Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες το επιλέγουν για άσκηση, αλλά και ταχύτητα στις μετακινήσεις
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέτρος Στεφανής pstefanis@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
«Διαθέτω και αυτοκίνητο και μηχανή, αλλά πλέον δεν τα χρησιμοποιώ. Προτιμώ τα τρία διαφορετικά ποδήλατά μου. Ανάλογα με το δρομολόγιο και τη διάθεσή μου επιλέγω κάθε φορά ένα από αυτά».
«Είναι υπέροχη η αίσθηση να το οδηγείς. Σε ανανεώνει, σε κάνει να ξανανιώθεις παιδί! Ταυτόχρονα είναι και λειτουργική λύση, είναι το μοναδικό μέσο που με διευκολύνει πραγματικά». Απολαμβάνει καθημερινά τα πεντάλ εδώ και δέκα χρόνια. Για τον ηθοποιό Κώστα Κάππα το ποδήλατο έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετακινήσεις του. «Κόλλησα μαζί του! Σε ταξίδι μου στο Παρίσι είδα έναν σωρό ποδηλάτες και αναρωτήθηκα “τι κάνω εγώ με τις μηχανές;”. Πράγματι, με την επιστροφή μου στην Αθήνα αγόρασα το πρώτο δικό μου ποδήλατο και αυτό ήταν. Σήμερα τρελαίνομαι όποτε ποδηλατώ! Ήδη έχω ένα ποδήλατο πόλης, ένα βουνού και ένα σπαστό που διπλώνει και μεταφέρεται εύκολα ως χειραποσκευή. Τώρα με ενδιαφέρει να πάρω και ένα ηλεκτρικό, γιατί όταν έχω γύρισμα ή θέατρο χρειάζεται να κινούμαι και πιο γρήγορα», λέει στα «ΝΕΑ», ενώ κοιτάζει με ενδιαφέρον τα εκατοντάδες ποδήλατα στη 2η διεθνή έκθεση «Βike & Run Εxpo», που οργανώθηκε το περασμένο τριήμερο στο Μetropolitan Εxpo, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».
«Εδώ και δύο χρόνια τα ποδήλατα έχουν ξαναγίνει μόδα στην Ελλάδα. Ανάλογη αυξητική τάση στη χρήση τους καταγράφεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παντού αυτή τη στιγμή έρχονται να δώσουν λύση στην ταλαιπωρία με το Ι.Χ., στην καθιστική ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις», λέει ο διοργανωτής της έκθεσης κ. Σπύρος Παπαγεωργίου, εκδότης του περιοδικού «ΜΒike». «Παγκοσμίως, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εντοπίζεται φέτος στα ποδήλατα πόλης, τα σπαστά και τα ηλεκτρικά. Στη χώρα μας, το 2009 πουλήθηκαν συνολικά γύρω στα 300.000, δηλαδή περίπου 20% περισσότερα από πέρυσι, κυρίως πόλης και σπαστά. Όλο και περισσότεροι Έλληνες δείχνουν να τα προτιμούν για τις κοντινές καθημερινές μετακινήσεις τους, κατά 80% για διαδρομές μικρότερες των πέντε χιλιομέτρων», αναφέρει.
300.000
ποδήλατα πωλήθηκαν πέρυσι στην Ελλάδα
«Τώρα αποκτούμε ποδηλατική κουλτούρα»
«ΣΤΟΥΣ 42 ΕΛΛΗΝΕΣ, μόλις ο ένας χρησιμοποιεί ποδήλατο, την ώρα που στις κατ΄ εξοχήν ποδηλατικές ευρωπαϊκές χώρες η αντίστοιχη αναλογία είναι ένας στους έξι, έστω ένας στους εννιά. Ποτέ ο Έλληνας δεν ήταν υπέρμαχος της ιδέας του ποδηλάτου, για την ώρα δεν διαθέτει ποδηλατική κουλτούρα και παιδεία, αλλά τώρα τελευταία προσπαθεί να την υιοθετήσει. Από πέρυσι μάλιστα τα μηνύματα- οι πωλήσεις- είναι και περισσότερο ενθαρρυντικά, πέντε χρόνια πριν ήταν εντελώς μαύρα. Με δυο λόγια, φαίνεται πως και για τα ελληνικά δεδομένα το ποδήλατο είναι μια καινούργια ανάγκη, τείνει να αναδειχθεί πλέον ως λύση για πιο φυσικό τρόπο ζωής και εύκολη μετακίνηση», σημειώνει ο κ. Δημήτρης Αλεξίου, εμπορικός διευθυντής της εταιρείας Μανιατόπουλος Α.Ε., με το μεγαλύτερο μερίδιο στην ελληνική ποδηλατική αγορά και έδρα την Πάτρα. «Φέτος βγάλαμε 120.000 ποδήλατα. Από αυτά, γύρω στο 70% διατέθηκαν στην ελληνική αγορά, ενώ τα υπόλοιπα έφυγαν προς τη λεγόμενη ποδηλατική Ευρώπη, κυρίως σε Γερμανία, Δανία, Ολλανδία και Σουηδία. Παραγγέλνουμε από το εξωτερικό τα κομμάτια τους και τα συναρμολογούμε», αναφέρει.
Κατά παραγγελία
«Είμαστε οι μοναδικοί στην Ελλάδα, και από τους λίγους στον κόσμο, που τα ποδήλατά μας είναι φτιαγμένα κατά παραγγελία στα μέτρα των αθλητών», λέει από την πλευρά του στα «ΝΕΑ» ο παλιός πρωταθλητής ποδηλασίας κ. Γιώργος Βογιατζής, που διατηρεί εδώ και 23 χρόνια την εταιρεία κατασκευής ποδηλάτων Φιδούσα, στη Ρόδο.
«Λίγο τρέξιμο αλλάζει τη ζωή σου»
«ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ από τον καναπέ σας! Αφήστε τις δικαιολογίες περί έλλειψης χρόνου, φορέστε τη φόρμα σας και βγείτε έξω για τρέξιμο! Γυμναστείτε έστω σε διάδρομο ή απλώς περπατήστε», προέτρεψαν τους μικρούς και μεγάλους επισκέπτες της 2ης διεθνούς έκθεσης «Βike & Run Εxpo» άνθρωποι του αθλητισμού, που μια ζωή... τρέχουν. «Ο κόσμος, δυστυχώς κι αρκετοί γιατροί, έχουν συχνά την εσφαλμένη αντίληψη ότι εάν τρέξει κανείς θα χτυπήσει ή γενικά θα βλάψει την υγεία του. Πολλοί βεβαίως ξεκινούν με την πρώτη του... σκοτωμού, τραυματίζονται και τα παρατάνε. Η πραγματικότητα ωστόσο αποδεικνύει πως έστω με το ολιγόλεπτο, αλλά συστηματικό κι όχι απότομο τρέξιμο αλλάζει τελείως η ζωή σου, αποβάλλεις το άγχος, νιώθεις επιτέλους το σώμα σου! Μια ματιά να ρίξει κανείς σε απόσταση το πολύ ενός χιλιομέτρου από το σπίτι του, όλο και κάπου θα βρει ένα πάρκο ή μια πλατεία για να τρέξει. Και από είκοσιτριάντα λεπτά, δυο- τρεις φορές την εβδομάδα, είναι αρκετά», υποστηρίζει ο 38χρονος Νίκος Πολιάς, επτάκις πρωταθλητής Ελλάδας στον Μαραθώνιο, διευθυντής σύνταξης σήμερα σε αθλητικό στο περιοδικό «Runner». «Παλιότερα έκανα ποδήλατο, το βαρέθηκα και το γύρισα στο τρέξιμο. Πέντε φορές την εβδομάδα τρέχω τουλάχιστον από 10- 15 χιλιόμετρα σε βουνό, άσφαλτο ή γήπεδο, μια πενταετία τώρα. Είτε τρέξιμο είτε ποδήλατο, το θέμα είναι ένα, ο αθλητισμός. Έστω και το απλό βάδισμα κάνει καλό», συμβουλεύει ο 30χρονος Φώτης Αντωνόπουλος, αθλητής στην Ομάδα Μαραθωνίου Γιαννιτσών.
«Η Αθήνα “εξοστρακίζει” τους ποδηλάτες»
Ο ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ κ. Άρης Χριστόπουλος δεν αποχωρίζεται το ποδήλατό του. «Από έξι χρόνων, λίγο ή πολύ, έχω ένα ποδήλατο δίπλα μου, ποτέ δεν το αποχωρίστηκα. Χειμώνα- καλοκαίρι πάνω στη σέλα του, νιώθω τον αέρα, τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Για μένα σημαίνει ελευθερία! Σαφώς και το προτιμώ έναντι του αυτοκινήτου για μια βόλτα. Δυο- τρεις φορές την εβδομάδα καβαλάω το ποδήλατο κούρσας μου και βγαίνω στον δρόμο για να αθληθώ. Αυτόν ακριβώς τον αθλητικό τρόπο ζωής θέλω να περάσω και στα δύο μικρά παιδιά μου, προσπαθώ να τα βάλω από νωρίς στη νοοτροπία του ποδηλάτη», εξηγεί. «Ήρθαμε να διαλέξουμε ένα ηλεκτρικό τρίκυκλο ποδήλατο για την 73χρονη μητέρα μου! Μας το ζήτησε η ίδια για τις κοντινές μετακινήσεις της στην Κινέττα», λέει ο κ. Σπύρος Μαρούδας, αλλά εκφράζει και τις ενστάσεις του. «Μέσα στην Αθήνα, δυστυχώς, δεν υπάρχει επαρκής χώρος για τα ποδήλατα. Η καθημερινή χρήση τους θεωρώ πως δεν είναι εφικτή, γιατί οι υποδομές είναι ανύπαρκτες. Μία φορά επιχειρήσαμε να ποδηλατήσουμε στον δρόμο και δεν το διανοηθήκαμε ξανά. Το κυριότερο ωστόσο ζήτημα είναι η έλλειψη παιδείας από τους οδηγούς των αυτοκινήτων, που δεν σέβονται ούτε τα μηχανάκια, πολύ περισσότερο τους υπόλοιπους δικυκλιστές».