Λογοτεχνία

ΔΙΑΓΡΑΦΗ

Πάνε μήνες που χώρισαν πια. Η Λένα το πήρε απόφαση. Δε θα τον ξαναδει. Προσπάθησε να τον ξορκίσει, να τον ξεχάσει..

Έγραψε τ όνομά του σ ένα μικρούτσικο χαρτί, το δίπλωσε και έψαξε για κουτάκι. Ένα τόσο δα, ίσα ίσα να χωράει ένα δαχτυλίδι . Το άνοιξε να το διαβάσει μια τελευταία φορά, πριν το κρύψει βιαστικά στο συρτάρι του γραφείου της. Μια αβέβαιη, ένοχη γραφή, σε μικροσκοπικά κεφαλαία . ‘’ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ’’. Όσο πιο μικρά τα γράμματα, τόσο πιο κρυφά, σκέφτηκε.
Το είχε διαβάσει πριν λίγο καιρό σ ένα αστυνομικό μυθιστόρημα . Πώς ήταν ο τίτλος…θα τον θυμηθεί. Σύμφωνα με μια θεωρία της ψυχιατρικής, όταν κλείσεις σε κουτί και σε συρτάρι αυτό που στοιχειώνει τη σκέψη σου, το βοηθάς να εξαφανιστεί. .Φαίνεται πως η πράξη λειτουργεί συμβολικά..

Και τώρα τι θα κάνεις
με το σκοτάδι
στο ένα από τα εφτά κέντρα
που αντιστοιχεί,
καθώς λένε,
στο φώς;

Και τώρα τι θα κάνω
με την ερημιά
στο ένα από τα εφτά κέντρα
που αντιστοιχεί,
καθώς λένε,
στον έρωτα;

[12/1/1992].

Όλη η κάμαρα ένα κρεβάτι.
Παράθυρο στο φεγγάρι,
στη βραδινή δροσιά.

Πήγαμε στη θάλασσα
εσύ κι εγώ,
και φέραμε την άμμο
στην κάμαρα.

Κρεβάτι ακροθαλασσινό,
παράθυρο στον ωκεανό
του πόθου μου.
[1991]

Νομίζω πως είμαι σίγουρη
για μένα.
Μένει πάντα αυτό το σκοτεινό πηγάδι,
το ανεξερεύνητο εσύ.

Θαρρώ πως είμαι βέβαιη
για σένα.
Μένει πάντα αυτός ο σκοτεινός λαβύρινθος,
το ανεξερεύνητο εγώ.

[2012]