Λογοτεχνία

Είναι παραμονές του Πάσχα, καλή ώρα, και ο ταχυδρομικός υπάλληλος προσέχει ένα γράμμα με την περίεργη διεύθυνση παραλήπτη...

Πρός
Άγιο Βασίλη

Αντίθετα από την εποχή των Χριστουγέννων πού πολλά τέτοια γράμματα καταλήγουν στα ταχυδρομικά γραφεία, το Πάσχα δέν έιχε ξαναδεί τέτοιο γράμμα. Το βάζει στήν άκρη και στό διάλειμμα πού κάνει για κολατσιό το ανοίγει και διαβάζει...

" Άγιε μου Βασίλη, Καλό Πάσχα.

Είμαι ο Γιώργος, 10 χρονών και η διεύθυνσή μου είναι στο φάκελλο που μόλις άνοιξες. Σου γράφω από τώρα για να το προγραμματίσεις και να μην με ξεχάσεις και για να μην μπλεχτεί το γράμμα μου μέ όλα τα άλλα πού θάρθουν μαζεμένα.
Θέλω σε παρακαλώ ¨Αγιε μου Βασίλη να μου φέρεις 300 ευρώ για να αγοράσω ένα ποδήλατο.

Το ποδήλατο δέν το θέλω μόνο για να πάιζω σαν τα άλλα παιδιά αλλά θέλω να πηγαίνω και να γυρνάω στό σχολείο γιατί οι γονείς μου έμειναν άνεργοι καί δέν έχουμε χρήματα για το λεοφωρείο και επίσης θέλω να μοιράζω εφημερίδες και διαφημιστικά και να κάνω θελήματα στήν γειτονιά και έτσι να βγάζω χαρτζηλίκι και να βοηθάω και στό σπίτι.

Καί άν μπορέσεις να το φέρεις και πρίν τα Χριστούγεννα ακόμα καλύτερα.

Ευχαριστώ
Γιώργος"

Η τεχνική του πιτσιρικά έπιασε...το γράμμα διαβάστηκε....

Ο ταχυδρομικός συγκινήθηκε. Ηταν μέλος κάποιου συλλόγου πού είχε και φιλανθρωπική δράση, ας πούμε τους Lions για τις ανάγκες της ιστορίας. Στην επόμενη συνάντηση του συλλόγου, παίρνει τον λόγο και διαβάζει το γράμμα του πιτσιρικά και προτείνει να συγκεντρώσουν χρήματα βάζοντας ότι θέλει καθένας σε ένα κουτί. Πρίν φύγουν το βράδι μετράνε το κουτί και έχει μέσα 270 ευρώ. Δέν είναι βέβαια όσα ζήτησε ο πιτσιρικάς αλλά είναι υπέραρκετά για να πάρει ποδήλατο.. Ο ταχυδρομικός αναλαμβάνει να τα δώσει στο παιδί...

Βάζει λοιπόν τα χρήματα σε ένα φάκελλο και τα συνοδεύει με ένα γράμμα.

" Αγαπητέ Γιώργο,

Το βλέμμα σπρωχνότανε κάτω, δεν πέρναγε πέρα από τις μύτες των παπουτσιών του και τα βαρειά του φρύδια δεν άφηναν να δω τα μάτια του, καταλάβαινα όμως την σκοτεινιά στην ψυχή του και πιό πολύ ένοιωθα την βαρειά του ανάσα, παρά που την άκουγα.

Βούιξε το παπόρι, τα παλαμάρια δέσανε. Ο θείος Τζόνης κατέβηκε τα σκαλοπάτια και η γραβάτα ανέμιζε στο λιμάνι του Πειραιά. Κλάμα ο μπαμπάς, κλάμα η μάμα. Και ο Χαρίλαος μυξόκλαψε λιγάκι γιατί άμα κλαίνε οι μεγάλοι και οι μικροί πρέπει να κλαίνε. Ο Θείος Τζόνι δεν έκλαψε γιατί έτσι κάνουν οι άντρες.
Χάρι σου έφερα ένα γκίφτ, είπε ο θείος και ο Χάρης σταμάτησε να κλαίει. Μονάχα σκεφτόταν τι είναι το γκίφτ.
Η κούτα άνοιξε στο σαλόνι και μετά το περγαμόντο που έφαγαν και πολύ το ευχαριστήθηκαν ο μικρός φώναξε ξύνοντας τη κεφάλα του: Τι γκίφτ ρε θείο; Αυτό είναι ποδήλατο, δεν είναι γκιφτ. Και ξαναέβαλε τα κλάματα. Δεν τα μίλαγε τα εγγλέζικα ο Χαρίλαος και νόμιζε ότι το γκιφτ, ήτανε κάτι πολύ σπουδαίο, όπως σπουδαίος ήτανε ο θείος με τις δουλειές που είχε ανοίξει στα ξένα. Ποδήλατο του έπαιρνε και ο μπαμπάς του. Σπουδαία τα λάχανα.
Το πήρε με κρύα καρδιά, πήρε και μια βιντεοκασέτα που είχε μέσα η κούτα, είπε ένα φχαριστώ, έσκυψε το κεφάλι και έφυγε. Τράβηξε καρφί για την τηλεόραση και έχωσε τη κασέτα στο βίντεο. Είδε το ποδήλατο του να κάνει σβούρες, να κατεβαίνει σκαλοπάτια και μετά έμαθε ότι το δικό του έχει και όνομα. Μπί-εμ-εξ.
Ο θείος έφυγε ξανά, αλλά ο Χαρίλαος έγινε Χάρης και πολύ γρήγορα και το δικό του ποδήλατο σβούριζε στο Ζάπειο. Ο κόσμος χειροκρόταγε, και ο Χάρης που ήταν και ζωηρό παιδί ψωνιζόταν και δεν ‘’μάσαγε’’.
Όσοι τον είχαν πάρει χαμπάρι του λέγανε και πιο δύσκολα κόλπα. Ο Χάρης έλεγε δεν ‘’ Μασάω’’ και πραγματικά δεν ‘’μάσαγε’’. Λύσσαγαν τα αλάνια.
Εκεί γνώρισε και την Μαρκέλα. Η Μαρκέλα στο πρώτο έτος στη σχολή για μάγειρες, νόστιμη σαν μπουρεκάκι, τον χειροκρότησε και ο Χάρης της τα έριξε στα ίσια.
Πιστεύεις στον έρωτα με τη πρώτη σβούρα;
Το Μαρκελάκι γέλασε και ο Χάρης πίστεψε στον έρωτα.
Κάθε απόγευμα στη πλατεία χέρι-χέρι και ο Χάρης να της σκαρώνει ποιήματα στα παγκάκια.

Ανεβαίνω την Αθηνάς προς Ομόνοια. Ωρα 11 βραδυνη ( έχω αφήσει πίσω μου το ρυπαρό κομμάτι της. Πολύ στενός δρόμος, συχνά πηγμένη, μια βρωμερή ζέστη σχεδόν ζαλιστική).

Ντριν Ντριν .. SMS..."Χαμένη αγάπη στα αζήτητα"
-"Se eida me podilato na aneveneis tin Athinas i ta matia moy kanoun poulakia"?

Μόλις που ειχα καβατζάρει την Ομόνοια χαλαρός.

Στάση.
-"Να γυρίσω"??
-"Den nomizo oti einai kali idea. Makrine kai to malli (Ε εχεις και κανα χρόνο να με δεις..). Pantos kali lisi to podilato. Psaxnoume mia ora na parkaroume.

Χμ.... Καλα να πάθεις! Κακος !

Ανεβαίνω Πατησίων, και σε φαντάζομαι εσενα με τον καλό σου να ψαχνεται απεγνωσμένα να παρκάρετε Σάββατο βράδυ στο μοναστηράκι το οποίο στη σκέψη και μόνο με αγχώνει αφάνταστα.
Σε ξεπερνάω..
Το πρόγραμμα εχει βόλτα Αλεξάνδρας-Πανόρμου και μπύρες στα Εξάρχεια.
Δεν προλαβαίνω να περάσω Πολυτεχνείο και αισθάνομαι κάπως άβολη την πίσω ρόδα. Δεν δίνω σημασία, ίσως να είναι το οδόστρωμα λέω με το μικρο μου το μυαλό και συνεχίζω...

Δεν ηταν ομως το οδοστρωμα ΓΑΜΩΤΟ σαμπρέλα!!
2η σε μια βδομάδα.σκατά...
Σε βριζω απο μέσα μου γιατι μάλλον φταις εσυ. Με ματιασες..
Η βόλτα αναβάλλεται, στα χέρια και ανοδος Εξάρχεια.

Φυσικά δεν φταις εσυ. Εγω φταίω που εχω να αλλάξω λάστιχα 2 χρόνια και έχουν λιώσει(Ο Βασίλης μου έχει ενα ζευγάρι έτοιμο).
Ειμαι σίγουρος οτι όσο εγώ επινα την πρώτη εσυ ακόμα θα ψάχνατε για θέση παρκινγκ.Χιχι
Το ποδήλατο πάντως το πάρκαρα σε φιλικό μπαλκόνι και πέρασε ενα ασφαλές βράδυ..
Την επόμενη φορά που θα με δείς, σίγουρα θα του φοράω μάτι και μια σκελίδα σκόρδο.
Έτσι για το καλό!

Καλές βόλτες και καλά παρκαρίσματα.
Σε φιλώ