σε πολλές ενότητες θα το ενέτασα αυτό το νήμα...όπως ας πούμε ασφάλεια στη μετακίνηση...
καλημέρα σας κατ’ αρχήν...
έχω τεράστια ανάγκη να κινούμαι από το μετρό Ελληνικού στην Βάρης-Κορωπίου μετά τις λιγδοταβέρνες...με ταχύ όμως τρόπο κι όσο γίνεται ασφαλή...
τι εναλλακτικές λύσεις διαδρομών έχουμε πλην της Λ. Βουλιαγμένης; Πολύ θα με βοηθήσετε...το γουγλ μαπς δεν το πολυκαταφέρνω και προσπαθώ να βρω σύντομη μετακίνηση και φτηνή...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Καλημέρα.
Εχοντας μείνει αρκετό καιρό στην περιοχή θα έλεγα ότι, όποια άλλη διαδρομή κάνεις εκτός απο την Βουλιαγμένης - Βάρης, θα σου φάει πολύ περισσότερο χρόνο, θα σε μπερδέψει και θα σε οδηγήσει σε ανηφόρες, χειρότερα οδοστρώματα, αδιέξοδα και σε αλλαγές κατευθύνσεων που θα σε ζαλήσουν αν δεν έχεις χάρτη μαζί.
Στην περιοχή αυτή, η Βουλιαγμένης έχει χαρακτεί άσχετα από τον προϋπάρχοντα ιστό των δρόμων, οι οποίοι (οι περισσότεροι), είναι διαγώνιοι σε σχέση με αυτήν και όχι παράλληλοι.
Έτσι γίνεται περίπλοκο το να αναζητήσεις κάποια παράλληλη διαδρομή χωρίς να προσθέσεις κακή ποιότητα οδοστρώματος, ανέβα κατέβα σε νησίδες κλπ (αν διαλέξειις τον παράδρομο προς Γλυφάδα από την διασταύρωση του παλιού Αεροδρομίου μέχρι την Πρίγκηπος Πέτρου), αρκετή επιπλέον απόσταση αλλά και το κυριότερο ίσως, ανηφόρες.
...
Εγώ θα έβαζα το κεφάλι κάτω (που λέει ο λόγος!),θα συγκεντρωνόμουν στο τιμονάκι μου, και θα πετάλαρα μέχρι το τέλος της Βουλιαγμένης, εκεί που πέφτει στην Παραλιακή (δεν θα έστιβα αριστερά στην παράκαμψη της Καλύμνου λόγω ανηφόρας), και μετά, αφού θα έβγαινα για 200 μέτρα στην Παραλιακή (στην αριστερή λωρίδα με κατεύθυνση Βάρη), θα έστριβα αριστερά στην Βάρης και θα έφτανα με ομαλό, γρήγορο και στρωτό δρόμο, χωρίς δραματικές κλίσεις και λακκούβες, στο μέρος που θές.
...
Τώρα όσον αφορά την ασφάλεια δεν έχω να πω κάτι.
Πάντως και οι μέσα δρόμοι δεν είναι ...Ολλανδία.
Έχουν και αυτοί, τους νευρικούς τους οδηγούς .
...
Ο τελικός σου προορισμός είναι στην Βάρης (Βλάχικα) ή στην Βάρης -Κορωπίου;
Αν είναι στην Βάρης-Κορωπίου θα σου πρότεινα να συνέχιζες την Βάρης μέχρι την Πλατεία Ηρώων (Εκκλησία Βάρης) και μετά να στρίψεις αριστερά προς Βάρης -Κορωπίου διότι η παράκαμψη που υπάρχει πιό πριν, είναι αρκετά ανηφορική.
didotou, σ’ ευχαριστώ...αυτό που περιγράφεις έκανα ακριβώς...και ναι πάω στην Βάρης-Κορωπίου στο ύψος που περιγράφεις να κάνω την επιστροφή από την Βάρης...στην Εκκλησία Βάρης δηλαδή...εκεί είναι ο προορισμός μου...δεν σώζομαι δυστυχώς, απ’ την άλλη τα λεωφορεία είναι χελώνες και έχω ξοδέψει κι εγώ δεν ξέρω τι στα ταξί...
το Σάββατο γύρισα μέσω της παρακαμπτηρίου και βίωσα ένα φρικτό οδόστρωμα και όλους τους τρεχάτους και μετά στη Βουλιαγμένης άλλη κόλαση...εγώ αγέροχη έως θρασύτατη φυσικά, δεν λέω, αλλά επειδή δεν πάω βολτίτσα, ε, το πράγμα είναι κάπως...όταν πια μπήκα στο μετρό ήμουνα κάπως από το κάπως...
μια ακόμα αφελή ερωτησούλα θα κάνω...ποια μέρα θεωρείται ήπιας λειτουργίας και ποιά ώρα κυρίως;
επίσης, εγώ σαν γενική πρακτική κρατώ το μέσον της δεξιάς λωρίδας, αλλά αυτή τη φορά δεν το θάρρεψα...να κρατήσω το μέσον ή θα με “σκουπίσουν” πριν το καταλάβω;
Αυτό τώρα που λες, είναι το γνωστό πρόβλημα "τι και που είναι το μέσο και το ενα τρίτο και το ένα τέταρτο".
Θεμα που δεν εξαρτάται (δυστυχώς) από τα μαθηματικά και την ποδηλατική μας τριγωνομετρία, αλλά από το γούστο του συνεργείου της ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ ή των εγκαταστατών των δικτύων Κινητής Τηλεφωνίας και το ...μεράκι το οποίο (δεν) επέδειξαν στο ...αλφάδιασμα της τάπας του φρεατίου τους, με το περιβάλλον οδόστρωμα!
Τίποτα.
Μιά δεξιά και μιά αριστερά από τις τάπες.
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Που σημαίνει μια ...συνισταμένη του δεξιού ενός τρίτου της δεξιάς λωρίδας (για όταν είσαι μόνος σου - αν υπάρχει κι άλλος ή άλλοι είναι διαφορετικά, εκεί άλλος πάει αριστερά κι αλλος δεξιά από τις τάπες ή και οι δύο αριστερά).
Δεν έχω καθρεφτάκι. (κακώς μάλλον).
Γυρνάω κεφάλι λίγο, κοιτάω και περνάω αριστερά από την τάπα, αν δεν έχει χώρο δεξιά της.
Πολλές φορές πέφτω πάνω της. Γκάπ! Τι να κάνουμε; Σηκώνομαι, και παίζω με τα χέρια και τα πόδια τον ρόλο της ανάρτησης.
...
Κατά τα άλλα καλύτερα όχι ΣΚ και άγριες νύχτες. Έχει κάγκουρες που προσπερνάνε από δεξιά και τρέφουν ...αρνητικά συναισθήματα προς όλους τους συνανθρώπους τους!
Τις υπόλοιπες ώρες και μέρες, έχει Ευρωπαίους και Ευρωπαίες με εσγιουβί, έσελκέι, μινάκια και σμάρτ που κάνουν περίπου το ίδιο πιό ...πολιτισμένα.
έχω αριστερά και δεξιά...τα μάτια μου συνέχεια πάνω τους...ευχαριστώ...ο Θεός βοηθός...ποτέ ξανά Σάββατο...
Σήμερα πέτυχα ένα υπέροχο τάιμινγκ...ξεκίνησα μεσημεράκι, πήρα το μετρό απ’ την Αττική και έφτασα Ελληνικό...κι εκεί κατά την συνήθη μου αφασία αποφάσισα να χωθώ από δω κι απο κει και με το καλό μου ένστικτο προσανατολισμού να πορευτώ προς το ζητούμενο. Δηλαδή ελάχιστα πάνω στην Βουλιαγμένης και όσο γινόταν παράλληλά της.
Όλα γίνανε τέλεια...παράδρομοι, άλλα δρομάκια προς την Γλυφάδα και τη Βούλα ήρθα και έπεσα ακριβώς στην αρχή της Βάρης...ανέβηκα την Βάρης μετά πολλών κινδύνων (μα είναι τρελοί όλοι οι Ρωμαίοι ή εγώ τους βλέπω θεότρελους;)...άδειοι οι δρόμοι κι αυτοί παίζανε το παιχνίδι, “ποιός θα πετύχει πρώτος το ποδήλατο”...αλλά έλα μου που το ποδήλατο είχε και πίσω μάτια...κωλοπετσωμένο το ποδήλατο...παρντόν για την έκφραση...
λοιπόν...έψαχνα να πάρω κάτι για φαγητό, αλλά κανείς φούρνος σ’ όλη τη διαδρομή δεν είχε απ’ έξω κάτι βρε αδελφέ να το δέσω...χάος...στο τέλος βρήκα ένα μικράκι ωραίο στη Βάρης-Βάρκιζας και αφού εξοπλίστηκα πήγα στον προορισμό μου...
Πέρασα δυό υπέροχες ώρες με τη μαμά..και μετά ήρθε το κερασάκι στην τούρτα!
Κατέβηκα (κρατηθείτε, πρώτη μου φορά τόσο)...με σαράντα προς την παραλία και βγαίνοντας με υποδέχτηκε ο Θεός πραγματικά...ένα όνειρο ήταν...
Κάθησα στη Βούλα κι αγνάντεψα γύρω στη μισή ώρα τα ιστιοπλοΙκά που είχαν ανοίξει τους φλόκους τους και ήταν υπέροχα κόντρα στον ήλιο που πήγαινε κατά τη Σαλαμίνα...
Τι όμορφος τόπος βρε παιδιά...σε κάνει και ξεχνάς ό,τι κι αν σου συμβαίνει...
μετά ανέβηκα απ’ τη Γλυφάδα με το τάμπλετ οδηγό και βγήκα στην Ελ. Βενιζέλου περιπλανώμενη στις γειτονιές της Γλυφάδας...(τώρα ξέρω πού θα πιάσω το Μάη μου...το κλαδευτηράκι μου και το ποδηλατάκι μου και δρόμο για Γλυφάδα!) κι έπιασα τον παράδρομο δεξιά της Βουλιαγμένης που μ’ έβγαλε καρφί στο μετρό...έχασα το τραίνο για ένα δεύτερο και περίμενα 14 ολόκληρα λεπτά για πλάκα...μετά βγήκα Σύνταγμα και είδα τις ετοιμασίες του ΜΒΙΚΕ για το ποδηλατικό Σ/Κ που έρχεται κι όταν μπήκα στη Σόλωνος έπεφτε γλυκό και υπέροχο παρά την κίνηση το Λυκόφως...
Ρεζουμέ: ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ σας γράφω πλήρης ήλιου και θάλασσας...όνειρο ήταν! να μια φωτο του ξετρελαμένου Καρβουνιάρη μου πλάϊ στα Μπούζια της Βούλας...
Ω! Τι ωραία φωτογραφία στα ημικυκλικά παγκάκια!
και θεώρησα ότι οποιοδήποτε άλλο δρόμο ως ...μη ταχύ!Δεν είπες όμως ότι είχες χρόνο για βόλτες.
Θα σου απαντούσα εντελώς διαφορετικά.
Είπες:
...
δεν πειράζει όμως γιατί έτσι ανακάλυψες μόνη σου ό,τι έπρεπε...
έχεις δίκιο didotou! αλλά σήμερα έπρεπε να βρω τον τρόπο και μου έδωσα το χρόνο...πρόσεξε διάρκειες:
Αττική-Ελληνικό 25 λεπτά...δηλαδή, 13.20-13.45...
Ελληνικό-Βάρης Κορωπίου 1.20h...δηλαδή 13.55 (χρόνος εκκίνησης έξω απ’ το σταθμό)-15.15 (χρόνος μέσα στο χώρο προορισμού με άνοδο μιας φοβερής ανηφόρας σέρνοντας το σαρκίο μου και το ποδήλατο μαζί και χρόνο δεσίματος ποδηλάτου μετά κάπως δύσκολο, γιατί δεν είχε σωστές προδιαγραφές) κι αυτός είναι χρόνος περιπλάνησης κατά βάση για να εγκλιματιστώ στη διαδρομή και τον προσανατολισμό της κι όχι χρόνος ενός γνώστη του πού και πώς πηγαίνει...
η επιστροφή ήταν φοβερή γιατί αρχικά σκέφτηκα να πάρω το τραμ, αλλά μαγνητίστηκα απ’ την ομορφιά του ήλιου και της θάλασσας κι ομολογώ πως παρ’ ότι ήμουν πολύ κουρασμένη γενικά, είπα στον εαυτό μου να βυθιστώ στο δώρο εκείνο...υπέροχο δώρο... και καθώς πήγαινα και πήγαινα έφτασα στη Γλυφάδα και μετά σκέφτηκα να πάω στο μετρό να μην κωλυσιεργώ παραπάνω...κι όλα καλά κι όλα ωραία...
17 και 10 έφυγα απ’ τη μαμά, έχασα το τραίνο των 18 και κάτι και έφτασα στο Σύνταγμα κοντά 19 και κάτι...δεν μιλώ με ακρίβεια γιατί δεν μ’ ένοιαζε πια...αλλά σε γενικές γραμμές καλά τα πήγα και χρονικά!
Σύνολο κίνησης με το ποδήλατο 28 χιλιομετράκια...