Χθες το βράδυ με έναν φίλο που ζει εκτός Ελλάδας κάναμε έναν πολύ ωραίο περίπατο στο κέντρο περνώντας από το Σύνταγμα, την Πλάκα,, το Μοναστηράκι, το Θησείο, το Μουσείο της Ακρόπολης, το Κουκάκι και καθώς περπατούσαμε με λέει "Είνσι πολύ ωραία που έχουν γίνει όλοι αυτοί οι πεζόδρομοι αλλά δεν έχει ποδήλατα στην Αθήνα. Γιατί;"
Μετά από τόσα χρόνια δεν ήξερα πια να του απαντήσω κάτι πειστικό.
Οκ με τους λόφους και τους οδηγούς που δεν σέβονται τους άλλους αλλά γιατί δεν έχει ποδήλατα ούτε και σ'αυτήν τη διαδρομή;
Εσείς τι λέτε;
Αξιολόγηση:
(1 ψήφος)
Μήπως γιατί για να φτάσεις εκεί πρέπει να περάσεις από το χάος; Εγώ περνάω πήγαινε-έλα στη δουλειά από Μοναστηράκι και Θησείο σχεδόν κάθε μέρα πάντως... :-)
Δεν έχει ποδήλατα στην Ελλάδα ή μάλλον στη Αθήνα, γιατί είναι δύσκολη η ποδηλασία σε αυτήν την πόλη. Αυτό που λέω είναι ότι για να γίνει το ποδήλατο σε μία πόλη πραγματική εναλλακτική έναντι του αυτοκινήτου ή άλλων μέσων, θα πρέπει οι υποδομές και η ασφάλεια στους δρόμους να επιτρέπουν σε έναν μη έμπειρο οδηγό π.χ. σε ένα παιδάκι 12 χρονών, να ξεκινάει από το σπίτι του και να πηγαίνει με ασφάλεια με το ποδήλατο στο σχολείο του. Ή θα πρέπει η δομή της πόλης να επιτρέπει σε μία οικογένεια να κάνει μία εκδρομή από τον Κορυδαλλό π.χ. που μένω εγώ έως το κέντρο της Αθήνας ή εως τον Άλιμο για μπάνιο. Δυστυχώς στην Αθήνα το ποδήλατο δεν προσφέρεται ως μεταφορικό μέσο παρα μόνο ως παιχνίδι ή μέσο ψυχαγωγίας. Δηλαδή μια οικογένεια για να «κάνει» ποδήλατο θα φορτώσει τα ποδήλατα στο αυτοκίνητο θα πάει π.χ. στο Νιάρχο για να κάνουν ποδήλατο γύρω-γύρω. Και τελικά όσοι ποδηλατούν πραγματικά σε αυτήν την πόλη και χρησιμοποιούν το ποδήλατο ως μεταφορικό μέσο και όχι ως παιχνίδι, είναι ήδη έμπειροι οδηγοί μοτοσυκλέτας ή αυτοκινήτου ή κάνουν αθλητική ποδηλασία (βλέπε παραλιακή κ.τ.λ.) Και αυτά τα γράφω πάντα σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου το ποδήλατο επικρατεί και όπου μπορεί να ποδηλατήσει οποιοσδήποτε, παιδί, ηλικιωμένος, οικογένεια, αθλητής πραγματικά οποιοσδ'ηποτε και χωρίς κίνδυνο .
Υ.Γ. Τον Μάρτη πήγαμε με την οικογένεια στο Βερολίνο, νοικιάσαμε ποδήλατα και γυρίσαμε όλη την πόλη και τα αξιοθέατα. Να σημειώσω ότι μπροστά πήγαινε η μικρή μου κόρη 16χρονών, ακολουθούσαμε οι υπόλοιποι και η γυναίκα μου που τελευταία φορά έκανε ποδήλατο πριν από 20 χρόνια κυκλοφορούσε κανονικά. Άντε πιάσε αυτή τη σύνθεση τώρα και μετέφερε την στους δρόμους της Αθήνας .
...γιατί εμείς είμαστε Αμερικάνοι και για την ακρίβεια Τεξανοί!
Πρέπει να έχουμε τεράστια αυτοκίνητα σε νέους αυτοκινητόδρομους για να μπορούμε να διασχίσουμε γρήγορα τις τεράστιες αποστάσεις αυτής της χώρας και των τεράστιων πόλεων μας. Τι δεν έχετε καταλάβει βρε παιδιά!