Γειά χαρά,
όλις άνοιξα τα βρεταννικά μέσα ειδοποίησης, συγκηνιόμουν αρκετά με τούτο το βιντεάκι, που μου
ξαναδίνει τηχαρά μου, ας το μοιράσω με σας:
Πρέπει να παλευόμαστε το μίσος με την αγάπη
~*~
Γεια χαρά,
σήμερα δεν άντεξα πια τον πειρασμό: μπήκα στον οπτικό και ρώτησα μήπως να μου
φτιάξει καινούρια γυαλιά. Πάλι με πήρε ο καλός οπτικός εμπειρίας, θυμήθηκε την εξέταση όψεως
που ήδη είχε κάνει το Γεννάρι, κι άρχισε να με ρωτάει λεπτομεριακά, για να βάλει όλα τα
παράμετρα υπόψιν. «Πλαίσια παιδικά, υπάρχουν;» Βέβαια.
Τέλοσπάντων, συμφωνούσαμε ότι τα πλαίσια που ακολουθούνε στη φωτό είναι τα καλύτερα ως αφορά τα κριτήριά του. «Είναι εύκαμτο το μέταλλο, οπότε να ξανακαμψεί στην πρώτυπη του θέση.»
Γεια χαρά,
χτες αποφασίσαμε να πάμε παραλία για να απολαύσουμε το ατμοκίνητο τρένο που συνδεύει τους διάφορους τόπους κοντά στη Βαλτική.
Έκανε «τεράστεια» ζέστη με 25 βαθμούς, που μου άρεσε, ενώ ο Αντρέας αναστέναζε, κι ο Γιέρν οδηγούσε το αμάξι του χωρίς κλιματισμό. Στο δρόμο οι άλλοι οδηγοί τρελαίνανε: όταν φτάξαμε, περιμέναμε λίγο ώστε ν´αρθει το τρένο:
Ευτυχώς, την Κυριακή δεν είχε τόσην κίνηση τουριστών, βρήκαμε τις θέσεις μας κι απολαύσαμε τη
δύναμη της ατμοκινητής μηχανής.
Γεια χαρά,
δυστυχώς ο καιρός χειροτέρευε, ώστε βγήκα μόνο με αδιάβροχα. Ενώ τ´αγόρια κάνανε πολλές εκδρομές για να δει ο φίλος μας τις διάφορες περιοχές, αποφάσισα να περνώ σήμερα πιο ήρεμα. Περπάτησα γύρω στα δυο χιλιόμετρα, βρεθόμουν στη στάση τρενάκου· όπως ανακοινάται, κίνησα τα χέρια μου για να με λάβει το τρενάκο. Χαιρέτησα με το «Μοοϊν-Μοοϊν» όταν ανέβηκα, δεν πήρα αντιχαίρηση. Περπάτησα για το λιμάνι, όπου απόλαυσα ένα ψωμάκι με σολομό και μια μπύρα Φλενς μαύρη, κοίταγα τους τουριστές και διασκέδασα μια χαρά.