Πριν μερικές βδομάδες ο καλός μου φίλος Δημήτρης από το inkognito μου πρότεινε να σχεδιάσω κάτι που με εκφράζει για να το μεταξοτυπίσει στο εργαστήριό του. Από την στιγμή που είχα την δημιουργική ελευθερία επέλεξα να σχεδιάσω κάτι που να πηγαίνει κόντρα στην τάση της σύγχρονης εποχής της γκλαμουριάς και του δήθεν. Από τις διαφημίσεις και την τηλεόραση μέχρι και τις ταινίες η γκλαμουριά και το στυλ είναι η νέα μας φυλακή.
Η τέχνη δεν είναι ιερή, η τέχνη είναι απλά ένα μέσο έκφρασης.
Οι διαστημικές υπερεκτιμήσεις έργων ζωγράφων, είναι το παρανοϊκό έργο μιας κολοσσιαίας μπίζνας που προκείμενου να αρμέξει τη παχύσαρκη μπουρζουαζία των σαλονιών, μετέτρεψε τους σαπισμένους καμβάδες σε εικονικό χρυσάφι.
Όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό που σε μια σκεπτόμενη κοινωνία θα δημιουργούσε σάλο, σε αυτό το ματαιόδοξο κόσμο διαμορφώνει ιστορία και συνειδήσεις.
Πριν μερικούς μήνες μαζί με έναν φίλο πήγαμε μαζί ποδηλατοβόλτα στο βουνό. Στο ποδήλατό του παρατήρησα ένα καλάθι το οποίο το χρησιμοποιούσε καθ' όλη την διαδρομή μπαινοβγάζοντας με τρομερή ευκολία κινητό, μπουφάν, σκουφο, κράνος, αδιάβροχο, φαγητό κλπ. Από τότε μου καρφώθηκε στο μυαλό να κατασκευάσω κάτι αντίστοιχο, αλλά πολύ πιο ανθεκτικό, να 'ναι δηλαδή ιδανικό για ταξίδια.
Μετά από πολύ σκέψη και πολλά σχέδια κατέληξα στην 'καλαθούνα', ένα καλάθι κατασκευασμένο από σκουπόξυλα και σπάγγο!
Έγραψα ένα κείμενο με μερικές φωτογραφίες στο τεταρτο από μια ποδηατική βόλτα στην Χειμωνιάτικη Κεφαλονιά που με μάγεψε.
http://tetartopress.gr/%CE%B7-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9...