Το ιστολόγιο του/της κωστάνζα

Παιδιά, με το θάνατο του Χέλμουτ Σμίντ η Γερμανία έχασε τον τελευταίο άνθρωπο που αδιαφόρησε για τη δμόσια ετικέτα για να πει τα σωστά. Τον σεβάγαμε οι περισσότεροι, επειδή αποφάσισε τα πιο κριτικά γεγονότα. Αυτός ήθελε να ενωθούμε πραγματικά με την Ευρώπη χωρίς να κάνουμε τον καθηγητή παγγνωστό, «διότι οι άλλες χώρες ξέρουνε τι δρόμο να πηγαίνουν».

Ήταν προθυπουργός από το 1974 ως το 1982, πάντα είχε στο νου του την κοινωνική οικονομία, κι η πράξη του αρπαστικού καπιταλισμού του προκάλαγε απροθυμία την οποία έκφραζε άμεσα.

Γεια χαρά,

και πάλιν ο Οκτώμβριος μας φέρνει κρύο και σκοτάδι. Το πρωί πηγαίνω τον Αντρέα στη δουλειά,
τ´απόγευμα τον πηγαίνω σπίτι με συγκοινωνία· εάν δεν το έκανα, δε θα έβγαινα καθόλου.
Εσείς οι Έλληνες, ξέρετε τι σημαίνει το να σας λείψει ο Ήλιος; Η μέρα ν´αρχίζει χωρίς το φως;
Οι φάτσες των άλλων να δείξουν τις χειρότερες διαθέσεις που υπάρχουν, ας μή μιλάμε για τη δική μου;

Με παρηγορεί το να διαβάζω ένα βιβλίο στα ελληνικά· αισθάνομαι τον αέρα της Αθήνας, αισθάνομαι
τις ακτίνες ηλίου --- ιδανικά

Επιτέλους έδοσε δίκιο στον Μαξ Σρεμς το Ευρωπαϊκο Δικαστήριο! Ο φοιτητής είχε ζητήσει για χρόνια η εταιρία «βιβλίο φάτσων» να σβήσει τις 1.200 σελίδες με τα προσωπικά του δεδομένα.

Μαζεύονται τα δεδομένα όλων στην Ιρλανδία, αφ´όπου στέλνονται στην Αμερική για να τα ελέγξουν οι συνεργάτες του NSA. Με άλλα λόγια: το "safe harbor", το ασφάλιο λιμάνι, δεν υπάρχει!

Γεια χαρά,

σήμερα αποχαιρετάγαμε το καλοκαίρι· ξεκινάγαμε με το αμάξι για να απολαυόμαστε το ατμοκινητό τρένο που συνδέει τους διάφορους τόπους κατά την παραλία Βαλτικής Θάλασσας·

Ανεβάγαμε και χαιρόμασταν αφού όλα τ´αυτοκίνητα σταμάτησαν για να περάσουμε. Μετά από μίση ώρα,
κατεβήκαμε για ν´ανάβουμε το τρένο πίσω.
Είχε λιακάδα, έκανε ζέστη με 20 βαθμούς Κελσίου, διασκεδάγαμε μια χαρά.