Παιδιά γειά χαρά,
από το βράδυ έχουμε καμια θύελλα χιονιού που παραλύνει τη ζωή, Όπως βλέπετε, δε φαίνεται σχεδόν τίποτε. Οι κακόμοιροι που σφουγκαρίζουμε τα πεζοδρόμεια συνέχεια...
Πήρα μήνυμα από γνωστό που ζει σε χωριό· «Τι παγκόσμια ζέστανση κλίματος; Εγώ πνίγομαι στο χιόνι! Αιτιέμαι τοπική ζέστανση αμέσως!»
Σας εύχομαι κάθε καλό 
Γειά χαρά,
μόλις βρήκα ένα βιντεάκι για το κατάρα-δρόμειο Βερολίνου, όπου βλέπέτε από αριστερά τον πρωθυπουργό Βραντενβούργης τον Πλάτσεκ και από δεξιά τον δήμαρχο Βερολίνο το Βόβεράϊτ·
http://stuttmann.de/animation_single.php?id=4750
Σας εύχομαι καλό ΣΚ και κάθε καλό 
Γειά χαρά,
αιτιόμαστε «εθνικές δρόμους» για ποδήλατα, δλδ δρόμους χωρίς διασταυρώσεις όπου οι ποδηλατούντες προχωράνε σαν τους οδηγούς αυτοκινήτων! Γνωστό γεγονός ότι στο (ηλεκτρικό) ποδήλατο κανείς κυκλοφορεί γρηρορότερα από στο αυτοκίνητο· κωστίζει λιγότερα, προκαλεί λιγότερη μόλυνση και προπονιέται αρκετά.
Γι αυτούς τους λόγους αιτιόμαστε να μας πάρουνε τόσο σοβαρά όσο τους τενεκέδες. Βέβαια θέλουμε και να παρκάρουμε τα (πανάκριβα) ποδήλατα ή τρίκυκλά μας ασφάλια.
Η ιστορία του αεροδρόμειου αρχίζει το 1990· συνεννώθηκε η Γερμανία ξανά, και στο ανατολικό της μέρος κυριαρχούσε η άχαρη, αχρώματη γεύση του πραγματικά υπάρχοντος σοσιαλισμού για πολλά χρόνια.
Το Βερολίνο τότε αισθανότανε παράξενο· στις ανατολικίες περιοχές έβλεπα πρόσωπα μαύρα που επιφανειακά εξανθλούσανε τα πολυτελικά, από μέσα φοβόμουν όμως τα χειρότερα. Τον Δεκέμβριο επέστρεψα από τη Θεσσ/νίκη με το JAT (Joke About Time) στο ανατολικό αεροδρόμειο Schönefeld, όπου αγενέστατα οι επίσημοι τύποι μου συμπεριφερόντανε.
Εκείνη την εποχή, οι ανατολικοί γερμανοί λάφυρα γίνονταν των δυτικών, που ήρθανε για να βγάλουνε γρήγορα λεφτά και κατέστρεψαν ό,τι βρίσκανε.