...οι Invocation που τουλάχιστον βγάζουν πραγματική φωνή.
Η κοπελιά των Celebral βάζω και στοίχημα πως χρησιμοποιεί μικρόφωνο με ενσωματωμένη παραμόρφωση, το κάνουν αρκετές electro industrial μπάντες, αλλά δεν πλασσάρονται σαν pure φωνητικά.
Ασε που το βίντεο μου θύμισε κάτι σαν διαφήμιση pentene proV σε μια πιο ροκ εκδοχή, τα πάντα καθαρά και φρέσκα, ακόμα και το κτίριο που είναι και καλά παρατημένο το σκουπίσανε και το σφουγκαρίσανε πρίν γυρίσουν το κλίπ.
http://www.youtube.com/watch?v=DPyOhP1GTRQ&feature=related[/quote]
τα περισσότερα καινούργια φωνητικά φαντάζουν ψεύτικα, αλλά δεν είναι. ξέρω προσωπικά άτομα που φτάνουν σε τέτοιους ήχους στο έτσι. το αν έχει η δεν έχει παραμόρφωση το καταλαβαίνεις από τα λαιβ τους (που μιλάνε στο κοινό και ενδιάμεσα στο κομμάτι).
δεν υπάρχει κανένα μετρο σύγκρισης της μπάντας με την άλλη. τέλος πάντων αν δεν ασχολείσαι μην είσαι τόσο κάθετος.
P.S. thumbs up για floggin' molly, gogol bordelo! επίσης έπαθα πλάκα με priestless που έβαλε ο Elderly!
επιτέλους rednecks, έρημος και musclecars! μου αρέσει που postάρουν οι περισσότεροι (μαζί και γω) καγκουρο-βίντεο με αμάξια, μηχανές, βενζίνες κτλ σε φόρουμ με οικολογικές ανησυχίες.
για να έρθει να στρώσει http://www.youtube.com/watch?v=aWFhlYfqj4Q
πάρτε φάτσες!
Όλα καλά αλλά ποια είναι η πεμπτουσία του Rock ‘n’ Roll? Ποιο είναι το σημείο εκείνο που διαχωρίζει το «φαίνεσθε» από το «είναι»? Το «ακούω» από το «ΖΩ»?
Από μικρός θαύμαζα τους AC/DC. Κι όχι μόνο εγώ βέβαια. Όλοι περιμέναμε να έρθουν κάποτε να τους δούμε. Και τώρα στα γεράματα (τα δικά τους και τα δικά μας) ήρθαν. Έδωσαν ένα ωραίο show, ήπιαμε τα τσίπουρά μας και χαθήκαμε στα σόλα του Angus ακούγοντας τα κανόνια, τη γιγαντιαία καμπάνα και χαζεύοντας τη τεράστια φουσκωτή rozie.
Όλα αυτά όμως θα τα αντάλλαζα άνετα με μια νύχτα σαν εκείνη στο Colchester to 78 όπου έπαιξαν αγνό απλό rock ‘n’ roll. Μια μικρή σκηνή με τους «πύργους» της Marshall πίσω από το γκρουπ, τον Bon Scott να ουρλιάζει και να παίρνει στην πλάτη τον Angus για να σολάρει μέσα από το κοινό.
Πριν πολλά χρόνια είχα ένα φίλο. Το σπίτι του ήταν το βασίλειο του βινυλίου. Με περιμάζευε λοιπόν που και που για να μου βάλει ν' ακούσω κάτι διαφορετικό αλλά στο τέλος καταλήγαμε πάντα σε κάτι ηρωικό. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή θα κατέβαινε να δοκιμάσει ηχεία για το hi end που έφτιαχνε κι εγώ ο φτωχός προσφέρθηκα να του κουβαλάω το δοκιμαστικό βινύλιο μιας και οι ευκαιρίες να ακούσω κρυστάλλινο ήχο ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Φάγαμε το προηγούμενο βράδυ για να αποφασίσουμε ΠΟΙΟ δίσκο θα πάρουμε μαζί γιατί έπρεπε να πάρουμε ΕΝΑΝ μόνο. Εγώ δεν τα καταλάβαινα αυτά τα κολλήματα, του λεγα να πάρει κανά μεταλ, να τ ανοίξουμε τέρμα κι αν δεν καούν τότε είναι μια χαρά. Εκείνος γέλαγε κι εψαχνε...
Εκείνο λοιπόν το βράδυ έμαθα:
1. πόσο χρήσιμες είναι οι βάσεις δεδομένων και
2. ποιός ψηφίστηκε το 1971 σαν "the best unknown guitarist".
Η επόμενη μέρα με βρήκε να χάνομαι στους ήχους του Roy Buchanan...
Και μιας και θυμήθηκες την Christine που μ' έκανε να θυμηθώ τον Peter Green κι επειδή το slabo day είναι ότι πρέπει για την πρωινή μου αγωνία, να κι ο Ζάϊκος...
Cream: Eric Clapton, Ginger Baker Jack Bruce
στο "sunshine of your love".
Το πρωτοάκουσα το 1976-7 στο AKAI μπομπινόφωνο ενός φίλου (δεν ξέρω αν έχει δεί κανείς? Έπαιρνε μπομπίνες πολύ μεγάλης διάρκειας έως και 5 ώρες αν θυμάμαι καλά, όπου για να βρείς κάποιο τραγούδι ήθελε ΤΟ ψάξιμο) και μαγεύτηκα με τον γεμάτο και βαθύ ήχο του μπάσσου σε συνδιασμό με την υπέροχη κιθάρα του Clapton. http://www.youtube.com/watch?v=Cqh54rSzheg
Για να θυμούνται οι παληοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Πιθανότατα το μεγαλύτερο ελληνικό rock συγκρότημα:
Socrates: Τουρκογιώργης μπάσσο, Σπάθας κιθάρα, Τρανταλλίδης ντράμς
Ατάκα από live στο Κύτταρο (ήμουν μέσα, πιτσιρίκι):
Τουρκογιώργης:
"Και τώρα θα σας παίξουμε ένα bluesάκι".
Και από το κοινό ακούγεται μια φωνή:
"Τι μπλουζάκι? Κοντομάνικο?" http://www.youtube.com/watch?v=k77lRaJt7YY&feature=related
Όποιου του αρέσουν ας ακούσει και το "mountains"
Βέβαια έβαλες το κομμάτι από woodstock αλλά αν είναι να ξεχώριζα ΕΝΑ μόνο κομμάτι από όλο το woodstock θα διάλεγα αυτόν που το άνοιξε. Ο Ritchie Haven ξεκίνησε πρώτος κι έπαιζε, έπαιζε, έπαιζε... Επειδή τ' αλλα γκρουπ είχαν αργήσει, οι θεατές τον φώναζαν συνεχώς πίσω, πέρασε κανα τρίωρο και κάποια στιγμή του τέλειωσαν τα κομμάτια. Κι έτσι ανέβηκε για ένα ακόμα encore και έπαιξε μια παραλλαγή ενός νέγρικου τραγουδιού που λεγόταν "Sometimes I Feel Like a Motherless Child" η οποία έγινε γνωστή ως "FREEDOM"...
Βέβαια έβαλες το κομμάτι από woodstock αλλά αν είναι να ξεχώριζα ΕΝΑ μόνο κομμάτι από όλο το woodstock θα διάλεγα αυτόν που το άνοιξε. Ο Ritchie Haven ξεκίνησε πρώτος κι έπαιζε, έπαιζε, έπαιζε... Επειδή τ' αλλα γκρουπ είχαν αργήσει, οι θεατές τον φώναζαν συνεχώς πίσω, πέρασε κανα τρίωρο και κάποια στιγμή του τέλειωσαν τα κομμάτια. Κι έτσι ανέβηκε για ένα ακόμα encore και έπαιξε μια παραλλαγή ενός νέγρικου τραγουδιού που λεγόταν "Sometimes I Feel Like a Motherless Child" η οποία έγινε γνωστή ως "FREEDOM"...[/quote]
Σε βρίσκω ιστορικά correct και το κομάτι είναι striking, όμως το τραγούδι έψαχνα και δεν έψαξα πολύ για να βρω καλύτερο ίσως βιντεάκι. Μ'αρεσε και ο χαβαλές της αρχικής σκηνής να πω την αμαρτία μου...Ααα, ναι κι επειδή παράλληλα έφτιαχνα σούπα με φακές και μανιτάρια, τις ξέχασα και μου κόλλησαν, για να μην πω τις ψιλοέκαψα!!! Όμως τό 'σωσα το έδεσμα και έκανα και την καταχώρηση των τραγουδιών...
+1 στο dunkelheit
ειχα να το ακουσω χρονια
και κατι ιδια φαση που μου θυμησες
http://www.youtube.com/watch?v=wMGpcjzb67Q
http://www.youtube.com/watch?v=6dW6aNAZGTM
http://www.youtube.com/watch?v=zJk0N-q3gX0
και αυτα επειδη ξαναπροσπαθω να μαθω κιθαρα
http://www.youtube.com/watch?v=F4OXrmxDp44
http://www.youtube.com/watch?v=-mBjG9chIFw
http://www.youtube.com/watch?v=eD5Qq_d0JFw
http://www.youtube.com/watch?v=67ER3SsLQY8
tom morello solo
http://www.youtube.com/watch?v=_cEeCsduGdo
Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυασχολούμαι με μέταλ, αλλά δεν έχει σημασία, δεν ήμουν κακοπροαίρετος όμως.
+ στους Cradle of Filth , θυμήθηκα τους Theatre of Tragedy
http://www.youtube.com/watch?v=-tzc9hdARDU
Kαι μια ροκιά από Sisters
http://www.youtube.com/watch?v=ThE_Idh1a1Y
Ο ορισμός του hard rock!
http://www.youtube.com/watch?v=5tjcU1Pqo-w
http://www.youtube.com/watch?v=Z33CeClVIn4&feature=related
επιτέλους rednecks, έρημος και musclecars! μου αρέσει που postάρουν οι περισσότεροι (μαζί και γω) καγκουρο-βίντεο με αμάξια, μηχανές, βενζίνες κτλ σε φόρουμ με οικολογικές ανησυχίες.
για να έρθει να στρώσει
http://www.youtube.com/watch?v=aWFhlYfqj4Q
πάρτε φάτσες!
Blackened is the end
Winter it will send
Throwing all you see
into obscurity.
Death of mother Earth
Never a rebirth
evolution's end
Never it will mend
NEVER!!
http://www.youtube.com/watch?v=et2914h1E98&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Lrmf283dSXw&feature=related
και κατι ελληνικο
http://www.youtube.com/watch?v=WU58HVvtnXI
λιγο sabbath
http://www.youtube.com/watch?v=MII3ns2KTBc
kai zeppelin
http://www.youtube.com/watch?v=RlNhD0oS5pk&feature=related
Όλα καλά αλλά ποια είναι η πεμπτουσία του Rock ‘n’ Roll? Ποιο είναι το σημείο εκείνο που διαχωρίζει το «φαίνεσθε» από το «είναι»? Το «ακούω» από το «ΖΩ»?
Από μικρός θαύμαζα τους AC/DC. Κι όχι μόνο εγώ βέβαια. Όλοι περιμέναμε να έρθουν κάποτε να τους δούμε. Και τώρα στα γεράματα (τα δικά τους και τα δικά μας) ήρθαν. Έδωσαν ένα ωραίο show, ήπιαμε τα τσίπουρά μας και χαθήκαμε στα σόλα του Angus ακούγοντας τα κανόνια, τη γιγαντιαία καμπάνα και χαζεύοντας τη τεράστια φουσκωτή rozie.
Όλα αυτά όμως θα τα αντάλλαζα άνετα με μια νύχτα σαν εκείνη στο Colchester to 78 όπου έπαιξαν αγνό απλό rock ‘n’ roll. Μια μικρή σκηνή με τους «πύργους» της Marshall πίσω από το γκρουπ, τον Bon Scott να ουρλιάζει και να παίρνει στην πλάτη τον Angus για να σολάρει μέσα από το κοινό.
I'm a rocker / I'm a roller / I'm a right out of controller
I'm a wheeler / I'm a dealer / I'm a wicked woman stealer
I'm a bruiser / I'm a cruiser / I'm a rockin' rollin' man
Got slicked back hair / Skin tight jeans / Cadillac car / And a teenage dream
I'm a rocker / I'm a roller / A rockin' rollin' man
Got lorex socks / Blue suede shoes / V8 car / And tattoos
I'm a rocker / I'm a roller / A rockin' rollin' man
Αυτό είναι το απλό, αγνό, κολασμένο Rock ‘n’ Roll…
Πριν πολλά χρόνια είχα ένα φίλο. Το σπίτι του ήταν το βασίλειο του βινυλίου. Με περιμάζευε λοιπόν που και που για να μου βάλει ν' ακούσω κάτι διαφορετικό αλλά στο τέλος καταλήγαμε πάντα σε κάτι ηρωικό. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή θα κατέβαινε να δοκιμάσει ηχεία για το hi end που έφτιαχνε κι εγώ ο φτωχός προσφέρθηκα να του κουβαλάω το δοκιμαστικό βινύλιο μιας και οι ευκαιρίες να ακούσω κρυστάλλινο ήχο ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Φάγαμε το προηγούμενο βράδυ για να αποφασίσουμε ΠΟΙΟ δίσκο θα πάρουμε μαζί γιατί έπρεπε να πάρουμε ΕΝΑΝ μόνο. Εγώ δεν τα καταλάβαινα αυτά τα κολλήματα, του λεγα να πάρει κανά μεταλ, να τ ανοίξουμε τέρμα κι αν δεν καούν τότε είναι μια χαρά. Εκείνος γέλαγε κι εψαχνε...
Εκείνο λοιπόν το βράδυ έμαθα:
1. πόσο χρήσιμες είναι οι βάσεις δεδομένων και
2. ποιός ψηφίστηκε το 1971 σαν "the best unknown guitarist".
Η επόμενη μέρα με βρήκε να χάνομαι στους ήχους του Roy Buchanan...
A little wardancing...
Και το ίδιο τραβηγμένο από τη σκηνή που φαίνεται το χάος και η σκόνη!!
λιγο τρυπες δν εβαλε κανεις
http://www.youtube.com/watch?v=Ay-pii9Mr4g
http://www.youtube.com/watch?v=L7EmX6NYnkc&feature=related
Κάτι κι από μένα, καλό για την αυπνία και το ξενύχτι κι όχι μόνο.
http://www.youtube.com/embed/2NKJBiTTB3A
http://www.youtube.com/embed/KwcKFWbuIuQ
...με άσκοπη σπατάλη λάστιχου και βενζίνης και ρύπανση στο φουλ :P
http://www.youtube.com/watch?v=_Zko7pBeHkk
http://www.youtube.com/watch?v=1C2hgivqwJ8
http://www.youtube.com/watch?v=DcHKOC64KnE&ob=av2el
και μερικές ρουκιές ακόμα:
http://www.youtube.com/watch?v=gkobpvDmVjc&feature=fvst
http://www.youtube.com/watch?v=d9Qdj7pt7Iw
αγαπημένο: http://www.youtube.com/watch?v=L1aZUzaAdJY
http://www.youtube.com/watch?v=sVsMjL-Mt-Q&feature=related
+
http://www.youtube.com/watch?v=zHKjW0xhpXA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=BQ0q7uJVSPI&feature=related
+
http://www.youtube.com/watch?v=HU5zqidlxMQ
http://www.youtube.com/watch?v=hSB_mwNmJBE
τρελλή συγκίνηση να ανοίγω το φόρουμ και να βρίσκω flogging molly... και μάλιστα το δεύτερο αγαπημένο μου τραγούδι!
Το πρώτο είναι αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=TSwaVvF7rdU&feature=related
Άντε να δουλέψεις τώρα...
Cream: Eric Clapton, Ginger Baker Jack Bruce
στο "sunshine of your love".
Το πρωτοάκουσα το 1976-7 στο AKAI μπομπινόφωνο ενός φίλου (δεν ξέρω αν έχει δεί κανείς? Έπαιρνε μπομπίνες πολύ μεγάλης διάρκειας έως και 5 ώρες αν θυμάμαι καλά, όπου για να βρείς κάποιο τραγούδι ήθελε ΤΟ ψάξιμο) και μαγεύτηκα με τον γεμάτο και βαθύ ήχο του μπάσσου σε συνδιασμό με την υπέροχη κιθάρα του Clapton.
http://www.youtube.com/watch?v=Cqh54rSzheg
Για να θυμούνται οι παληοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Πιθανότατα το μεγαλύτερο ελληνικό rock συγκρότημα:
Socrates: Τουρκογιώργης μπάσσο, Σπάθας κιθάρα, Τρανταλλίδης ντράμς
Ατάκα από live στο Κύτταρο (ήμουν μέσα, πιτσιρίκι):
Τουρκογιώργης:
"Και τώρα θα σας παίξουμε ένα bluesάκι".
Και από το κοινό ακούγεται μια φωνή:
"Τι μπλουζάκι? Κοντομάνικο?"
http://www.youtube.com/watch?v=k77lRaJt7YY&feature=related
Όποιου του αρέσουν ας ακούσει και το "mountains"
Καλά μιλάμε το sunshine of your love ήταν το πρώτο κομμάτι στη σύντομη μου θητεία ως vocalος! Πάντως μπομπινόφωνο ομολογώ πως δεν έχω ακούσει!
Και μιας και το 'φερε η κουβέντας, Jack Bruce παρέα με Rory Gallagher στο "Born under a bad sign".
ΥΓ:
Flogging Molly RULEZZZZ
Πάρτε ένα "γοργό" τραγουδάκι απ'τους "κονσερβοποιημένους φωτιάδες",
http://www.youtube.com/embed/Hf0Dm-OaTNk
κι επειδή έχουμε να κωπηλατήσουμε στη γαλέρα του ο καθένας, να κι ένα άλλο απ'τους "συμβατικούς του Fairport", έτσι για να κρατήσουμε καλό ρυθμό,
http://www.youtube.com/embed/szrGtFxtWXU
μόνο λόγια είστε..και καθόλου μουσική..και μάλιστα παχιά και γλυκά..μιλκ εντ χάνευ..
http://www.youtube.com/watch?v=zybhcEnaYa4