Η Ελλάδα που γνώρισα στα εφηβικά μου χρόνια, ήταν μια χώρα φτωχή.
Πολύ φτωχή, όχι εξιδανικευμένα, όπως μπορεί να φαίνεται σε κάποιους ένα τέτοιο πισωγύρισμα, αλλά μίζερα, όπως μπορεί να οριστεί η ζωή σε αυτό το σύστημα αξιών, όπου επιλέξαμε να ζούμε.
Στην δεύτερη και τρίτη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου, το αυτοκίνητο, ήταν όνειρο, η διασκέδαση, Σαββατιάτικη ιστορία.
Και τα αγαθά, γενικώς, περιορισμένα.
Εκπαίδευση; Μέτρια, αλλά κάπως καλύτερη, όχι όμως και σπουδαία πράγματα. Ειδικά στην δευτεροβάθμια παιδεία.
Συνεπώς και η μόρφωση περιορισμένη.
Το όνειρο πολλών, αν και οι μισθοί ήταν χαμηλοί, μια θέση στο Δημόσιο, σταθερή δουλειά με άδεια μεγάλη και εξασφαλισμένη σύνταξη.
Υπήρχε αυξημένη πολιτική συνέιδηση,λόγω του προηγούμενου, ανώμαλου καθεστώτως, την οποία επιμελώς, υποδαύλιζαν οι δεξιοί κρατούντες της εποχής, ενώ από κάτω βρίσκοταν ένας λαός κακοπαθημένος από τη χούντα και πολύ μαζεμένος στην έκφραση των όποιων ιδεολογικών του κατευθύνσεων.
Αυτή ήταν η Ελλάδα του '70.
Την αμέσως επόμενη δεκαετία, πολλά πράγματα ξεκίνησαν ν´ αλλάζουν.
Οι νεότεροι είχαμε, σαφώς, περισσότερες επιλογές εξόδου.
Μετακινούμαστε, κυριώς με μηχανές, ξενυχτούσαμε και το γλεντούσαμε κάπως παραπάνω. Ένα αγγλοσαξωνικό μοντέλο διασκέδασης, άρχισε να εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Γενικά, στην Ελλάδα, άρχισε να πέφτει χρήμα. Ευρωπαϊκό, όμως.
Το όνειρο πολλών, αν και οι μισθοί ήταν χαμηλοί, μια θέση στο Δημόσιο, σταθερή δουλειά με άδεια μεγάλη και εξασφαλισμένη σύνταξη.
Πάμε στο '90 και σαφώς τα πράγματα αλλάζουν. Η χώρα τρώει λεφτά, οι πολίτες, αν και ταλαιπωρημένοι με την ανικανότητα των κυβερνήσεων, είμαστε σε κάπως καλύτερη κατάσταση, οι τιμές των προϊόντων δεν είναι εξαιρετικά υψηλές, οι τράπεζες συνεχίζουν την ίδια σφιχτή πολιτική και οι δανεισμοί είναι μια ιστορία δύσκολη, η οικονομία δεν ανθεί, αλλά έχει το Ευρωπαϊκό δίχτυ ασφαλείας που την κρατάει.
Οι ημέτεροι τρώνε, πάντοτε, χρήμα δημόσιο αλλά και αυτό των πακέτων χρηματοδότησης, που διατίθενται για τον εξσυχγρονισμό και ανάπτυξη της χώρας.
Το όνειρο πολλών, αν και οι μισθοί ήταν σχετικά χαμηλοί, μια θέση στο Δημόσιο, σταθερή δουλειά με άδεια μεγάλη και εξασφαλισμένη σύνταξη.
Πρώτη δεκαετία, ενός νέου αιώνα.
Οι απανταχού εργολάβοι, έχουν ξεσαλώσει.
Χτίζουν παντού και τα πάντα. Μίζες, μίζες, μίζες.
Το χρήμα του εξσυχγρονισμού της χώρας, πηγαίνει σε αυτοκίνητα, βίλες, ταξίδια, οικιακές βοηθούς, ιδιωτικά σχολεία, σε ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου.
Πολίτες και πολιτικοί, μασάνε σε βαθμό απίστευτο. Οι τράπεζες δανείζουν ασύστολα ενώ και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας, κάποιοι ρίχνουν μερικά εκατομμύρια δραχμές στο χρηματιστήριο. Αφού τα 'χουν...
Οι τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης πετούν στα σύννεφα. Δε βαριέσαι, λεφτά υπάρχουν, που λεν κι' οι αποτυχημένοι.
Το όνειρο πολλών, μια θέση στο Δημόσιο και οι μισθοί ήταν καλοί, η δουλειά σταθερή με άδεια μεγάλη και εξασφαλισμένη σύνταξη.
Και τώρα εδώ. Στο χέιλος της καταστροφής και το διεθνές ρεζιλίκι.
Γιά τις προηγούμενες, της μεταπολίτευσης, δεκατίες, δεν έχει νόημα να μιλάμε, ήταν ανώμαλη η κατάσταση, αλλά οι επόμενες, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Αυτά είναι τα εξής.
Διαφθορά. Φακελάκια, σε κάθε είδους παράγοντα, για κάθε διευκόλυνση.
Φοροδιαφυγή, ένα κράτος με ασταθές φορολογικό σύστημα, που ανατρέφει παράσιτα, βολεύται πολύ με το μάυρο χρήμα.
Διορισμοί στο Δημόσιο. Ο κάθε πικραμένος, στο βουλευτή της περιφέρειάς του. Όσο μεγαλύτερο το σόϊ, τόσο περισσότρες κι' οι πιθανότητες.
Συστηματική αποδυνάμωση της παιδείας. Ημιμαθείς πολίτες ισοδυναμούν με κοπάδι.
Πολιτική, αλλά και κάθε είδους πόλωση. Διάιρει και βασίλευε.
Και για το τέλος ένας σημαντικότατος παράγοντας. Δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, γάντι που ταιριάζει σε όλους τους λαούς.
Στην παρούσα φάση που βρισκόμαστε, η εύκολη λύση, που παρουσιάζεται για πολλοστή φορά, από τους εξουσιαστές και εγκάθετους τους, είναι η πόλωση και η εμφύλια διαμάχη.
Ποιος να φταίει; Ο δημοσιος υπάλληλος; Ο φοροφυγάς; Οι γιατροί στο Κολωνάκι; Όλοι οι τεμπελχανάδες Έλληνες που έτρωγαν λεφτά και κορόϊδευαν τους τουρίστες από το εξωτερικό; Οι αγρότες με τις κομμένες επιδοτήσεις;
Ή μήπως, εξ' αρχής φταίνε οι πολιτικοί της χώρας ετούτης που αφησαν κάθε καρκίνωμα να γιγαντωθεί, που εξέθεσαν το λαό σε μια απίστευτη περιπέτεια;
Όταν ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είπε τη γνωστή φράση "Μαζί τα φάγαμε", μάλλον έπασχε από επιλεκτική αμνησία.
Αυτός ο πολύπαθος τόπος, έχει μια περίεργη εδαφική σύσταση.
Γεμάτος απότομα βουνά, που απομονώνουν περιοχές, νησιά αποκομμένα δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια δύσκολη ομοιόμορφη κεντρική διοίκηση.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαία η προσφώνηση " πατρίδα κι' εσύ", που δίνοταν σε τυχαίες συναντήσεις, δύο ανθρώπων από τον ίδιο, ή, κοντινό γνέθλιο τόπο.
Η κάθε επαρχία, παρατημένη και ξεχασμένη χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, βλέπει τον βουλευτή της περιφέρειας, σαν τον μεγάλο πατέρα που θα εξασφαλίσει σ' αυτήν δρόμους, γιοφύρια, χρηματοδότηση και παρόμοιες συνθήκες διαβίωσης με τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αυτό δημιουργεί δεσμούς περίεργους στους ανθρώπους των περιφερειών.
Δεσμούς που κατα βάση, σκοπό έχουν την επιβίωση σε ένα κράτος με εχθρικές, για τους πολίτες του, διαθέσεις.
Εκεί, εμφανίζεται η πελατειακή σχέση του πολίτη και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.
Βέβαια, οι ικανότητες των τελευταίων, εξαντλούνται, στο να αντιλαμβάνονται πόση δύναμη έχει το "νταραβέρι". Με τρέφεις, σε τρέφω.
Και να, το ξεκίνημα της διαφθοράς.
Άραγε, φταίει αυτός που ζητάει; Ή, μήπως αυτός που εκμεταλεύεται την ανάγκη;
Χρειάζεται περισσός πατριωτισμός για να κυβερνήσεις έναν τόπο με τόσο δύσκολο έδαφος όπως της Ελλάδας.
Χρειάζεται όραμα, ικανότητες, θέληση και εντιμότητα, για να κρατήσεις μια τέτοια χώρα ενωμένη και αμιγή, να την θωρακίσεις από τις έξωθεν απειλές, αλλά και τις έσωθεν προκλήσεις.
Υπήρξαν τέτοιοι πολιτικοί; Μαλλον όχι, υπάρχουν; Σίγουρα όχι.
Τρία κόμματα υπήρχαν στη βουλή μετά την μεταπολίτευση και τα ίδια, ελαφρώς, διασπασμένα, υπάρχουν ακόμα.
Κόμματα με αραχνιασμένες ιδέες για συστήματα διακυβέρνησης, τεμπέλικα, παντελώς άσχετα με την Ελληνική πραγματικότητα.
Όχι, σίγουρα δεν φταίει ο σκόπιμα απαίδευτος πολίτης, για το έλλειμα της Δημοκρατίας που ταλανίζει την Ελλάδα και σίγουρα δεν θα υπήρχε ίχνος διαφθοράς, αν δεν το ζέσταιναν και τάϊζαν, δεκαετίες τώρα, οι εκάστοτε κυβερνώντες.
Δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι λαοί, κύριε πρωθυπουργέ. Αν θυμάστε την ρήση σας.
Διεφθαρμένοι πολιτευτές υπάρχουν που σέρνουν τους πολίτες στον γκρεμό.
Αυτούς πρέπει να καταργήσουμε τώρα.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
ήταν κάποτε τρία γουρουνάκια μπλα, μπλα, μπλα κ.τ.λ. το ένα γουρουνάκι που το έλεγαν > έφτιαξε ένα σπίτι από άχυρα που του επέτρεπε να ζει με σχετική αξιοπρέπεια και να προστατεύεται όταν ψιλόβρεχε. Τα άλλα γουρουνάκια έφτιαξαν σπίτι από ξύλα και από πέτρα. Όταν ήρθε ο κακός λύκος (παγκόσμια οικονομική κρίση) και φύσηξε δυνατά το αχυρένιο σπίτι έπεσε. Τώρα θα περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί όταν θα φυσήξει και τα άλλα σπίτια. Κανένας σε αυτή τη χώρα επί δεκαετίες ολόκληρες δεν ενδιαφέρθηκε να οικοδομήσει μια χώρα με γερά θεμέλια.
Αφού λοιπόν για τα δεινά μας φτάινε τα βουνά και η θάλασσες που "δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια δύσκολη ομοιόμορφη κεντρική διοίκηση." να κάνω και εγώ την ηλίθια ερώτηση...
Αφού δέν βολεύει τον λαό γιατί πρέπει η διοίκηση να είναι "κεντρική";
Μηπως αυτή η συγκέντρωση εξουσίας και μέσων και εξουσίας διαχείρησης του κρατικού πλούτου βολεύει μόνο τους απανταχού πολιτικάντηδες και τους περί αυτούς.
Ο Ε Ροίδης τα είπε ο άνθρωπος...Πέρασε πάνω από αιώνας από τότε αλλά φεύ...ισχύουν λές και τάπε χθές!
Εμμανουήλ Ροΐδης (1836 - 1904
To... "κοχλιάριον" [ Αν και σήμερα πρόκειται για ΚΟΥΤΑΛΑ ! ]
Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού ιδρώτος των.
πηγή http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2011/10/to.html
Να σου πω, μπορούμε να διαιρεθούμε σε Πόλεις-Κράτη, ξανά.
Βεβαίως, ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε, αλλά μπορεί να το δούμε και τούτο.
Φυσικά αυτό που εννοώ είναι τελείως διαφορετικό, αλλα, αν έχεις να προτείνεις κάτι άλλο σαν λύση καν' το.
Η ειρωνεία μάλλον δεν ταιριάζει σε μια ανάλυαη, όπως είναι αυτή.
Ο Ροϊδης, προσωπικός φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη, διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, επί κυβερνήσεως του τελευταίου, ενώ απολυόταν επί Δηλιγιάνη.
Εγκάθετος, λοιπόν κι' αυτός.
δέν έιναι ειρωνία...είναι ερώτηση
Η πρόσκληση "τι προτείνεις" δέν μπορεί να φιμώνει τις ερωτήσεις...
αφήνω προτάσεις και αναλύσεις σε άλλους πιό διαβασμένους και πιό έξυπνους και για άλλα φόρα...
εγώ περιορίζομαι στίς ηλίθιες ερωτήσεις
αλλά άν θέλετε κάτι να σκεφτείτε...
“Μεταξύ όλων των «εφαρμογών» της Δημοκρατίας, η ομοσπονδιακή οργάνωση ενός κράτους είναι η πλέον αποτελεσματική - καθώς επίσης η συγγενέστερη. Το ομοσπονδιακό σύστημα οριοθετεί και περιορίζει την απόλυτη κυριαρχία της κρατικής εξουσίας, επειδή την τεμαχίζει σε επί μέρους κομμάτια - παραχωρώντας στην κεντρική κυβέρνηση μόνο ορισμένα, ακριβώς προκαθορισμένα δικαιώματα. Είναι το μοναδικό μέσον, με το οποίο ελέγχεται όχι μόνο η εξουσία της πλειοψηφίας του λαού (κυβερνών κόμμα) αλλά, επίσης, η λαϊκή κυριαρχία” (Lord Acton).
και αυτό πού ανέφερες για τον Ροίδη, ασχέτως άν αληθεύει η όχι έιναι από τις πλέον συνήθεις τεχνικές προπαγάνδας.
Η τεχνική αυτή ονομάζεται Ad hominem και συνίσταται στό να επιτίθεσαι στό πρόσωπο αντί για τίς απόψεις του.
Μπερδεύεσαι... τα γουρουνάκια είναι στο παράδειγμά σου οντότητες
π.χ. στο σπίτι με τα τούβλα κατοικούν, ζει η οικογένεια με τα γερμανικά γουγουνάκια
στο σπίτι με τα ξύλα ζουν τα γαλλικά γουγουνάκια
και στο σπίτι με τα άχυρα ζουν τα ελληνικά βρωμερά ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ!
(όπως μας βλέπουν τώρα -λες και μας έβλεπαν ποτέ διαφορετικά οι γείτοντες μας, τα γλυκούλια γουγουνάκια που μένουν στα σπιτάκια με τα τουβλα,τα ξυλα κτλ.
Ο λύκος στο παράδειγμά σου δεν είναι οντότητα καθώς τον αντιστοιχείς με μία κατάσταση όπως είναι αυτή της κρίσης,για μένα δεν είναι καν κατάσταση αλλά ενέργεια όπως πολύ σωστά αναφέρεις αυτή του φυσήματος του αχυρένιου σπιτιού μας. Το θέμα είναι λοιπόν ποιοι ήρθαν να φυσήξουν το σπιτάκι μας..
τραπεζίτες θα μου πεις... δηλαδή γλυκούλια γουγουνάκια από τα άλλα σπίτια που φοράνε προβιά λύκου για να μην μπορούμε εύκολα να τα αναγνωρίσουμε...
Τώρα λοιπόν που ο "λύκος" φυσάει το σπιτάκι μας, μας συμβούλεψαν (επέβαλαν με τη σύμφωνη γνώμη του αρχηγού γουρουνιού του σπιτιού με τα άχυρα) για να μην μας ρίξει ο λύκος (δηλαδή τα μασκαρεμένα γλυκούλια γουγουνάκια από τα άλλα σπιτάκια) το σπίτι και μας φάει όλους΄στη στιγμή, να του ανοίξουμε την πόρτα και να κάτσει στο τραπέζι και να του σφάζουμε κάθε μέρα και ένα από τα βρωμερά γουρούνια μας μέχρι να μας φάει όλους και στο τέλος να μας πάρει το οικόπεδο του σπιτιού.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς δολοφονηθήκαμε....
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά γλυκό μου αγγελούδι...
Αυτά είναι.
Ότι πεις.
Και αφού έχεις αυτη την οπτική σου λέω.
Πρόταση έκανες - για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση - άρα, ή ερώτηση σκοπό είχε να προκαλέσει αυτήν και όχι να αναφερθεί στην ανάλυσή μου.
Αν θέλεις να πιστεύεις πως χρησιμοποιώ τέτοιες τεχνικές, επειδή σου αναφέρω ένα πραγματικό γεγονός, τότε έχεις ένα κενό στο διάλογο.
Οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιούν επιχειρήματα στις συζητήσεις.
Αφού, όμως, δεν το κατάλαβες, η απάντησή μου έλεγε να μην χρησιμοποιείς λάθος παραδείγματα.
Προφανώς, εσύ χρησιμοποιείς τέτοιου τύπου τεχνικές και θέλεις να τις βλέπεις στους άλλους.
Ή, κάνεις επίδειξη γνώσεων.
Και,αλήθεια, σε τι θα διαφέρει η Ομοσπονδία από την σημερινή μορφή; Ποιούς πόρους χρηματοδότησης θα έχουν τα κρατίδια;
@GioPro καλά ούτε σημειολόγος να ήσουν :) Αυτό που ήθελα να πώ είναι ότι δυστυχώς στην Ελλάδα ποτέ δεν καταφέραμε να χτίσουμε όλοι οι Έλληνες μαζί ένα κράτος με γερά θεμέλια το οποίο θα μπορούσε να αντισταθεί σε διάφορες κακουχίες. Φταίνε σίγουρα η πολιτικές ηγεσίες. Φταίνε όμως και οι (περισσότεροι) πολίτες που πάντοτε ψήφιζαν για τους λάθος λόγους. Η ψήφος ήταν η κρυφή ανταλλαγή μεταξύ του κόμματος, ή καλύτερα η πληρωμή προς το κόμμα για την απόσπαση μιας υπόσχεσης από το κόμμα προς τον πολίτη που θα τον ικανοποιούσε μόνον σε προσωπικό επίπεδο, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και αυτό το χαρακτηριστικό ενσωματώθηκε στην νοοτροπία μας και στην καθημερινότητά μας. Κάποτε βρέθηκα σε μιά συζήτηση με μια φίλη Ελληνογερμανίδα που είχε περάσει κάποια σχολή στο Πανεπιστήμιο, που δεν την ενδιέφερε, μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων. Και όταν όλοι την συμβούλεψαν να γραφτεί καλού κακού στην σχολή αυτή η απάντησή της ήταν >. Οι περισσότεροι της παρέας την κοίταξαν λες και ήταν από άλλον πλανήτη. Έτσι λειτουργούσαμε όλοι. Η τουλάχιστον οι παλιοί. Θα παρατήσω το αυτοκίνητό μου όπου νάνε, αρκεί να κάνω τη δουλειά μου, θα χτίσω το σπίτι μου τρώγοντας λίγα μέτρα από το οικόπεδο του γείτονα αφού μπορώ, αρκεί να κάνω τη δουλειά μου, θα παρακάμπτω την ουρά στη τράπεζα αφού μπορώ, αρκεί να κάνω την δουλειά μου και άπειρα άλλα παραδείγματα που όλοι τα ξέρουμε και που διέπουν όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο καθένας για πάρτη του σε βάρος του συνόλου. Έτσι καταφέραμε να χτίσουμε το αχυρένιο σπίτι μας.
το ότι εμείς δολοφονούμαστε είναι σίγουρο, αλλά το ότι έζησαν αυτοί καλά... δεν το νομίζω. Η κρίση είναι ακόμη στην αρχή, και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα σταματήσει στου άλλους λαούς της Ευρώπης.
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=424701
Υπόθεση εργασίας..
Ένας κατά συρροή δολοφόνος διαπράττει εγκλήματα αλλά επειδή τα έχει πλακάκια με την αστυνομία ,με το αζημίωτο, παραμένει ελεύθερος.
Εσύ κάθεσαι και ψάχνεις να βρεις μόνος σου τον δολοφόνο και ακόμα και αν τον ξέρεις κάθεσαι κουβεντιάζοντας μαζί του να του αλλάξεις γνώμη και στάση ζωής? Η' ξηλώνεις τους διεφθαρμένους αστυνομικούς τους στέλνεις φυλακή γιατί δεν έκαναν αυτά που ορίζει το καθήκον τους??
Βγαίνει ο κάθε Πάγκαλος ευθαρσώς και χωρίς ίχνος ντροπής πόσο μάλλον αξιοπρέπειας και λέει "μαζί" τα φάγαμε και αντί να τον πάρουν όλοι με πέτρες και να τον ρίξουν σε ένα κελί καθόμαστε και λέμε, "εντάξει μωρέ άδικο έχει ο άνθρωπος? αφού πήγε η κυρά Μαρίκα που τον ψήφισε και του ζήτησε ένα ρουσφέτι, τι να κάνει ο χριστιανός? αυτή η κυρά Μαρίκα φταίει, ας βρούμε την κυρά Μαρίκα που είναι η πέτρα του σκανδάλου και μετά ίσως και να δούμε τι θα κάνουμε με τον χονδρούλη!"
Μήπως έχουμε μπερδέψει τις προτεραιότητες μας? Λέω.. μήπως?
Εδώ ξεπουλάνε την πατρίδα μου αυτοί που έχουν ονοματεπώνυμο (που έφαγαν σε μίζες -υποβρύχια,χρηματιστήριο,Ολυμπιακούς Αγώνες κτλ κτλ- όσα όλες οι κυρα Μαρίκες του κόσμου μαζί) και εγώ θα κάνω αυτή τη στιγμή τον Σερλοκ Χολμς που καταστρεφόμαστε για να βρω την κυρα Μαρίκα?
Όλοι θα πληρώσουν και η κυρά Μαρίκα, αλλά με την σειρά τους, και πρώτα αυτοί που έφαγαν τα περισσότερα και εκλέχθηκαν και από την γειτόνισσα της κυρα Μαρίκας την κυρα Κούλα που δεν έκλεψε αλλά τους ψήφισε για να την προστατέψουν από την κυρα Μαρίκα και αυτοί αντίθετα όχι μόνο δεν την προστάτεψαν από την γειτόνισσά της αλλά την έκλεψαν (όχι μόνο την κυρα Κούλα αλλά και την κυρα Μαρίκα) και οι ίδιοι.
Αυτοί λοιπόν ποια προπαγάνδα περνάνε, διαδίδουν σε όλες τις γειτονιές ότι φταίνε οι κάτοικοι της τάδε γειτονιάς (εννοώντας την γειτονιά που μένει η κυρα Μαρίκα και η κυρα Κούλα) για την κατάσταση (το οποίο εν μέρη είναι σωστό). Το ακούνε στις άλλες γειτονιές και αντί να πάρουν στειλιάρια και να πάνε να πλακώσουν αυτόν που ανέχθηκε την παρανομία της κυρα Μαρίκας για να έχει την άνεση να παρανομεί ασύστολα, κάθονται και φιλοσοφούν και επικρίνουν όλη τη γειτονιά και επικροτούν το ξύλο και τα βασανιστήρια όλης της γειτονιάς ακόμα και της κυρα Κούλας, των παιδιών της, της γριάς μάνας της αδιάκριτα από τους ίδιους κλέφτες που άφησαν, ενώ αυτοί ήταν υπεύθυνοι για την εφαρμογή του νόμου, να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση! Έλα μου όμως που δεν καταλαβαίνουν ότι κάποια στιγμή θα στρέψουν την οργή των υπόλοιπων γειτονιών και στη δικιά τους...
Διαίρει και βασίλευε my friend and I hope you got what I wanna say (για να τιμήσω και τη επίσημη γλώσσα του πρωθυπουργού μας)
Όλα στην ώρα του λοιπόν, όλα στην ώρα τους... με σωστή ιεράρχηση προτεραιοτήτων ;)
Y.Γ. Πραγματικά όλως ο κόσμος θέλω να είναι καλά, αλλά πάνω απ'όλα με ενδιαφέρει η χώρα που κατάγομαι,γεννήθηκα,ζω και με κάνει περήφανο, ακόμα και τώρα! Υπάρχουν επιστήμονες,καλλιτέχνες, άνθρωποι του μεροκάματου που σε κάνουν να χαίρεσαι που είσαι Έλληνας ακόμα και σήμερα!
Όλοι αυτοί που μας εξουσιάζουν μιλώντας καλύτερα τα αγγλικά από τα ελληνικά και οι συμμορίτες τους δεν με αντιπροσωπεύουν δεν τους θεωρώ Έλληνες! Άλλωστε έχουμε παραδείγματα εφιαλτών στα βάθη της ιστορίας μας...
και εκείνος "αγαθές" προθέσεις είχε....
και επειδή εγώ είμαι "μικρός" ας απαντήσουν άλλοι στον Μάτσα και τα φιλαράκια του
αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ..
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
εγώ δεν μιλάω για την κυρα Μαρίκα που ζήτησε ένα ρουσφέτι. Μιλάω για την διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα. Στην εφορία, στην πολεοδομία, στα νοσοκομεία σε όλες της πτυχές την καθημερινής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Και βέβαια υπάρχουν οι Έλληνες που αναφέρεις και σε κάνουν να νιώθεις περήφανος. Υπάρχει όμως και η πλευρά της Ελλάδας που σε πικραίνει και σε μαχαιρώνει πισώπλατα. Έζησα περίπου 25 χρόνια στη Γερμανία και αντιμετωπίστηκα από το κράτος ως ισότιμος πολίτης και ισότιμο μέλος της κοινωνίας. Είχα ίση πρόσβαση στη γερμανική παιδεία και σε οποιαδήποτε γερμανική υπηρεσία ή παροχή χωρίς διάκριση. Επίσης για να διατηρήσω την Ελληνικότητά μου πήγα από την πρώτη τάξη του Ελληνικού δημοτικού σχολείου ώς και την τρίτη λυκείου ελληνικού σχολείου. Αυτά τα σχολεία που τώρα η ελληνική κυβέρνηση θέλει να κλείσει. Ταυτόχρονα πήγαινα και στο γερμανικό σχολείο. Βεβαία για να μπώ στο Γερμανικό πανεπιστήμιο χρησιμοποίησα το ελληνικό μου απολυτήριο, και αυτό ακόμα αναγνωρίστηκε από τις γερμανικές αρχές. Επίσης είχαμε και την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία μας, όπου η λειτουργία τις Κυριακές γινόταν σε ένα κτήριο που μας είχε παραχωρήσει η γερμανική προτεσταντική Εκκλησία. Το όνειρό μου ήταν πάντα να έρθω στην Ελλάδα, και έτσι πριν από δώδεκα χρόνια ήρθα στην Αθήνα, έκανα οικογένεια κ.τ.λ. Από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίστηκα από το δικό μου το κράτος ωσ εν δυνάμει κλέφτης και λαμόγιο. Σε όλες τις κρατικές υπηρεσίες έπεφτα και πέφτω ακόμη πολλές φορές σε τοίχους για τα αυτονόητα, και τέλος έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να ξαναφύγω, αν θέλω να εξασφαλίσω την παιδεία και μια κάποια προοπτική για τα δύο παιδιά μου. Όπως όταν είχαν φύγει οι δικοί μου γονείς τότε για τους ίδιους λόγους από το αχυρένιο σπίτι μας.
και για να μην παρεξηγούμαι, αυτά που γράφω δεν τα γράφω υβριστικά, αλλά από απογοήτευση και πικρία. Δεν αναρωτιέμαι για το ποιος φταίει, αλλά για το γιατί. Γιατί δεν ήμασταν ικανοί ως λαός να θέσουμε γερά θεμέλια για το κράτος για την χώρα μας. Τόσα λαμπρά μυαλά γεννιούνται στην Ελλάδα. Επιδοτήσεις, χρηματοδοτήσεις, ευκαιρίες, πέρασαν, χάθηκαν. Και στα παιδιά μου τι θα πώ; Τι ανατροφή και τί κατεύθυνση θα τους δώσω; Θα τους μάθω να κοιτάνε μόνο την πάρτη τους για να βολεύονται, ή να πράττουν βάσει ηθικών αξιών και να ενδιαφέρονται και για το κοινωνικό σύνολο; Τώρα θα μου πείτε καλά που ζει αυτός; Αλλά πώς θα σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος;
Υ.Γ. Α!! Και επειδή το φορουμ είναι ποδηλατικό, ναι κάνω και ποδήλατο... κάθε μερα 20χλμ με ένα παλιό trek 930 του 1999
@diopan σε καταλαβαίνω και σε νιώθω απόλυτα... συμφωνούμε κατα βάση και θα σου πω το γιατί.
Νομίζεις ότι στη Γερμανία δεν υπάρχουν λαμόγια και παραβατικές συμπεριφορές?
Νομίζεις ότι στο σύνολο των μεταναστών δεν υπήρχαν λαμόγια και απαταεώνες?
Παντού υπάρχουν οι κυρά Μαρίκες :) η διαφορά είναι που βρίσκουν έδαφος για να αναπτυχθούν. Και η ευθύνη για την ύπαρξη αυτού του εδάφους είναι οι πολιτικές ηγεσίες... γι'αυτό στη Γερμανία ο καθένας παίνρει αυτό που του αξίζει.
Κάποτε πχ στην ελλάδα όλοι κυκλόφορούσαν χωρίς ζώνη στο αυτοκίνητο,ακόμα και εγώ, όταν πέσανε τα πρόστιμα όλοι μας το ξανασκεφτήκαμε.
Δύο πράγματα χρειάζονται παιδεία και έλεγχος.Και τα δύο χρειάζονται πολιτική βούληση, λαμόγια υπάρχουν και θα υπάρχουν αν χάσω τον χρόνο μου προσπαθώντας να τους αλλάξω, πέταξε το πουλάκι και δεν είναι δουλειά μου είναι δουλειά αυτών που έχουν την λαϊκή εντολή να εφαρμόζουν τους νόμους.
Τα παιδάκια σου να τα διδάξεις να να πράττουν βάσει ηθικών αξιών και να ενδιαφέρονται και για το κοινωνικό σύνολο... θα ταλαιπωρηθούν αλλά στο τέλος δε θα χάσουν, το κυριότερο θα κοιμούνται χωρίς εφιάλτες.
Υ.Γ. Καλές πεταλιές και στο επόμενο ταξίδι σου στη Γερμανία φέρε μας και κανένα ποδηλατόδρομο τον έχουμε ανάγκη.. :)))
ας ελπίσουμε ότι οι επόμενες γενιές μαζί και εμείς θα είμαστε διαφορετικοί. Άλλωστε ένα είναι σίγουρο η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!
Φιλικά και καλές πεταλιές επίσης.
Οσο για τους ποδηλατοδρομους, με αυτές τις τιμές στα καύσιμα σε λίγο καιρό ο δρόμος θα ανήκει εξ ολοκλήρου στους ποδηλάτες.
+1