Μια παρέα από την Θεσσαλονίκη από 16 μέχρι 19 χρονών, λατρεύει το ποδήλατο, αγαπάει την ταχύτητα, ρισκάρει με τις ιδιαίτερες φιγούρες και τα «κόλπα», ματώνει γόνατα και χέρια για ένα άλμα και ανεβάζει την αδρεναλίνη σε κάθε ακροβατική φιγούρα.
Το BMX (Bicycle Motocross Xtream) είναι ένα άθλημα που αποκτάει όλο και περισσότερους οπαδούς. Με ένα «φτιαγμένο» ποδήλατο που δεν ξεπερνάει το μισό μετρό σε ύψος, ο αναβάτης αισθάνεται κυρίαρχος της πίστας, ελεύθερος και απαλλαγμένος από τον φόβο.
Άλματα με στυλ
Οι φιγούρες με το BMX σου κόβουν την ανάσα, στροφές και άλματα στον αέρα, σπινιαρίσματα στο έδαφος, πετάγματα από ράμπες και απότομα φρεναρίσματα. Το BMX Freestyle μπήκε για πρώτη φορά ως άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2008 στο Πεκίνο. Έχει όμως οπαδούς εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως εφήβους, που ασχολούνται με το άθλημα «φανατικά» πολλές ώρες καθημερινά.
Δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι
Την παρέα των τολμηρών εφήβων θα την συναντήσεις στους δρόμους της πόλης, στις ράμπες της νέας παραλίας ακόμα και σε αλάνες.
«Δυστυχώς δεν υπάρχουν χώροι κατάλληλα διαμορφωμένοι στην Θεσσαλονίκη για το BMX. Είμαστε αναγκασμένοι να αθλούμαστε σε ακατάλληλους χώρους χωρίς κανόνες ασφαλείας και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό» περιγράφει στην ThessNews ο 19χρονος Στέφανος Διαμαντόπουλος.
Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν τρεις χώροι μόνο για να μπορέσει κάποιος να αθληθεί στο BMX. Το «μπλε» πάρκο στην νέα παραλία δίπλα στο πάρκο του Nερού, στο Πανόραμα και στο North park στην περιοχή του «Mediterranean Cosmos» που είναι ιδιωτικό.
Ζητάμε ράμπες και χώρο
«Αναγκαζόμαστε πολλές φορές να μαλώνουμε με τα άλλα παιδιά που έρχονται στον ίδιο χώρο στις μπλε ράμπες τις παραλίας για skate ή rollers. Αναπτύσσονται μεγάλες ταχύτητες, ο καθένας διεκδικεί τον χώρο του ο οποίος δεν φτάνει για όλους, πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο και έχουμε συχνά διαφωνίες ακόμα και με τους γονείς».
Κίνδυνος οι ποδηλατόδρομοι
Η «συμμορία» με τα ΒΜΧ μίλησε στη ThessNews για το ποδήλατο, την ανάγκη για αξιοπρεπείς χώρους με ράμπες στην Θεσσαλονίκη για να μπορούν να αθλούνται, τους ελλιπείς ποδηλατοδρόμους και τους κινδύνους που προκύπτουν για την σωματική ακεραιότητα των ίδιων αλλά και των άλλων παιδιών που στον ίδιο χώρο προπονούνται σε άλλα αθλήματα η παιχνίδια.
Στέφανος Διαμαντόπουλος - 19 χρονών
«Το ΒΜΧ έχει ιδεολογία»
«Υπάρχει μια ολόκληρη φιλοσοφία πίσω από το άθλημα. Αν και ξεκίνησε από χωμάτινα άλματα, άθλημα του δρόμου, εξελίχθηκε σε άλλα επίπεδα, όπως η ζωή μας. Η φιλοσοφία του ΒΜΧ είναι η διαχείριση της ζωής μας μέσα από τα επίπεδα που εμείς ορίζουμε κάθε φορά. Συγχρόνως περνάμε καλά, ανεβάζουμε την αδρεναλίνη και ταυτόχρονα το επίπεδο απόδοσης στα άλματα και στα ακροβατικά. Για να μάθουμε τις φιγούρες, πέφτουμε πολλές φορές, χτυπάμε γόνατα και χέρια, σκίζουμε ρούχα, εγώ έχω 5 ράμματα στο πιγούνι».
Γιάννης - 18 χρονών
«Το ποδήλατο είναι λατρεία»
«Δούλεψα δύο καλοκαίρια για να καταφέρω να αγοράσω το ποδήλατο. Τα εξαρτήματα και η συντήρηση κοστίζουν αρκετά χρήματα. Δυστυχώς δεν έχουμε αξιοπρεπή πάρκα στην Θεσσαλονίκη. Μένω στον Εύοσμο και κατεβαίνω κάθε μέρα στο κέντρο. Μαζί με ένα φίλο αγοράσαμε σίδερο και φτιάξαμε μόνοι μας μια ράμπα 3Χ2 την οποία την μεταφέρουμε μόνοι μας με τα χέρια σε μια αλάνα και μετά την μαζεύουμε για να μην μας την κλέψουν. Δεν υπάρχει χώρος στα δυτικά. Το ποδήλατο δεν έχει ηλικία, εγώ ασχολούμαι από μικρό παιδί. Η κοπέλα μου φοβάται, αλλά τις αρέσει».
Γιώργος Κασιάνος - 16 χρονών
«Ηρεμώ με το ποδήλατο»
«Η σχολική χρονιά έχει πολλές απαιτήσεις, τα μαθήματα είναι πολλά και με το ποδήλατο διώχνω το άγχος και ξεδίνω. Στην Θεσσαλονίκη ασχολούνται περίπου 80 άτομα με το ΒΜΧ, γνωριζόμαστε όλοι. Εμείς είμαστε μια παρέα γύρω στα οχτώ άτομα, έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα και συναντιόμαστε συχνά από τις 6 το απόγευμα ως τις 12 το βράδυ στις μπλε μπάρες στην νέα παραλία».
Μιχάλης από Καλαμαριά - 16 χρονων
«Είναι επίπονο άθλημα»
«Το ΒΜΧ κοστίζει από 300 ως 2000ευρώ, διότι ο καθένας το φτιάχνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Τα εξαρτήματα που προσθέτουμε μετά κοστίζουν όπως τα πιρούνια, χερούλια, πετάλια και τα λάστιχα. Επειδή είναι επιπονο άθλημα καταπονείται και το σώμα μας και το ποδήλατο το οποίο δεν έχει σταθερό κύκλο ζωής, κρατάει από ένα ως δύο χρόνια»
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος - 19 χρονών
«Ζητάμε χώρο για να κάνουμε ΒΜΧ»
«Ξεκίνησα το ΒΜΧ το 2011, από τότε έχω αποκτήσει πληγές από τις πτώσεις που χρειάζονται πλαστική. Για εμάς δεν ενδιαφέρεται κανείς, πηγαίνουμε σε άλλους χώρους και μας διώχνουν, αισθανόμαστε φυγάδες στην ίδια μας την πόλη και το μόνο που ζητάμε είναι να κάνουμε ποδήλατο.
Μέσα στην πόλη κινδυνεύουμε από τα αυτοκίνητα, ο ποδηλατόδρομος είναι σε λάθος σημείο και παντού υπάρχουν παρκαρισμένα οχήματα».
Από το φύλλο της THESSNEWS #66 (12/08/2017-13/08/2017)