Με την ευκαιρία που ξανάνοιξαν αυτές τις μέρες τα σχολεία παραθέτω το παρακάτω σχετικά παλιό αλλά πάντα σύγχρονο κείμενο - έτσι απλά για να μην ξεχνάμε σε ποιά πραγματικότητα ζούμε. Βοήθειά μας !!!!!!!!!!
Το σχολείο της χαμένης νιότης...
Kαλημέρα Σχολείο - Καλημέρα Θλίψη.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης.
Ανοιξαν τα σχολεία. Για κάποιους ένα ευχάριστο και μοναδικό γεγονός, για τους περισσότερους θλιβερό. Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές.
Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους. Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.
Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).
Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα)αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση». Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας). Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.
Οταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι φινλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Ολη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;
Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Οποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».
Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;
Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!
Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!
Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους. Οι φινλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους…
Εάν σου πώ ότι το διάβασα και σχεδόν δάκρυσα... μάλλον θα με πιστέψεις, κι ας πέρασαν 20 χρόνια ακατέβατα από τότε που άφησα το Λύκειο..
Συμφωνώ με όσα αναφέρονται ως κακώς κείμενα σχετικά με την Ελληνική παιδεία.
Όμως διαφωνώ με το παράδειγμα της Φινλανδίας ως έχον το "ιδανικό" εκπαιδευτικό σύστημα. Στη πράξη βγάζει δυστυχισμένα παιδιά.
Δείτε αυτό:
"In Europe statistics are collected from 33 countries. The latest avaliable data for the group 15-24 years of age, shows that the Russian federation is at the top of the list (32/100,000), followed by Lithuania, Finland, Latvia and Slovenia. Sweden (which can be compared with the U. S.) is, according to this list, in 18th place (with less than 10/100,000). In the bottom of the list are Great Britain, Spain, Portugal, Italy and last Greece (3/100,000)". (Πηγή: http://web4health.info/en/answers/bipolar-suicide-statistics).
Το ιδανικό μάλλον βρίσκεται κάπου ανάμεσα.
Μάλλον όχι ανάμεσα αλλά μακριά. Κάπου έξω από το ευθύγραμμο τμήμα που τα συνδέει.
Τα παραπάνω δεδομένα προέρχονται από το δυτικό κόσμο. Δηλ. απο κοινωνίες που όσο πάνε και παύουν να είναι κοινωνίες.
Τι είναι, ρωτάτε; Αγορές...
Μήπως απλά το εκπαιδευτικό τους σύστημα βγάζει σκεπτόμενους ανθρώπους που μπορούν να αντιληφθούν και να κατανοήσουν σε τι είδους κοινωνικά συστήματα ζουν και για αυτό είναι δυστυχισμένοι.
Τι να το κάνω δηλαδή να είναι ευτυχισμένος ο άλλος μέσα στην απαθή η-λιθιότητα του;; ( ηλίθιος από την λήθη άραγε;;!! Δεν έχω και ένα ετυμολογικό λεξικό πρόχειρο..).
Ξέρεις πόσο χαρούμενος μπορεί να είναι κάποιος που δεν μπορεί να σκεφτεί για τον εαυτό του, για το ποιος είναι και που βρίσκεται μέσα στον κόσμο που ζει...;;
Btw.. Υπήρξα πολύ κακή μαθήτρια στο σχολείο. Πέρναγα οριακά τα μαθήματα, γιατί βαριόμουν αφάνταστα εκεί, απλά για να περνάω τις τάξεις να τελειώσει και να φύγω. Αν με ρωτήσετε ποια θεωρώ τα πιο χαμένα χρόνια της ζωής μου, θεωρώ αυτά στα οποία πήγαινα σχολείο.
Και αν μου λέγατε να ξανά πάω, θα σας έλεγα ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος και κανένα κόλπο που θα με έπειθε να ξανά περάσω αυτό που πέρασα.. ( προσέξτε.. ούτε με χρήματα δεν με πείθετε.. ).
Μπράβο για την ανάρτηση του κειμένου. Συγκινητικό όντως..
Eτσι ενιωθα κι εγω στο ελληνικο, δημοσιο σχολειο οταν γυρω στα 14 αρχισα να συνειδητοποιω τι συμβαινει...περιμενα να περασουν τα βασανιστικα χρονια του γυμνασιου και του λυκειου και να φυγω...
Aγαπω πολυ τη ζωη και η ιδεα της μετενσαρκωσης μου φαινεται πολυ ωραια , οσο ομως σκεφτομαι οτι θα πρεπει να περασω απο αλλη μια παιδικη ηλικια και απο ενα ακομη σχολειο, σκεφτομαι, οχι, δε θα παρω ξανα...
Ωραιο κειμενο, cyclelife!
Συμφωνώ με πολλά απ' όσα λέει ο συντάκτης, αλλά όχι με όλα. Αναρωτιέμαι αν έχει κάποια επαφή με τον χώρο ή μας αραδιάζει δακρύβρεχτα κάτι που ξέρουμε όλοι μας. Η προσέγγισή του είναι επιφανειακή και κοινότοπη, δεν λέει τίποτα καινούργιο.
Μπορεί το σύστημα να έχει πάρα πολλά προβλήματα, αλλά μηδενιστικές απόψεις για όλους τους καθηγητές και όλες τις υποδομές είναι λανθασμένες. Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν για το καλύτερο, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν.
Όσο γι' αυτούς που πέρασαν τόσο άσχημα στο σχολείο, ελπίζω στην δουλειά να περνάνε καλύτερα...
Σωστά. Μη ρωτάς συνέχεια τι κάνουν οι άλλοι για σένα, πράξε πρώτα μόνος σου. Η ατέλειωτη γκρίνια μάς έχει οδηγήσει να κακοχαρακτηρίζουμε ακόμα και καινούργια σχολικά κτίρια πριν καν...μπούμε μέσα! Για την ιστορία, εχθές ο γιος μου έγινε "πρωτάκι" και χαιρόμαστε και οι δύο πολύ γι' αυτό. Πήγα στο σχολείο, μίλησα με τον διευθυντή, προσφέρθηκα να βοηθήσω αν η βοήθειά μου κριθεί απαραίτητη, χωρίς καμία διάθεση να παρέμβω στο έργο των δασκάλων, μόνο αν μου ζητηθεί.
Βρίσκομαι και εγώ εδώ και χρόνια στο "μετερίζι" της διδασκαλίας. Πολλά τα προβλήματα, αλλά και μεγάλη η ικανοποίηση όταν ξεπερνιώνται. Στην τελευταία ποδηλατοπορεία εντόπισα έναν από τους σπουδαστές μου. Πήγα δίπλα του και όταν με είδε φώναζε για ένα λεπτό "ωχ ωχ" μη μπορώντας να το πιστέψει ότι με έβλεπε εκεί. Αρχίζει το σχολείο λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε με χαρά, ο καθένας από τη μεριά του.
Εξάλλου όλη η ουσία του κειμένου συνοψίζεται στο απόσπασμα: "....υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!
Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!"
Προτείνω να μην αποδεχτούμε την καταδίκη μας. Και θέλω να πιστεύω πως υπάρχει τρόπος..
Εντυπωσιακό να διαβάζεις απόψεις, και να βλέπεις πόσο έχει περάσει σε μερικούς (όχι σε όλους) η προπαγάνδα. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα. Πάντα η προπαγάνδα θέλει δυο πράγματα, την άγνοια και την παραπλάνηση. Σας δείχνουν μέρα νύχτα τη μαυρίλα και μόνο και σεις τσιμπάτε; Υπάρχει και το άσπρο. Πολύ άσπρο. Πολύ περισσότερο. Πρέπει όμως να το ψάξετε, γιατί δεν θα σας το δείξουν αυτό.
Βγαίνει "ρεπορτάζ" ο πληρωμένος δημοσιογράφος, παίρνει γνώμες από 20 πολίτες, και ο μάγκας από το κανάλι στην επεξεργασία δείχνει 3 από αυτούς, διαλέγοντας αυτούς που θέλει. Ξυπνάτε γιατί χανόμαστε.
Έχεις ένα δίκιο αλλά η σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας δεν παύει να είναι αυτή που περιγράφτηκε. Και με το να πούμε απλά ότι κάτι δεν είναι μαύρο αλλά πχ εγώ τώρα θα το λέω άσπρο γιατί θέλω να είναι άσπρο δεν το κάνει άσπρο. Πρέπει να το ξασπρίσεις.. Και δεν είναι καθόλου εύκολο.. (βλέπε: τον αράπη κι αν τον πλένεις..)
Αγαπητέ μου τα ξέρω αυτά τα "κόλπα" (δεν ειρωνεύομαι, εννοώ ότι γνωρίζω αυτές τις αντι-απαισιόδοξες τεχνικές) και γενικά είναι καλό να σκέφτεσαι θετικά (και είμαι υπέρ όλης αυτής της 'φιλοσοφίας' μέχρι ένα σημείο) αλλά πες μου : Δίνει το ελληνικό κράτος 7% για την παιδεία ? Είναι αξιοπρεπή τα σχολεία μας ? Για τα βιβλία μας τι λες ? Το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα το βρίσκεις γενικά καλό ? Και τέλος.. παιδιά που πάνε σχολείο έχεις ? Νοιώθεις απόλυτα ασφαλής που τα στέλνεις στο δημόσιο σχολείο ?
Nαι ομως τα παιδια εκει δεν νοιωθουν την χαρα μιας κοπανας.
Ουτε σκαρφιζονται διαφορα για να γλιτωσουν μια μερα απο το σχολειο.
Ουτε κολλανε χαρτακια στην πλατη του καθηγητη.
Ουτε αργουν να μπουν στο μαθημα επειδη ηρθαν ισοπαλια στο μπασκετ και θελαν λιγο ακομη χρονο για ενα τελευταιο καλαθι.
Ουτε ειπαν στον καθηγητη σε μια εκδηλωση στο γυμναστηριο που καθοταν φρουρος οτι πρεπει να βγουμε λιγο εξω γιατι αφησαμε τις τσαντες μας και βγαινοντας τρεξαμε πηδηξαμε τα καγκελα και γιναμε καπνος!
Ολα αυτα θυμαμαι απο την σχολικη ηλικια μου και μου δινουν λιγο χαμογελο και κουραγιο να συνεχισω να ζω σαν αυτονομος ανθωπος.
Αν ηταν ολα δε, τελεια οργανωμενα και προγραμματισμενα δεν ξερω τι θα ενοιωθα οταν θα τα θυμομουν.
Έτσι είναι φίλε μου. Και εγώ νιώθω την συνευθύνη για αυτή την κατάσταση, και προσπαθούμε και ο έφηβος γιος μας, που τη νιώθει στο πετσί του, να τη μοιραστεί κι αυτός. Από εκεί όμως μέχρι την θλίψη, υπάρχει απόσταση...
Να τί μας άφησε το σχολείο (πρός Θεού μή το πάρεις προσωπικά και γω τα ίδια έκανα)
τη λαμογιά!
τη κωλοτούμπα
τη γυριστή
τσιγάρο στις τουαλέτες
εξακρίβωση χρώματος εσορώχου καθηγήτριας Νεοελληνικών.
Και ένα μίσος προς κάθε τι αποτυπωμένο σε χαρτί.
Προσωπικά άρχιζα να διαβάζω βιβλία μετά τα 25,, τυχαίο?
Μάλλον σύνδρομο ήταν..
Kαλα και εγω μετα τα 25 αρχισα να διαβαζω βιβλια!
Ρε δε λεω οτι ετσι ειναι το σωστο, απλα παραθετω και την αλλη ακρη που δεν ειναι σωνει και καλα ασχημη.
Δεν ξερω αν θα αλλαζα τα χρονια αυτα με χρονια φιλανδικα ας πουμε!
Μην εισαι σιγουρος οτι αν ακουσει ενα φιλανδος σχολικες ιστοριες δικες μας δεν θα νοιωσει λιγο αβολα. Ακριβως οποως νοιωθουμε και εμεις οταν διαβασαμε το παραπανω κειμενο.
Οπως ειπε και καποιος πιο πανω, το σωστο ισως να ειναι καπου στην μεση.
...με την άποψη ότι τα ελληνικά σχολεία είναι εντελώς σκατά.
Προσωπικά δεν πέρασα άσχημα, χαβαλέ και φασαρία έκανα και οι καθηγητές με πετούσαν συνέχεια έξω από την τάξη με τον κάθε διπλανό μου επειδή γελούσαμε ασταμάτητα σε κάθε μάθημα και κάθε μέρα.Αλλά αυτό ήταν αντίδραση, αν κάτσω να σκεφτώ τι αποκόμισα από το σχολείο μου έρχεται στο μυαλό μια θολή και ανακατεμένη εικόνα από τύπους άλγεβρας και προτάσεις από τα διάφορα άλλα βιβλία που δεν θυμάμαι καν τι λένε αφού δεν ήθελα να τα μάθω, σε εκείνη την ηλικία δεν με ενδιέφεραν καν.
Θυμάμαι όμως στην τελευταία τάξη του λυκείου είχαμε 2 καθηγήτριες οι οποίες αντί να μας διδάξουν καθόντουσαν και ανοίγανε διάλογο, για διάφορα θέματα, μας ρωτούσανε τι μας αρέσει να κάνουμε γενικότερα, αν έχουμε χόμπι, και γενικότερα ένιωθαν πραγματικό ενδιαφέρον για τους μαθητές.
Μέσα σε 2 εβδομάδες τις είχαμε λατρέψει και γουστάραμε σαν τρελλοί να κάνουμε μάθημα, το οποίο μάθημα συμπεριλάμβανε κάποια από αυτά που έπρεπε να διδάξουν αλλά και διάλογο.
Ακόμα τις αγαπάω και τις θυμάμαι και θα ήθελα να ένιωθα το ίδιο για όλους τους εκπαιδευτικούς που συνάντησα στα 12 άχρηστα(από πλευράς μάθησης) χρόνια, αλλά όπως λέει και το κείμενο, πιέζονται να βγάλουν την ύλη.
Ψθρρεντ 93 - Μισερυ Φαρμ
http://www.youtube.com/watch?v=5-TA1S94LhA&feature=related
ςε αρε μισεραβλε , σο μιζεραβλε, δοςν ον μισερυ φαρμ
Εγώ πάντως πέρασα πολύ καλά στο σχολείο. Και ήμουν και άνω το μετρίου μαθητής. Ευχαρίστως γύριζα πίσω. Τα ζόρια άρχισαν όταν ξεκίνησε η δουλεία (ο τόνος δεν είναι λάθος).
Δεν ξέρω το γίνεται στη Φινλανδία (εκτός το ότι τα παιδιά αυτοκτονούν!). Έχω όμως άποψη για το εκπαιδευτικό σύστημα της "πολιτισμένης" Μεγ. Βρετανίας.
Το επίπεδο μόρφωσης που δίνει το δωρεάν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα το βρίσκω πολύ καλό. Όταν πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω Μηχανολόγος (σημείωση: Θετική Επιστήμη) οι Άγγλοι συμφοιτητές μου δεν ήξεραν να λύνουν ούτε δευτεροβάθμια εξίσωση!!! Εμάς τους Έλληνες σε θέματα μαθηματικών και φυσικής μας αντιμετώπιζαν σαν "πυρηνικούς επιστήμονες". Με αυτό το παράδειγμα δε θίγω το επίπεδο των Βρετανικών πανεπιστημίων, το αντίθετο μάλιστα, θεωρώ ότι βγάζουν επαγγελματίες, σε σχέση με τα Ελληνικά που βγάζουν ακαδημαϊκούς. Όμως θέλω να θίξω το επίπεδο την δωρεάν Βασικής Εκπαίδευσης που προσφέρει η Μ.Β., το οποίο είναι ιδιαίτερα χαμηλό.Έχω επίσης παράδειγμα από φίλη μου που εργάζεται ως δάσκαλος σε "ευρωπαϊκό" δημοτικό σχολείο στη Γερμανία (Βερολίνο). Οι ιστορίες που μου λέει είναι τραγελαφικές. Η 1η τάξη που έχει αναλάβει δεν έχει αίθουσα για να κάνει μάθημα. Τα παιδιά είναι "νομάδες" από τάξη σε τάξη. Αν δε βρουν ελεύθερη αίθουσα, κάνουν μάθημα στο διάδρομο! Επίσης, αν ένα παιδί δε "γουστάρει" να κάνει μάθημα, απλά σηκώνεται και βγαίνει από την τάξη! Και άλλα πολλά αντίστοιχα αδιανόητα. Μια χαρά είναι! Και κυρίως είναι ΔΩΡΕΑΝ καθ' όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Ξέρεις πόσο που κόστισαν τα βιβλία κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αγγλία?
Με τα παραπάνω δε προσπαθώ να βγάλω λάδι το Ελληνικό Εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά όπως λέει και ο i.alli.ellada δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχουν και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ άσπρα!
Ναυαρχε θυμηθηκα τωρα μια κοπελα η οποια ηρθε απο Αμερικη ενω σπουδαζε εκει σε πανεπιστημιο για 3 χρονια. Δεν ξερω τι γινετε ακριβως αλλα πραγματικα το επιπεδο μορφωσης ειδικα σε θετικες επιστημες το πολυ να αγγιζει το μεσο ορο του γυμνασιου!
Μαλλον το ιδιο θα ισχυει και εδω πλεον που μπαινουν με 3 σε σχολες.
Κατι που ειπα παραπανω ισχυει και εδω, ενω εμεις καποια στιγμη λεγαμε για διαφορα τρελα που καναμε σχολειο, εδειχνε σαν να ζηλευε και ελεγε τι ωραια που περασατε και τι ωραια ειστε εδω και τετοια και τελικα ηρθε και εμεινε εδω.
Το μονο αρνητικο που το καταδικαζω οσο δεν παει στο ελληνικο σχολειο ειναι η περιθωριοποιηση καποιων παιδιων.
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο (το τεράστιο) πρόβλημα στην Ελληνική εκπαίδευση είναι η παραπαιδεία.
Εργάζομαι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εντοπίζω πολύ συχνά μια νοοτροπία που φαίνεται ότι προέρχεται κατ'ευθείαν από την ανθίζουσα παραπαιδεία της μέσης εκπαίδευσης. Δηλαδή, τη νοοτροπία που λέει "κάντο μου" και όχι "καθοδήγησέ με και θα το κάνω". Από τη στιγμή που "δάσκαλοι" έγιναν επιχειρηματίες, με "πελάτες" (με και χωρίς εισαγωγικά) τους μαθητές, τότε η απόκτηση της γνώσης αποτέλεσε δευτερεύοντα ρόλο. Σημασία έχει να μείνει ευχαριστημένος ο "πελάτης" (και οι γονείς αυτού).
Έτσι, έχω ακούσει τους διάφορους "φροντιστηριάδες" να λένε μετά τις εξετάσεις "μα γιατί δεν το έλυσες, αφού είχαμε κάνει παρόμοια άσκηση στο φροντιστήριο" και όχι "μα γιατί δεν την έλυσες αφού σας είχαμε διδάξει τον τρόπο σκέψης με τον οποίο λύνονται αυτού του είδους οι ασκήσεις". Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αρχίζει και ξεκινάει στην εισαγωγή στα τριτοβάθμια ιδρύματα. Τα παιδιά βλέπουν τα άλλα ως ανταγωνιστές και όχι ως φίλους. Σκέφτονται "γιατί να τον βοηθήσω και αν αυτός με τη δική μου βοήθεια γράψει καλύτερα και πάρει τη δική μου θέση;" και έτσι παράγονται άνθρωποι εγωιστές, μοναχικοί, χωρίς όραμα, χωρίς πάθος για τη γνώση και δικαιολογημένα αφού αυτή τους παρέχεται με στείρο τρόπο.
Δυστυχώς όψιμο "φρούτο" είναι η εξάπλωση της παραπαιδείας και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Διάφοροι "έμπειροι" στήνουν τα "μαγαζάκια" τους έξω από τις σχολές και παρέχουν "υψηλού επιπέδου" ιδιαίτερα μαθήματα σε ΚΑΘΕ σχεδόν γνωστικό αντικείμενο!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η λύση (κατά την ταπεινή μου γνώμη) είναι η απαγκίστρωση του Σχολείου από την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.
@chrisRC
Δεν χάνεις ευκαιρία ε; Το 'πιασες το νόημα!
Σεβαστές οι απόψεις σου αλλά και στις δύο περιπτώσεις τονίζεις το δωρεάν. Δηλαδή σα να λέμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυστηροί με κάτι που μας χαρίζουν. Άρα ότι και να μας δώσουν καλό θα είναι αφού είναι.. δωρεάν. Εδώ διαφωνώ. Και δωρεάν δεν είναι. Φορολογούμαστε για όλα αυτά. Επίσης άσχετα με το αν είναι "δωρεάν" έχω μιλήσει με εκπαιδευτικούς και ως επί το πλείστο τα βιβλία που υπάρχουν αυτή τη στιγμή τα θεωρούν ακατάλληλα. Και όταν μιλάμε για εκπαιδευτικό σύστημα δεν εννούμε μόνο τις εξισώσεις. Παιδεία δεν είναι μόνο τα μαθηματικά και τα αρχαία.
Όσον αφορά αυτό που αναφέρεις για το Βερολίνο και την 1η τάξη πραγματικά μου κάνει εντύπωση και είναι πολύ σοβαρό τεκμήριο. Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο. Εγώ ήξερα ότι εκεί τα παιδιά γυρνάνε από το σχολείο διαβασμένα. (Θα το ψάξω περισσότερο πάντως)
Τέλος για τα άσπρα και τα μαύρα έχω να πω τα εξής : Όχι δεν πιστεύω ότι πρέπει να τα βλέπει κανείς όλα μαύρα αν είναι να μιζεριάζει και να γκρινιάζει όλη του ζωή, αλλά ούτε να βλέπει τα πάντα (σαν) άσπρα γιατί έτσι νοιώθει πιό "όμορφα" οπότε δε βαριέσαι καλά είμαστε ας μην προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο, το καλύτερο δεν υπάρχει πουθενά που το είδες εσύ ?.
Το να συγκρίνουμε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με το φινλανδικό είναι μεγάλη αποκοτιά. Το φινλανδικό σύστημα στοχεύει στο να εκπαιδεύσει από κάθε άποψη την νεολαία του, ενώ το ελληνικό "σύστημα" (σύστημα μόνο κατ' ευφημισμό) υπάρχει μόνο γιατί είναι υποχρεωτικό να υπάρχει κάποιο. Δεν στοχεύει πουθενά και τελικά το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο και γνωστό σε όλους. Τώρα αν υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν κάτι θετικό μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο που λέγεται εκπαίδευση στη Ελλάδα, τι να πω, μένω άναυδος. Να ξεκαθαρίσουμε βεβαια, αν και δεν θα έπρεπε, ότι δεν εννοούμε πως όλοι οι καθηγητές είναι άχρηστοι και πως όλα τα παιδιά αποφοιτούν αμόρφωτα. Μιλάμε για την συνισταμένη κατάσταση, για την συνολική εικόνα, νοοτροπία και περιβάλλον και για το παραγόμενο αποτέλεσμα. Η στατιστική που ανέφερε ο ναύαρχος αφορά την ποιότητα ζωής η οποία βεβαίως δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα εκπαίδευσης. Οι λαοί που έχουν μεγάλο πρόβλημα αυτοκτονιών είναι λαοί που ο ήλιος, τους θυμάται στη χάση και στη φέξη. Σκεφτείτε πως νιώθει ο φινλανδός όταν το φθινόπωρο βλέπει τον χειμώνα νάρχεται μαζί με τις ατελείωτες κρύες νύχτες. Όταν κάποτε επισκέφτηκα μια εταιρία πληροφορικής στη Σουηδία, νόμισα ότι βρέθηκα σε ένα οργανισμό που όσο σκέφτεται την επαγγελματική απόδοση των εργαζομένων, άλλο τόσο σκέφτεται και την ψυχαγωγία τους. Εστιατόριο, καφέ, αίθουσες παιχνιδιών, τα διαλείματα υποχρεωτικά και άλλα που δεν αναφέρω να μην σας κουράσω. Όταν τους ρώτησα μου εξήγησαν ότι όλα εντάσσονται στο πλαίσιο της αποφυγής των ... αυτοκτονιών.
Κάποιοι καταφέρεστε εναντίων της τέλειας οργάνωσης αυτών των κρατών, αλλά στο περιβάλλον που ζουν αυτοί οι λαοί, η οργάνωση είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Και στο κάτω κάτω για κράτος μιλάμε και όχι για αυτόνομες προσωπικότητες. Είναι δυνατόν να θεωρούμε καλό για ένα κράτος την ανοργανωσιά και την προχειρότητα; Εξηγήστε τό μου. Βρίσκω το κείμενο που έφερε ο Cyclelife εξαιρετικό και αυτό δεν έχει να κάνει με την τάση μας για αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, αλλά με τις επιθυμίες μας και τα όνειρά μας.
Πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά σου vouros, και πολύ ενδιαφέρον και το θέμα που ξεκίνησε ο cyclelife. "Εκπαίδευση" και όχι παιδεία, παραπαιδεία, απίστευτη πίεση για "πρωταθλητισμό" βαθμών, γονείς που ασφυκτιούν να βγάλουν τον επιούσιο και γυρίζουν σπίτι τις καθημερινές σκοτωμένοι από την κούραση και χωρίς αντοχές ούτε καν να μιλήσουν στα παιδιά τους, τηλεοπτικά προγράμματα που προβάλλουν αρνητικά πρότυπα, ένα κράτος εν τέλει που αυτοαναιρεί τις αποφάσεις του κάθε λίγο και λιγάκι κάνοντας γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές να τα έχουν χαμένα (τα τελευταία χρόνια οι "εκσυγχρονισμοί" της εκπαίδευσης συναγωνίζονται ακόμη και την ταχύτητα με την οποία ανέβαίνουν οι τιμές της βενζίνης στα πρατηρια
...).
Να αναφέρω και ένα παράδειγμα: Στην αρχαία Αθήνα ένα από τα βασικά μαθήματα ενός νέου ηταν η μουσική. Σήμερα η μουσική στα σχολεία είναι από τα μαθήματα που έρχονται τελευταία και...καταϊδρωμένα...ποιός ασχολείται...
Τυχαίο; Δεν...νομιζω...Θέλω να πω, οτι οι αρχαίοι θεωρούσαν πολύ σωστά την μουσική παιδεία πολύ σημαντική για την συγκρότηση του χρακτήρα ενός νέου. Εμείς σήμερα τι κάνουμε; Τσιφτετελομπούζουκα και τραγουδιάρες με το μπούτι έξω, από το πρωί ως το βράδυ στις τηλεοράσεις, λες και αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα της νεοελληνικής κουλτούρας μας...Και κάποιος θα πει ευστοχα ότι δεν είναι καλές οι γενικευσεις, ότι τόσοι νέοι ασχολουνται με την σοβαρή μουσική εν προκειμένω, κλπ. Σωστά, και σοβαρούς μουσικούς έχουμε, και νέα παιδιά που προσπαθούν στα υπάρχοντα σχολεία έχουμε, και επιστήμονες εξακολουθούμε - παρόλα αυτά - να βγάζουμε. Και λοιπόν; Το θεμα δεν είναι αν βγαίνουν ή δεν βγαίνουν αρκετοί επιστήμονες, αλλά οτι για ένα τεράστιο ποσοστό μαθητών ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ...Και είναι έτσι, γιατί παρά τις καλοπροαίρετες προσπάθειες φιλότιμων εκπαιδευτικών, το ελληνικό κράτος ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί αν αλλάξουν και αρχίσει ο λαουτζίκος να σκέφτεται, κάποιων οι καρέκλες θα αρχίσουν να τρίζουν...Να το πάρουμε χαμπάρι επιτέλους πως μας θέλουν πρόβατα. Πως μας θέλουν άβουλους καταναλωτές, εχθρούς του βιβλίου, εχθρούς της αυτόνομης σκέψης. Και οι ποδηλάτες νομίζετε πως τους κάθονται καλά; Το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι βρήκαν κάτι που δεν ελέγχεται - ακόμη -,κάνουν τις βολτίτσες τους στην Αθήνα και στις επαρχιακές πόλεις (βλ.freeday κλπ) αντί να αποβλακώνονται μπροστά στο χαζοκούτι νομίζετε πως το καλοβλέπουν; Είναι θεωρείτε τυχαίο πως αποσιωπούνται αυτές οι ποδηλατικές εκδηλώσεις, οι ποδηλατοπορείες, παρ'όλο που που έχουν τόση πολλή συμμετοχή και έχουν αρχίσει να αποτελούν πλέον ένα αστικό κοινωνικό φαινόμενο; Και μην νομίσετε πως πολιτικολογώ (ναι, εννοώ ΚΑΙ αυτούς -αλλοίμονο-) αλλά περισσότερο εννοώ αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κυβερνάνε αυτόν τον τόπο. Και για να γίνομαι πιο συγκεκριμένος, αυτούς που τρίβουν τα χεράκια τους όταν βλέπουν τις κερκίδες των σταδίων να γεμίζουν όταν παίζει η ομαδάρα, (guess who) αυτούς που ελέγχουν την πληροφόρηση, αυτές τις μυστικές παρέες που όταν συναντιούνται δεν είναι για να να πιούν την μπυρίτσα τους και να κάνουν πλακίτσα αλλά για να αποφασίσουν για σένα και για μένα...
Εύστοχος λοιπόν ο τίτλος "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗ" μα και τόσο, μα τόσο απαισιόδοξος στο νόημά του...για τα νέα παιδιά που διψάνε για τη γνώση και τους την πασάρουνε σαν το πιο αηδιαστικό φαρμάκι...
Ετσι, για το τέλος, να θυμήσω τον πασίγνωστο στίχο του μεγάλου ποιητή, του Σεφέρη: "Όπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει"... και τους μαθητές της ακόμα περισσότερο θα πρόσθετα...
και σε σενα και στον Vouros....τελικά αναλογίζεται κανείς ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα όταν υπάρχουν έστω και ελάχιστοι γύρω του που έχουν ισχυρη κριτική ικανότητα και μπορούν να αναλύουν ορθά την πραγματικότητα. Είναι το πρώτο βήμα ... το επόμενο είναι πως θα γίνουμε περισσότεροι για να σταματήσουμε να είμαστε θύματα και να απαλλάξουμε επιτέλους τον τόπο από αυτές τις μυστικές παρέες που είναι εφυσηχασμένες ότι θα τρίβουν τα χεράκια τους για πολύ ακόμη. Καιρός είναι να αρχίσουν να τρίβουν τα μάτια τους όταν δεν θα πιστεύουν πως καταφέραμε πλέον και ξυπνήσαμε και τους στείλαμε εκεί που τους αξίζει
Nαυαρχε είναι ωραία και η κοπάνα και ο χαβαλές γιατί στροφάρει το μυαλό και εξω απο το συστημα. Το πρόβλημα είναι οτι αυτό το πληρώνεις ακριβά στο μελλον γιατί δεν συνειδητοποιεί κανείς ποσο σημαντικό είναι να εχεις ενα στόχο και να συνεργάζεσαι με αλλους για να τον πετυχεις..
Μαθαίνουμε στον ομαδικό χαβαλέ και οχι στην ομαδική δουλειά.
Οταν πηγαινουμε στην Αγγλία προκαλεί έκπληξη η ελλειψη ικανότητας συνεργασίας και πολλές λαμπερές καριέρες Ελλήνων τελειώνουν απότομα όταν αυτό γίνει αντιληπτό απο το εργασιακό τους περιβάλλον..
Και κάτι άλλο. Ειναι αλήθεια ότι σε σχέση με τους άλλους όσοι πηγαινουν εξω απο τις θετικές επιστήμες ξεχωρίζουν. Αλλά οι Αγγλοι για παραδειγμα επενδύουν περισσσότερο στη δια βιου μάθηση και κρατούν το ενδιαφερον για το αντικειμενο σπουδων τους ζωντανό μέχρι να γεράσουν..