Το ιστολόγιο του/της κωστάνζα

Γειά χαρά,

όταν μετακινόμαστε στο δικτύο, προτείνω να προσέξουμε ιδιαίτερα, διότι δεν ξεχάζεται τίποτε.
Στα φοιτητικά μου χρόνια, δούλευα βοηθός στο DFN-Cert, ίδρυμα που εγγύει την ασφάλεια σχέσεων μέσα στο δίκτυο για όλη τη Γερμανία. Την πρώτη μέρα, ο αφεντικός με μάλωσε αφού είχα επιλεξει κωδικό χαμιλής ασφάλειας· «Εάν μέσω του λογαριασμού σου μπούνε οι hacker, εσύ τους άφησες μέσα. Αυτό δεν δέχομαι! Σκέψου για μια πρόταση προσωπική και βὰλε τα γρὰμματα ανάλογα για να μήν τα μαντέψει κανείς!»
Τακτικά κουβεντιάζαμε τους κινδὺνους για το τι να απόδώσει κανείς για τον εαυτό του στο δικτύο με το αποτέλεσμα ότι το λιγότερο είναι το καλύτερο, επειδή δεν ξέρουμε τι θα τα κάνουν ανώνυμοι άνθρωποι με αυτά.
Από τότε προσέχω και αποφεύγω αυτά τα δικτυώτα που δεν χρειάζομαι απάραίτητα.

Η ιστορία του αεροδρόμειου αρχίζει το 1990· συνεννώθηκε η Γερμανία ξανά, και στο ανατολικό της μέρος κυριαρχούσε η άχαρη, αχρώματη γεύση του πραγματικά υπάρχοντος σοσιαλισμού για πολλά χρόνια.
Το Βερολίνο τότε αισθανότανε παράξενο· στις ανατολικίες περιοχές έβλεπα πρόσωπα μαύρα που επιφανειακά εξανθλούσανε τα πολυτελικά, από μέσα φοβόμουν όμως τα χειρότερα. Τον Δεκέμβριο επέστρεψα από τη Θεσσ/νίκη με το JAT (Joke About Time) στο ανατολικό αεροδρόμειο Schönefeld, όπου αγενέστατα οι επίσημοι τύποι μου συμπεριφερόντανε.
Εκείνη την εποχή, οι ανατολικοί γερμανοί λάφυρα γίνονταν των δυτικών, που ήρθανε για να βγάλουνε γρήγορα λεφτά και κατέστρεψαν ό,τι βρίσκανε.

Γειά χαρά,

φαντάζομαι ότι ξέρετε για την πατάτα που γίνεται με το αεροδρόμιο Βερολίνου. Το Flughafen εξελίγει σε Fluchhafen, δρόμιο κατάρας.
Φυσικά οι υπεύθυνοι δεν έκαναν κανένα λάθος, άν είναι δυνατόν;! Βέβαια οι πολίτες ευχαρίστως δίνουνε τους φόρους για να μήν μπεί τίποτε.
Φταίει κατά την γνώμη μου ο υπουργός συγκοινωνίας ο Ράμζάουερ που ούτε μια από τις υποσχέσεις του πραγματοποίησε, αντίθετα, έχασε τον έλεγχο εντελώς.
Πρόσφατα εξέλιξε «καλύτερο» σύστημα τιμωρίας για τους οδηγούς, που δεν πέρασε στη συνέλευση συγκοινωνίας, διότι δεν υπάρχουνε τα μέσα για να πεθαίνουν λιγότεροι άνθρωποι από το τρέξιμο.

Παιδιά γεία χαρὰ,

χτες το βράδυ έκανε τόσο κρύο και τα πεζοδρόμια ήτανε να γλυστράς αμέσως. Ρώτησα το τρίκυκλό μου άν με πάει στην πρόβα χορωδίας. Πεταλούσαμε προσεκτικά για να μήν πέσουμε στη λιμνούλα και φτάσαμε μια χαρά.
Στην επιστροφή βρήκαμε και τους δρόμους να γλυστράνε· χαρήκαμε για τις τρείς μας ρόδες όταν φτάσαμε σπίτι. Το συνάτομο μου άνοιξε την εξώπορτα και μου βοήθησε να σύρουμε το τρίκυκλο επάνω, μολονότι έχει το δικό του εργοτάξιο.

Σας ευχόμαστε κάθε καλό