Λογοτεχνία

Ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης ήταν ο πρώτος συγγενής, που πήρε ποδήλατο.
Μιλάμε τώρα για τον πρώτο καιρό που κατέβηκαν απ' τις στάνες στα Τρίκαλα, εκεί, γύρω στο πενήντα-πενήντα πέντε, λίγο μετά τον εμφύλιο.

Δεν ημπορούσε να συνηθίσει τα λεωφορεία, εκείνα με τις μουτσούνες και τη μηχανή δίπλα στον οδηγό, δεν είχε και πού να σταλίσει το μουλάρι του άμα έκανε να το φέρει κάτου, πήρε ποδήλατο.
Αυτός κι' ο Θύμιος ο μανάβης είχαν ποδήλατα.

Σκάλισα παλιές φωτογραφίες στο πατρικό μου - πίσω στο '78, στις μέρες της Λαμπρής /  ποδηλατάδικο στην Πατησίων , εκεί που σήμερα είναι κάτι ΙΕΚ  /  ο πατέρας  μου  μ' έχει πάει να διαλέξω το πρώτο μου ποδήλατο,  παζαρεύει την τιμή συνεσταλμένος, διστακτικός / ο πωλητής παντοδύναμος, το ποδηλατάδικο κολοσσιαίων διαστάσεων για τα μάτια μου / ούτε ξέρω τί να διαλέξω, όλα ωραία μου φαίνονται / μάλλον διαλέγω αυτό που θέλει ο πωλητής, ένα πορτοκαλί με μιά τεράστια βίδα στη μέση του σκελετού , σπαστό, για να μεταφέρεται εύκολα με τ' αυτοκίνητό μας , ένα SKODA κεραμιδί  / τόχω, επιτέλους, στα χέ

Κυριακή μεσημέρι. Πλησιάζοντας στο Πεδίο του Άρεως διακρίνω πλήθος από ποδηλάτες. Ανθρώπους κάθε ηλικίας, από μικρά παιδιά, μέχρι νέους και ηλικιωμένους! Με ποδήλατα κάθε είδους, από bmx, mountain, κουρσάκια…Άλλοι φουσκώνουν τα λάστιχα τους, άλλοι συζητάνε, άλλοι βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες… Και ναι…δίνεται το σύνθημα! Πάμε!!! Η πρώτη πεταλιά όσο πιο δυνατή γίνεται ώστε να υποσκελίσουν οι τροχοί τις τυχών αναστολές και την αναμενόμενη κούραση! Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και όμως τόσο γνωστοί. Με ένα βλέμμα λέμε όσα θα λέγαμε με χίλιες λέξεις... Πως είμαστε εδώ για τη μεγάλη μας αγάπη το ποδήλατο! Για το δικαίωμα μας να ζήσουμε ποιοτικά! Πως δεν ανεχόμαστε πλέον να υπονομεύεται η ζωή μας! Να μένουμε απαθείς σε ψεύτικες υποσχέσεις και σε υποκριτικές συμπεριφορές! Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και όμως τόσο γνωστοί. Συνθήματα άγνωστα μέχρι πρότινος γι’ αρκετούς, γνωστοποιούνται και υιοθετούνται με πάθος κατά τη διάρκεια της πορείας! Το δεκάχρονο αγοράκι με την κουκούλα ξεφεύγει από τη μάνα του και τρέχοντας ορμητικά με το bmx του, φωνάζει με όλη του τη ψυχή « Αυτό, αυτό…αυτό είναι σωστό! Ποδήλατο στους δρόμους και στο μετρό!» Συγκινητική και παράλληλα ελπιδοφόρα στιγμή, καθώς εκείνο το παιδί διαψεύδει την αντίληψη πως η νέα γενιά είναι αδιάφορη και πως όσο περνάνε τα χρόνια θα γίνεται ακόμα περισσότερο απαθής για τα κοινωνικά ζητήματα. Εκείνο το αγοράκι έχει συνειδητοποιήσει πως παρά το γεγονός ότι οι αλάνες αποτελούν παρελθόν, ότι το ποδήλατο πρέπει να ζήσει όχι μόνο στα πάρκα, αλλά και στους δρόμους με τη δημιουργία ποδηλατόδρομων! Ότι μπορεί και θα πρέπει να χωρέσει στο μετρό!