Πριν καποια χρονια ειχα μετατρεψει μια σπασμενη πλαστικη καρεκλα του Ικεα σε λεβιεδακια για αλλαγη λαστιχου. Με ενα κερακι και ενα σουγιαδακι η μετατροπη εγινε ευκολα. Τα χρησιμοποιω συνεχως και μπορω να πω πως λειτουργουν αψογα!
Μετά από χρόνια αποφάσισα να πουλήσω τον ταξιδιάρη φίλο μου. Ήταν το τρίτο ποδήλατο που πήρα στα ταξίδια και ήταν μάλλον και το πιο άνετο. Κάθε βόλτα μαζί του και μια αξέχαστη εμπειρία. Θυμάμαι κάτι Κυριακάτικα πρωινά που με περιμένε ένα κομμάτι, ακόμα ζεστής, μιλόπιτας στο σκαμπό δίπλα στο κρεβάτι μου. Μία τέτοια αίσθηση μου βγάζει και αυτό το ποδήλατο. Γλυκό και ζεστό. Αλλά περνάει ο καιρός, μετακόμισα Αθήνα, μίκρυνε ο χώρος, μίκρυνε ο χρόνος και μεγάλωσαν οι αποστάσεις. Τώρα ζητάω κάτι πιο επιθετικό, πάλι ταξιδιάρικο βέβαια.
Ακούω συνεχώς παράπονα οδηγών για την συμπεριφορά των ποδηλατών. Περνάνε τα στοπ, τσ κοκκινα ή ποδηλατούν μες την μέση του δρόμου. Το τελευταίο το είδα και γω με τα μάτια μου. Δυο κουρσάδες, χαλαροί ποδηλατούσαν επιδεικτικά στην ΜΕΣΗ του δρομου; Μα γιατί ρε παιδιά; Αυτη η συμπεριφορά μονο κακο κάνει στην κοινότητα. Μου δημιουργεί νεύρα μόνο που το σκέφτομαι και είμαι και ποδηλάτης, φαντάσου τι νοιώθουν οι αυτοκινητηστές που μας έχουν και άχτι.
Μετά τη δουλειά κατευθείαν, πρέπει να διανύσω χλμ για να φτάσου στους Αμπελοκήπους για πρόπονηση, οπότε έχω 6 περίπου χλμ για να φτάσω και μετά αλλα 12 χλμ για να γυρίσω πίσω. Και τα 18 συνολικά γίνονται στην Μεσογείων. Το να πας είναι εύκολο, αλλά το γύρνα με ψιλοανηφόρα, με την βουή και καυσαέριο ενώ έχεις στραμπουλύξει το μυαλό σου και το κορμί σου όλη μέρα είναι λιγουλάκι δύσκολο, δεν μπορώ να πω! Αλλά θα συνηθίσουμε, κούτσα κούτσα!