Το ιστολόγιο του/της κωστάνζα

πρίν της αναστάσεως...

Γειά σας,

...τελείται η σταύρωση· η Μεγάλη Παρασκευή κάθε χρόνο μας υπενθυμίζει τον θάνατο του Ιησού με τον όποιο αυτός βαρύθηκε εθέλοντας. Την ώρα όταν εξέπνευσε μαζευτήκαμε με την χορωδία στη μητρόπολη για να τραγουδήσουμε όλες τις ψαλμωδίες κατά τα πάθη του Χριστού που έγραψε ο Γ.Σ. Μπάχ κατά το ευαγγέλιο του Ιωάννου, ενώ ο λειτουργός διάβασε το κείμενο.
(J.S. Bach, St. John Passion.)
Μας είχε πεί ο μαέστρος να ντθυούμε όσο πιο μαύρο γίνεται· όλα μαζί κάναμε δυόμιση ώρες γυμναστική υψιλής ποιότητας. Στο τέλος συγκινήθηκα και δάγκωσα το χείλι μου, αφού το να κλάψεις και το να τραγουδείς δεν πάει σύγχρωνα.
Η φωνή του τένορου την όποια τραγουδώ θέλει προσοχή επειδή στη μελωδία υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις τόνων, ώστε γύρισα κουρασμένη μα και αρκετά ευχαριστημένη.

Μεθαύριο θα εορτάσουμε την ανάσταση.

Σας εύχεται καλές κι ευλογημένες μέρες

η χαρούμενη φιλέλλην ποδηλατομανής

Categories: 

ευχές για το πάσχα

χαίρετε,

σας εύχομαι καλό πάσχα με όλες τις καλές ευχές μου

η χαρούμενη φιλέλλην ποδηλατομανής

Categories: 

Τι χρωστάει η Ελλάδα στη Γερμανία

γειά σας,

πρόσφατα ένας κωμικός στην τηλεώραση έκανε το επής σχόλιο·
«Η καγγελάριος για την Ελλὰδα πιστοδότησε κάποιων δισεκατομμυρίων· το ίδιο βράδυ όμως της πώλησε δύο πανάκριβα πολεμιστικά πλοία.»
Συνέχισε·
«Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός· δανίζεις χρήματα σε φτωχότερο άτομο /σε φτωχότερη χώρα και σσυγχρόνως τους επιβάλεις ν´αγοράσουν αυτά που ποτέ δε θα το αγόρασαν, ωστε κερδίζεις τους τόκους από τη μια, την τιμή για την εξαγωγή σου από την άλλη. (Στην περίπτωση που δεν μπορούν να σε πληρώσουν αμέσως, θα πάρεις τόκους παραπάνω.)»

Τι πονηρία, έ;!

Categories: 

το ανέκδοτό μου ή πως έγινα ποδηλατομανής

Γειά χαρά,

προσφάτως είδα δημοσίευση με το θέμα «ανέκδοτα με ποδήλατο» την όποια θα συνεχίσω·
όταν ήμουν μικρή, είχα πρόβλημα με τα μάτια ώστε αντί να βλέπω άσκησα την ακουστική μου αίσθηση. Τότε οι γονείς τα πάντα έκαναν με το ποδήλατο· από τα ψώνια ως τις διακοπές. Είχα την ωραιότερη θέση σε τενεκώδες κάθισμα μπροστά τον μπαμπάκο μου κι αυτός με πήγαινε όπου θέλαμε, ενώ η αδελφή καθόταν σε πλαστικό κάθισμα στη σχάρα στο ποδήλατο της μαμάς. Τότε δεν υπήρχαν πολλα αυτοκίνητα, ώστε μου φάνηκε σαν παράδεισος· κάθε εκδρομή απόλαυσα βεβαιωμένη, όπως φανταστείτε.

Categories: 
contact