Εσωτερικό

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE, 10/11/2008

Τα προγράμματα δανεισμού ποδηλάτων έχουν εξαπλωθεί σε δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις, σε βαθμό που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί και σε μέρη όπου η ποδηλασία ήταν κάθε άλλο παρά δημοφιλής.

Στα προγράμματα δανεισμού δεν συμπεριλαμβάνεται μόνο το πρόγραμμα Vélib' του Παρισιού με τα 20.000 ποδήλατα, αλλά και άλλα δημοφιλή προγράμματα χιλιάδων ποδηλάτων σε πόλεις όπως η Βαρκελώνη και η Λιόν. Αντίστοιχα προγράμματα εφαρμόζονται επίσης στην Παμπλόνα της Ισπανίας, στη Ρεν της Γαλλίας και στο Ντύσελντορφ της Γερμανίας. Ακόμη και στη Ρώμη, όπου τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια δυσκολεύουν το πετάλι, ξεκίνησε πρόσφατα ένα μικρό δοκιμαστικό πρόγραμμα, το Roma-n-Bici, που αναμένεται να επεκταθεί σύντομα.

Η επιτυχία των καινούργιων αυτών προγραμμάτων οφείλεται εν μέρει και στην τεχνολογία. Με τη βοήθεια έξυπνων ηλεκτρονικών καρτών, οι ποδηλάτες μπορούν να παραλάβουν και να παραδώσουν το ποδήλατο σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα σε εκατοντάδες σημεία, με το τίμημα της ενοικίασης να χρεώνεται απευθείας στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Στη Γερμανία και την Αυστρία τα μέλη λαμβάνουν στο κινητό τους τηλέφωνο έναν κωδικό με τον οποίο ξεκλειδώνουν τα ποδήλατα.

Το αντίστοιχο πρόγραμμα που επεκτείνεται στη Βαρκελώνη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των λεγόμενων «προγραμμάτων τρίτης γενιάς» που βασίζονται κατά κύριο λόγο στην τεχνολογία. Οι πελάτες αγοράζουν μια ετήσια συνδρομή έναντι περίπου 24 ευρώ και προμηθεύονται μια έξυπνη κάρτα με την οποία παραλαμβάνουν το ποδήλατο από έναν αυτοματοποιημένο χώρο αποθήκευσης. Το πρώτο 30λεπτο είναι δωρεάν ενώ στη συνέχεια χρεώνονται 30 λεπτά ανά μισάωρο. Τα ποδήλατα πρέπει να επιστραφούν εντός δύο ωρών, διαφορετικά απενεργοποιείται η έξυπνη κάρτα τους, ωστόσο, μπορούν να επιστρέψουν το ποδήλατο σε οποιαδήποτε σταθμό του δικτύου.

Αναδημοσίευση άρθρου από την σελίδα www.farmakeutikoskosmos.gr

21/7/2008

Η διαμόρφωση του ποδηλατικού «κινήματος»

Ο πρώτος ποδηλατικός σύλλογος κάνει την εμφάνισή του το 1986 στην Αθήνα υπό το διακριτικό τίτλο «Οι φίλοι του ποδηλάτου». Ψήγματα του κοινωνικού στίγματος εκείνου που έπειτα από 20 χρόνια έμελλε να μετεξελιχθεί σε ένας είδος διεκδικητικού κινήματος υπήρχαν εξαρχής, αν και λιγότερο πρόδηλα. Το 2000 δημιουργείται η «Φυλή του ποδηλάτου», γεγονός που από το όνομα της ομάδας και μόνο καθιστά σαφές ότι αντικρίζουμε πλέον έναν πιο συγκεκριμένο και συμπαγή χαρακτήρα στον «ποδηλατικό χώρο» της πρωτεύουσας. Οι «φίλοι» του ποδηλάτου μετατρέπονται σε «φυλή».

«Το 2004 απαγόρευσαν τη μεταφορά ποδηλάτων στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο (ΗΣΑΠ) λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, μέτρο που αν και εμείς περιμέναμε ότι θα σταματήσει να ισχύει με το πέρας τους, αντιθέτως παρέμεινε» λέει ο 33χρονος τραπεζικός υπάλληλος Φίλιππος Φραγκούλης, μέλος του συλλόγου «ΠΟΔΗΛΑΤ-ισσ-ΕΣ», αναφέροντας την αφορμή που χρειάστηκε για να οργανωθούν οι πρώτες μεγάλες διεκδικητικές ποδηλατοπορείες.

Η συγκεκριμένη –και πολυπληθέστερη– ποδηλατική ομάδα της Ελλάδας διαμορφώνεται ουσιαστικά, μέσα από τις παραπάνω ζυμώσεις, το 2006, αποτελώντας τη μετεξέλιξη της «Φυλής» και διατυμπανίζοντας ότι το ποδήλατο δεν είναι, μόνο, παιχνίδι αλλά ένα εναλλακτικό μέσο μετακίνησης, πάθος, αγάπη και, τελικά, ελευθερία μέσα στην αποπνιχτική, στριμωγμένη, μουντή αθηναϊκή πραγματικότητα των εκατομμυρίων αυτοκινήτων. «Πρεσβευτές» αυτής της ολοένα αυξανόμενης –με τη βοήθεια του διαδικτύου– ποδηλατοπαρέας είναι τα περίπου 2.500 μέλη της, από 3 έως 80 χρόνων, τα οποία με τακτικές και ανοικτές συναντήσεις, εκδηλώσεις και ποδηλατοπορείες επιχειρούν να προωθήσουν την ιδέα της μετακίνησης με ποδήλατο, απαιτούν τη μεταφορά τους με το ΜΕΤΡΟ και τη δημιουργία ποδηλατοδρόμων.

Η «κοινωνική ταχύτητα» του ποδηλάτου