Έχω δει και διαβάσει πολλά, γι'αυτό το θέμα. Η εικόνα αυτή, όμως ήταν κάτι περισσότερο από σοκαριστική.Μην πάει ο νους σας σε κανένα υπερμολυσμένο λιμάνι.Ατόλη Middway, περισσότερα από 2000 χιλιόμετρα μακριά από οποιαδήποτε ηπειρωτική στεριά...
Όπως γράφω και κάπου αλλού, για το ίδιο θέμα:
"Έχω περπατήσει σε αρκετά παραλιακά μονοπάτια, στη Μαγνησία, φέτος το χειμώνα. Η κατάσταση με τα πλαστικά βρίσκεται εκτός ελέγχου, ακόμα και στις πιο "παρθένες" ακτές (ή, μάλλον, σωστότερα, ειδικά σ'αυτές) ... Η εικόνα που αποκομίζουμε για τις παραλίες από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, είναι πέρα για πέρα πλασματική. Απλώς δήμοι, κάτοικοι, εθελοντές ή τοπικοί επιχειρηματίες καθαρίζουν "τα χοντρά" και εμείς απολαμβάνουμε αμέριμνοι τις "πεντακάθαρες" ελληνικές θάλασσες ( μέχρι, τουλάχιστον, να φέρει το κύμα τη νέα "παρτίδα" σκουπιδιών). Τα μικρά -αόρατα- κομματάκια του πλαστικού γίνονται ένα με τους κόκκους της άμμου, στον Ειρηνικό έχει σχηματιστεί μια ολόκληρη"πλαστική ήπειρος" και μεγάλο μέρος των απορριμμάτων παραμένουν βυθισμένα. Και πλοία (οι ναυτικοί, που τόσο πολύ "αγαπούν" τη θάλασσα), παράνομες χωματερές-ρεματιές, όλοι εμείς, συνεχίζουμε να τα εμπλουτίζουμε... Όπως λέει και ο Charlie Williams στο "Addicted to Plastic", όλο σχεδόν το πλαστικό, που έχει παρασκευαστεί, από τότε που επινοήθηκε το υλικό αυτό, κυκλοφορεί ανάμεσά μας...Γιατί, συνήθως, ζει ως και επτά φορές περισσότερο από εμάς. Ας είμαστε ιδιαίτερα φειδωλοί στη χρήση του. Και το πληκτρολόγιο του laptop, απ'όπου τα γράφω ολ'αυτά, πλαστικό είναι..."
Περισσότερα γι'αυτήν την ενδιαφέρουσα φωτογραφική δουλειά, του Chris Jordan, θα δείτε εδώ:
http://www.chrisjordan.com/gallery/midway/#about
| Συνημμένο | Μέγεθος |
|---|---|
 CF000478 19x25.jpg | 350.9 KB |
Είναι η θλιβερή πραγματικότητα: 250 δισεκατομμύρια κομμάτια πλαστικού επιπλέουν μόνο στη Μεσόγειο, και περιφέρονται ανάλογα με τον καιρό (στοιχεία τού 2010).
Η διαχείριση των απορριμμάτων στο σύνολο σχεδόν τού ελλαδικού χώρου σήμερα, το 2012, είναι αδιανόητα απαράδεκτη· και η στάση των περισσότερων τοπικών κοινωνιών στο θέμα αυτό εγκληματική.
Ναί ρε γμτ, γιατί να πεθαίνουνε τα ζώα μόνον αφού εμείς ξωδεύουμε πάρα πολλά πλαστικά;!@\~*&^`'!
Κατά τη γνώμη μού, ας αρνηθούμε να μας δώσουνε σακκούλα για τα παραμικρά ψώνια· «Όχι ευχαριστώ, σακκούλα δε θέλω, βάλτε το εδώ. --- Σας ενδιαφέρει το τι γίνεται με τις σακκούλες; Ρίχνονται σε λίμνες ή στη θάλασσα όπου μολύνουνε τον βιώτοπο.»
Κάποιες φορές μου απαντούσανε· «Δεν τόχο σκεφτεί ποτέ.»
Φαντάζομαι ότι η αλλαγή νοοτροπίας να γίνει ήρεμα και ψύχραιμα· άν ψωνίσουμε ψωμί και τυρί, παίρνουμε σακκούλα μαζί μας όπου να βάλουνε το τυρί (στερεό τυρί εννοώ, το μαλακό ήδη είναι τυλιγμένο σε πλαστική)
όσοι περισσότεροι το κάνουμε έτσι, τόσο λιγότερα πλαστικά ξωδεύουμε στα πλαίσια που να τα επιλεγόμαστε, όσα περισσότερα χρόνια, τόσο λιγότερα μολύνουμε το περιβάλλον μας το μοναδικό
όλα τα καλά και καλή ποδηλασία
Βρίσκω την ευκαιρία να ρίξω ένα «καρφί» εναντίον του μεγάλου μου «εχθρού» που είναι ο καφές: πόσα δισεκατομμύρια πλαστικά καλαμάκια καταλήγουν...παντού λόγω της ύπαρξης αυτής της τεράστιας «φούσκας» που λέγεται «φραπές» μαζί με τα πολλαπλά του παράγωγα;
Εγώ πάντως το τσάι μου το πίνω χωρίς καλαμάκι, το ίδιο και τον χυμό μου.
I don't drink coffee, I drink tea my dear