτ. - Ούτε ένα τόσο δα;
Ποδ. - Ούτε...
Αυτ. - Ένα μεταχειρισμένο, ένα zastava βρε αδερφέ! Κάτι τέλοσπάντων...
Ποδ. - Τίποτα, ούτε ρόδα!
Αυτ. - Είδες βρε παιδάκι μου που στα λέω εγώ; Χάλια τα πράγματα σήμερα, ούτε ένα ρημαδογκότζι δεν μπορείς να αγοράσεις που είναι και είδος πρώτης ανάγκης και διασκέδασης...